Τώρα ήξερα.

Κάλεσα τους εκπροσώπους μου. Ο Roger Wittmann και ο Christian Rapp συναντήθηκαν μαζί μου για να μιλήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο. Βγήκαμε από το σαλόνι και πήγαμε στο δωμάτιό μου: μόνο εγώ, ο Christian, ο Roger και η Larissa, χωρίς περισπασμούς. Ο Christian και ο Roger ήταν απόλυτα ξεκάθαροι για όλα όσα συνέβαιναν και για την άποψη του συλλόγου για το μέλλον μου…….

Σκεφτόμουν πολλά και συνειδητοποίησα ότι το σχέδιο του Θεού ήταν να με πάει κάπου αλλού. Τα σημάδια ήταν όλα εκεί από εκείνη τη συνομιλία με τον πάστορα Daniel στο Maceio. Είχα πεισμώσει.

Ο Θεός δεν ήθελε να μείνω στο Liverpool, αλλά επέμενα. δεν άκουσα. Αλλά δεν μπορούσα να το αποφύγω άλλο. Ήταν καιρός να το αποδεχτώ. Αποφάσισα ότι ήταν καιρός να αναζητήσω μια άλλη πρόκληση για τον εαυτό μου, έναν άλλο σκοπό. Ο χρόνος μου στην Liverpool είχε τελειώσει.

Ήταν μια όμορφη ιστορία που ήθελα να τελειώσει με τον σωστό τρόπο. Είμαστε πολύ ευγνώμονες για όλα όσα ζήσαμε στην Αγγλία. όλα τα όνειρά μας, τα δικά μου και της οικογένειάς μου, εκπληρώθηκαν.

Ζήσαμε τις μεγαλύτερες χαρές και θριάμβους. Ήταν όλα τόσο έντονα. Και δεν θέλαμε να φύγουμε με καμία πικρία, θυμό ή αγανάκτηση.

Αν ήταν δύσκολο για αυτούς να μου το πουν, τότε θα το έλεγα εγώ: «Δεν μένω. Θα φύγω». Αν βαθιά στην καρδιά τους δεν ήταν σίγουροι για την επέκταση του συμβολαίου μου, αν δεν ήξεραν τι να κάνουν, τότε για το καλό όλων θα έπαιρνα την απόφαση να φύγω.

Και έτσι φτάσαμε στις 3 Μαρτίου 2023. Έγραψα το μήνυμα στον Klopp μόνος μου, στο κινητό μου και άφησα την καρδιά μου να καθοδηγήσει τα δάχτυλά μου.

Μετά πήγα στην προπόνηση.

Μόλις τελειώσαμε, πήγα στο γραφείο του Αφεντικού και ρώτησα τον βοηθό του αν ήταν διαθέσιμος. Όταν μπήκα στο δωμάτιο, ο Klopp καθόταν πίσω από το γραφείο του και έπινε ένα φλιτζάνι καφέ.

Με κοίταξε και είπε:

«Νομίζω ότι ξέρω για το τι θέλεις να μου μιλήσεις».

Δεν είμαι σίγουρος αν ήξερε. Ίσως νόμιζε ότι θα παραπονιόμουν που δεν έπαιρνα πολλά λεπτά συμμετοχής. Ίσως ήξερε ότι το θέμα θα μπορούσε να είναι η αποχώρησή μου. Είχα το τηλέφωνό μου στο χέρι. Άνοιξα το σημείωμα με τίτλο «Συνάντηση».

Αλλά δεν χρειάστηκε καν να το διαβάσω. Είχα εξασκήσει τον λόγο μου τόσες φορές που τον είχα απομνημονεύσει. Ένιωσα σαν να πέρασε μια αιωνιότητα, αλλά χρειάστηκαν μόνο λίγα δευτερόλεπτα για να φύγει από το στόμα μου. Η συνομιλία μας δεν κράτησε περισσότερο από πέντε λεπτά.

«Υπάρχουν πράγματα που δεν είναι στα χέρια μου. Δεν έχω τον έλεγχο σε όλα», είπε το Αφεντικό.

Δέχτηκε την απόφαση πολύ γρήγορα. Ένας από τους φόβους μου ήταν ότι θα επέμενε να μείνω. Είχα ήδη πάρει την απόφαση με οδηγό τον Θεό και δεν ήθελα να κάνω πίσω τώρα. Ήταν αρκετά δύσκολο να φτάσω ως εδώ.

Είχε αγωνιστεί για να κρατήσει τον φίλο μου, τον Philippe Coutinho, πριν από μερικά χρόνια. Δεν ήθελα να συμβεί το ίδιο με μένα. Τώρα, έχοντας τελικά αποδεχτεί το αναπόφευκτο, έκανα το βήμα που ποτέ δεν ήθελα να κάνω.

Αλλά όχι, ο Klopp δεν επέμεινε. Εκείνη τη στιγμή, φαινόταν ότι ήξερε ήδη ή είχε συμβιβαστεί με την ιδέα. Δεν θα υπήρχε επέκταση συμβολαίου. Το θέμα είχε τελειώσει.

Επαίνεσα πολύ το Αφεντικό, είπα ότι ήταν ο καλύτερος προπονητής, με τον οποίο είχα δουλέψει ποτέ και τον ευχαρίστησα πολύ για την ευκαιρία που μου έδωσε στην Liverpool. Νομίζω ότι ένιωθε άβολα και ήταν η πιο συναισθηματική στιγμή της συζήτησης.

Αμέσως μετά, είπε ότι δεν ήθελε να πει αντίο ακόμα. Άλλωστε, έμεναν ακόμη τρεις μήνες στη σεζόν. Αυτό ήθελα να μεταφέρω και εγώ.

Η ανάγκη να συνεχίσω και να παλεύω μέχρι το τέλος ήταν στο μήνυμα που είχα γράψει στο τηλέφωνό μου. Παρά το αναπόφευκτο, η νοοτροπία μας ήταν ακόμα η ίδια:

«Ας περιμένουμε λίγο, Bobby. Θα αποχαιρετιστούμε αργότερα».