Πολύς λόγος την περασμένη σεζόν είχε γίνει για τις απουσίες επιθετικών όπλων και για το κατά πόσο αυτές στοίχησαν στη Liverpool κάτι καλύτερο από το περσινό πρωτάθλημα. Μπορεί τα αμυντικά κενά να μην φαίνεται ότι έχουν διορθωθεί (προς απογοήτευση όλων), αλλά το δεδομένο είναι πως από τη μέση και μπροστά, η κίνηση της απόκτησης το Mo Salah (κατά κύριο λόγο), έγινε με σκοπό η ομάδα της Liverpool να μην παρουσιάζει «στασιμότητα», όταν βασικά επιθετικά όπλα όπως ο Mane και ο Coutinho, δεν μπορούσαν να βοηθήσουν. Αυτό το είδαμε για άλλη μια φορά (μετά τα φιλικά) στο χθεσινό παιχνίδι.
Παρά την απουσία του – κατά τεκμήριο – ικανότερου τεχνικά μεσοεπιθετικού παίκτη της ομάδας από τη χθεσινή αναμέτρηση, του Philippe Coutinho, οι Reds, με εξαίρεση το πρώτο μισάωρο περίπου στο οποίο όλη η ομάδα αλλού πατούσε και αλλού βρισκόταν, έδειξαν ένα αρκετά καλό επιθετικό πρόσωπο, απέναντι στο είδος ομάδας το οποίο τόσο πολύ την δυσκόλευε στο περσινό πρωτάθλημα. Αν μάλιστα η ομάδα του Klopp τελείωνε πιο προσεκτικά κάποιες φάσεις, ίσως να μην φτάναμε στην τελευταία φάση και την αδράνεια του Gini Wijnaldum (η οποία ήταν το κερασάκι στην τούρτα σε ένα μετριότατο μεσημέρι αμυντικά), η οποία κόστισε τους τρεις βαθμούς της νίκης.
Στο να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα βοήθησε αρκετά η δημιουργία του «τρικέφαλου τέρατος» της επίθεσης που αποτελείται από τους Mane – Firmino – Salah. Με τον Philippe Coutinho πια εκτός γραμμής και τον Sadio Mane στα αριστερά, ο Klopp έχει την ευκαιρία να προσαρμόσει το πλάνο του, που βασίζεται στην πίεση ψηλά και τις άμεσες επιθετικές κινήσεις, σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό. Η δημιουργία του Βραζιλιάνου, του οποίου το μέλλον κρέμεται από μια κλωστή, σίγουρα έλειψε, όμως ακόμα κι έτσι, η επιθετική τριάδα έδειξε αρκετά καλή λειτουργία αλληλοσυμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον, καλύπτοντας κάθε σπιθαμή του τελευταίου τρίτου του γηπέδου και βάζοντας τα 3 «κόκκινα» γκολ της αναμέτρησης, μαζί με 1 ασίστ (Firmino) και 1 κερδισμένο πέναλτι (Salah).
Ο Roberto Firmino διατηρεί σταθερά τον ρόλο του ως η αιχμή του δόρατος και η πρώτη γραμμή πίεσης του Jurgen Klopp, προσπαθώντας να κλέψει μπάλες ή έστω να πιέσει όσο περισσότερο μπορεί την αντίπαλη άμυνα κοντά στην μεγάλη περιοχή για να αναγκάσει σε ένα λάθος τον αντίπαλο, το οποίο θα οδηγήσει σε ανάκτηση της κατοχής από τους Reds όσο πιο κοντά στο αντίπαλο τέρμα γίνεται. Από τη στιγμή που γίνεται αυτό, ο «Bobby» αφήνει τη σκηνή στις δύο «σαΐτες» της ομάδας στις πτέρυγες, τους Mane και Salah.
Οι δύο παίκτες βλέπουμε ότι συνηθίζουν να συγκλίνουν συνέχεια προς την αντίπαλη περιοχή, κάνοντας κινήσεις πίσω από την πλάτη της άμυνας. Ο Firmino, σε αντίθεση με έναν «παραδοσιακό» σέντερ φορ, θα τραβηχτεί προς τα πάνω όταν η Liverpool αποκτά κατοχή και αυτές οι κινήσεις στην πλάτη της άμυνας ξαφνικά θα έχουν τον απαραίτητο χώρο για να αποκτήσουν υπόσταση και να γίνουν επικίνδυνες.
Βλέποντας τη φάση του δεύτερου γκολ, ο Firmino ανεβαίνει για να υποδεχθεί την μπάλα και με τη μία θα εκμεταλλευτεί την ανισορροπία, «σπάζοντας» την στον Mohamed Salah, ο οποίος θα κινηθεί στον ανοικτό χώρο. Αποτέλεσμα; Κερδισμένο πέναλτι.
Αυτή η κίνηση του Firmino σε συνδυασμό με την εκρηκτικότητα του Mane και την απίστευτη ταχύτητα του Salah, δίνει τρία διαφορετικά όπλα σε ένα επιθετικό τρίπτυχο που δεν χρειάζεται πια τόσο πολύ την ατομική «ιδιαιτερότητα» ενός παίκτη-δημιουργού για να ανοίξει χώρους. Σίγουρα, η παρουσία Coutinho (και του όποιου Coutinho) κάνει τα πράγματα ακόμα πιο εύκολα, όμως στόχος του Klopp είναι η δημιουργία αυτοματισμών στον χώρο της επίθεσης οι οποίοι να διασπούν τις αντίπαλες άμυνες χωρίς να χρειάζεται το κάτι παραπάνω από τον «playmaker» της ομάδας.
Το παράδειγμα της φάσης του γκολ έγινε, με κάμποσες διαφοροποιήσεις, και σε άλλες επιθέσεις, στις οποίες κυρίως ο Salah έβρισκε τον χώρο που του άνοιγε ο Firmino για να γίνει επικίνδυνος, ενώ είδαμε ακόμα και τον (πολύ κακό βέβαια χθες) Gini Wijnaldum να προσπαθεί και αυτός να βρει τους απαραίτητους χώρους, με αποτέλεσμα πάλι οι Reds να δημιουργούν ανισορροπίες:
Στην συγκεκριμένη φάση δεν είχαμε γκολ, καθώς ο Salah έστειλε την μπαλα άουτ από ελαφρώς πλάγια θέση, αλλά και πάλι είχε αρκετό χώρο να στοπάρει την μπάλα και να εκτελέσει.
Το ζήτημα για την ομάδα του Jurgen Klopp είναι αυτοί οι αυτοματισμοί να βγαίνουν όλη την ώρα και ανεξαρτήτως αντιπάλου, καθώς από τη στιγμή που δεν υπάρχει ένας επιθετικός που θα μπει και θα διασπάσει τις κλειστές άμυνες, η επιθετική τριάδα θα πρέπει να δουλέψει πολύ περισσότερο για να ανακατεύει τις αντίπαλες άμυνες και να δημιουργεί ρήγματα που είτε ο Mane με τις εκρηκτικές του κινήσεις, είτε ο Salah με τα τρεξίματα του, να τα εκμεταλλευτούν.