Από τη χθεσινή νίκη στο Λονδίνο δεν κρατάω ούτε τους τρεις βαθμούς, ούτε τα 4 goals – κρατάω την αλλαγή συστήματος από τον Klopp… Θα μου πείτε «είναι δυνατόν η αλλαγή συστήματος να είναι πιο σημαντική» και θα σας πω «Ναι, είναι»!

Ο Genius κ.Klopp λοιπόν (που κάποιοι τον θέλουν εκτός ομάδας), κατάφερε χθες με την αλλαγή συστήματος να εξαφανίσει τις ανησυχίες για τις απουσίες των δύο οργανωτών του (Coutinho-Lallana), αλλά και να βελτιώσει την ομαδική και ατομική ικανότητα όλων μα όλων των παικτών!

Το 4-4-2 που με τους κατάλληλους ποδοσφαιριστές σε καταστάσεις επίθεσης γινόταν 4-2-4, λειτούργησε τέλεια κόντρα σε μία ομάδα που και έπαιζε στην έδρα της και είχε απόλυτη ανάγκη από βαθμούς.

Με αυτή την αλλαγή η Liverpool βελτιώθηκε και αμυντικά και επιθετικά – και ομαδικά και ατομικά (ο κάθε παίκτης).

Ας αρχίσουμε με το αμυντικό ομαδικό κομμάτι. Το πρώτο πράγμα που κερδίσαμε ήταν το αγαπημένο gegenpressing του Γερμανού. Με τους Mane, Salah, Ox και Firmino να πιέζουν ασφυκτικά, ήταν σχεδόν αδύνατο για τους παίκτες της West Ham να οργανωθούν – ακόμη όμως και όταν ξέφευγαν έβρισκαν μπροστά τους δύο χαφ (Emre-Gini) που είτε τους έκοβαν, είτε τους καθυστερούσαν έτσι ώστε να γυρίσουν οι δύο wingers (Mane-Ox) και να δημιουργηθεί η διπλή ζώνη άμυνας. Το αποτέλεσμα της σωστής αμυντικής λειτουργίας ήταν να φύγει μεγάλο βάρος από τις πλάτες της αμυντικής 4αδας. Αυτό το trick με τους συγκεκριμένους παίκτες έφερε ισορροπία και ηρεμία στην ομάδα.

Πάμε να δούμε όμως και το επιθετικό ομαδικό κομμάτι. Όταν πριν δύο χρόνια ανέλαβε ο Γερμανός τη Liverpool, η ομάδα έπαιζε εντελώς χωρίς wingers! Χθες έπαιξε με τρεις wingers (που και τους τρεις τους αγόρασε ο Klopp)! Η ομάδα λοιπόν από αργή και βαρετή, έγινε γρήγορη και Heavy Metal! Η συγκεκριμένη επιθετική 4αδα (χωρίς ούτε έναν κανονικό φορ) έχει τεράστια ευελιξία αφού όλοι αλλάζουν θέσεις με χαρακτηριστική ευκολία. Αυτό σαφέστατα μπερδεύει και πανικοβάλει τους αντιπάλους!

Ας δούμε τώρα πως το 4-4-2 (που ποτέ δεν το χώνεψα!) μπορεί να βελτιώσει και ατομικά τους ποδοσφαιριστες της συγκεκριμένης ομάδας. Ας αρχίσουμε με τον παίκτη που έγινε transformer! Bobby Firmino ladies and gentlemen… Ο Βραζιλιάνος δεν είναι φορ, δεν είναι winger, δεν είναι ούτε 10αρι – είναι κρυφός επιθετικός. Δεν βολεύεται λοιπόν σε καμία θέση του 4-3-3 ή του 4-2-3-1 – αντιθέτως του ταιριάζει γάντι το 4-4-2 ή το 4-4-1-1. Χθες λοιπόν ήταν μαγικός όχι μόνο επειδή βρέθηκε σε καλή μέρα αλλά κυρίως επειδή είχε δίπλα του τον Salah. Η παρουσία του Αιγύπτιου στην κορυφή της επίθεσης έδωσε την ελευθερία για μαγεία που τόσο έχει ανάγκη ο Βραζιλιάνος. Επωφελήθηκε όμως και ο ίδιος ο Salah από την αλλαγή συστήματος – ναι μεν μπορεί άνετα να παίξει στο πλάι, αλλά όταν είναι πιο κεντρικά τα τρεξίματα του είναι πιο ποιοτικά με αποτέλεσμα να έχει πιο καθαρό μυαλό στην τελική ενέργεια.

Οι άλλοι δύο παίκτες που επωφελήθηκαν πολύ από το νέο σύστημα ήταν τα χαφ. Ο Emre και ο Gini δεν χρειάστηκε να τρέχουν πανικόβλητοι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου γιατί πλέον είχαν τις σωστές βοήθειες από τους πλάγιους αλλά ακόμη και από τους επιθετικούς. Στον τομέα της ανάπτυξης έγινε εξίσου ευκολότερη η ζωή τους αφού αντί να κουβαλούν τη μπάλα, πλέον μπορούσαν να πασάρουν στους 4 μπροστινούς και να τους αφήσουν να κάνουν τη δουλειά τους.

Τα ζητήματα αυτή τη στιγμή είναι δύο:
1ον. Αν ο Klopp θα διατηρήσει το 4-4-2 ή θα επιστρέψει στο προβληματικό βάσει ρόστερ 4-3-3.

2ον. Τι θα κάνει όταν γυρίσει ο Coutinho (που δύσκολα μπορεί να ταιριάξει στο συγκεκριμένο σύστημα).

Το σίγουρο είναι ότι ούτε εγώ, ούτε κανένας άλλος οπαδός, δημοσιογράφος ή πρώην ποδοσφαιριστης, μπορεί να γνωρίζει καλύτερα από τον προπονητή τι χρειάζεται η ομάδα – αυτός είναι στο Melwood, αυτός ξέρει.

Υπομονή λοιπόν…

In Klopp We Trust!