Για την -καθόλου ευχάριστη, όπως αποδείχτηκε- συμμετοχή του στον τελικό Champions League του Κιέβου μίλησε σε συνέντευξή του ο Adam Lallana.
Ο πρώην παίκτης της Liverpool και νυν της Brighton ήταν αυτός πού είχε αντικαταστήσει τον Mo Salah μετά το βρώμικο φάουλ πού του έγινε από τον Sergio Ramos, και στη συνέντευξη αυτή παραδέχτηκε πόσο ψυχολογικά ανέτοιμος ήταν για να συμμετάσχει σε ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι, γεγονός πού οφειλόταν στην έλλειψη ρυθμού και στις πολλές δυσκολίες πού είχε αντιμετωπίσει εκείνη τη χρονιά, όντας στο μεγαλύτερο μέρος της στα πιτς λόγω τραυματισμού.
Οι δηλώσεις του Adam στο podcast Super 6 ήταν οι εξής:
«Κοιτάζοντας τώρα πίσω, ήμουν τρομοκρατημένος.»
«Ίσως το ‘τρομοκρατημένος’ να είναι λίγο δυνατή λέξη, κοιτώντας όμως πίσω, νομίζω ότι τώρα είμαι σε μία θέση όπου ίσως μπορώ να το πω αυτό.»
«Είχα μία απαίσια χρονιά, ήταν η πρώτη χρονιά όπου ουσιαστικά είχα τον ένα τραυματισμό μετά τον άλλο, και δε μπορούσα να βρω κανέναν ρυθμό μέσα στο γήπεδο.»
«Οπότε, ερχόμουν από έναν πολύ μεγάλο τραυματισμό στον ιγνυακό τένοντα, και νομίζω ότι είχα παίξει μόνο 15 λεπτά στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν (στην Premier League), οπότε δεν είχα ρυθμό, δεν ήμουν σε φόρμα.»
«Είχαμε χάσει τον τελικό του Champions League, και θυμάμαι ότι μετά τη λήξη του ένιωθα ανακουφισμένος πού πέρασα αυτό το παιχνίδι (πού βγήκε αλώβητος από αυτό).»
«Δε μπορούσα να βρεθώ κοντά σε κανέναν (αντίπαλο). Δε μπορούσα να βρεθώ κοντά στον Modric, δε μπορούσα να βρεθώ κοντά σε κανέναν. Ένιωθα σαν λαγός στους προβολείς! (σ.σ. αγγλική έκφραση, like a rabbit in the headlights, με την οποία ο Adam Lallana εννοεί ότι ένιωθε πολύ φοβισμένος).»
Εν συνεχεία ο πρώην μέσος της ομάδας μας αναφέρθηκε και στις πρακτικές δυσκολίες πού αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια του τελικού, έχοντας μπει αναπάντεχα στα μισά του πρώτου μισού στη θέση του Salah:
«Δεν ένιωσα ότι θα απογοήτευα τον εαυτό μου όταν μπήκα στο παιχνίδι και με το πώς απέδωσα (σ.σ. εδώ μάλλον ο Adam έπρεπε να εκφραστεί καλύτερα, για να καταλάβουμε ακριβώς τι εννοεί), γιατί όταν παίζεις ποδόσφαιρο, το χειρότερο είναι να περνάς στο παιχνίδι μετά από 20-25 λεπτά.»
«Το να μπαίνεις να παίξεις σε ένα παιχνίδι, ειδικά αυτού του μεγέθους, και ειδικά δεδομένου ότι δεν είχα λεπτά (στα πόδια μου)…»
«Θυμάμαι ότι απλά έτρεχα γύρω και έπεφτα αργά στα τάκλιν. Δυσκολευόμουν πολύ, κρατούσα την ανάσα μου.»
«Δε σκέφτηκα ποτέ ‘oh, μόλις έπαιξα στον τελικό του Champions League.’ Θυμάμαι να σκέφτομαι ‘ευτυχώς δεν έκανα λάθος πού οδήγησε σε γκολ’!»
