Αναμενόμενη και αυτήν η ήττα από την Ρεάλ Μαδρίτης για την ομάδα μας χτες βράδυ στο Santiago Bernabeu με σκορ 1-0, έπειτα από το γκολ του Καρίμ Μπενζεμά στο 27ο λεπτό.
Δεν θα σταθώ στα του αγώνα, αλλά ύστερα από μια καλή εμφάνιση, παρά την ήττα, μου γεννήθηκαν δύο πολύ σημαντικές απορίες τις οποίες θέλω να μοιραστώ μαζί σας και να συμφωνήσετε ή να διαφωνήσετε ελεύθερα μαζί μου.
Αρχικά ήταν μια ενδεκάδα έκπληξη από πλευράς Μπρένταν Ρότζερς αφού είδαμε στο μεγαλύτερο μέρος της, παίχτες που σε καμία περίπτωση δεν υπολογίζονται για βασικοί φέτος. Τουρέ, Τσαν, Μπορίνι, Λούκας ήταν κάποιοι από αυτούς και προς μεγάλης μας έκπληξης η απόδοσή τους ήταν πολύ πιο σταθερή από εκείνη των »βασικών» παικτών που είδαν τον αγώνα από τον πάγκο. Άρα απορία Νο.1: Μήπως δεν αποτελούν ρεζέρβες οι επιλογές του Ρότζερς για το χτεσινό ματς?
Ο Μπρένταν Ρότζερς από την αρχή της χρονιάς δείχνει να έχει κάποια στάνταρ σε ό,τι αφορά την επιλογή των βασικών παικτών στην ομάδα. Και στο 99% των περιπτώσεων οι επιλογές δεν τον δικαιώνουν. Η Λίβερπουλ παίζει κατά διαστήματα καλό ποδόσφαιρο, όμως η κύρια εικόνα της ομάδας δεν είναι καλή. Ο Λόβρεν φαίνεται να έχει »εύκολο» το λάθος και ο Τουρέ χτες, όχι μόνο φάνηκε να τον ρίχνει αυτόματα από εδώ και πέρα στον πάγκο, αλλά και του παρέδωσε μαθήματα σωστής τοποθέτησης μέσα στην περιοχή και τη σωστή λειτουργία ενός »ball playing defender».
O Λούκας θυμήθηκε τον παλιό καλό εαυτό του και αμυντικά απέδωσε πάρα πολύ καλά, είχε σωστά τρεξίματα και σωστή κάλυψη χώρου. Η αμυντική γραμμή της ομάδας »έσβησε» τον Κριστιάνο Ρονάλντο, γεγονός που είναι άξια συγχαρητηρίων. Ο Τσαν παρά το μικρό της ηλικίας του, αγωνίστηκε αρκετά έμπειρα. Είχε άψογη επικοινωνία με τον Λούκας και αμφότεροι »έκοβαν» και μοίραζαν την μπάλα μπροστά. Όσον αφορά τον Φάμπιο Μπορίνι που τόσος λόγος γίνεται από το καλοκαίρι, παρόλο που δεν έκανε άριστο παιχνίδι, αφού η Λίβερπουλ μπήκε καθαρά για να μην δεχτεί γκολ στον αγώνα, πίεσε κάθε χαμένη μπαλιά και πολλές φορές γυρνούσε και πίσω από το κέντρο για να βοηθήσει αμυντικά. Τώρα ο Μάρκοβιτς…ας αφήσουμε τον Μάρκοβιτς, μάτια έχετε και βλέπετε.
Σίγουρα λοιπόν κάποιοι ποδοσφαιριστές από αυτούς θα πάρουν χρόνο συμμετοχής στα επόμενα παιχνίδια πρωταθλήματος και ίσως σταθεροποιηθούν στο βασικό σχήμα της ομάδας, πράγμα δίκαιο και αναγκαίο, για να μπορέσει η Λίβερπουλ να ανακάμψει αγωνιστικά.
Η δεύτερη απορία που μου γεννήθηκε είναι το γεγονός πως η Λίβερπουλ μπήκε στον αγώνα για να κρατήσει το μηδέν στην άμυνα και να κυνηγήσει το γκολ μόνο από αντεπίθεση. Καθησυχάζω τον εαυτό μου προσπαθώντας να του περάσω την ιδέα πως το γεγονός αυτό ήταν μεμονωμένο και ότι δεν θα το ξαναδώ. Εδώ δεν πρόκειται απλά για μία τακτική ποδοσφαίρου, ή μάλλον για αυτό πρόκειται, αλλά με την έναρξη χρησιμοποίησης αυτής της τακτικής, προσωπικά προσβλήθηκα. Ο Ρότζερς είναι στον τρίτο χρόνο του στο τιμόνι της ομάδας και από την πρώτη του χρονιά αγωνίζεται επιθετικά. Του αρέσει αν κερδίσει να βάζει 6 γκολ και να δέχεται 4. Και αν χάσει να βάλει 3 και να δεχτεί 4. Αυτή είναι η νοοτροπία, όχι μόνο του Ρότζερς, αλλά και της ομάδας. Μια νοοτροπία που αντιπροσωπεύει το ένδοξο παρελθόν και εξευγενίζει το γεγονός πως η Λίβερπουλ είναι, όπως λένε και οι Άγγλοι: »The most decorated club in history of English Football.» Και αν αυτό αλλάξει, αν δηλαδή ξανα σκύψουμε το κεφάλι μας στο ημίχρονο από ντροπή γιατί η φωτογραφία δίπλα μόνο ντροπιαστική είναι, τότε μιλάμε για παραποίηση ιστορίας, και ότι τα χρυσά γράμματα του ονόματος της ομάδας αρχίζουν να σκουριάζουν. Δεν με νοιάζει αν ήταν η Ρεάλ, η Μπαρτσελόνα, ή Φλίτγουντ Τάουν. Με νοιάζει να βλέπω την ομάδα να »σκυλιάζει» για να μπαίνει μέσα στην μεγάλη περιοχή. Να παίζει ποδόσφαιρο και να χάνει. Να έρχεται η ώρα να κερδίσει και ο αντίπαλος να φτάνει σε σημείο να σε χειροκροτά από δέος και όχι από ευγένεια. Αυτό θέλω να βλέπω. Αυτά που κοροιδεύω δεν θέλω να τα βλέπω μέσα στο σπίτι μου. Ας ελπίσουμε όλα να πάνε καλά, να μπούμε επιθετικά στο ματς με την Τσέλσι και να τους…καταπιούμε!
Παναγιώτης Δήμος
Η δημοσίευση γίνεται μετά από σχετική άδεια του συντάκτη και της ιστοσελίδας που αναρτήθηκε.