Ο Christopher Parsonage, είπε την Τρίτη 29/01 στο Δικαστήριο πως τον «παρέσυρε το πλήθος» και χτύπησε πάνω σε μια μπάρα ασφαλείας.
Συγκινημένος εξέφρασε επίσης τα συναισθήματα ενοχής που συνεχίζει να νιώθει γιατί δεν μπόρεσε να βοηθήσει τον φίλο του κατά τη διάρκεια της τραγωδίας.
O κ.Parsonage-δάσκαλος εκείνη την περίοδο, δήλωσε επίσης για την κατάσταση που επικρατούσε έξω από τις περιστρεφόμενες πόρτες του γηπέδου ,πριν την έναρξη του Ημιτελικού αγώνα του FA Cup, με τους οπαδούς να είναι έτοιμοι να ορμήξουν στο γήπεδο.
Θυμήθηκε ότι καθώς περνούσε από το κεντρικό τούνελ που οδηγούσε στις θύρες της Leppings Lane, κάποιος πίσω από αυτόν είπε ότι είχε ανοίξει μια θύρα επιπλέον.
Είπε ότι ένιωσε αμέσως την τεράστια πίεση του πλήθους και ότι ουσιαστικά «το πλήθος τον πήγαινε» χωρίς να πατά τα πόδια του μέχρι που χτύπησε μια μπάρα ασφαλείας.
«Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, υπήρχε απίστευτη αγωνία και δεν μπορούσα να μετακινηθώ.»
«Το πόδι μου ήταν απόλυτα παγιδευμένο, δεν μπορούσα να το γυρίσω και είχα πέσει με δύναμη πάνω στην μπάρα.»
«Νόμιζα ότι το πόδι μου θα έσπαζε και ότι θα πέθαινα. Ούρλιαξα ζητώντας τη μάνα μου. Ήμουν 29 χρονών.»
Όταν ο κατήγορος Richard Matthews QC τον ρώτησε πως ένιωθε την αναπνοή του εκείνη τη στιγμή, είπε : «Συνειδητά αποφάσισα να ελέγχω την αναπνοή μου χρησιμοποιώντας το διάφραγμα.»
«Ήξερα ότι έπρεπε να το κάνω γιατί είχα δει το παιδί δίπλα μου με πρόσωπο μπλε. Έπρεπε να αντιμετωπίσω επίσης τις προσωπικές μου ενοχές γιατί δεν είχα καταφέρει να τον βοηθήσω.»
Όταν ρωτήθηκε για το αν ένιωθε «απελπισμένος» να βοηθήσει ο κ.Parsonage απάντησε ότι η «η λέξη απελπισία είναι μικρής σημασίας για να περιγράψει αυτό που ένιωθα» και στη συνέχεια περιέγραψε πως είδε τον άνδρα δίπλα του να πέφτει κάτω.
Πιο νωρίς, ο συνταξιούχος Δικαστής του Δικαστηρίου Εφέσεων, Sir Maurice Kay, είπε στο Δικαστήριο ότι η κατάσταση πριν την έναρξη του αγώνα, έμοιαζε με «φρενοκομείο».
Ο τότε ανώτερος δικηγόρος και κάτοχος διαρκείας στο Anfield, είπε ότι αν και βρισκόταν κοντά στη μπάρα ασφαλείας, κάτω, είχε νιώσει το πλήθος να μετακινείται προς τα κάτω ως αποτέλεσμα της πίεσης.
«Ακόμα κι όταν είχαν φύγει οι παίκτες από τον αγωνιστικό χώρο, η κατάσταση εξακολουθούσε να θυμίζει φρενοκομείο.» είπε.
«Μπορώ να θυμηθώ τους αστυνομικούς να φωνάζουν στο πλήθος να μετακινηθούν προς τα πίσω και το πλήθος να απαντά, ‘δεν μπορούμε’, ‘δεν μπορούμε’».