Γράφει ο Χρήστος Γραβιάς, φίλος της Ομάδας, του site και μέλος στο group μας στο facebook.

Η βιασύνη και ο θυμός, λένε, είναι κακοί σύμβουλοι και δεν σου επιτρέπουν να πεις όπως θες αυτά που θες μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Και σίγουρα, πιθανώς για όλους τους Reds, μια τέτοια ήταν και αυτή με το τέλος του Κυριακάτικου ματς και την εντός έδρας ήττα της Liverpool απ’ την Manchester City, όπου την άφησε στο -10 απ’ την κορυφή του βαθμολογικού πίνακα (με αγώνα περισσότερο κιόλας από τους citizens), με την ψυχολογία τους στραπατσαρισμένη και επί της ουσίας με το ενάμιση πόδι εκτός του τίτλου – ούσα πρωταθλήτρια άλλωστε – ήδη από τον Φλεβάρη…

Τώρα που πέρασαν κάποιες μέρες λοιπόν, που τα… πνεύματα ηρέμησαν και κυριαρχεί εκ νέου η λογική έναντι του θυμικού, ενόψει και της δύσκολης συνέχειας που ακολουθεί (γιατί είπαμε, αυτή η σεζόν έτσι πάει), ας βάλουμε πάλι κάποια πράγματα και σκέψεις σε τάξη, σε μια προσπάθεια εξήγησης της όλης κατάστασης και χωρίς διάθεση για αποδόμηση και ισοπεδωτισμό:

1) Σίγουρα σε κανέναν δεν αρέσει να βλέπει την εν ενεργεία πρωταθλήτρια ομάδα, να τίθεται εκτός διεκδίκησης του τίτλου πριν καν βγει ο Χειμώνας, αλλά στην Αγγλία και την Premier League, ναι, μπορεί να συμβεί, το έχουμε δει τόσες άλλες φορές στο παρελθόν άλλωστε. Βαριά κουβέντα μεν το ‘τίθεται εκτός διεκδίκησης’, σίγουρα η σεζόν έχει δρόμο ακόμα, αλλά η εικόνα, η φόρμα και ήδη η απόσταση δέκα πόντων απ’ την City μας προδιαθέτουν για αυτό, αρέσει δεν αρέσει…

2)Κανείς δεν έχει συμβόλαιο με την επιτυχία, ούτε με τους τίτλους, το ξέρουμε καλά στο πετσί μας κιόλας μετά από 30 χρόνια ανομβρίας που έσβησαν πέρυσι. Όσοι θέλετουν προδιαγεγραμμένο τέλος και άνετες κατακτήσεις, ας δουν καλύτερα Bundesliga ή Ligue 1.

3) Η χρονιά είναι ούτως ή άλλως ζόρικη, περίεργη γενικά, δύσκολη, ως άμεση συνέχεια της προηγούμενης και την έκαναν ακόμα πιο δύσκολη οι διάφορες απουσίες είτε λόγω κρουσμάτων Covid-19 ενίοτε είτε ιδίως από τους τόσους και τόσους τραυματισμούς. Φυσικά και όταν στερείσαι τον ίσως καλύτερο σου παίκτη, τον βασικό σου κεντρικό αμυντικό (Van Dijk), ακολούθως και τον έτερο πυλώνα του (Gomez), περιστασιακά και τον βασικό σου κίπερ (Alison) και δεν συμμαζεύεται η κατάσταση. Εκτός και αν νομίζετε ότι κάποια εκ των άλλων διεκδικητών της Premier θα μπορούσε να αντέξει με το βασικό της αμυντικό δίδυμο εκτός για τόσο καιρό.

4) Δεν είναι όμως ότι υπάρχουν απουσίες στην άμυνα, αλλά αυτομάτως επηρεάζεται όλη η ομάδα στο σύνολο, όταν πχ ο Klopp θα αναγκαστεί να βάλει εκεί για να καλύψει το κενό τους Henderson ή Fabinho. Ως αλυσιδωτή αντίδραση, το κενό των δυο προαναφερθέντων, αρέσει ή όχι, στον άξονα φαίνεται, και περιμένεις τα πάντα απ’ τον Wijnaldum ή τον φιλότιμο αλλά συγκεκριμένων ακόμα δυνατοτήτων Jones.

5) Και για να… δέσει το γλυκό, φυσικά η επιθετική τριάδα μπροστά δεν είναι στα καλύτερα της και αυτό βγάζει μάτι πλέον. Συσσωρεύεται κούραση, η γκίνια ενίοτε φέρνει και νεύρα, και απόντος του Diogo Jota ως τραυματία (οποία έκπληξη…), δεν φρεσκάρεται και σχεδόν καθόλου. Δείχνει φιλότιμη διάθεση να προσφέρει ο Saqiri, εμφανώς δεν είναι στο επίπεδο των Mane, Salah και Firmino, ακόμα περιμένουμε να δούμε (και θα αργήσουμε και άλλο, λόγω του δανεισμού του στη Southampton) το τί εστί πραγματικά Minamino.

6) Στο σύντομο μέλλον, ευελπιστούμε το καλοκαίρι, η Liverpool ΠΡΕΠΕΙ να αποκτήσει επιτέλους έναν καθαρό φορ. Έστω και κάποιον που ως άλλος Sturridge, που θα μπορεί να συνεισφέρει αλλά θα δέχεται πως θα μπορεί να κάθεται και πάγκο ενίοτε. Γιατί καθαρό σέντερ φορ που αποτελεί απειλή για τους αντιπάλους και τον νιώθει η  άμυνα, τον Origi, δεν μπορείς να τον βαφτίσεις τέτοιο, δυστυχώς

7) Ομοίως, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ πρέπει να αποκτηθεί μπακ-απ του Trent, ο οποίος καιρό τώρα είναι σκιά του καλού του εαυτού. Δε μπορεί, άνθρωπος είναι και αυτός, και έχει ‘σκάσει’, δε γίνεται ολόκληρη Liverpool να μην έχει δεύτερο δεξί μπακ και να ανατρέχει όποτε και αν χρειάζεται στην λύση του 34χρονου ‘κάνω όλες τις δουλειές και συμφέρω’ Milner.

8) Κάποιοι βιάστηκαν να ‘βγάλουν’… Karius τον Alisson. Μάλλον ξεχνάμε γενικά γρήγορα το πόσα έχει προσφέρει ο Βραζιλιάνος στο κλαμπ και πόσες φορές έχει σώσει την ομάδα σε ζόρικες περιπτώσεις. Δέχομαι βέβαια ότι έχει κάνει και αρκετές φορές λάθη κυρίως αφέλειας και απερισκεψίας, ΟΚ, αλλά δεν θα τον… σταυρώσουμε και από πάνω. Σα να έχουμε γίνει αρκετά ‘διψασμένοι’ για αίμα…

9) Το αν ο Jurgen εννοούσε τον προ ολίγων εβδομάδων δήλωση ότι ‘.. στόχος μας είναι να βγούμε στην τετράδα’, το ξέρει μόνο ο ίδιος. Δεν αποκλείεται όμως να το έκανε για να αποσυμπιέσει κάπως την ομάδα, μετά τα συνεχόμενα ανεπιτυχή αποτελέσματα. Σε κάθε περίπτωση, ας μην βιαστούμε να βγάλουμε πως ο Γερμανός κάνει ‘εκπτώσεις’ στο τί κυνηγάει η ομάδα και ότι ρίχνει τον πήχη.

10) Με την ομάδα εκτός από τα δυο εγχώρια κύπελλα και με το τρόπαιο της Premier να απομακρύνεται αισθητά πια, προφανώς θα πάρει πιο ζεστά το Champions League,  που επανέρχεται σε δράση την επόμενη βδομάδα. Χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες, χωρίς διάθεση υποτίμησης στην πολύ καλή Leipzig, και… βλέπουμε. Είναι άλλωστε διοργάνωση στιγμών, όπου λίγες καλές βραδιές αρκούν να σε στείλουν μακριά, μέχρι και τελικό. Για το βάρος και τη φανέλα των Reds εκεί δεν χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο…

11) Όποια και αν είναι η κατάληξη της φετινής σεζόν, με ή χωρίς τίτλους, σε όποια ευρωπαϊκή διοργάνωση και αν παίζει του χρόνου η Liverpool, το ερχόμενο καλοκαίρι θα είναι σίγουρα καλοκαίρι μεγάλων αποφάσεων σε ότι αφορά το ρόστερ, στο «πήγαινε» και στο «έλα» αρκετών παικτών σε όλες σχεδόν τις θέσεις. Η ομάδα άλλωστε μεγαλώνει και ηλικιακά, η ανανέωση χρειάζεται, το ρόστερ δε γίνεται να μην διευρυνθεί. αλλά όλα αυτά είναι ακόμα αρκετά μακριά.

12 ) Κάποτε, θα έφτανε και η στιγμή για να κερδίσει στο Anfield η City, έστω και αν χρειάστηκαν 18 χρόνια σχεδόν, ήττες, ένα άδειο Anfield, ένα παρατεταμένο ντεφορμάρισμα της Liverpool και σχεδόν 1,5 δις για μεταγραφές από πλευράς «πολιτών». Εντάξει, τί να κάνουμε, δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου…

ΥΓ: Πάντα με φιλική προδιάθεση, χωρίς να τα βάφουμε μαύρα μεν, κάνοντας όμως σωστή κριτική δε, προχωράμε, μαχόμαστε, δεν κοιτάμε πίσω. Το έθεσε άλλωστε με τον καλύτερο τρόπο και ο Jurgen Klopp πρόσφατα: ‘Στα καλά είναι εύκολο να μας υποστηρίζεις, στα δύσκολα είναι που το χρειαζόμαστε περισσότερο’.