Τον Νοέμβριο του 2010, ο Fabio Capello, έδωσε στον Jordan Henderson το ντεμπούτο του στην Εθνική Αγγλίας με αντίπαλο την Γαλλία, δίνοντας του την ευκαιρία να παίξει δίπλα στον Gareth Barry ,πίσω από το κέντρο σε ένα σύστημα 4-2-3-1.

Στο 2ο ημίχρονο ο Barry αντικαταστάθηκε από τον Adam Johnson, με αποτέλεσμα o Steven Gerrard να οπισθοχωρήσει δίπλα στον Henderson αλλά το πείραμα του Capello δεν εξελίχθηκε καλά για τον τωρινό αρχηγό των Κόκκινων.

Ο Henderson δεν έπαιξε σε κανένα άλλο αγώνα της Εθνικής Αγγλίας μέχρι που του δόθηκε ξανά η ευκαιρία με αντίπαλο τη Δανία ,τον Μάρτιο του 2014.

Αλλά και πάλι για ποιο λόγο το πείραμα του Capello να είχε θετική εξέλιξη για τον Henderson;

Ο Henderson δεν ήταν μεσοαμυντικός και η συνεργασία του δίπλα στον Gerrard στη συγκεκριμένη θέση δεν θα είχε ποτέ τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Ακόμα και οι άνθρωποι της Sunderland είχαν αναρωτηθεί αν ο Capello είχε παρακολουθήσει αυτούς τους δύο να παίζουν μαζί στη συγκεκριμένη θέση.

Ποιος θα μπορούσε ,έχοντας δει το πάθος ,την ενέργεια την αποφασιστικότητα αλλά και την ικανότητα του να σεντράρει με το δεξί του πόδι να πιστέψει ότι η καλύτερη θέση για τον Henderson θα ήταν αυτή ακριβώς μπροστά από την αμυντική τετράδα;

Όταν ξεκίνησε την καριέρα του με την Sunderland-από την Ακαδημία της, έπαιζε στη δεξιά πλευρά του κέντρου πριν ο Steve Bruce τον προωθήσει ακριβώς στο κέντρο της ομάδας του.

Πάντα όμως έπαιζε σε μια θέση από την οποία μπορούσε να τρέξει.

Αν δεν έτρεχε, παντού, με τα αυτιά του να πετάνε, δεν ήταν ποτέ ευτυχισμένος.

Αυτό ήταν πάντα ένα πρόβλημα για τον Hendersonακόμα και όταν κατάφερε να «ακυρώσει» την πρόθεση του Brendan Rodgers-όταν ήταν manager της Liverpool,να τον πουλήσει.

Ακόμα κι όταν ανέλαβε ο Klopp φαινόταν να ήταν ο πιο πιθανός παίκτης για αντικατάσταση αφού δεν μπορούσε να επιδείξει εκείνη την τακτική πειθαρχία που είναι απαραίτητη για έναν μέσο που μπορεί να επιχειρεί άνετα στα αμυντικά του καθήκοντα.

Η «ανάσταση» του Hendo ως μέσου ήρθε στην προηγούμενη σαιζόν με την έλευση του Fabinho.

Αυτό του επέτρεψε να παίξει έναν πιο ελεύθερο ρόλο, περισσότερο από την κέντρο προς τα δεξιά πλευρά του κέντρου, κάνοντας πολύ επιτυχημένα παιχνίδια εναντίον των Southampton, Porto και Chelsea.

Η ανακάλυψη αυτή του Jurgen Klopp να «γυρίσει» τον παίκτη στη φυσική του θέση είχε ως αποτέλεσμα τους συναισθηματικούς πανηγυρισμούς του Henderson με τον πατέρα του στη Μαδρίτη με την κατάκτηση του 6ου αλλά και την ανάπτυξη του ιδιαίτερου τρόπου με τον οποίο σηκώνει το τρόπαιο στον αέρα-οποιοδήποτε τρόπαιο!

Η Liverpool φαίνεται να οφείλει τελικά πολλά στη Sunderland, αν και η ιστορία μας πληροφορεί ότι δεν είναι ακριβώς η πόλη του Sunderland στην οποία οφείλουμε τον αναγεννημένο αρχηγό των Κόκκινων, αλλά μια μικρή περιοχή λίγο πιο νότια.

Ο Hendo μεγάλωσε στο Herrington ,δύο με τρία μίλια μακριά από το Penshaw, τόπο καταγωγής του AlanKennedy, αριστερού μπακ των Κόκκινων του οποίου τα αποφασιστικά τέρματα τους είχαν βοηθήσει στην κατάκτηση δύο τροπαίων στην Ευρώπη.

Επίσης 4 μίλια πιο νότια από το Herrington βρίσκεται το Hetton –le Hole, τόπος καταγωγής του Bob Paisley!

Απίστευτες συμπτώσεις έτσι;

Ή μήπως και όχι; Οι ερμηνείες είναι δικές σας!

Τι συνέβη όμως μετά τον μεγάλο Τελικό της Μαδρίτης;

Αυτή υποτίθεται ότι ήταν η καλύτερη ώρα του Henderson.

Δεν χρειαζόταν να αποδείξει κάτι άλλο.

Μπορεί να υπήρχε στο μυαλό όλων η κατάκτηση ενός πρωταθλήματος μετά από 30 χρόνια, αλλά ο στόχος αυτός αποτελεί συλλογική φιλοδοξία και όχι απλά του ενός-έστω και αρχηγού της ομάδας.

Ως τώρα φαινόταν ότι ο Henderson είχε κάνει οτιδήποτε βρισκόταν μέσα στις δυνατότητες του καταφέρνοντας οτιδήποτε είχε ελπίσει ,μεταμορφώνοντας τον εαυτό του ως παίκτη από το «ασχημόπαπο» που είχε απορρίψει ο Alex Ferguson σε έναν όμορφο «κύκνο».

Ανέκυψε όμως κάποιο πρόβλημα στην πορεία.

Ο Henderson ήθελε να παραμείνει ένας «κύκνος» και για να το πετύχει αυτό έπρεπε να παίξει και ως μεσοαμυντικός.

Όταν λοιπόν τραυματίστηκε ο Fabinho –κάτι που θα μπορούσε να εκτροχιάσει τη σαιζόν της Liverpool, oHenderson δεν δίστασε να κάνει το βήμα μπροστά στο κάλεσμα του Jurgen Klopp.

Ίσως τελικά η μεγαλύτερη αρετή του να είναι η σφοδρή επιθυμία του να μαθαίνει!

Αυτό θα μπορούσαν να το επιβεβαιώσουν και οι άνθρωποι της Sunderland, αφού αν και τους παρουσιάστηκε αβέβαιος στο ντεμπούτο του εκτός έδρας με την Birmingham ,στο κέντρο της ομάδας του, μέσα σε λίγες εβδομάδες είχε γίνει αναντικατάστατος.

Ο 29χρονος αρχηγός των Κόκκινων έχει παίξει ως τώρα σε 5 αγώνες πρωταθλήματος στη συγκεκριμένη θέση και η ομάδα του δέχθηκε μόλις ένα τέρμα. Σε 4 από 5 αγώνες πρωταθλήματος η Liverpool δεν δέχθηκε τέρμα με τον Henderson να παίζει πίσω από το κέντρο.

Στην ίδια θέση έπαιξε κι όταν η Liverpool νίκησε την Flamengo στον Τελικό του Club World Cup.

Ειδικά στον αγώνα με την Leicester- στον οποίο κυριάρχησε η φυσιογνωμία του Trent Alexander-Arnold, είχε 3 επιτυχημένα τάκλιν και μια ανακοπή επίθεσης των Αλεπούδων.

Το πιο εκπληκτικό όμως στατιστικό εκείνου του αγώνα ήταν οι 10 στις 11 επιτυχημένες μακρινές μπαλιές που έκανε ,ενώ κανένας άλλος παίκτης δεν τελείωσε τον αγώνα με μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας στις πάσες από τον ίδιο(93.4%).

Δεν θα γίνει ποτέ Xavi ή Andrea Pirlo, αλλά το ποσοστό αυτό στο King Power Stadium έδειξε ότι έχει περισσότερα κοινά στοιχεία με αυτούς από όσο θα πίστευε και ο ίδιος.

Πριν από 9 χρόνια του Capello δεν του βγήκε αυτό που ήθελε για τον Henderson, αλλά στις μέρες μας ο παίκτης μετατρέπεται πλέον σε αυτό που ήθελε ο Ιταλός.

Ο Jordan Henderson κυρίες και κύριοι.

Ο αρχηγός της Liverpool.

Ο παίκτης που πάντα αναπτύσσεται και πάντα βελτιώνεται αποδεικνύοντας συνεχώς λανθασμένους τους επικριτές του!

Ο παίκτης που δεν θα αρνηθεί ποτέ την οποιαδήποτε πρόκληση του παρουσιαστεί για να δικαιολογήσει την ύπαρξη του περιβραχιόνιου στο μπράτσο του!

(το παρόν βασίσθηκε σε άρθρο του Jonathan Wilson στον Guardian)