Λίγες είναι οι φορές οι οποίες μου είναι τόσο δύσκολο να αρχίσω ένα κείμενο. Μια μαύρη εικόνα, χωρίς να γράφω λέξεις νομίζω θα ήταν ότι αρμόζει στην χθεσινή -πια- εμφάνιση -ποια;- της Liverpool στο Etihad!
Έτσι είναι η μπάλα μάγκες, μια στιγμή φτάνει να εκθέσει τα λάθη σου. Μια στιγμή σαν την κλωτσιά του Mane. Μια στιγμή, η στιγμή που κανένας δεν βγήκε να κόψει την πάσα του De Bruyne στον Aguero. Το πιο εύκολο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε όλοι είναι να κλαίμε πάνω από το πτώμα και να λέμε, Τι θα είχε γίνει αν είχαμε ένα χαφ στην ομάδα, τι θα είχε γίνει αν είχαμε καλύτερα σεντερ μπακ, τι θα είχε γίνει αν στο κέντρο της ομάδας δεν υπήρχε ο Hendo αλλά ο Steven, τι θα είχε γίνει αν ο Salah ισοφάριζε σε 1-1 σε εκείνο το ανεπανάληπτο τετ α τετ. Ιστορία με τα «Αν» όμως έγραψε μόνο o Παπακαλιάτης. Εμείς πορευόμαστε με τα δεδομένα που έχουμε, και τα δεδομένα δυστυχώς, φαίνονται στον καθρέφτη, και καθρέφτης δυστυχώς είναι το γήπεδο και δυστυχώς όπως λένε και οι μπασκετικοί «Ball don’t lie».
Σας απευθύνω στο άρθρο μου μετά την λήξη της μετεγγραφικής περιόδου. Χθες αναγκαστικά παίξαμε με σεντερ μπακ τον Klavan. Αλίμονο να πούμε ότι το παιδί αυτό δεν έχει φιλότιμο. Αλλά καμιά φορά αυτό το έρμο το φιλότιμο δεν φτάνει. Φιλότιμος είναι και Hendo. Αλλά για να χτίσεις μεγάλη ομάδα χρειάζεσαι και μεγάλες ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ. Προσωπικότητες που δεν θα τρώνε 5 γκολ. Πέντε. Προσωπικότητες οι οποίες δεν μετριούνται ούτε σε εκατομμύρια ούτε σε φιλότιμο. Έχουν άλλη μονάδα μέτρησης. «Cojones» , Corazon, κτλ. Είναι ΠΡΩΤΗ φορά στην ζωή μου αν και δεν είμαι μεγάλος σε ηλικία, που βλέπω την ομάδα να παρατάει το ματς τόσο εύκολα. Αυτό είναι η μεγαλύτερη πίκρα μου. Όχι το σκορ. Θα μπορούσαμε να χάσουμε με 2-1 και πάλι να μην θυμάται κανείς τίποτα, θα μπορούσαμε, αν δεν ήταν ο Simon, να είχαμε φάει και 8 γκολ για πλάκα χθες, δεν είναι νοκ άουτ παιχνίδι, δεν μετράει τόσο το σκορ. Ο Klopp ξέρει να διαχειρίζεται την ψυχολογία των παικτών και είμαι σίγουρος πως αυτή η ήττα θα ξεπεραστεί γρήγορα από τους παίκτες. Αλλά συγγνώμη κύριοι, αυτό δεν ήταν Liverpool. Εγώ όσο θυμάμαι τις κόκκινες φανέλες θυμάμαι παίκτες- τιτίκες να μπαίνουν σε τσαμπουκάδες, δεν θυμάμαι ποτέ την ομάδα να παρατάει τα παιχνίδια. Πόσα γκολ θα είχαμε φάει από την Μilan; Anyway, σε καμία περίπτωση το επίπεδο της Liverpool δεν είναι για πέντε γκολ. Αλλά όσο εύκολα μπορεί να «διαλύσεις» μια ομάδα, άλλο τόσο μπορεί και εκείνη. Ειδικά με το ποδόσφαιρο που παίζει η Liverpool.
Δυστυχώς εχθές δεν υπήρχε ούτε μισό θετικό στην εμφάνιση της ομάδας. Θα μπορούσα να γράψω ένσταση ότι θα έπρεπε να ξεκινήσει ο πιο αμυντικογενής Gomez έναντι του ΤΑΑ, αλλά τι νόημα έχει στην χθεσινή μας εμφάνιση.
Δυστυχώς το ματς τελείωσε στην κόκκινη κάρτα του Mane, σε εκείνο το σημείο εγώ κατάλαβα ότι πάει για….πολλά. Έβλεπες τους παίκτες μας να τρέμουν, Klavan, ΤΑΑ, Moreno, Μatip, Ηendo, μια τρυκιμία.
Αν μπορεί κάποιος να βρεί θετικά, είναι ότι η συγκεκριμένη σφαλιάρα ίσως να ταρακούνησε κάποιους, να δούν τι ελλείψεις έχει ομάδα. Έστω και αργά. Πόσο λείπουν κάποιοι παίκτες και κάποιες προσωπικότητες από το ρόστερ.
Εγώ το μόνο που θέλω να ξεχωρίσω και πλέον να ταχθώ, είναι ότι πέρα από τις όποιες ελλείψεις έχουμε, και το τι παίκτες πρέπει να έρθουν, παίκτης Jordan Henderson αυτή τη στιγμή στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη δεν υπάρχει. Μπορεί σε ένα μήνα να του έρθει η διάλειψη και να παίξει όπως έπαιζε κάποτε, αλλά αυτή τη στιγμή μαζί με τον καλύτερο του Can δεν μπορεί να ταιριάξει, δεν αποδίδει, ειδικά όταν η ομάδα πρέπει να κλέψει την μπάλα, στο να πέσει πάνω σε παίκτη να την πάρει μπορεί, αλλά να κλέψει με «interception» δεν το έχει. Και για να μην το πολυκουράζω, το παιδί δεν κάνει. Ειδικά για αρχηγός.
Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και για τον Gini, με την διαφορά ότι το τεράστιο του πρόβλημα είναι η αστάθεια, και ότι το παιδί δεν κόβει ούτε βούτυρο με κατάνα στον καύσωνα. Δεν γίνεται ολόκληρη Liverpool να εξαρτιέται από τις….ορέξεις που ξύπνησε ο Wijnaldum. Ίδιος τακτικά παίκτης είναι και ο OX ελπίζω να αποδειχθεί πιο σταθερός.
Γενικά εν βρασμώ και μετά από τέτοια ήττα όπως έγραψα ο καθένας μας θα είναι εύκολο να κατηγορήσει και από κάποιον, θα χαρώ πολύ άμα μετανιώσω αυτά που γράφω για αυτούς.
Για παίκτες- μέτριους τύπου Klavan, έχω γράψει και στο παρελθόν. Δεν θέλω να τα λέω συνέχεια, κουράζει.
Μακάρι να ήταν η τελευταία φορά που είδαμε τέτοια εμφάνιση.
Μακάρι κάποιοι να ξυπνήσουν και να δούν, ότι μια ομάδα δεν αλλάζει επίπεδο μόνο με την ταχύτητα ή τα ωραία τρίγωνα, αλλάζει επίπεδο όταν τα πόδια δεν τρέμουν, και όταν έχεις το καθαρό μυαλό να τελειώσεις φάσεις σαν και αυτές του Salah που μπορούν να κάνουν ένα παιχνίδι τελείως διαφορετικό.
Υ.Γ. Για μένα κόκκινη κάρτα δεν υπάρχει, γιατί δεν υπάρχει πρόθεση, αλλά έχει τόσο μικρή σημασία πια. Περαστικά και στον Εderson και σε μας. O Mane, θα λείψει περισσότερο στα παιχνίδια που θα χάσει στο μέλλον παρά σε αυτό που πέρασε, γιατί εκείνο είναι παρελθόν.