Την εποχή που ο Michael Edwards ανακοίνωσε την αποχώρηση του από τη Liverpool, δημόσια για πρώτη φορά και χωρίς να αφήσει προηγουμένως υποψίες για κάτι τέτοιο η φιλία τους με τον Klopp δεν ήταν και τόσο στενή πλέον.
«Πάντα σκόπευα να συμπληρώσω τη χρονική διάρκεια της υπηρεσίας μου στα 10 χρόνια.» έγραψε. «Αγάπησα τη δουλειά μου εδώ και θα είμαι πάντα ένας μεγάλος πιστός της αλλαγής. Είναι καλό και για μένα (να φύγω) και για τη δουλειά εδώ και για τον εργοδότη επίσης. Κατά τη διάρκεια του καιρού μου εδώ αλλάξαμε πολλά πράγματα (ελπίζω προς το καλύτερο), αλλά κάποιος νέος φέρνει πάντα μια διαφορετική προοπτική, νέες ιδέες και μπορεί ελπιδοφόρα να συνεχίσει το χτίσιμο (ή να αλλάξει) οτιδήποτε έχει τεθεί ως βάση από πριν.»
Φρόντισε επίσης να επαινέσει τον διάδοχο του, τον Julian Ward αλλά και τους υπόλοιπους συναδέλφους του, χαρακτηρίζοντας τους ως «ιδιοφυίες…και χωρίς αμφιβολία οι καλύτεροι στον κόσμο του ποδοσφαίρου».
Όσο για τον Klopp; «Είναι πολύ πιο δύσκολο να είσαι manager της Liverpool από ότι παίκτης (αν και η φανέλα από ότι λένε είναι βαριά) και έχει δώσει τόσο μεγάλη χαρά στους οπαδούς επιβεβαιώνοντας πολλές από τις ιστορικές αξίες της ομάδας, ώστε θα μείνει στην ιστορία ως ένας από τους μεγάλους managers εδώ».
Αντίθετα, ο Rodgers, είχε δει τον Edwards ως απειλή στην εξουσία του, την περίοδο που η «η επιτροπή των μεταγραφών» δημιουργούσε όλων των ειδών τις πολιτικές πίσω από τις κουρτίνες.
Ήταν ένας περίεργος τίτλος αυτός (Επιτροπή των μεταγραφών) και σε μια περίεργη περίοδο και γρήγορα έγινε πηγή μετάνοιας στους διαδρόμους του Anfield, το γεγονός πως ο ιδιοκτήτης της ομάδας, δεν φρόντισε να τον εξωραΐσει κάπως.
Στην πραγματικότητα όμως ήταν εκείνο το είδος της επιχείρησης που θα συναντούσες σε οποιαδήποτε μεγάλη ομάδα και ενώ υπήρχε η κατανόηση πως, ο manager της ομάδας ήταν υπερβολικά απασχολημένος ώστε να διαθέσει χρόνο ο ίδιος για το scouting εκτός Αγγλίας και να μπλεχτεί σε διαπραγματεύσεις που μπορεί να έπαιρναν μήνες.
Ο Edwards ήταν μέλος εκείνης της Επιτροπής που συμπεριελάμβανε τον Διευθυντή Ian Ayre, την ομάδα ανάλυσης δεδομένων, προπονητές, μέλη της ομάδας scouting αλλά και αντιπροσώπους από το εμπορικό τμήμα της ομάδας.
Ο Rodgers είχε ακόμα τη δύναμη να ασκήσει βέτο στις μεταγραφές και σίγουρα φαινόταν αποφασισμένος να αμφισβητήσει τις γνώσεις του Edwards.
Η Liverpool είχε αποκτήσει τότε πολλούς παίκτες, όπως τους Iago Aspa, Luis Alberto, Tiago Ilori που πέρασαν από το Anfield χωρίς κανέναν αντίκτυπο, αλλά και την πιο ακριβή αποτυχημένη μεταγραφή αυτή του Lazar Markovic για 20 εκατομμύρια λίρες.
Κανένας επίσης τότε δεν εκτίμησε τις συχνά έντονες ωμές παρεμβάσεις του Edwards, οι οποίες μάλλον δεν διατυπώνονταν με ‘διπλωματικό’ τρόπο.
Μερικοί scouts τα βρόντηξαν και έφυγαν, κάποιοι από αυτούς δυστυχισμένοι. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση του Mel Johnson- που είχε συστήσει στην ομάδα τον Jordan Henderson, ο οποίος σε συνέντευξη τόνισε πως η Liverpool ‘έχασε’ τον Dele Alli γιατί βασίστηκε στην «υπολογιστική και στατιστική προσέγγιση». Το άθλημα αυτό «δεν παίζεται στον υπολογιστή» είπε ο Johnson επισημαίνοντας πως έμπειροι άνθρωποι του ποδοσφαίρου περιθωριοποιήθηκαν.
Και δεν δίστασε να πει «δείχνοντας» τον Edwards πως «κάποιοι άνθρωποι της τεχνολογίας ήρθαν κατευθείαν από το πανεπιστήμιο και βρήκαν δουλειές χωρίς να έχουν καμία σχέση με το ποδόσφαιρο».
