Επιμέλεια : Μάριος Μάντζος
Τρεις πλέον ημέρες μετά την πολυσυζητημένη μεταγραφή Coutinho, το να συζητούμε, να αναλύουμε και να προβληματιζόμαστε επ’ αυτού, το θεωρώ ξεκάθαρα χάσιμο χρόνου. Κι αυτό για τον απλούστατο λόγο ότι αναφερόμαστε σε ποδοσφαιριστή άλλης ομάδας, ο οποίος δεν πρέπει να μας απασχολεί αλλά ούτε να μας απασχολήσει ξανά στο μέλλον.
Το σήριαλ που, για μένα επιτέλους, είχε κάποιο φινάλε, έβαλε το κατάλληλο «φιτίλι» για να ξεκινήσει η κουβέντα για τους λόγους, το timing και τον τρόπο που επέλεξε ο Βραζιλιάνος να μας εγκαταλείψει. Σε άλλα συμφωνώ, σε πολλά βέβαια διαφωνώ.
Και η μεγαλύτερη -και κάθετη- διαφωνία μου έχει να κάνει με εκείνους που υποστηρίζουν ότι ο Coutinho επέλεξε να αποχωρήσει τώρα, προκειμένου να εδραιώσει τη θέση του στη Εθνική Ομάδα και να πάει στο Παγκόσμιο Κύπελλο το καλοκαίρι, όντας σε όσο το δυνατόν καλύτερη κατάσταση μπορεί. Απορώ με το πλήθος των ανθρώπων που πραγματικά πιστεύουν σε αυτό, καθώς θεωρώ πως δεν υπάρχει πιο άστοχο επιχείρημα.
Αντικειμενικά, όταν ένας παίκτης έχει ως στόχο να παίξει στο Μουντιάλ πρέπει να ισχύουν ένα από τα τρία ή και τα τρία παρακάτω σενάρια: α) να τίθεται εν αμφιβόλω η θέση του στην Εθνική, β) να μην του ταιριάζει το παιχνίδι της ομάδας του, γ) να μην αγωνίζεται στο σύλλογό του. Ο «Κουτς» δεν είχε κανένα από τα παραπάνω προβλήματα.
Η λογική πίσω από την αναζήτηση «διόδου» για το Παγκόσμιο λέει ότι αποχωρείς από μία ομάδα με σκοπό να πας κάπου που θα είσαι δεδομένα πρωταγωνιστής, φεύγοντας από κάπου που δεν έχεις τέτοιο ρόλο, και κυρίως το κάνεις στην αρχή της χρονιάς, χωρίς να το ριψοκινδυνεύσεις έξι μήνες πριν κι ενώ είσαι κάτι παραπάνω από μια χαρά αγωνιστικά εκεί που παίζεις.
Ο αγαπημένος μας Djibril Cisse έφυγε από τη Σάντερλαντ χωρίς να έχει προσφέρει τα αναμενόμενα και ένα χρόνο πριν το Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής φάνταζε αδύνατο να μπορέσει να κερδίσει μία θέση στην Εθνική, τη στιγμή που Henry, Ανελκά ήταν εν ενεργεία, ενώ υπήρχαν σε εξαιρετική κατάσταση και οι Ben Arfa και Gignac. Εκείνος βρήκε τότε τον Παναθηναϊκό, μία ομάδα μέτρια σε παγκόσμιο επίπεδο, έκανε «παρέλαση» στο ελληνικό πρωτάθλημα και πήγε στη Νότιο Αφρική.
Το ίδιο επιχείρησε να κάνει -χωρίς εν τέλει να το πετύχει- ο Ruud Van Nistelrooy που εγκατέλειψε τη Ρεάλ Μαδρίτης το ίδιο καλοκαίρι, προκειμένου να βρει την «υγειά» του στο Αμβούργο, αφού στη «βασίλισσα» δεν υπήρχε περίπτωση να χωρέσει ανάμεσα σε Cristiano, Benzema, Raul και Higuain.
Ο Coutinho ουδέποτε είχε τέτοιο πρόβλημα στη Λίβερπουλ. Ίσα-ίσα που με την κόκκινη φανέλα η συμμετοχή του στο Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιη. Ειδικά με τη χρονιά που κυλούσε θετικά για τον ίδιο. Η επιλογή του να πάει τώρα στην Μπαρσελόνα έριξε στο «βωμό» τη σιγουριά αυτή, διότι κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει από τώρα τι πορεία θα ακολουθήσει και τι ρόλο θα έχει από τον Ernesto Valverde.
Όπως και να ‘χει, η επιθυμία του Coutinho να αποχωρήσει από την ομάδα τη δεδομένη χρονική στιγμή, πηγαίνοντας σε έναν τέτοιο σύλλογο, καθαρά όσον αφορά το θέμα του Μουντιάλ, για μένα δεν έχει καμία λογική. Προσωπικά, πιστεύω ότι δεν σχετίζεται με αυτό, παρόλο που αρκετοί έχουν τέτοια πεποίθηση. Εάν ωστόσο πράγματι ισχύει κάτι τέτοιο, τότε ο Coutinho μάλλον έκανε λάθος. Ή, αν δεν θέλουν κάποιοι να το χαρακτηρίσουμε έτσι, ας το πούμε τεράστιο και αλόγιστο ρίσκο που πολύ πιθανό να του γυρίσει «μπούμερανγκ».
Υ.Γ.1: Αφότου ευχαριστήσω τους ανθρώπους του liverpool.gr για την έναρξη αυτής της «φιλοξενίας», θα ζητούσα από όλους τους αληθινούς φίλους της ομάδας να συγκεντρωθούν πλέον στην επόμενη ημέρα, καθώς ο Κουτίνιο είναι ποδοσφαιριστής ενός άλλου συλλόγου και δεν μας αφορά πια. Δεν αξίζει ούτε να καταριόμαστε, ούτε να κριτικάρουμε αρνητικά.
Υ.Γ.2: Η διαρροή της μεταγραφής από τη Nike ήταν ένα τραγικό συμβάν, με τη Λίβερπουλ να «πληγώνει» μόνη της την αξιοπρέπειά της με το να «σφυρίζει» αδιάφορα. Από εκεί και πέρα, θεωρώ ότι πρόκειται για απλά ένα ανθρώπινο λάθος, διότι μην ξεχνάμε ότι τους λογαριασμούς των social media τους διαχειρίζονται άνθρωποι. Ωστόσο, η μη αντίδραση των «reds» ήταν κάτι για το οποίο σίγουρα δεν πρέπει να υπερηφανεύεται η διοίκηση.