Γράφει ο Χρήστος Γραβιάς, φίλος της Ομάδας, του site & της Λέσχης μας.
Στην Αγγλία και δη στην Πρέμιερ Λιγκ, σε αυτό τον «μαραθώνιο» των 38 σκληρών μαχών, σπάνια ένα και μόνο ντέρμπι μπορεί να καθορίσει τον ρου του πρωταθλήματος, ήδη από Νοέμβρη μήνα. Τέτοιο ντέρμπι, δεν αποκλείεται να είναι αυτό ανάμεσα σε Liverpool και Manchester City στο Anfield, το απόγευμα της Κυριακής (10/11, 18:30 ώρα Ελλάδος)…
Έχουν περάσει τρεις μήνες από την εκκίνηση της τρέχουσας σεζόν (για την ακρίβεια, ενενήντα επτά μέρες), από την τελευταία φορά που οι Reds αναμετρήθηκαν με την Manchester City, τότε στο πλαίσιο διεκδίκηση του Community Shield, στις 4 Αυγούστου. Παρά το γεγονός ότι οι citizens Πανηγύρισαν εκείνο το τρόπαιο, χωρίς πάντως να υπερέχουν αγωνιστικά από τη Liverpool (η μάχη κρίθηκε στη διαδικασία των πέναλτι), δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς πως η χρόνια μέχρι πρότινος έχει κυλήσει για τον σύλλογο του Merseyside, αν όχι… άψογα και φανούμε υπερβολικόι, τουλάχιστον όμως παρά πολύ καλά.
Κατέκτησε το UEFA Super Cup απέναντι στην Chelsea στην Κωνσταντινούπολη, στο Champions League έχει κλειδώσει ουσιαστικά την πρόκριση της στους «16» (και πάει και για την πρωτιά με νίκη επί της Napoli τέλη του μήνα), βρίσκεται στα προημιτελικά του Carabao Cup, αλλά σαφώς το κύριο και βασικότερο, είναι η πορεία πρωταθλητισμού που διάγει πλέον στην Premier League…
Σε έντεκα ματς μέχρι τώρα, απολογισμός δέκα νίκες και μόλις μια ισοπαλία, κόντρα στην Manchester United στο «Old Trafford» (που ΟΚ, όπως και να το κάνουμε, γκέλα δεν τη λες, γιατί μιλάμε πάντα για ντέρμπι). Αν μη τι άλλο, εντυπωσιακή βαθμολογική συγκομιδή, αν συνυπολογίσουμε επίσης το τι γραφόταν και λεγόταν το καλοκαίρι, για την μεταγραφική… ξηρασία της Liverpool (χωρίς να αποτελεί εξαίρεση και ο υποφαινόμενος). Ο Jurgen Klopp έχει καταφέρει όχι απλά να εξελίσσει αγωνιστικά τους παίκτες του, αλλά παράλληλα, τους έχει μεταφέρει για τα καλά, την… too hard to die νοοτροπία, της μάχης μέχρι ύστατης στιγμής. Μην το γελάτε, δεν είναι και πολύ μακρινές οι εποχές όπου σε παιχνίδια όπως με την Aston Villa ή τη Leicester, η γκέλα φαινόταν από… μακριά πως θα έρθει, και ερχόταν!
Μέσα από τις συνεχείς δοκιμασίες, η «αρμάδα» του Kloppo έχει χτίσει χαρακτήρα, ατσαλώνεται, νιώθει σχεδόν άτρωτη (και πώς να μην νιώθει άλλωστε…). Προσπαθεί παράλληλα να φρεσκάρει – όσο γίνεται – το rotation, δοκιμάζει πράγματα, πιστεύει στους παίκτες του, όπως φαίνεται από τις παρατεταμένες ευκαιρίες που δίνει για παράδειγμα στον Adam Lallana και κυρίως στον Alex-Oxlade Chamberlain. Ωστόσο, δεν γίνεται και να μην αναγνωρίζει, έχει πάρει ήδη τα σημάδια, πως η ομάδα τον τελευταίο καιρό, δεν παίζει… στα κόκκινα. Ή καλύτερα, δεν αποδίδει σίγουρα το ποδόσφαιρο που μπορεί να αποδώσει μέσα στο γήπεδο. Ενίοτε, συχνά δυσκολεύεται να κρατήσει και το μηδέν πίσω με την ευκολία που το έκανε πέρυσι. Κάτι που φυσικά δε θέλει να δει φυσικά απόψε.
Το σημερινό ματς, αναμφίβολα είναι μια πολύ ιδιαίτερη συνθήκη. Δεν πρόκειται μεν για κλασσικό αγγλικό ντέρμπι, όμως έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα τα τελευταία 2-3 χρόνια στο αγγλικό ποδόσφαιρο, εξελίσσεται σε μια τρομερή ποδοσφαιρική μονομαχία! Από την αρχή της σεζόν, το κυνήγι του τίτλου θυμίζει πάνω-κάτω την περασμένη χρονιά, και η Liverpool φαντάζει πια ως ο μοναδικός σοβαρός, συνεπής και άκρως ανταγωνιστικός δελφίνος για να εκθρονίσει την City. Ας μην γελιόμαστε, όσο τίμια και αν προσπαθεί η Chelsea, όσο και αν… προσπαθεί να τρυπήσει φέτος το ταβάνι της η Leicester, ουδείς άλλος μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τους παίκτες του Guardiola παρά μόνοι οι παίκτες του Klopp.
Έχοντας ως… μαξιλαράκι ασφαλείας το +6, και με την ώθηση που πάντα δίνει το Anfiled, υπάρχει μια ιδανική ευκαιρία για… εκτόξευση ακόμα περισσότερο προς τα πάνω, στη νίκη που θα φέρει τους Reds εννιά βαθμούς διαφορά από τους αντιπάλους τους. Mια σοβαρή εμφάνιση, όπου μπροστά θα πετάνε… «φωτιές», και πίσω αμυντικά θα «τρώνε» σίδερα.
Δε συνηθίζεται ντέρμπι ειδικά στο Νησί, και ενώ είμαστε ακόμα στο φθινόπωρο, να έχουν τόσο μεγάλη σημασία για την κουβέντα του τίτλου, τόσο πρόωρα. Γιατί μεγαλύτερη σημασία ίσως και από την βαθμολογική διαφορά (που έχουμε δει πως εύκολα… «διαλύεται» σε βάθος χρόνου στην Αγγλία), έχει η αίσθηση πως τον άμεσο αντίπαλο σου τον «έχεις», τον έχεις νικήσει και τον έχεις βάλει για τα καλά από κάτω, γεγονός που φέρει την ψυχολογική «εκτόξευση» και αντίστροφα, μπορεί να θέσει όλο και μεγαλύτερους προβληματισμούς, άγχη και νεύρα στην πλευρά του ηττημένου!
Τον Μάιο του 2020, δεν αποκλείεται να σκεφτόμαστε το σημερινό παιχνίδι και να αναλογιζόμαστε πόσο κομβικό ήταν, στην εξέλιξη της χρονιάς…