Η πρώτη επέτειος της μεγάλης ανατροπής της Liverpool εναντίον της Barcelona είναι προ των πυλών, και ο Joel Matip την ανακάλεσε στη μνήμη του.
Σε εκτενή του συνέντευξη στο liverpoolfc.com, ο κεντρικός αμυντικός της ομάδας μας μίλησε για εκείνη τη μέρα-σταθμό της σύγχρονης ιστορίας της, και για τα παρασκήνια αυτής.
Πάμε να δούμε την περιγραφή του:
«Φυσικά, στο παιχνίδι του Camp Nou δεν ήμασταν κακοί, όμως αυτοί πέτυχαν τρία γκολ και γνωρίζαμε ότι το παιχνίδι στο Anfield θα ήταν πολύ, πολύ δύσκολο – ξέραμε ότι έπρεπε να γίνει κάτι ξεχωριστό για να περάσουμε στον τελικό», ξεκινά τη διήγηση ο Joel.
«Σκεφτήκαμε ‘ας κερδίσουμε αυτό το παιχνίδι’, όμως δε θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε πώς θα κατέληγε.»
«Φυσικά και είχαμε παίξει τόσο καλά στο Camp Nou, απέναντι σε μία από τις καλύτερες ομάδες του κόσμου, οπότε είχαμε ένα λόγο να κατέβουμε με θετική σκέψη στο εντός έδρας παιχνίδι.»
«Ξέραμε ότι αν επαναλάβουμε την ίδια εμφάνιση, κάνουμε ορισμένες προσαρμογές και αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες μας, θα είχαμε σίγουρα την αυτοπεποίθηση ότι μπορεί να τους κερδίσουμε εκείνη τη μέρα, όμως δε σκεφτήκαμε το τελικό σκορ.»
«Φυσικά, το να χάνεις παίκτες με την ποιότητα του Bobby και του Mo δεν είναι ευχάριστο. Όμως έστω και έτσι, είχαμε αρκετούς παίκτες και πολλή ποιότητα, και η ομάδα αυτή μπορεί να πετύχει πολλά πράγματα. Εννοείται ότι δεν κάνει τη μέρα σου καλύτερη το να ακούς ‘θα λείψει αυτός’, ‘θα λείψει αυτός’, όμως οφείλεις να αξιοποιήσεις το βάθος της ομάδας και να βγάλεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.»
Εν συνεχεία ο Matip πρόσθεσε μερικά λόγια για την επίδραση των λεγομένων του Klopp σε όσα συνέβησαν εκείνο το βράδυ:
«Μας έκανε να εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι δεν είναι ανέφικτο, ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι πού θα έχουμε να το διηγούμαστε στα παιδιά μας στο μέλλον.»
«Ξέραμε ότι θα ήταν σημαντικό να κρατήσουμε απαραβίαστη την εστία μας. Ταυτόχρονα όμως ξέραμε ότι και να κρατήσουμε το μηδέν, η αποστολή μας παραμένει εξαιρετικά δύσκολη.»
«Οπότε γνωρίζαμε ότι έπρεπε να το κάνουμε όλοι μαζί, γιατί δε μπορείς να αμυνθείς ατομικά απέναντι σε αυτούς τους παίκτες. Όλη η ομάδα έτρεχε όλη την ώρα, υπήρχε πάντα βοήθεια από τα πλάγια, από τα δεξιά, από τα αριστερά και από μπροστά – όλοι γνώριζαν ότι έπρεπε να δουλέψουν για να κρατηθεί το μηδέν πίσω, και έτσι να έχουμε περισσότερες ελπίδες.»
Έπειτα ο Matip πέρασε στην ατμόσφαιρα:
«Η ατμόσφαιρα ήταν ήδη τρελή όταν μπήκαμε στο γήπεδο, παρόλο πού όλοι ήξεραν το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα.»
«Όμως το κλίμα ήταν καλό, και γινόταν όλο και καλύτερο.»
«Ήταν απλά τρελό. Ήταν σαν όλα τα κομμάτια μίας μηχανής να δουλεύουν μαζί. Όλοι. Οι παίκτες, ο κόσμος.»
«Γινόμασταν όλο και περισσότερο ένα με την ταχύτητα και την ένταση του παιχνιδιού. Με κάθε γκολ, όλοι γινόντουσαν ακόμα πιο πεινασμένοι – η κερκίδα, οι παίκτες πού ήταν στον πάγκο, οι παίκτες πού έπαιζαν. Ήταν τρελό. Όλοι έγιναν γρηγορότεροι, και τα έκαναν όλα καλύτερα.»
«Για εμάς πού παίζαμε, το μόνο πρόβλημα είναι ότι έπρεπε να φωνάζουμε δυνατότερα στους συμπαίκτες μας. Όμως αυτό εκείνη την ώρα δεν ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα του κόσμου!»
«Κάθε γκολ ήταν πάρα πολύ σημαντικό, όμως το να σκοράρουμε τόσο νωρίς μας έδωσε περισσότερη ελπίδα. Αν ο αντίπαλος είχε κρατήσει το μηδέν για πολύ ώρα, αυτό θα σκότωνε τη διάθεσή μας (θα ήταν «mood killer» είπε ο Joel), όμως με αυτό το γκολ κερδίσαμε περισσότερη αυτοπεποίθηση και αρχίσαμε να πιστεύουμε ότι μπορούμε να κερδίσουμε κάτι.»
Για το κλίμα στα αποδυτήρια στο ημίχρονο, είπε:
«Ήταν θετικό στο ημίχρονο, όμως όλοι ήξεραν ότι δεν έπρεπε να χαλαρώσουμε ούτε κατά 1%. Αν και παίξαμε καλά στο πρώτο ημίχρονο, έπρεπε να κάνουμε περισσότερα. Έπρεπε να κάνουμε τα ίδια πράγματα, όχι λιγότερα, και όλοι έπρεπε να είναι εκεί για να έχουν την ευκαιρία τους.»
Ο Andy Robertson αναγκάστηκε να αποχωρήσει στο ημίχρονο λόγω της κλωτσιάς του Suarez, με το Wijnaldum να μπαίνει στη θέση του και να αλλάζει τη μοίρα του αγώνα για πάντα.
«Νομίζω ότι μετά το πρώτο γκολ του Gini, ήμασταν ‘χμ, θα κερδίσουμε αυτό το παιχνίδι’, γιατί είχαμε παίξει καλά. Μετά το δεύτερό του γκολ, σκέφτηκα ‘ok, σήμερα μπορούμε να το κάνουμε’.»
«Ποτέ όμως δεν ξέρεις, γιατί γνωρίζεις ποιος είναι ο αντίπαλός σου, και δεν είναι απαραίτητο να παίξεις άσχημα για να πάθεις ζημιά από αυτούς τους επιθετικούς.»
Μετά ο Καμερουνέζος διηγήθηκε και το πώς έζησε την πιο σημαδιακή στιγμή του αγώνα, και ξέρετε καλά σε ποια αναφερόμαστε.
«Προχωρούσα αργά προς την περιοχή του αντιπάλου. Σκεφτόμουν ότι ίσως το κόρνερ εκτελεστεί σε 20 δευτερόλεπτα, ή κάτι τέτοιο. Ήρθα προς τα μπρος και είχα μία καλή θέα του τι συνέβη.»
«Ήταν τρελό, δε μπορούσα να το πιστέψω, δεν ήξερα τι συνέβη γιατί απλά (ο Divock Origi) έβαλε τη μπάλα μέσα. Σκέφτηκα ‘τι είναι αυτό;’. Μετά είδα τον Divock εκεί, και ύστερα τη μπάλα να καταλήγει μέσα.»
«Ήμουν λιγάκι μπερδεμένος, για να είμαι ειλικρινής. Όμως, μετά από λίγα δευτερόλεπτα όλοι πανηγύριζαν, και έτσι πήρα και εγώ μέρος στους πανηγυρισμούς.»
Ο αμυντικός της ομάδας μας αναφέρθηκε και στις σκηνές μετά το τελευταίο σφύριγμα του Cakir:
«Δε μπορούσες να το πιστέψεις, θα έλεγα μάλλον ότι ήταν η καλύτερη στιγμή της καριέρας μου σαν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, γιατί ήταν τόσο ξεχωριστό.»
«Ήσουν απόλυτα χαρούμενος, και μπορούσες επιτέλους να χαλαρώσεις, γιατί είχες πολύ μεγάλη ένταση. Προσπαθείς να είσαι εστιασμένος στο παιχνίδι όταν παίζεται, και μετά μπορείς να χαλαρώσεις και να είσαι χαρούμενος.»
«Το να τραγουδάμε το ‘You’ll Never Walk Alone’ με τους οπαδούς…απλά καταπληκτικό. Καταπληκτικό, τρελό, και μία στιγμή πού θα θυμάμαι πάντα.»
Στο τέλος της συνέντευξής του o Matip είπε δύο λόγια και για τον τελικό, και το πώς αυτός έκανε ακόμα πιο ιδιαίτερη τη βραδιά της 7ης Μαΐου:
«Το ότι κερδίσαμε στον τελικό κάνει της αναμνήσεις της Barcelona τέλειες. Αλλιώς θα ήταν μία πάρα πολύ καλή στιγμή, θα εξακολουθούσε να είναι κάτι πολύ ξεχωριστό, όμως η νίκη στον τελικό κάνει το όλο πράγμα αυτό πού είναι.»
«Το παιχνίδι με τη Barcelona είναι τόσο ξεχωριστό επειδή κερδίσαμε τον τελικό.»
«Ήταν απλά καταπληκτικό.»
