Η χθεσινή βραδιά ήταν δύσκολη. Τόσο για τον Simon, όσο και για τους haters του. Ακόμα και οι θαυμαστές του – δηλαδή αυτοί που τον στηρίζουν σε πείσμα των haters, γιατί από ένα σημείο και μετά δεν ασκούν κριτική, αλλά απλά κράζουν, γιατί είναι o Mignolet και γιατί έτσι – είχαν περίεργη μέρα σχετικά με την εμφάνιση του Mignolet. Παρά ταύτα, ο Mings έσωσε την παρτίδα για την Liverpool. Για άλλη μία φορά.
Ως υποστηρικτής του Simon – δεν το έχω κρύψει, άλλωστε – μπορώ να πω πως το χθεσινό παιχνίδι, όσον αφορά την εμφάνισή του Mignolet, με άφησε με μία περίεργη αίσθηση. Θα έλεγα πως ο τρόπος που εξελίχθηκε το χθεσινό παιχνίδι αδίκησε τον ίδιο. Τζαρτζάρισμα που βαπτίστηκε φάουλ, και στην επόμενη φάση ο Mignolet πραγματοποιεί εξαιρετικότατη επέμβαση, κρατώντας το 0-2. Στο κόρνερ, ο Okazaki κάνει σαν να είναι η κοπέλα του που μένει στην άλλη άκρη της γης και έχει να τον δει έναν χρόνο, και να μην το κουράζω, αλλά υπάρχει ξεκάθαρα επιθετικό φάουλ. Ο Taylor και ο επόπτης δεν βλέπουν τίποτα, ο Simon εν τέλει κάνει άστοχη έξοδο και η μπάλα φτάνει στον Okazaki που δικαιώνεται για το αγκάλιασμα του Mignolet και μειώνει στον έξτρα χρόνο των καθυστερήσεων.
Προσπαθώντας να μπω στο μυαλό των #MignoletOut, θα μείνω στην άστοχη έξοδο. Και ναι, ίσως δεν έπρεπε να κάνει έξοδο. Ίσως θα έπρεπε να μείνει πίσω. Αλλά από την στιγμή που υπάρχει επιθετικό φάουλ στον τερματοφύλακα, όσοι γνωρίζουν την θέση ξέρουν πως σταματάει η φάση και μαζί της, οποιαδήποτε κουβέντα πάνω σε αυτήν. Τέλος συζήτησης.
Μία συζήτηση πάνω σε αυτήν την φάση που θα άξιζε να συνεχιστεί, είναι το ποσό απροστάτευτο αφήνει η άμυνα ζώνης του Klopp τον Mignolet στα κόρνερ. Δεν νοείται να αφήνεις τον τερματοφύλακα σου χωρίς παίκτη δίπλα του για να τον προστατεύσει από τους αντιπάλους που θα προσπαθήσουν να τον παρενοχλήσουν. Απλά δεν γίνεται. Αποτέλεσμα αυτής της νοσηρής τακτικής στα κόρνερ που τόσο μας έχει στοιχίσει, το 1-2. Μαζί με τα μαγειρέματα του Taylor. Είναι κακός ο Mignolet, είναι κακοί οι παίκτες μπροστά, είναι κακή η τακτική της ομάδας για τον Mignolet; Μπορώ να πω πως ο Mignolet, όπως και κάθε τερματοφύλακας, χρειάζεται προστασία. Και δυστυχώς, σε φάσεις σαν και την χθεσινή, δείχνει απελπιστικά μόνος, ακόμα και για τερματοφύλακας.
Η περίεργη αίσθηση χθες παρέμεινε και στο δεύτερο ημίχρονο. Στην φάση του 2-3, ο Mings κάνει μία ακόμα εξαιρετική επέμβαση, αλλά η μπάλα φτάνει στον Vardy που με κενό τέρμα μειώνει για την Leicester. Και η περίεργη αίσθηση εντείνεται στην φάση του πέναλτι. Ο Simon πάει να διώξει την μπάλα με τα πόδια στην περιοχή – ξεκάθαρα λάθος – η μπάλα δεν απομακρύνεται και ο Jamie Vardy συγκρούεται με τον Mignolet στην περιοχή. Πέναλτι.
Κάπου εδώ ο «μοιραίος» κύριος Simon Mignolet γίνεται απολαυστικός. Σκάει στην οθόνη το γράφημα με τα σημεία στα οποία καταλήγει η μπάλα έπειτα από εκτελέσεις πέναλτι του Vardy. Ένα άστοχο, ψηλά στο κέντρο, και τα υπόλοιπα λίγο πιο δεξιά και λίγο πιο αριστερά του κέντρου, όμως ποτέ γωνία. Τρία πέναλτι, αν δεν κάνω λάθος, πάνε στα αριστερά του κέντρου. Στήνει την μπάλα στην άσπρη βούλα ο Vardy. Ο Mignolet, παρά την λανθασμένη αντίδραση του στην αμέσως προηγούμενη φάση, δείχνει αποφασισμένος να πάρει το αίμα του πίσω. Η μπάλα φεύγει από το πόδι του Vardy με απίστευτη ταχύτητα. Καταλήγει λίγο πιο αριστερά – από την οπτική του Vardy – εκεί που ήδη έχει εκτιναχθεί ο Mignolet και αποκρούει. Κατά τύχη ήρωας; Δεν νομίζω.
Ο Mignolet, με όλα τα στραβά της άμυνας που έχει μπροστά του και με τα δικά του στραβά, έχει βελτιωθεί αισθητά πολύ. Πρώτα στην αυτοπεποίθηση και μετά στις ικανότητες του. Φωνάζει, είναι πιο αποφασιστικός στις εξόδους του, καθοδηγεί την άμυνα. Εκεί που ποτέ δεν έχριζε κριτικής ήταν στα πέναλτι. Χθες κατέγραψε την όγδοη επέμβαση του σε 21 πέναλτι από την μέρα που έφτασε στο Merseyside. Ποσοστό επιτυχίας; 38%. Μάλιστα, τα οχτώ πέναλτι που έχει πιάσει τον κατατάσσουν πρώτο στην σχετική λίστα της Premier League από το 2011-12 και μετά. Το ποσοστό του είναι καλύτερο από του De Gea (5/24, 24%) και Courtois (1/8, 12,5%), ενώ έχει πιάσει περισσότερα από όσα κατάφεραν να πιάσουν οι Peter Schmeichel, Courtois και Cech στην Premier League. Αυτά, εν ολίγοις, από έναν τερματοφύλακα που τελικά είναι «πολύ λίγος» για την Liverpool. Δεν θεωρείται καν καλός, άμα ρωτήσεις αρκετούς «γνώστες», ο κύριος «ένα λάθος που οδήγησε σε γκολ» σε όλη την περσινή σεζόν. Κι αν χαίρεσαι που βλέπεις Champions League, κοίτα λίγο πιο πίσω και θα καταλάβεις ποιος σε έστειλε εκεί.
Αυτά είναι κάτι λίγα από από έχει καταφέρει αυτός ο απίθανος κύριος. Απίθανος, ναι. Γιατί μιλάμε για έναν αδικημένο τερματοφύλακα που απλά δεν σταματάει να κλείνει στόματα, με περίσσεια αυτοπεποίθηση και εξαιρετικό διάβασμα των αντιπάλων του. Γιατί η προσοχή σε κάτι τέτοιες λεπτομέρειες, όπως το διάβασμα των εκτελέσεων πέναλτι του Vardy – δεν ανέφερα τυχαία τα σημεία στα οποία σημαδεύει όταν εκτελεί πέναλτι – μπορούν να σε χρίσουν ήρωα, ακόμα κι αν όλα πάνε στραβά για σένα και για την ομάδα σου, ακόμα κι αν η μπάλα ή ο διαιτητής δεν σε αφήνει σε ησυχία. Για κάτι τέτοια μικρά, που ο κόσμος αγνοεί, εσκεμμένα ή μη, υπάρχουν τερματοφύλακες σαν τον απίθανο κύριο Simon Mignolet, που θα κρατάνε την ομάδα τους, στα καλά και στα στραβά της, με τα καλά και τα στραβά τους, με όσο μερίδιο ευθύνης τους αναλογεί.
Είναι η θέση που βγάζει τα πιο εύκολα εξιλαστήρια θύματα. Και ο Simon έχει στηθεί ουκ ολίγες φορές στον τοίχο. Του αξίζει λίγη αναγνώριση για όλα όσα έχει κάνει για την ομάδα στα χρόνια που βρίσκεται στο Merseyside και την βελτίωση που έχει σημειώσει από πέρυσι. Είναι top class, όχι απαραίτητα λόγω ικανοτήτων, αλλά γιατί πάλεψε για την θέση του απέναντι σε όλους. Και όπως και η Liverpool χθες, την κέρδισε με το σπαθί του. Γιατί κάτι παίκτες σαν και αυτόν αντιπροσωπεύουν το πνεύμα του συλλόγου. Και μπορεί τα τελευταία λόγια να βγαίνουν από έναν άνθρωπο που είχε την τύχη να τον γνωρίσει, όμως ακόμα κι έτσι, ο Mignolet είναι ένας σπουδαίος τύπος κι ένας πανέξυπνος άνθρωπος, εντός κι εκτός γηπέδου. Δεν είμαι εντελώς σίγουρος αν υπάρχει κάποιος που θα μπορούσε να αντέξει – τονίζω το αντέξει – και να καθοδηγήσει καλύτερα την άμυνα της Liverpool, μία άμυνα που τον έχει εκθέσει συνεχόμενα. Γι’ αυτό, κομμένες οι μουρμούρες και στήριξη στην ομάδα μας. Ξεκινώντας από το νούμερο ένα της.
Υ. Γ. Είχα μία απορία εδώ και μέρες, την οποία είχα εκφράσει στο «Tickets Please», την εκπομπή του ΑΡΤ 90,6 για το αγγλικό ποδόσφαιρο. Αν ο Mignolet είχε κάνει το πνίξιμο του Lloris στο Tottenham – Chelsea, τι θα είχε ακούσει τώρα; Γιατί μόνο ο Mignolet είναι κακός, οι υπόλοιποι είναι απίστευτοι, φοβεροί τερματοφύλακες που κρατάνε σαν Σούπερμαν τις ομάδες τους και δεν κάνουν λάθη. Χωρίς να κράζω τον Lloris, αλλά πρέπει να μπει ένα όριο στην «κριτική», πριν γίνει εμπάθεια και προκατάληψη.