Δύσκολες, έως και ασυνήθιστες, αλλά για πολλούς 100% προβλέψιμες είναι οι μέρες που περνάει τον φετινό Αύγουστο η Liverpool.

Η περσινή υπέροχη χρονιά ολοκληρώθηκε με το χειρότερο δυνατό τρόπο. Ένα πρωτάθλημα που για 70 λεπτά έμοιαζε δικό της χάθηκε στα επόμενα πέντε, ενώ στο Παρίσι όλα πήγαν λάθος και το τρόπαιο με τα μεγάλα αυτιά πήγε στη Μαδρίτη.

Από εκεί και πέρα, ο Mane ζήτησε και αποχώρησε για τη Βαυαρία, ενώ στη θέση του ήρθε ο πολυσηζητημένος Darwin Nunez.

Η σεζόν άρχισε με μια εντυπωσιακή εμφάνιση με τη City στο Community Shield, όμως τρεις εβδομάδες μετά, όλα έχουν γυρίσει ανάποδα. Γιατί;

«Έφυγε ο Mane»! Γελοιότητες. Ο Mane είναι ένας τεράστιος παίκτης, άφησε εποχή και τον αγαπάμε, όμως, όπως θα επαναλάβω αργότερα, ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Ειδικά όταν αυτός ο κούκος ήταν αποδέκτης δριμύτατης κριτικής επί ενάμιση χρόνο για τις – όντως – μετριότατες εμφανίσεις του.

Οι τραυματισμοί θα πει κάποιος άλλος, λέγοντας ταυτόχρονα πως η FSG αφήνει για μια ακόμη φορά την ομάδα ξεκρέμαστη. Δεν θα διαφωνήσω με κανένα από τα δύο σκέλη.

Τα αισθήματά μου προς την ιδιοκτήτρια εταιρεία είναι λίγο πολύ γνωστά. Σε άρθρο μου στο σάιτ, μήνες ακόμα πριν ενταχθώ στη συντακτική ομάδα, είχα μιλήσει για εσχάτη προδοσία, λόγω της συμμετοχής στο αισχρό πλάνο της δημιουργίας της European Super League. Στο εν λόγω κείμενο ανέφερα φυσικά και άλλα σημαντικά παραπτώματα, τα οποία στα δικά μου μάτια δείχνουν να μην έχουν αντιληφθεί ποια ακριβώς είναι η διαφορά ανάμεσα σε ένα αμερικανικό Franchise και ένα ευρωπαϊκό Football Club.

Μήνες αργότερα, μίλησα και για το αγωνιστικό στην ομάδα μας στο facebook, μετά τον αγώνα με την Τσέλσι στο Stamford Bridge. Το κείμενο συνοδεύτηκε με ένα πανό αφιερωμένο στη καταστροφή της Liverpool από κάποιους άλλους Αμερικάνους (το γνωστό «Liverpool FC – Built by Shanks – Broke by Yanks» για τους προγενέστερους Hicks και Gillett), αφού θεωρώ πως o Klopp «έκανε μάγκες» τους Βοστονέζους και όχι το ανάποδο.

Άλλοι μιλάνε για ευθύνες του Γερμανού. Σίγουρα, έχει βάλει τα χέρια του και έχει βγάλει τα ματάκια του ο Jurgen, αφού η επιμονή του σε συγκεκριμένα πρόσωπα μειώνει τις αναγκαίες μεταγραφές με δύο τρόπους. Εξηγώ.

Αρχικά, το pool παικτών από το οποίο η Liverpool επιλέγει νέους ποδοσφαιριστές είναι περιορισμένο. Oι Reds έκαναν κίνηση για τον Tchouameni, όμως αυτός επέλεξε τη Real. «Πισινή» για αυτή τη περίπτωση δεν υπήρχε και άρα η απόφαση που πάρθηκε είναι να μείνουν τα χαφ ως έχουν και να γίνει προσπάθεια για απόκτηση του Jude Bellingham το επόμενο καλοκαίρι. Αν ο Jude επιλέξει και αυτός τους «Μαδριλένους», τότε ίσως διαβάσουμε και για ενεργοποίηση του Jay Spearing στη πρώτη ομάδα…

Μια τέτοια τακτική, βέβαια, μειώνει το ρίσκο των μεταγραφών, αφού ο παίκτης ταιριάζει πλήρως στα θέλω σου, όμως δεν το εξαλείφει κιόλας, όπως φάνηκε στη περίπτωση Keita.

Και καταλήγω στο δεύτερο τρόπο. Τον λατρεύω τον Klopp, δεν θέλω να υπάρχει ούτε σκέψη αποχώρησής του από την άκρη του πάγκου, όμως η επιμονή του σε ορισμένους παίκτες έχει φτάσει σε άλλο επίπεδο.

Στα χαφ της ομάδας βασικός ξεκινάει σχεδόν πάντα (και δεν κατάλαβα γιατί άλλαξε αυτό στο Old Trafford) o Fabinho. Μαζί του, όποτε μπορεί, ο Thiago, ενώ τη τριάδα συμπληρώνει ο Henderson. Από πάγκο έχουμε τους γυάλινους Naby και Ox, τον μία κρύο μία ζέστη Jones, τον 37χρονο Milner και τους φερέλπιδες Elliott – Carvalho. Συμπέρασμα; Ένας αξιόπιστος βασικός, ένας γυάλινος, δύο ακόμα γυάλινοι ρολίστες, ένας ελπιδοφόρος που δεν λέει να κάνει το επόμενο βήμα, δύο παλικαράκια που δεν πρέπει να καούν και δύο βετεράνοι που δεν γίνεται να λογίζονται ως βασικοί. Κι όμως, επειδή αυτοί μια φορά και έναν καιρό του έκαναν τη δουλειά, παραμένουν εν έτει 2022 οι επιλογές του Klopp.

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι το εξής. Ποιος φταίει; Άποψη μου; Λίγο – πολύ, όλοι.

Δεν είναι απάντηση αυτή. Ποιος φταίει ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ; Το ψάρι μυρίζει από το κεφάλι.

«Μα έδωσε 100 εκατομμύρια για τον Nunez!». Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Η FSG πρέπει να αποδεχθεί ότι με μία μεταγραφή το χρόνο και μόνο με έσοδα – έξοδα (γιατί το πόσο για τον Ουρουγουανό στράικερ έτσι βγαίνει), η Liverpool δεν θα φτάσει ποτέ στα ίδια ύψη. Στόχος της Liverpool δεν είναι να βγαίνει τετράδα για να τσεπώνει τα εκατομμύρια του Champions League. Αν μετά από έντεκα χρόνια συνεχίζουν να μην το καταλαβαίνουν, τότε καλύτερη λύση θα ήταν το πωλητήριο, όσο και να με τρομάζει το ποιος θα μπορούσε να είναι ο επόμενος.

Η συνέχεια προμηνύεται δύσκολη, όμως δεν θεωρώ ότι θα συνεχιστεί για πολύ αυτό. Η Liverpool έχει ποιότητα στο ρόστερ της και τα πράγματα θα γυρίσουν. Οι τραυματισμοί σε επίθεση και κέντρο έχουν λυγίσει δικαιολογημένα την ομάδα, αφού είναι πραγματικά πολλοί στον αριθμό. Δεν ξέρω αν θα προλάβει να διεκδικήσει τίτλους φέτος, αφού το Μουντιάλ αλλάζει τα δεδομένα.

Αγαπητοί Reds. Υπομονή. At the end of the storm, there’s a golden sky.