Είναι περασμένα μεσάνυχτα στο Hong Kong, και ο θόρυβος στο ξενοδοχείο της Liverpool αρχίζει να υποχωρεί. Τα φώτα έχουν χαμηλώσει. Οι φιλοξενούμενοι έχουν αποσυρθεί στα κρεβάτια τους. Ησυχία επικρατεί σε κάθε όροφο.
Ο Divock Origi όμως είναι φωτεινός, ξάγρυπνος και έτοιμος για συζήτηση.
Υπάρχει όμως μια επιφύλαξη.
Η συμπεριφορά του Βέλγου μπορεί εν μέρει να εξηγηθεί από την προσεκτική διαχείριση του προγράμματος που χρησιμοποιεί η ομάδα κατά τη διάρκεια των ταξιδιών της pre-season, το οποίο περιλαμβάνει σημαντικές διαφορές ώρας σε σχέση με την ώρα του Merseyside.
Ο Origi και οι συμπαίκτες του λειτουργούν με μία διαφορά τεσσάρων ωρών από την τοπική (του Liverpool) ώρα, το οποίο σημαίνει ότι όσο γίνονται οι ετοιμασίες για μία συνομιλία μαζί του, ο επιθετικός των Reds ολοκληρώνει ένα απογευματινό γεύμα αναπλήρωσης μετά από ένα νωρίτερο session τρεξίματος εν μέσω υγρασίας και βροχής.
Υπάρχουν άλλοι λόγοι για τον χαλαρή, ομιλητική του φύση ωστόσο.
Ιδιαίτερα λόγω της προσέγγισής του για το ποδόσφαιρο και για τη ζωή. Το να είναι θετικός είναι η προτεραιότητα. Νιώθει ευλογημένος. Κάθε ευκαιρία είναι ένα δώρο.
«Είναι ανθρώπινο να αισθάνεσαι πίεση, να αμφισβητείς, και μερικές φορές να νιώθεις πεσμένος», δηλώνει στο Liverpoolfc.com ο επιθετικός της ομάδας μας. «Όμως εστιάζω περισσότερο στη φωτεινή πλευρά. Εκτιμώ πραγματικά τα πράγματα που έχω στη ζωή, ακόμη και τα απλά πράγματα. Το να είμαι υγιής, το να έχω γύρω μου μία οικογένεια.»
«Το γεγονός του ότι μπορώ να παίζω σε αυτό το επίπεδο στην ηλικία μου είναι μία ευλογία. Είναι στο χέρι μου να απολαμβάνω κάθε στιγμή. Ευχαριστώ κάθε μέρα το θεό για τα πράγματα και τους ανθρώπους που έχω γύρω μου, για τις στιγμές που μπορώ να μοιράζομαι μαζί τους, για τα απλά πράγματα και για το ότι μπορώ να εκφράσω τον εαυτό μου σε αυτό το επίπεδο.»
«Μπορείς να δώσεις τόση πολλή χαρά στον κόσμο – και αυτό είναι κάτι το ιδιαίτερο. Το ποδόσφαιρο ενώνει τους ανθρώπους και αυτό είναι ωραίο.»
Το ποδοσφαιρικό ταξίδι του Origi τον έφερε από τη γενέτειρά του, την Ostend και από εκεί στη Lille.
Ο Divock στην καριέρα του δεν επέλεξε τον εύκολο δρόμο.
«Στις δύσκολες στιγμές βρίσκω τι είναι αυτό που μου ταιριάζει. Όταν παίζεις ποδόσφαιρο μερικές φορές αποχωρίζεσαι κάποιες συνηθισμένες στιγμές που θα είχες στην ηλικία των 15,16,17.»
«Από τα 15 μου άφησα το σπίτι μου και πήγα σε ένα σχολικό οικοτροφείο στο Lille. Επέλεξα να πάω στο Lille. Είχα την επιλογή να μείνω και να παίξω στη Genk, αλλά η καρδιά μου είπε Lille- γιατί αγαπώ το ποδόσφαιρο και εκεί είναι που μπορώ να εκφραστώ.»
«Είχαμε σχολείο, προπόνηση και όλα αυτά στον ίδιο χώρο. Πνευματικά, σε αυτή την ηλικία, βλέπεις άλλα αγόρια της ίδιας ηλικίας με εσένα να κάνουν διαφορετικά πράγματα και να έχουν διαφορετικές εμπειρίες.»
«Είναι πολύ δύσκολο. Είναι εύκολο να τα παρατήσεις. Αυτή τη στιγμή, είμαι τόσο ερωτευμένος με το ποδόσφαιρο. Όταν είσαι ερωτευμένος με κάτι δε βλέπεις το άλλο πράγμα (την κακή πλευρά). Ήταν το ίδιο.»
«Άλλα παιδιά στο σχολείο μου έκαναν άλλα πράγματα, έβγαιναν ραντεβού με πολλά κορίτσια, αλλά ποτέ δεν είχα την ανάγκη (να κάνει αυτά τα άλλα πράγματα) γιατί αυτό που περισσότερο αγαπάω είναι το ποδόσφαιρο. Είδα της συνέπειες που είχε: Αυτά τα αγόρια συχνά τα έστελναν μακριά, και κάποια είχαν περισσότερο ταλέντο από εμένα.»
«Επίσης, ο πατέρας μου ήταν πολύ πειθαρχημένος στη ζωή του, – έτσι τα έχει καταφέρει μέχρι τώρα.»
«Και η θρησκεία μου, το να είμαι Χριστιανός, έχει τις αξίες του να δουλεύεις σκληρά, να μένεις επικεντρωμένος στα σωστά πράγματα που σε βοηθούν στη ζωή. Φυσικά και θα λοξοδρομήσεις. Έκανα λάθη. Όμως αυτά τα λάθη με βοήθησαν και με βοηθούν ακόμα και σήμερα.»
Έχουν περάσει τρία χρόνια από το Σάββατο που ο Origi ολοκλήρωσε τη μεταγραφή του στη Liverpool.
«Όταν ήρθα για πρώτη φορά δεν ήξερα τι έπρεπε να περιμένω. Επισκέφθηκα την πόλη πριν υπογράψω, επισκέφθηκα την ομάδα, συνάντησα τους ανθρώπους», ανακαλεί ο Origi.
«Οι άνθρωποι είναι πολύ ιδιαίτεροι, είναι ζεστοί και πάντα σου φέρονται ζεστά και με σεβασμό. Είναι παθιασμένοι. Είναι εργατικοί άνθρωποι που πάντα θέλουν να σε βοηθούν και να σε παρακινούν. Είναι ωραίο – πάντα εκτιμώ τη θετική ενέργεια και την αγάπη των ανθρώπων.»
Στο τοπικό ντέρμπι του Απριλίου με την Everton, ο Divock σκόραρε, και μάλιστα δημιουργήθηκε ένα σύνθημα για αυτόν.
«He steps inside and he slots it past the Blues… Divock Origi!»
«Δεν το περίμενα αυτό», τονίζει.
«Είναι πάντα ωραίο να βλέπεις ότι οι άνθρωποι σε εκτιμούν. Αν μπορείς να τους ανταμείψεις με το να εκφράζεις τον εαυτό σου και να απολαμβάνεις το παιχνίδι, αυτό είναι το ωραιότερο πράγμα στον κόσμο.»
«Όταν ήμουν μικρός, το να παίζεις ποδόσφαιρο σήμαινε να απολαμβάνεις το παιχνίδι. Ήμουν έξι χρονών, παίζαμε 5 εναντίον 5.»
«Όσο μεγαλύτερος γίνεσαι, τόσο περισσότεροι παράγοντες εμπλέκονται στο ποδόσφαιρο. Πηγαίνεις σε μία ομάδα και η ομάδα είναι οι παίκτες, το προσωπικό και η διοίκηση, και οι οπαδοί. Όλοι είμαστε ένα – και αυτό είναι μου μας κάνει να είμαστε η Liverpool.»
«Στο τέλος, οι οπαδοί εκτιμούν το ότι απολαμβάνεις το παιχνίδι, οπότε επικεντρώνομαι στο να απολαμβάνω το παιχνίδι μου. Αγαπώ τη χαρά. Ο ένας δίνει κίνητρο στον άλλο. Τους δίνεις χαρά και μου δίνουν χαρά.»
«Όταν σκοράρω το μοιράζομαι μαζί τους. Όταν κάνω κάτι καλά το μοιράζομαι μαζί τους. Όταν έχουμε κακές στιγμές τις ξεπερνάμε όλοι μαζί. Όταν πηγαίνω στον αγωνιστικό χώρο επικεντρώνομαι στο να κάνω αυτό που έχω να κάνω και να απολαύσω το παιχνίδι μου. Αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού μου είναι αλήθεια ότι ξέρω πώς οι άνθρωποι το απολαμβάνουν και αυτό με κάνει να δουλεύω ακόμα σκληρότερα.»
Μακριά από το γήπεδο, ο Divock ασχολείται με πράγματα όπως η μουσική, το διάβασμα, τα ντοκιμαντέρ και η ψυχολογία. Το καθένα από αυτά επιδρά στον ποδοσφαιριστή και στον άνθρωπο.
«Αγαπώ να αποκτώ γνώση. Είναι γοητευτικό να γνωρίζεις πώς σκέφτονται διαφορετικοί άνθρωποι. Το βρίσκω ενδιαφέρον», λέει.
«Το χρησιμοποιώ σε πολλές πτυχές της ζωής μου. Στο ποδόσφαιρο, φυσικά είναι σημαντικό, επειδή για εμένα μπορεί να έχεις την ικανότητα και το ταλέντο αλλά αυτό που σε διαφοροποιεί από ένα καλό ή ένα κακό παιχνίδι είναι το πώς προετοιμάζεσαι και πώς είσαι πνευματικά. Αυτό επηρεάζει πολύ το παιχνίδι σου και το πώς ζεις. Είναι ένα σημαντικό ζήτημα.»
Ύστερα απαντά μία ερώτηση σχετικά με το από που προέρχεται το πάθος του για το παιχνίδι, και απαντά ότι «Γεννήθηκα με αυτό.»
«Έχω δύο πλευρές. Ο μπαμπάς μου είναι πιο εσωστρεφής, ενώ η μαμά μου είναι πιο κοινωνική με τους ανθρώπους. Εγώ έχω και τις δύο πλευρές αλλά γενικά είμαι πιο ήρεμος.»
«Το ποδόσφαιρο είναι ένας τρόπος για να εκφράζομαι και έτσι ήταν πάντα. Γι’ αυτό παίζω πάντα με τόσο πάθος – γιατί το βλέπω σαν έναν τρόπο ώστε να εκφράσω πόσο χαρούμενος είμαι μέσα στο γήπεδο. Λες στον εαυτό σου να έχει ενέργεια και να απολαμβάνει το παιχνίδι, να είναι δημιουργικός.»
«Έχω κάνει θετικά βήματα, λέει για τις προσπάθειες που έχει κάνει μέχρι τώρα.
«Πάντα κοιτάω προς τα εμπρός. Όταν κοιτάζω το που μπορώ να φτάσω, βλέπω πολλά», δηλώνει.
«Μερικές φορές πρέπει να κοιτάς πίσω, να δεις τι έχεις κάνει . Είχα κάποιες πολύ καλές στιγμές, ενώ είχα και κάποιες δύσκολες – κάτι που είναι φυσικό, γιατί ακόμα είναι σε εξέλιξη η καριέρα μου. Δεν έχω φτάσει ακόμα στο peak της καριέρας μου.»
«Για μένα, το θέμα είναι να απολαμβάνω το παιχνίδι μου κάθε στιγμή. Δεν είναι εύκολο αλλά χρειάζεται να δουλεύεις σκληρά, και όσο μεγαλώνεις τόσο περισσότερο συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα πράγματα πέρα από το να απολαμβάνεις το παιχνίδι.»
«Είμαι ιδιαίτερα παθιασμένος. Δε θέλω να τελειώσω την καριέρα μου χωρίς να φτάσω στο απόγειο των δυνατοτήτων μου.»
«Δεν ξέρω πως θα καταλήξει ή ποιος θα είναι ο τρόπος μου στην ποδοσφαιρική μου καριέρα, ξέρω όμως ότι πιστεύω στις ικανότητές μου. Αν απολαμβάνω κάθε λεπτό τότε έρχονται καλές στιγμές και οι κακές θα με κάνουν δυνατότερο.»