Σε αντίθεση με τους προαναφερθέντες συναδέλφους του, ο Robertson είχε και έχει την τύχη να περιβάλλεται από ανθρώπους που ξέρουν πόσο σκληρό μπορεί να γίνει αυτό το άθλημα.
Ο θείος του Andy, Stephen Frail, έχει παίξει σε ομάδες όπως οι Hearts και Tranmere Rovers κατά τη διάρκεια της 17χρονης ποδοσφαιρικής καριέρας του, ενώ οι φίλοι της οικογένειας, Charlie Nicholas και Jim Duffy υπήρξαν επίσης ποδοσφαιριστές.
Οι συμβουλές αυτών των ανθρώπων τον βοήθησαν να ξεπεράσει τη μεγάλη απογοήτευση που πήρε λόγω της απόρριψης που είπαμε πριν, και τελικά μετά από εκείνη την πολύ κακή σεζόν του στη U16 της Queen’s Park, του παρουσιάστηκε η ευκαιρία που τόσο ήθελε και περίμενε, άσχετα που ήρθε σε μία μάλλον ακατάλληλη στιγμή:
«Ήμουν θυμάμαι στα Μάλια με τους φίλους μου και έλαβα ένα τηλεφώνημα από τον προπονητή της πρώτης ομάδας. Σκεφτόμουν ότι ήταν το καλύτερο πράγμα που μου συνέβη εκείνο το διάστημα.»
«Ήμουν εδώ και μία βδομάδα σε διακοπές και μου είπε: ‘Σε θέλω στο pre-season tour’. Πήγαμε στο Largs για 4 ημέρες.»
«Όμως εγώ (πριν δεχτώ αυτό το τηλεφώνημα) ήταν να βρεθώ με την ομάδα μία μέρα μετά την επιστροφή μου από τα Μάλια, οπότε τηλεφώνησα στη μαμά μου και ήμουν σε φάση ‘Πρέπει οπωσδήποτε να έρθω με την πρώτη πτήση, δε μπορώ να μείνω στα Μάλια δύο εβδομάδες και να πάω μετά στην pre-season!'»
«Θυμάμαι να είμαι σε ένα internet cafe και να προσπαθώ να βρω πτήσεις που θα με βόλευαν, όμως αυτές που βρήκα ήταν πανάκριβές και εγώ και οι γονείς μου δε μπορούσαν να διαθέσουν ένα τέτοιο ποσό.»
«Συνεπώς έλεγα στον εαυτό μου ότι πρέπει να ηρεμήσει. Όμως δε μπορούσα – ήταν αδύνατο! Γύρισα πίσω και ήμουν λίγο ανήσυχος, σκεφτόμουν ότι θα πάω αργοπορημένος στην ομάδα. Όμως ήμουν στο αεροπλάνο!»
«Στην αρχή έβρισκα εξαιρετική την εμπειρία μου με την ομάδα! Κάποια στιγμή έπαιξα στο παιχνίδι με την Airdrie στην pre-season και ήμουν αρκετά καλός. Μετά από αυτό ο προπονητής, Gardner Speirs έδειξε ότι πιστεύει σε μένα και μου είπε: ‘Αυτή είναι η φανέλα σου, θα είσαι βασικός στην έναρξη της σεζόν και είναι στο χέρι σου να κρατήσεις τη θέση σου.'»
«Ευτυχώς, δεν έχασα ούτε ένα παιχνίδι.»
Στο τέλος της πρώτης του ολόκληρης σεζόν, ο Andy είχε ήδη κάνει καλύτερες ομάδες να στρέψουν το ενδιαφέρον τους σε αυτόν.
Έτσι λοιπόν βρέθηκε στη Dundee United προτού μετακομίσει στα σαλόνια της Premier League για χάρη της Hull City, όπου έμεινε για τρία χρόνια. Πλέον βγάζει το ψωμί του στη Liverpool.
Όλη αυτή η ιστορία θα μπορούσε να είναι εν μέρει διαφορετική, αν τον περασμένο Γενάρη ο Marco Silva δεν παρουσιαζόταν αρνητικός να παραχωρήσει τον παίκτη στη Burnley.
Ο παράγων της τύχης δεν απουσίαζε την ημέρα που ο Σκωτσέζος υπέγραψε το συμβόλαιό του με τους Reds:
«Ήρθα με την κοπέλα μου και μείναμε στο ξενοδοχείο τη νύχτα πριν περάσω από τις ιατρικές εξετάσεις, και δεν κοιμήθηκα πολύ.»
«Σκεφτόμουν ότι αύριο είναι το ξεκίνημα του υπόλοιπου της ζωής μας, ότι οι ζωές μας θα αλλάξουν.»
«Αυτές είναι οι ομάδες στις οποίες θέλεις να παίξεις όταν είσαι μικρός. Η Liverpool έχει τόσο μεγάλη ιστορία, οι οπαδοί της είναι εκπληκτικοί, θα παίζω μπροστά στο Kop, θα συναντήσω θρύλους και θα παίζω σε μία τόσο ποιοτική ομάδα.»
«Είμαι τόσο τυχερός που το κατάφερα αυτό.»
Κάπως έτσι, σήμερα ο Andrew Robertson είναι μέλος της κόκκινης οικογένειας.