Με ένα συγκινητικό βίντεο – αφιέρωμα, στην LFCTV, η Liverpool αποτίνει φόρο τιμής στον πρώην επιθετικό της David Johnson (1951 – 2022).
Στο αφιέρωμα, το οποίο τιτλοφορείται «In his own words» παρουσιάζονται οι πιο σημαντικές στιγμές στην καριέρα του, με αφηγητή τον ίδιο.
Συγκεκριμένα παρουσιάζονται τα εξής:

Τα παιδικά του χρόνια και το επαγγελματικό συμβόλαιο με την Everton
● Τα αδέρφια μου με έκαναν οπαδό της Liverpool.
● Νομίζω ότι ήμουν περίπου 9 ή 10 όταν άρχισα να πηγαίνω στο Kop.
● Από τη στιγμή που άγγιξα τη μπάλα και έπαιξα ποδόσφαιρο για τη σχολική μου ομάδα, τίποτα άλλο δεν μπήκε ποτέ στο μυαλό μου εκτός από το ποδόσφαιρο.
● Αγωνιζόμουν στις μικρές ομάδες της Liverpool.
● Θυμάμαι τον σκάουτερ της Liverpool να έρχεται στο σπίτι μου και να λέει «Θέλεις να υπογράψεις σε εμάς;»
● Αλλά ήταν ο σκάουτερ της Everton που με έπεισε ότι ήταν η ομάδα για μένα.
● Κάπως ράγισα τις καρδιές των αδερφών μου υπογράφοντας στην Everton, αλλά ποτέ δεν το μετάνιωσα, γιατί για μένα ήταν και αυτή μια μεγάλη ποδοσφαιρική ομάδα.
● Η μεγάλη πρόκληση για μένα, προφανώς, ήταν να παίξω εναντίον της Liverpool, της ομάδας που υποστήριζα ως παιδί.
● Πέτυχα γκολ και έγινα αμέσως ήρωας για το μπλε μισό της πόλης.
● Tι είναι αυτό που έχει η Liverpool, ποδοσφαιρικά, και ξεπέρασε την υπόλοιπη χώρα; (ερωτηθείς όντας παίκτης της Everton). Δεν ξέρω, είναι κάτι μαγικό, έτσι δεν είναι; Τα τελευταία 10, 12 χρόνια είναι αλάνθαστοι. Υποθέτω ότι είναι η μεγάλη υποστήριξη που έχουν από τους οπαδούς τους.

Το δρομολόγιο Everton – Ipswich – Liverpool
● Άφησα την Everton και πήγα στην Ipswich. Συνάντησα τον Bobby Robson και υπέγραψα μετά από πέντε λεπτά – ήταν τόσο εντυπωσιακός.
● Έγινα αμέσως ο αγαπημένος της κερκίδας.
● Ο Bobby Robson με κάλεσε στο γραφείο του και μου είπε, «Κοίτα, πρέπει να σε ενημερώσω, ήρθε για σένα η Liverpool . Σε ενδιαφέρει;»
● Είπα, «Πού είναι τα παπούτσια μου;»
● Είπε: «Τι τα θέλεις;»
● Είπα, «Λοιπόν, όταν πάω εκεί πάνω, δεν θα επιστρέψω».
● Όταν υπέγραψα στους Reds, δεν είχα κανένα πρόβλημα με τους οπαδούς της Liverpool, γιατί ήμουν ένας από αυτούς.
● Ήξερα ήδη τον Emlyn Hughes, τον Terry McDermott, τον Phil Thompson.
● Αν δώσεις τα πάντα και είσαι 100 τοις εκατό παίκτης, έχεις μια ευκαιρία. Αυτός ήμουν: Ήμουν ένας επιτυχημένος scouser και αυτός είναι ο τρόπος που θέλω να με θυμούνται.

Από τον Kevin Keegan στον Kenny Dalglish
● Στην πρώτη μου σεζόν, το να μοιράζομαι το ίδιο δωμάτιο με τον Kevin Keegan, το να κερδίσω το πρωτάθλημα, να αγωνιστώ σε έναν τελικό Κυπέλλου Αγγλίας και επίσης στον τελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου στη Ρώμη… είναι ένα παραμύθι. Είναι κάτι το μοναδικό.
● Όταν έφυγε, σκέφτηκα: «Πώς μπορούμε να αντικαταστήσουμε τον Kevin Keegan; Τι παίκτης!»
● Αλλά μετά ο Bob Paisley έφερε τον Kenny Dalglish. Έπαιξα στην επίθεση με τον Kenny, τι σπουδαίος παίκτης!

Οι επιτυχίες και τα συναισθήματα που βίωσε με την κόκκινη φανέλα (1976–1982)
● Αν είσαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, για ποιο πράγμα αγωνίζεσαι; Θέλεις να κερδίσεις μετάλλια, θέλεις να αγωνιστείς με τις καλύτερες ομάδες, τους καλύτερους παίκτες. Έτσι, το να είσαι μέρος αυτού και να συνεισφέρεις, είναι κάτι που παραμένει πάντα στο μυαλό σου, θα το θυμάσαι πάντα.
● Το να ακούσεις τον John Motson (θρυλικός σχολιαστής) να λέει: «Και αυτό είναι το πρωτάθλημα». Όταν κάνεις τον γύρο του θριάμβου και παίρνεις το τρόπαιο, είναι κάτι που πάντα αναπολείς.
● Η πίεση που δέχεσαι, όταν προσπαθείς να κατακτήσεις τρόπαια, είναι τεράστια. Διανοητικά και σωματικά, το να ξεπεράσεις τα όρια πρέπει να το κάνεις μαζί με την ομάδα, είναι συλλογικό πράγμα. Δεν ήμασταν μια ομάδα ατόμων – ήμασταν μια ομάδα.
● Θυμάμαι, πραγματικά του είπα (στον Alan Kennedy): «Γιατί δεν μου πάσαρες;» Σημείωσε το νικητήριο γκολ (με την Real Madrid το 1981), έτρεξε πίσω από το τέρμα στους οπαδούς μας…ήμουν ο πρώτος που τον σήκωσε στους ώμους του…Αυτό το γκολ ήταν το πιο σημαντικό για εμάς…
● Το να σκοράρω και να ακούσω το Kop να τραγουδά το όνομά μου…αυτό ήταν το πράγμα που το έκανε ξεχωριστό. Το να σημειώσεις ένα γκολ, ειδικά στο Anfield σημαίνει να ακούς τον κόσμο να τραγουδά το όνομά σου.

Η μεγάλη αγάπη για την οικογένεια του
● Θα είμαι πάντα ευγνώμων στη μαμά και τον μπαμπά μου. Ήταν άνθρωποι της εργατικής τάξης και με στήριξαν όσο μπορούσαν.
● Ναι, John (μιλώντας στον Motson με το κοριτσάκι του αγκαλιά), την έφερα στο γήπεδο, γιατί είναι η πρώτη φορά που πηγαίνει σε αγώνα ποδοσφαίρου και θα ήθελα να πω ότι, σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, στο μυαλό μου σκεφτόμουν ότι έχω δύο κορίτσια. Η μεγαλύτερη ήταν στο σπίτι, γιατί είχε κανονίσει κάτι εκ των προτέρων και είπε ότι δεν ήθελε να έρθει στο γήπεδο, οπότε το πρώτο γκολ ήταν για εκείνη, αλλά το δεύτερο γκολ ήταν για αυτό το κοριτσάκι. Το όνομά της είναι Katy.