Γράφει ο Χρήστος Γραβιάς, φίλος της Ομάδας, του site και μέλος στο group μας στο facebook.
Η προημιτελική φάση του φετινού Champions League ξεκινά απόψε, και στο σημερινό πρόγραμμα ξεχωρίζει φυσικά η αναμέτρηση της Liverpool με τη Real Madrid στην Ισπανία, αντίπαλοι για πρώτη φορά μετά τον τελικό του 2018 στο Κίεβο. Aναμενόμενα, το ζευγάρι αυτό τραβάει πολύ τα βλέμματα, και το διακύβευμα του εισιτηρίου για τα ημιτελικά μόνο αμελητέο δεν είναι, ιδίως φέτος που δίνει συνέχεια στο όνειρο της κορυφής της Ευρώπης και ενώ ο στόχος της διατήρησης των εγχώριων σκήπτρων –ιδίως για τους παίκτες του Jurgen Klopp – έχουν πλέον εξανεμιστεί.
Τις δυο ομάδες χωρίζουν πολλά, τις ενώνει ωστόσο η ποδοσφαιρική μοίρα αυτών που φόρεσαν τόσο την famous red shirt όσο και την αντίστοιχη λευκή των Μαδριλένων στο πέρασμα του χρόνου, και το Liverpool.gr θυμάται αυτούς τους οκτώ παίκτες, καθώς και τις τόσο διαφορετικές ιστορίες που τους συνοδεύουν:
Nicolas Anelka
Ένας «γυρολόγος»… πολυτελείας για συλλόγους στην Ευρώπη, που αγωνίστηκε και στη Ρεάλ Μαδρίτης αλλά και στη Λίβερπουλ για έναν μόλις χρόνο! Επτά τέρματα σε 31 αγώνες ήταν ο «φτωχικός» του απολογισμός στην ισπανική πρωτεύουσα την σεζόν 1999/2000, καταφέρνοντας όμως να πάρει μαζί του το μετάλλιο του Τσάμπιονς Λιγκ, κόντρα στη Βαλένθια (3-0) στο Παρίσι. Δυο χρόνια μετά, ο Γάλλος φορ βρέθηκε στη Λίβερπουλ ως δανεικός από την Παρί Σεν Ζερμέν, χωρίς όμως να πείθει με τις εμφανίσεις του (22 ματς/5 γκολ) τον τότε κόουτς των «κόκκινων» και συγχωρεμένο πλέον Gerard Houllier, που προτίμησε εντέλει να κινηθεί για την απόκτηση του Ελ-Χατζί Ντιούφ!
Fernando Morientes
Αξιόλογος φορ μεν, δεν κατάφερε να κάνει ποτέ το βήμα παραπάνω για το τοπ επίπεδο δε. Τίμησε και με το παραπάνω τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης, από το 1997 μέχρι και το 2005 (με έναν χρόνο «διαλείμματος» ως δανεικός στη Μονακό). Με τους «μερέγχες» πανηγύρισε οκτώ τρόπαια, ανάμεσα τους φυσικά και τα τρία Τσάμπιονς Λιγκ της τετραετίας 1998-2002, η πληρότητα της γραμμής κρούσης των Μαδριλένων όμως τον ανάγκασε να αναζητήσει άλλου την ποδοσφαιρική του τύχη. Στη Λίβερπουλ βρέθηκε τον Γενάρη του 2005 και έμεινε για μόλις 1,5 χρόνο, κατά τον οποίο πρόλαβε να σκοράρει 12 φορές σε 60 εμφανίσεις, και να κατακτήσει το Κύπελλο του 2006, καθώς και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Μπορούσε και καλύτερα…
Xabi Alonso
Ένας από τους καλύτερους μέσους της εποχής τους, πιθανότατα και ο καλύτερος από όλους όσους έχουν φορέσει τόσο την κόκκινη όσο και την άσπρη φανέλα. Ένα μεταγραφικό… «λαυράκι» για τη Λίβερπουλ, αφού τον απέκτησε από τη Ρεάλ Σοσιεδάδ για μόλις 10,7 εκ. λίρες, συνέθεσε μαζί με τους Gerrard – Mascherano στο «Άνφιλντ» μια υπερηχητική τριάδα στο χώρο του «κόκκινου» κέντρου. Οι εμφανίσεις του δεν πέρασαν απαρατήρητες στη Ρεάλ, η οποία τον έκανε δικό της πέντε χρόνια μετά για 30 εκατομμύρια. Έχοντας κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια ήδη από το 2017, αναμένεται να λάβει τις προπονητικές τύχες της γερμανικής Γκλάντμπαχ από το προσεχές καλοκαίρι.
Michale Owen
Ο… Ντόκτορ Τζέκιλ της Λίβερπουλ, που έγινε «Μίστερ Χάιντ» στη Ρεάλ Μαδρίτης, καθώς έδειξε δυο τελείως διαφορετικά πρόσωπα στους δυο αυτούς συλλόγους! Tα 158 γκολ του σε 247 εμφανίσεις έπεισαν τους «μερέγχες» ώστε να τον αποκτήσουν το 2004, σε συνδυασμό φυσικά με την επιθυμία του ίδιου του παίκτη να πάει σε ομάδα που – όπως υποστήριζε – θα είχε την ευκαιρία να γευτεί τη χαρά ενός Τσάμπιονς Λιγκ. Έμεινε μόνο μια χρονιά στη Μαδρίτη, χωρίς να εντυπωσιάσει, για να επιστρέψει στην Αγγλία (και τη Νιουκάστλ) το 2005, όπου κατά… τρομερά ειρωνικό τρόπο, η Λίβερπουλ σκαρφάλωσε στην κορυφή της Ευρώπης. Χρονικά εκεί ήταν και το κομβικό σημείο όπου ξεκίνησε η παρακμή της ποδοσφαιρικής του πορείας…
Steve McManaman
Με την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ το 2000, ο 49χρονος πρώην μέσος έγινε ο πρώτος Άγγλος που κατάφερε να πανηγυρίσει το σπουδαίο αυτό τρόπαιο με κάποιο σύλλογο εκτός Αγγλίας. Πολύ πριν φτάσει στην Ισπανία όμως, στην οποία έμεινε μια «γεμάτη» τετραετία (1999-2003) και πανηγύρισε και δυο πρωταθλήματα Ισπανίας, είχε εντυπωσιάσει άπαντες με τις εμφανίσεις του στο Νησί και το «Άνφιλντ». Συνολικά μέτρησε 364 συμμετοχές και 66 τέρματα, δεν βίωσε όμως τις ίδιες στιγμές και τους ίδιους θριάμβους όπως στο πέρασμα του στην Ισπανία κατ’ αντιστοιχία, όπως μαρτυρά και ο απολογισμός του ενός Λιγκ Καπ και ενός Κυπέλλου Αγγλίας.
Alvaro Arbeloa
Η παρουσία του στο Μέρσεϊσαϊντ, διάρκειας 2,5 ετών, παρεμβάλλεται ουσιαστικά ανάμεσα στα δυο μεγάλα περάσματα του στους Μαδριλένους. Το καλοκαίρι του 2007 οι «reds» έδωσαν το ποσό των 2,6 εκ. λιρών για να αποκτήσουν τον Ισπανό μπακ από τη Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Φυσικό επακόλουθο ήταν η απόκτηση του να περάσει στα… χαμηλά στο Λίβερπουλ, παρότι εντέλει είχε μια «γεμάτη» σε εμφανίσεις περίοδο στο «Άνφιλντ». Ό,τι δεν μπόρεσε να κάνει με τους «κόκκινους» το 2007 στην Αθήνα, σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ, το κατάφερε δις με τη Ρεάλ, το 2014 και το 2016, κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης.
Nuri Sahin
Κατέφθασε με πολλές περγαμηνές στην Ισπανία το 2011, εξαργυρώνοντας έτσι τις πολύ καλές εμφανίσεις του στη Ντόρτμουντ, δεν κατάφερε ποτέ πάντως να κερδίσει την εμπιστοσύνη των προπονητών του στην τριετία που έμεινε εκεί. Στο μεσοδιάστημα, δόθηκε δανεικός στους «κόκκινους», την σεζόν 2012/13, και μαζί τους μέτρησε 12 συμμετοχές και τρία τέρματα. Φυσικά δεν κατάφερε να στεριώσει ούτε στο «Άνφιλντ», κρατώντας όμως ως ιδιαίτερη χαρά και όνειρο – όπως αργότερα δήλωσε – την χαρά του να παίξει δίπλα στον Στίβεν Τζέραρντ…
Jerzy Dudek
Παρότι δύσκολα θα συμπεριλαμβανόταν στους κορυφαίους γκολκίπερ της περασμένης δεκαετίας, εντούτοις η συμβολή του στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ του 2005 ήταν καθοριστική για τους «κόκκινους» (ακόμα το φυσάει και δεν κρυώνει ο Σεφτσένκο…). Ο Πολωνός πορτιέρο φόρεσε τα κόκκινα για μια εξαετία, προερχόμενος από τη Φέγενορντ, ενώ το 2007 η Ρεάλ Μαδρίτης προχώρησε στην απόκτηση του, ώστε να εξασφαλίσει μια ποιοτική λύση για μπακ-απ του Κασίγιας. Ως δεύτερη επιλογή στη Μαδρίτη βέβαια, δεν είχε και πολλές ευκαιρίες για να υπερασπιστεί την εστία των «μπλάνκος», κάτι που έκανε συνολικά 15 φορές μέσα σε τέσσερα χρόνια.