Γράφει ο Αλέξανδρος Μωρέλλας, δημοσιογράφος, χομπίστας αρθρογράφος για την Premier League & μέλος της Πανελλήνιας Λέσχης Φίλων Liverpool.
Το να πιστεύεις σε μια ομάδα, δεν σημαίνει ότι δεν βλέπεις και τα κενά της. Πριν αρκετούς μήνες είχα γράψει πως ο κύκλος του υπάρχοντος ρόστερ έχει κλείσει. Όσοι αμφισβητούσαν αυτή την άποψη, σήμερα ζητούν από την FSG να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη.
Για να κάνεις ριζική ανανέωση σε μια ομάδα, πρέπει να συντρέχει ένας από τους δύο λόγους:
1. Πολλοί βασικοί παίκτες να έχουν ξεπεράσει το ζενίθ της απόδοσής τους και να έχει η αρχίσει η καμπύλη της αποτελεσματικότητάς τους από τη σταθεροποίηση να περνά στην πτωτική τάση.
2. Να επιθυμεί ο προπονητής να αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας. Στην περίπτωση της Λίβερπουλ συμβαίνει το 1 και (θα έπρεπε να αποδεχτεί ο Klopp ότι) συμβαίνει και το 2.
Το 1 θα το αποδείξουμε παρακάτω. Για το 2, έχουμε γράψει στο liverpool.gr από τον Νοέμβριο του 2020, όταν ακόμα ήμασταν καβάλα στο άλογο. Το παραδοσιακό 4-3-3 του Klopp, χωρίς σέντερ φορ, χωρίς παιχνίδι από τον άξονα, χωρίς επιτελικό μέσο, χωρίς σουτ εκτός περιοχής, με ανάπτυξη κυρίως από τις πτέρυγες, με έντονο pressing στο μισό γήπεδο, έχει κολλήσει εδώ και 1 χρόνο: από τις 15 Φεβρουαρίου 2020, που η ομάδα ίδρωνε να νικήσει τη Νόριτς με 0-1, με ένα γκολ του Mane στο ‘78. Εδώ και 12 μήνες, η ομάδα έχει σταθεροποιηθεί σε μέτριες έως κακές εμφανίσεις, με μικρές αναλαμπές που έχουν να κάνουν περισσότερο με την ανεπάρκεια του αντιπάλου και λιγότερο με την δεινή αποτελεσματικότητα του 4-3-3. Από τις 15/2/2020 και σε 37 αγωνιστικές έχουμε 18 νίκες, 9 ισοπαλίες και 10 ήττες. Ποσοστό επιτυχίας οριακά μικρότερο από το 50%!
Συμφωνούμε για τους τραυματισμούς, τον κορωνοϊό και την ελλιπή προετοιμασία, αλλά διάολε, ακόμα και στο μάτι αυτό που βλέπεις από πέρσι όταν γυρίσαμε από την καταραμένη χειμερινή διακοπή είναι μια ομάδα να πελαγώνει, να μπλοκάρει, χωρίς ιδέες, χωρίς φαντασία, να βρίσκει μπροστά της ένας τείχος παικτών και να τρώει γκολ στην αντεπίθεση. Για σουτ εκτός περιοχής ούτε λόγος. Μόνο πάνω στην κίνηση με την μπάλα στον αέρα (κι αυτό μόνο από τον Hendo γιατί οι άλλοι κωλώνουν) ή από απευθείας εκτελέσεις φάουλ. Γκολ στην Premier League με σουτ εκτός περιοχής με την μπάλα κάτω έχουμε να δούμε από τη φωτοβολίδα του Salah με την Τσέλσι το 2019 (δεν μετράμε το τζούφιο σουτ-γκολ του Gini που έφυγε η μπάλα μέσα από τα χέρια του D. Henderson πάλι το 2019 με την Σέφιλντ). Τα άκρα μονίμως μπλοκαρισμένα και το κέντρο της αντίπαλης άμυνας σταθερά γεμάτο. Για να βγει πετυχημένη σέντρα από τον Robbo ή τον Trent πρέπει να κάνουμε τάμα στη Μεγαλόχαρη. Κόρνερ και στημένα χωρίς τον Βιργίλιο ανεκμετάλλευτα. Το μόνο που λειτουργεί πια περιστασιακά είναι το transition, όταν και αν η ομάδα αποφασίσει να παίξει έξυπνα και να περιμένει τον αντίπαλο εκμεταλλευόμενη τα λάθη του. Αυτό συμβαίνει σπάνια και κυρίως στο Champions League, που το παιχνίδι και οι άμυνες είναι αλλιώς.
Ο Klopp πρέπει να επανεφεύρει τη Λίβερπουλ. Ταπεινή, προσωπική γνώμη. Και για να γίνει αυτό, χρειάζεται και μπόλιασμα από νέους παίκτες. Πόσους χρειάζεται; Πάμε να το δούμε θέση, θέση.
Τερματοφύλακας
Στα 28 του ο Alison προφανώς και είναι επαρκής, και εξακολουθεί να είναι ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες στον κόσμο. Δύο γκρίζα σημεία: οι, παράδοξα για τερματοφύλακα, συχνοί τραυματισμοί του και η ροπή στην γκάφα όταν έχει την μπάλα στα πόδια. Το είχαμε δει από τις πρώτες του μέρες του στο Anfield όταν ο Klopp του φώναζε να διώξει με τη μία. Συν ένα όχι καθοριστικό, αλλά σημαντικό ντεζαβαντάζ: δεν πιάνει πέναλτι. Και δυστυχώς κόντρα στη Λίβερπουλ τα πέναλτι σφυρίζονται σαν στραγάλια. Ωστόσο, πρώτο τερματοφύλακα έχουμε. Δεύτερο ισάξιο έχουμε; Όχι. Ο Kelleher είναι μικρός, όπως και ο Pitaluga. Ο Ιρλανδός έχει κάνει κάποιες εξαιρετικές εμφανίσεις, αλλά τερματοφύλακας δεν είναι μόνο οι αποκρούσεις. Είναι η σιγουριά στην άμυνα, είναι η καθοδήγησή της, είναι το νεύρο, η ένταση κι η εμπειρία. Κι αυτά τα στοιχεία δεν τα έχουμε σε δεύτερο τερματοφύλακα. Όσοι βιαστούν να γράψουν πως δεν παίρνεις καλό τερματοφύλακα με λίγα χρήματα που θα δεχτεί να κάθεται και στον πάγκο, η απάντηση έρχεται από τον Mendy της Τσέλσι. Κι εκεί τελειώνει η όποια επιχειρηματολογία.
Κέντρο άμυνας
Ο πρώτος μεγάλος γρίφος του Klopp. Εδώ θα ακουστώ αυστηρός, αλλά κατά τη γνώμη μου η Λίβερπουλ χρειάζεται 2 μεταγραφές και 1 πώληση. Ο Matip και ο Gomez είναι δύο εξαιρετικοί παίκτες, αλλά δυστυχώς και οι δύο με πήλινα πόδια. Ο Virgil δεν ξέρουμε σε τι κατάσταση θα επιστρέψει κι αν του έχει αφήσει κουσούρι ο σοβαρός τραυματισμός. Όπως δεν ξέρουμε και αν θα μπουν ξανά στα πιτς και οι 2 πρώτοι. Από την άλλη, οι δύο νέες προσθήκες (Kabak, Davies) δεν μπορούν να δώσουν περισσότερες λύσεις από ό,τι ο Nat Phillips. Τουλάχιστον όχι στο άμεσο μέλλον. Μια ομάδα στο επίπεδο της Λίβερπουλ πρέπει να έχει 4 ισάξια σέντερ μπακ (+ μία νεανική εφεδρεία). Που να συνδυάζουν το ύψος με την ταχύτητα. Ο Kabak είναι ο πιο κοντός της παρέας (1.86). Είναι γρήγορος, αλλά και άπειρος. Για να λέει ο Klopp ότι έχει μέλλον, τον πιστεύουμε. Αλλά χρειαζόμαστε το καλοκαίρι τουλάχιστον 1 έμπειρο σέντερ μπακ και μεταξύ Gomez και Matip θα πρότεινα να πουλήσουμε τον δεύτερο που πλέον είναι και 29. Αν τους κρατήσουμε και τους δύο, εκτιμώ ότι ρισκάρουμε ανεπανόρθωτα. Και θα ζητάμε και πάλι από τον Fabinho να γυρίζει πίσω, κάτι που θα σημάνει την έντονη δυσαρέσκειά του.
Άκρα της άμυνας
Εδώ εκτιμώ ότι υπάρχει λάθος διαχείριση από τον Klopp. Ή εμπιστεύεσαι τους Neco – Τσιμίκα ή όχι. Ο Trent και ο Robbo έχουν καεί. Κι έχουν μπλοκάρει. Παίρνουν σχεδόν όλο το βάρος των επιθέσεων της Λίβερπουλ, αμελώντας τα αμυντικά τους καθήκοντα πολλές φορές, κι έχουν χάσει και σε ψυχολογία. Πέρσι έκαναν κόντρες και πλάκες μεταξύ τους δημόσια για το ποιος θα έχει τις περισσότερες ασίστ. Φέτος διαγωνίζονται στο ποιος θα πετύχει το κεφάλι ή το πόδι του αντίπαλου κεντρικού αμυντικού πιο συχνά. Πρέπει να φύγει το βάρος από αυτούς, αλλά και να πάρουν ανάσες. Εκτιμώ ότι ο Τσιμίκας δεν γεμίζει το μάτι του Klopp, ενώ και ο Neco μπλόκαρε μετά την επίθεση που δέχτηκε από ανεγκέφαλους χούλιγκαν στο διαδίκτυο. Δεν ξέρω αν θα ενισχύσει τις δύο θέσεις από την ακαδημία ή αν θα δώσει ευκαιρίες στις 2 εφεδρείες. Ας μην είμαστε παράλογοι ή αιθεροβάμονες. Οκ, ας μην κάνει μεταγραφή σε κάποια από τις δύο θέσεις, έστω κι αν χρειάζεται. Συμφωνούμε πάντως ότι πρέπει κάτι να αλλάξει στα άκρα μας του χρόνου, έστω και αν αυτό είναι ο τρόπος και ο χρόνος συμμετοχής των Robbo-Trent στο παιχνίδι;
Αμυντικά χαφ
Υποθέτουμε ότι συνεχίζουμε να παίζουμε 4-3-3. Ο Klopp σε αυτό το σχήμα βάζει ένα αμυντικό χαφ, ένα 6ρι με διπλό ρόλο (δημιουργία/κόφτη) και ένα μέσο πιο επιθετικογενή. Να ορίσουμε, λοιπόν, το ποιοι παίζουν αμιγώς τη θέση του αμυντικού χαφ: Fabinho – Wijnaldum. Τελεία. Ο ένας ας υποθέσουμε ότι επανέρχεται υγιής, ο άλλος είναι ήδη φευγάτος, δεν ανανεώνει και είναι και ετών 30 στα 31. Εκτιμώ, συνεπώς, πως η προσθήκη ενός γνήσιου, φρέσκου, γρήγορου αμυντικού χαφ είναι αδήριτη.
Μέσοι
Εδώ είναι ο δεύτερος μεγάλος γρίφος του Klopp. Και εξηγούμαι: Η βοήθεια του Henderson στο κόψιμο, αλλά και στις μακρινές μπαλιές είναι ανεκτίμητη. Ο αρχηγός είναι αναπόσπαστο παζλ της ομάδας. Πρέπει να αναφέρουμε όμως, ότι είναι 30 ετών και έχει φέτος 3 σοβαρούς τραυματισμούς, πράγμα ανησυχητικό. Ο Milner ετών 35, παραμένει μια αξιόπιστη λύση, κυρίως στο κόψιμο, αλλά για ένα ημίχρονο, και όταν δεν μας τρέχει ο αντίπαλος. Δεν χτίζεις το μέλλον σου πάνω στον Milner. Για τον Keita, που τον αγαπώ ως παίκτη, η κλεψύδρα τελείωσε. Αν δεν συμβεί κάποιο ιατρικό θαύμα, το παιδί δεν μπορεί να αντέξει τον ρυθμό της Premier League: πώληση. Ο Thiago, έγραφα από πέρσι το καλοκαίρι, πως είναι ένας υπέροχος παίκτης που απορώ γιατί τον θέλουμε. Στο 6 είναι απογοητευτικός. Τρεξίματα δεν έχει, ταχύτητα δεν έχει, κόφτης δεινός δεν είναι, είναι ένας αρτίστας σε slow motion που μπορεί να βγάλει την κάθετη μπαλιά (αν υπάρχει σέντερ φορ), να βγάλει τη μαγική ασίστ, αλλά με το πάσο του και το τράτο του. Ένα 8ρι για τη Γερμανία. Επίσης είναι και επιρρεπής στους τραυματισμούς. Με βάση τα δεδομένα αυτά, είναι ο guest star που ίσως αλλάξει τη ροή του παιχνιδιού στο ‘65, που θα προσφέρει σημαντικά στο Champions League, αλλά στην Premier League είναι το κερασάκι, δεν είναι η τούρτα. Στους πιο επιθετικογενείς μέσους ο Ox δείχνει να μην επέστρεψε ποτέ από εκείνο το καταραμένο παιχνίδι με την Ρόμα (ένας παίκτης που διέθετε και σουτ βολίδα εκτός περιοχής), ενώ ο Jones είναι πιτσιρικάς, δεν έχει σταθεροποιήσει την απόδοσή του, αλλά έχει πολλές δυνατότητες και αποτελεί το μέλλον της Λίβερπουλ. Η ανάγκη και το συμπέρασμα: εδώ και 2 χρόνια γράφω για την ανάγκη της Λίβερπουλ να αποκτήσει επιτελικό μέσο. Έναν παίκτη με χαρακτηριστικά Coutinho: τεχνική κατάρτιση, ταχύτητα, μακρινό σουτ, κάθετη πάσα, κουβάλημα και χειρισμό της μπάλας, οξυδέρκεια και πλάτος στη ματιά. Δεν μπορούμε πια να μπαίνουμε με την μπάλα στα δίχτυα, ούτε γίνεται τα εξτρέμ να βαφτίζονται επιτελικοί μέσοι ή σέντερ φορ. Θα μπορούσε να παίξει αυτόν τον ρόλο ο Thiago; Τεχνικά ναι, από άποψη ταχύτητας όχι. Ο Coutinho συμμετείχε ενεργά στο transition, είχε ντρίπλα και με την μπάλα στα πόδια συνέβαλε τα μέγιστα στην αντεπίθεση. Ο Thiago δεν είναι τέτοιος παίκτης. Σε αυτή τη γραμμή, λοιπόν, χρειαζόμαστε 2 πωλήσεις, Ox – Keita, και τουλάχιστον 1 μεταγραφή δημιουργικού / επιθετικογενή μέσου.
Επίθεση
Εδώ η ανάλυση θα μπορούσε να συμπυκνωθεί στον διαχρονικό στίχο: «Όλα τα λεφτά μωρό μου, όλα τα λεφτά». Ο μεγαλύτερος και πιο σοβαρός γρίφος για τον Klopp είναι αυτός, αλλά και η καμπάνα για την FSG. Μπορεί να βγει άλλη σεζόν με την «Αγία» τριάδα και τον Jota σκάντζα; Η απάντηση είναι νομίζω αυτονόητη. Όχι. Τι μπορείς να αλλάξεις, όμως, σε 3 star που κουβάλησαν την ομάδα 4 χρόνια, έφεραν 4 τίτλους και στήθηκε όλη η φυσιογνωμία της πάνω τους; Το δίλημμα είναι μεγάλο και εδώ δεν χωράνε καφενειακές αναλύσεις τύπου φέρε και Haaland και Mbappe να τρελαθούμε όλοι πρόεδρε. Μεταξύ μας μπορούμε να τα λέμε και να γελάμε. Στην σκληρή ποδοσφαιρική πραγματικότητα, όμως, τα πράγματα λειτουργούν αλλιώς. Για τις εφεδρείες δεν χρειάζεται να πω πολλά. Origi/Shaqiri/Minamino το μόνο που μπορούν να προσφέρουν είναι μεταπωλητική αξία. Δεν πήραν αρκετές ευκαιρίες; Ίσως. Αλλά σκεφτείτε: πόσο χρόνο χρειάστηκε ο Jota για να δείξει τι μπορεί να προσφέρει στην ομάδα; Η κλεψύδρα και για τους 3 λοιπόν κι εδώ τελείωσε κατά την ταπεινή μου γνώμη. Αν επιστρέψει ο 18χρονος Elliot είναι μια θετική εξέλιξη, αλλά δεν ήρθε ακόμα η ώρα του.
Πώς θα λύσει, λοιπόν, τον πιο δύσκολο γρίφο ο Klopp; Αρχικά αποφασίζοντας τι σύστημα θέλει να παίξει του χρόνου. Η επίθεση ειδικά καθορίζει τη φυσιογνωμία της κάθε ομάδας. Στο δικό μου μυαλό, χρειάζεται αρχικά να φέρει ένα σέντερ φορ. Έναν killer περιοχής. Που να έχει και τελειώματα, αλλά και έφεση στο ψηλό παιχνίδι. Όσοι αναθεματίζουν, να σκεφτούν τι είναι ο Lewandowski, με τον οποίο ο Klopp μεγαλούργησε, ή τι είναι ο Haaland που όλοι εκλιπαρούν να φέρουμε. Όσον αφορά την τριάδα, αν μιλούσαμε ανεξάρτητα από χρήματα, τότε ο Klopp θα έπρεπε να φέρει ένα σέντερ φορ, έναν ισάξιο εξτρέμ για να αλλάζουμε με τον Salah, ο Jota θα αλλάζει με τον Mane και τούμπαλιν, και ο Firmino ως αλλαγή στο 4-2-3-1 να παίζει πίσω από τον σέντερ φορ σε δημιουργικό ρόλο. Γιατί αν αποφασίσει να πουλήσει ένα από τους Mane-Salah, θα πρέπει να φέρει 2 παίκτες, κι όχι έναν μην ξεγελιέστε.
Υπάρχει, πάντως, και μία άλλη σημαντική παράμετρος: τα συμβόλαιά τους. Το 2021/22 θα είναι η προτελευταία σεζόν του συμβολαίου τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις συνήθως ή τους πουλάς ή τους ανανεώνεις. Γιατί το καλοκαίρι του 2022, καμία ομάδα δεν θα θελήσει να τα σκάσει χοντρά για 30plus παίκτες που μετά από μία σεζόν θα μπορεί να τους πάρει τσάμπα. Συνεπώς, εκτιμώ, ότι η πίεση και από την πλευρά τους θα είναι μεγάλη το προσεχές καλοκαίρι. Το τελευταίο δίμηνο ο Salah δείχνει να θέλει να ανανεώσει, ενώ ο Mane δείχνει να είναι αλλού. Πού; Κανείς δεν ξέρει. Ίσως στη Μαδρίτη. Παρακολουθώντας τον Klopp, μέχρι σήμερα, εκτιμώ ότι α) θα επιδιώξει να τους κρατήσει όλους κι αυτή τη σεζόν και β) θα επιδιώξει να φέρει 1 επιθετικό παίκτη, αλλά όχι σέντερ φορ. Εκτιμώ, επίσης, ότι θα επιλέξει το «φεύγουμε όλοι μαζί» κι αν την επόμενη σεζόν συνεχιστεί η παρακμή, το καλοκαίρι του 2022 θα έχουμε πολλές εξελίξεις. Αν τα πράγματα πάνε καλά, το καλοκαίρι του 2022, οι star αποχωρούν με το κεφάλι ψηλά και με τα όποια χρήματα φέρουν ο Klopp αφήνει την παρακαταθήκη του για το μέλλον κάνοντας νέες προσθήκες, εξαντλώντας και το συμβόλαιό του. Παρόλα αυτά, αν οι παίκτες της τριάδας πιέσουν, είναι πολύ πιθανό να δούμε από φέτος ηχηρές αποχωρήσεις.
Κάνοντας λοιπόν, τη σούμα για τα καλοκαιρινά ψώνια, έχουμε και λέμε: η ομάδα χρειάζεται 1 δεύτερο τερματοφύλακα, 1 σέντερ μπακ, 1 τουλάχιστον αμυντικό χαφ, 1 τουλάχιστον επιθετικογενή μέσο, 1 τουλάχιστον προσθήκη στην επίθεση. Μιλάμε για δηλαδή για 5 έως 7 μεταγραφές, αν αλλάξουμε και κάποιον από την μπροστά τριάδα, και οι πιο πολλές από αυτές να προορίζονται για τη βασική ενδεκάδα. Με άλλα λόγια, μιλάμε για ανανέωση και όχι για απλή ενδυνάμωση, που θα χρειαστεί και χρήμα, αλλά και χρόνο προσαρμογής. Κυρίως όμως, και κλείνουμε με το πιο σημαντικό, χρειάζεται μία νέα στρατηγική. Όχι μπαλώματα, όχι λίγες ή πολλές μεμονωμένες προσθήκες. Η βασική ανανέωση που έχει ανάγκη η Λίβερπουλ, είναι στη φιλοσοφία της και στο ποδόσφαιρο που επιθυμεί να παίξει τα επόμενα 4 χρόνια, ώστε όλα τα κομμάτια του παζλ να δένουν αρμονικά το ένα με τον άλλο και όλοι μαζί να υπηρετούν το ίδιο όραμα, να έχουν την ίδια αποστολή. Μόνο έτσι η Λίβερπουλ θα ξαναβρεί το δρόμο της με ασφάλεια για την κορυφή και υπό την καθοδήγηση του Klopp.
Δεν συμφωνείτε;