Καταλαβαίνω την απογοήτευση του κόσμου – άλλωστε ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι (όπως εγώ) χαρούμενοι δεν μπορούμε να πούμε ότι νιώθουμε.. Και το βασικό πρόβλημα για εμάς (τους αισιόδοξους ντε) δεν είναι οι χαμένοι πόντοι, ούτε η μεγάλη ήττα – το πρόβλημα είναι ο τρόπος που ήρθε.
Ας αρχίσουμε όμως από την αλφαβητα!
ΔΕΝ γίνεται μία ομάδα που κερδίζει 0-7, οποιονδήποτε αντίπαλο σε μία τεράστια διοργάνωση τύπου Champions League, να μην είναι καλή ομάδα. Δεν γίνεται οι ίδιοι παίκτες σε 5 ημέρες να ξέχασαν πως παίζεται το άθλημα.. Ακόμη κι αν η Tottenham είναι καλύτερη ομάδα από τη Liverpool (που είναι), η διαφορά τους δεν είναι αντίστοιχη του τελικού αποτελεσματος (4-1). Μια καλή (όχι μεγάλη) ομάδα λοιπόν, με καλούς (όχι μεγάλους) ποδοσφαιριστες, ηττήθηκε χθες σχεδόν με κατεβασμενα τα χέρια και η βασική αιτία είναι εξαιρετικά απλή – Δεν υπάρχει σταθερότητα στην απόδοση (ούτε ομαδικά, ούτε ατομικά). Είναι όμως η αστάθεια στην απόδοση σοβαρό ζήτημα για να το συζητήσουμε; Φυσικά και είναι! Ας αφήσουμε το χθεσινό παιχνίδι και ας πάμε μια βόλτα στο κοντινό παρελθόν.
Ο Klopp όταν ανέλαβε την ομάδα, πριν από ακριβώς δύο χρόνια, βρήκε μια Liverpool που οι παίκτες της δεν μπορούσαν να αλλάξουν δύο σωστές πασες. Βρήκε μια Liverpool χωρίς σύστημα και χωρίς χαρακτήρα. Βρήκε μια Liverpool με ανισορροπο ροστερ. Βρήκε μια Liverpool χωρίς ούτε έναν πρωτοκλασατο ποδοσφαιριστη. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτό που έκανε ήταν να ανεβάσει την ψυχολογία των παικτών του και κατάφερε να πάει σε δύο τελικούς.
Πάμε όμως τώρα στο πιο κρίσιμο χρονικά σημείο. Κατά τη γνώμη μου είναι το καλοκαίρι του 2016. Εκεί ο Γερμανός είχε δύο επιλογές. Ή θα ξηλωνε την ομάδα που τον πήγε σε δύο τελικούς και θα έψαχνε άλλους παίκτες (είτε φτηνους, είτε νέους, είτε δευτεροκλασατους), ή θα διατηρούσε την ίδια ομάδα προσπαθώντας να τη βελτιωσει. Τρίτη επιλογή ΔΕΝ υπήρχε! Η Liverpool ναι μεν είναι τεράστιο brand name, ναι μεν έχει βαριά φανέλα, αλλά μεγάλη ομάδα δεν είναι εδώ και δεκαετίες. Αν σε αυτό προσθέσουμε την αδυναμία (ή την μη-επιθυμια για κάποιους) της διοίκησης να επενδύσει μεγάλα χρηματικά ποσά σε πρωτοκλασατους ποδοσφαιριστες, τότε νομίζω πως όλοι καταλαβαίνουμε γιατί δεν υπήρχε τριτη επιλογή..
Ο Klopp λοιπόν επέλεξε τη δεύτερη λύση. Εσείς τι θα κάνατε στη θέση του; Θα διώχνατε όλους τους παίκτες; Κι αν αυτή θα ήταν η επιλογή σας, τότε γιατί το Φθινόπωρο του ’16 αποθεωνατε όλους ανεξαιρέτως τους ποδοσφαιριστες; Αφού υποτίθεται ότι ήταν άχρηστοι πως έπαιζαν μπαλαρα και μοιραζαν τεσσαρες;
Δεν ξέρω αν πιανετε το point. Το βασικό μας πρόβλημα δεν είναι η τεχνική των παικτών (όλοι διεθνείς – οι περισσότεροι βασικοί είναι). Το βασικό μας πρόβλημα είναι η αστάθεια στην απόδοση. Ελάτε όμως που η σταθερότητα στην απόδοση είναι το βασικότερο χαρακτηριστικό που πρέπει να έχει ένας επαγγελματίας, σε οποιονδήποτε κλάδο. Ενώ λοιπόν μου φαίνεται λογική η επιλογή του Γερμανού το Καλοκαίρι του ’16 να στηρίξει τους πολύ καλούς παίκτες που είχε, θεωρώ ότι η φετινή σεζόν θα πρέπει να είναι η τελευταία ευκαιρία για πολλούς ποδοσφαιριστες της ομάδας μας. Στην καλή τους ημέρα όλοι τους είναι εξαιρετικοί. Επαναλαμβάνω όμως πως το έξτρα χαρακτηριστικό που μπορεί να μετατρέψει έναν πολύ καλό παίκτη σε World Class, είναι η σταθερότητα στην απόδοση.
Ποιοι από αυτούς τους καλούς τεχνικά ποδοσφαιριστες που διαθέτουμε, με το ταλέντο και το potential, μπορούν να γίνουν πρωτοκλασατοι; Αυτό θεωρώ πως είναι το βασικό ερώτημα που θα πρέπει να θέσει ο Γερμανός στον εαυτό του το Καλοκαίρι που μας έρχεται.
Για πόσο ακόμη θα στηρίζουμε τα καλά παιδιά της Liverpool; Όπως έλεγε κι ένας παράγοντας στην Ελλάδα <<αν είναι καλό παιδί να του πάρουμε μια πάστα>>!
Ας αρχίσουμε από τον αρχηγό. Μπορεί ο τιμιος και συμπαθής Henderson, με τους τόσους τραυματισμους που τον άφησαν πίσω, να γίνει πρωτοκλασατος; Μπορεί ο λατρεμένος μου (αλλά μια ζωή ρολιστας) Milner να γίνει ηγέτης στα 32; Υπάρχει παραπάνω σκαλοπάτι για τον Wijnaldum; Ο αγαπημένος μου Emre Can μήπως τελικά κοντεύει να καεί με τις 1500 σερί μέρες εργασίας; Ο Lallana σε τι κατάσταση θα επιστρέψει; Ο Chamberlain θα μπορέσει να γίνει κάτι παραπάνω από ρολιστας πολυτελείας; Ο Coutinho που φέτος δείχνει πιο ώριμος από ποτέ, υπάρχει περίπτωση να παραμείνει στην ομάδα; Ο εντυπωσιακός Keita θα δικαιώσει τις προσδοκίες μας; Δεν αναφέρω καθόλου τυχαία πρώτα τα χαφ μας – εκεί παίζεται το σημαντικότερο μέρος του αθλήματος. Εκεί συνήθως κρίνονται οι τίτλοι.
Στο κομμάτι της επίθεσης φαντάζομαι πως δεν υπάρχει ούτε ένας οπαδός της ομάδας μας που να μην θέλει τους Mane-Salah-Solanke (τρία παιδιά που ήρθαν επί Klopp by the way). Τι γίνεται όμως με τον Firmino; Υπάρχει περίπτωση να μετατραπεί ο Βραζιλιάνος μεσοεπιθετικος σε striker των 20+ goals; Ο σπουδαίος στο παρελθόν Sturridge, έχει θέση σε ομάδα που βασίζεται στο ασφυκτικο pressing;
Ας δούμε και την άμυνα που τόσα έχει ακούσει.. Με εξαίρεση τους Ward (GK), Trent και Gomez που είναι νεαροί με εξαιρετικό potential, όλοι οι υπόλοιποι είναι υπό αμφισβήτηση. Ο Mignolet, αν και χθες έκανε το πρώτο του κακό παιχνίδι μετά από 6 μήνες, για κάποιον λόγο δεν πείθει τους οπαδούς (ίσως ούτε τον Klopp). Ο Karius μπορεί άραγε να εξελιχθεί σε αυτό που έχει φανταστεί ο Γερμανός τεχνικός; Ο εξαιρετικός τεχνικά Matip μήπως τελικά είναι αργός στα πόδια για τους επιθετικους της Premier; Θα σταματήσει ποτέ τα τσαφ ο Lovren; Ο φτηνος και τιμιος Klavan μπορεί να είναι κάτι παραπάνω από 5η επιλογή; Ο Clyne μπορεί να γίνει κάτι περισσότερο από ένα σταθερό αλλά κάπως «βαρετό» πλαγιο μπακ; Ο Robertson θα έχει την ευκαιρία να δείξει την όποια αξία του; Ποιον Moreno πιστεύει ο Klopp ότι μπορεί να δει τη σεζόν ’18-’19; Τον περσινό/προπερσινο που σερνοταν ή τον φετινό που πετάει;
Τα περισσότερα από αυτά τα ερωτήματα που θετουμε, έχουν να κάνουν με την αστάθεια στην απόδοση των παικτών μας. Ο άνθρωπος που πρέπει να τα απαντήσει και να λάβει τις όποιες αποφάσεις είναι ο προπονητής της ομάδας μας. Το χρονικό σημείο που πρέπει να συμβεί είναι το Καλοκαίρι του 2018. Αυτό που δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάμε, είναι ότι ακόμη και αν ο Γερμανός πάρει γενναίες αποφάσεις και θελήσει να αλλάξει τον κορμό της ομάδας, η διοίκηση ΔΕΝ πρόκειται να του προσφέρει την απαραίτητη οικονομική δυνατότητα για να πραγματοποιησει σοβαρή ενίσχυση και αυτό είναι κάτι που πιθανότατα γνώριζε ο Klopp από την ημέρα της πρόσληψης του – sad but true. Ο λόγος άλλωστε που έγινε η συγκεκριμένη επιλογή για τον πάγκο της Liverpool, ήταν ίδιος με τον λόγο που είχε γίνει η αντίστοιχη επιλογή Rodgers το 2012 – θέλουν έναν προπονητή που να μπορεί να ανακαλύπτει ταλέντα και να παίρνει το 110% των δυνατοτήτων που έχουν οι ποδοσφαιριστες του. Η FSG δεν δείχνει διατεθημενη να ξοδέψει υπερογκα ποσά – αν αυτή η τακτική δεν μας αρέσει, θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τους Αμερικανούς (κάτι μου θυμίζει αυτή η ατάκα) για την οικονομική εξυγειανση και να ζητήσουμε την απομάκρυνση τους! Τι στο καλό δεν υπάρχει ένας Αραβας να μας κάνει City ή Paris SG;
YNWA Reds – Liverpool είσαι!