Γράφει ο Παναγιώτης Παπακώστας, μέλος της Πανελλήνιας Λέσχης Φίλων Liverpool, φίλος του site και της σελίδας μας στο facebook.
Η θέση του τερματοφύλακα ήταν, είναι και θα είναι ιδιαίτερη. Βασίζεται 100% στην ψυχολογία. Στο επαγγελματικό επίπεδο που παρακολουθούμε, και ειδικά στην Premier League, κακοί δεν υπάρχουν. Υπάρχουν κορυφαίοι και απλά καλοί. Τι κάνει όμως έναν Portiere που κάνει εξαιρετικές εμφανίσεις και μας κάνει να αισθανόμαστε σιγουριά, κάποια περίοδο να είναι… τρικυμία? Σίγουρα η ψυχολογία, το «φεγγάρι» που διανύει και εξηγούμαι.
Οι μεγάλες ομάδες ξεκινάνε από κορυφαίο τέρμα. Αυτό το αναγνωρίζουν πια όλοι. Η ομάδα μας το απέδειξε περίτρανα με την προσθήκη του Alisson και παρόλο που πολλοί γκρινιάζαμε για τα χρήματα που δαπανήθηκαν απέδειξε ότι άξιζε κάθε λίρα. Τι γίνεται όμως με την απόλυτη ανάγκη να υπάρχει 2ος που να εμπνέει εμπιστοσύνη και να αισθάνεται η ομάδα ότι οι κόποι της δεν πηγαίνουν χαμένοι σε περιπτώσεις αδυναμίας συμμετοχής του πρώτου?
Η επιλογή ενός τερματοφύλακα καλού σχεδόν όσο ο πρώτος (όταν η ομάδα δεν διαθέτει κορυφαίο για βασικό) κάποιες φορές λειτουργεί γιατί φέρνει ανταγωνισμό και κρατά και τους δυο σε εγρήγορση. Το είδαμε με Simon και Loris. Ο Karius κατάφερε μέσα στην χρονιά και πήρε τα γάντια του βασικού από τον Simon και έκανε, με κάποιες εξαιρέσεις, σχετικά καλή χρονιά φτάνοντας στο Βατερλό του τελικού με όλα όσα δεν θέλουμε να θυμόμαστε. Η συνέχεια του Loris τραγική. Με την ψυχολογία στο ναδίρ όπου και να πήγε ήταν κακός. Δεν ανέκαμψε ποτέ.
Η επιλογή ενός μικρού και ανερχόμενου τερματοφύλακα είναι λύση καλή που και αυτή έχει δουλέψει κάποιες φορές. Μέχρι ο «μικρός» να μεγαλώσει και να αναζητήσει την συνέχεια της καριέρας του αλλού έχεις μια λύση. Αυτό το πείραμα δείχνει να εφαρμόζει ο «Γιώργος» με την χρησιμοποίηση του Kelleher. Μακάρι να μην τύχει κακή στιγμή στον μικρό, τέτοια που θα του καταστρέψει την ψυχολογία και θα μας ρίξει πάλι στην αβεβαιότητα.
Η τελευταία λύση που διαθέτουν οι ομάδες είναι η χρησιμοποίηση «επαγγελματία» δεύτερου. Ένας τερματοφύλακας (συνήθως σε προχωρημένη ηλικία) που δέχεται να είναι εναλλακτική λύση ενός κορυφαίου και το έχει αποδεχθεί. Τέτοια ήταν η επιλογή του Adrian. Μόλις αποκτήθηκε έτυχε ο τραυματισμός του Alisson. Αντεπεξήλθε πολύ καλά, μάλιστα κατέκτησε και τίτλο. Όλοι λέγαμε ότι επιτέλους έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Όταν όμως χρειάστηκε ξανά να αντικαταστήσει τον (Glassy) Becker, τα πράγματα δεν πήγαν καλά με αποτέλεσμα να μην έχουμε καμία εμπιστοσύνη στα χέρια του και το κυριότερο ούτε ο ίδιος.
Επιλογές με 2 κορυφαίους στο ρόστερ δεν υπάρχουν. Δεν είναι δυνατό ένας παίκτης που γνωρίζει ότι μπορεί να κάνει καριέρα παντού, να αποδεχθεί ότι θα είναι backup λύση κάποιου άλλου. Η απόκτηση του Courtois από την Real ενώ είχε τον Navas, είχε τα αποτελέσματα που όλοι γνωρίζουμε. Τα αποδυτήρια χάος, ο Keylor Navas να αναζητήσει αλλού επαγγελματική στέγη μέσα σε λίγες ημέρες.
Η θέση είναι ιδιαίτερη και τα λάθη μη επιτρεπτά. Ένας ποδοσφαιριστής κάνει μέσα στον αγώνα αρκετά λάθη (πάσες, επιλογές, τοποθετήσεις κλπ). Το ένα λάθος του τερματοφύλακα όμως είναι καταστροφή. Και αν είσαι τυχερός και σου τύχει σε αδιάφορο αγώνα ανακάμπτεις. Αν σου τύχει πχ στον τελικό του CL έχεις τελειώσει. Αυτή είναι η ιδιαιτερότητα, αυτή και η μαγεία. Όλα είναι ψυχολογία. Συμβαίνει και στους καλύτερους αλλά και στους λιγότερο καλούς.
Ο David De Gea κράτησε την United επί 3 χρόνια …. πρακτικά στην κατηγορία όντας ο κορυφαίος εκείνη την στιγμή στον κόσμο. Τα τελευταία δύο χρόνια η σταθερότητα πήγε περίπατο και όλοι έχουν παράπονα. Ο Kepa με τα άπειρα εκατομμύρια και με εξαιρετική πρώτη χρονιά, μετά από χοντρά λάθη είναι στον πάγκο και δεν ξέρουν τι να τον κάνουν στους μπλε. Να θυμίσω και σε όσους παρακολουθούν τα εγχώρια ο Costanzo, ήρωας της Βασιλείας, ήρθε στον Ολυμπιακό και γέλαγαν και οι πέτρες. Έφυγε και δεν ανέκαμψε ποτέ. Ο Roberto μετά από απίθανες χρονιές έφυγε για Ισπανία με στόχο να πάρει τα γάντια της εθνικής, σαν δεύτερος, από τον «δικό μας» Pepe Reina, και στην πρώτη του εμφάνιση έπεσε σε έναν κεφάτο Messi που τον φιλοδώρησε με 6 γκόλ. Στα περισσότερα είχε ευθύνη. Μετά όπου και να πήγε … τρικυμία! Και τα παραδείγματα πολλά. Σίγουρα όλοι αυτοί δεν ξέχασαν να παίζουν. Κάτι έτυχε. Λάθη, ατυχίες, κακή προσαρμογή, προσωπικά ψυχολογικά, όλα μαζί, ποιος ξέρει. Το σίγουρο είναι ότι ένας ποδοσφαιριστής θα ανακάμψει και θα επανέλθει σε φόρμα, ένας τερματοφύλακας πολύ σπάνια θα μπορέσει να «γυρίσει» στο επίπεδο του.
Γι’ αυτό το λόγο προσεύχομαι να είναι καλά ο Κέρβερος εκ Βραζιλίας και να μην του τύχει «στραβή» σε μεγάλο αγώνα που θα του χαλάσει την ψυχολογία ώστε να απολαμβάνουμε την σιγουριά του για πολλά χρόνια ακόμα.
Τώρα για την θέση του 2ου δεν υπάρχει μαγική συνταγή. Δοκιμάζεις και βλέπεις. Είτε με χρησιμοποίηση επαγγελματία δεύτερου ή με την προώθηση ενός μικρού. Το σίγουρο είναι ότι θέλουν στήριξη από όλους μας, υπομονή και απαραίτητα αρκετά παιχνίδια στα.. χέρια τους. Η λύση για συμμετοχή στην βασική 11άδα του αναπληρωματικού είναι τα κύπελα. Δυστυχώς όμως με το αφάνταστα πιεσμένο πρόγραμμα δεν δίνουμε βάρος στο να προχωρήσουμε σε αυτές τις διοργανώσεις και αυτό έχει το κόστος του, ειδικά στον 2ο τερματοφύλακα.
