Είσαι εδώ
Home > HOMEPAGE HOT POSTS > Η ευλογία του 6ου Champions League & η παγίδα του εφησυχασμού στα μετεγγραφικά

Η ευλογία του 6ου Champions League & η παγίδα του εφησυχασμού στα μετεγγραφικά

Μετά την κατάκτηση του Champions League, ο Jurgen Klopp θα προετοιμάσει την ομάδα και για τον τελικό του Super Cup.

Γράφει ο Χρήστος Γραβιάς, φίλος του site μας και της σελίδας μας στο facebook, μέλος του facebook group GREEK LIVERPOOL GATE OF PURE & TRUE FANS

Λίγες μόλις εβδομάδες μας χωρίζουν από την έναρξη της νέας αγωνιστικής περιόδου, μέχρι τις 8 Αυγούστου συγκεκριμένα, όταν και οι Reds κάνουν ποδαρικό στο Anfield, κόντρα στη νεοφώτιστη Norwich. Μια νέα σεζόν στην οποία θα μπουν με… φούρια, μετά την κατάκτηση του 6ου τροπαίου Champions League και τον ενθουσιασμό και την θετική αύρα που αυτό (θα) φέρνει, παράλληλα όμως και με την προσοχή, όλο και περισσότερο πια, να στρέφεται στο εγχώριο πολυπόθητο στρέμμα…

Για τη Liverpool της περσινής περιόδου, θα ήταν μεγάλο «κρίμα» να κλείσει η σεζόν χωρίς κάτι χειροπιαστό, χωρίς μια «κούπα». Τόσο για την ποιότητα που το σύνολο του Jurgen Klopp έβγαλε στο χόρτο, όσο και για την σταθερή βελτίωση που χρόνο με το χρόνο, υπό τις οδηγίες του Γερμανού, παρουσιάζει την τελευταία τετραετία. Στην Αγγλία μπορεί να μην τα κατάφερε, χάνοντας τον τίτλο στο… νήμα από την Manchester City (για τα εγχώρια κύπελλα ουσιαστικά ποτέ δεν δόθηκε ούτε λίγη σημασία), ωστόσο στην Ευρώπη, η φανέλα παραμένει πολύ βαριά για να μην λαμβάνεται σοβαρά υπόψιν.

Μια «γεμάτη» διαδρομή με νίκες, γκολ, μια τεράστια ανατροπή, αλλά και με μπόλικη περιπέτεια και λίγο άγχος γιατί, όπως και να το κάνουμε… Liverpool είσαι! Το δράμα απ’ τη ζωή σου δεν βγαίνει εύκολα, είναι στο dna σου. Πέραν της επιβράβευσης των παικτών , του «Κloppo» και του team του, όλου του οργανισμού γενικότερα, το «έκτο» ήταν παράλληλα και μια επιβράβευση για όλο τον κόσμο – εντός και εκτός Νησιού – για τα τελευταία χρόνια, όπου το μοναδικό τρόπαιο που είχαν δει ήταν το… ταπεινό League Cup του 2012. Κανείς (θέλω να πιστεύω πως) δεν υποστηρίζει κάτι μόνο και μόνο για την χαρά των τροπαίων (glory hunters άλλωστε υπάρχουν σε κάθε μεριά, αρά και εντός των αγγλικών οπαδικά ορίων…), είναι όμορφο όμως μια στο τόσο να έρχεται και ένα μεγάλο τρόπαιο για να δίνει χαρά σε αυτούς που στηρίζουν χωρίς όρια και με πάθος.

Ιδίως όταν μιλάμε για το βάρος που κουβαλά η κόκκινη φανέλα, κάτι που δεν… καταπίνεται εύκολα. Και μια φανέλα αρκετά ταλαιπωρημένη από την έλευση της τρέχουσας χιλιετίας και έπειτα, όπου το κυνήγι του τίτλου έχει φτάσει στα όρια της… ψύχωσης. Όχι άδικα, θα πουν αρκετοί. Έχεις δει τη Leicester τρία χρόνια πριν να σηκώνει την τεράστια «κούπα», οι πιο παλιοί θυμούνται και την Blackburn του 1995, την στιγμή που αισίως έχουν συμπληρωθεί 29 χρόνια χωρίς να έχει πανηγυριστεί αυτό στο Anfield. Γι’ αυτό και ο τίτλος της Premier League θα πρέπει να είναι η νούμερο ένα προτεραιότητα για φέτος.

Για το Champions League και το τι μέλλει γενέσθαι εκεί, είναι και λίγο κομμάτι… κληρώσεων, συγκυριών κλπ όπως γνωρίζουμε, αλλά δεν μας… φοβάμαι: η ομάδα θα μπει γερά να υπερασπιστεί το σκήπτρο, με τσαμπουκά, με σιγουριά στις δυνάμεις της, έχοντας όμως σε μια μικρή άκρη του νου πως Τρίτη σερί σεζόν να πάει τελικό και να κάνει το back-to-backθα είναι αρκετά δύσκολο. Στην Αγγλία βέβαια, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εκεί ο ανταγωνισμός μετράει αλλιώς, οι συνεχείς υποχρεώσεις σε καταβάλλουν αισθητά, όλοι (σχεδόν) περιμένουν λόγω… κόμπλεξ να σου κόψουν βαθμούς, και φυσικά κάπου εκεί, θα παραμονεύει και φέτος η Manchester City.

Ο «μαραθώνιος» των 38 αγωνιστικών της Premier, όπου και μια-δυο απρόβλεπτες γκέλες κινδυνεύουν να σε βγάλουν εκτός κούρσας τίτλου, δεν έχει καμία σχέση με το φορμάτ του Champions League, όπου για να πας τελικό παίζεις μόλις 12 παιχνίδια (έξι ομίλων + άλλα έξι σε νοκ-αουτ). Και μια καλή ομάδα, όσο καλή και αν είναι, δεν μπορεί να αποφύγει φυσιολογικά την κόπωση, τυχόν τραυματισμούς (μακριά από εμάς…), υποχρεώσεις παικτών με εθνικές ομάδες σε προκριματικά κλπ. Βλέπεις τι χρόνια έχουν κάνει πχ οι Mane, Salah και Firmino: και οι τρεις προέρχονται από φουλ χρονιά – με Mundial κιόλας πέρυσι – συν τα Copa America ή Copa Africa τώρα, συν τα όσα έρχονται με τη νέα χρονιά. Δηλαδή, πόσο ακόμα πρέπει να παίζουν για να ξεζουμιστούν;

Δεν μπορώ ακόμα με σιγουριά να πω πόσες (και αν…) εντεκαδάτες μεταγραφές θέλει η Liverpool. Όπως όμως και αρκετοί από εσάς, θα συνεχίζω σθεναρά να πιστεύω πως η «θωράκιση» της ομάδας μεταγραφικά πρέπει να γίνει με την ενίσχυση του πάγκου, ώστε να διευρυνθεί αισθητά το rotation και να υπάρχει υπαρκτή υποστήριξη στον βασικό «πυρήνα» παικτών των Reds. Το ημερολόγιο γράφει αισίως 18 Ιουλίου, οι μεταγραφές ολοκληρώνονται μια μέρα πριν την έναρξη της Premier League, και το μοναδικό νέο όνομα είναι αυτό του… 17χρονου Sepp Van der Berg από την Zwolle!

Και ενώ έχουν αποχωρίσει οι Sturridge και Moreno, που σημαίνει πως θες τουλάχιστον έναν αξιόλογο αριστερό μπακ (όσο βιονικός και αν είναι ο Robertson) αλλά και ένα φορ για να έρχεται και να δίνει γκολ και ανάσες απ’ τον πάγκο. Τη στιγμή που το μέλλον του Clyne στο Merseyside είναι αβέβαιο, που ο Oxlade-Chamberlain έρχεται μετά από έναν χρόνο και βάλε αποχής λόγω τραυματισμού, που ο Lallana είναι… ο Lallana, τρομερός παίκτης τεχνικά μεν, «γυάλινος» και επίφοβος σε τραυματισμούς δε.

Στο μυαλό του Klopp δεν είμαστε: σίγουρα όλα αυτά τα ξέρει, τα σταθμίζει στο μυαλό του, και σχεδιάζει να βρει πιθανές λύσεις σε τυχόν προβλήματα που θα προκύψουν. Ούτε περιμένουμε την περσινό… τρελό καλοκαίρι, που είχαν γίνει κινήσεις ουσίας με πολλά εκατομμύρια μέχρι το ίδιο χρονικά σημείο. Επειδή όμως και ο ίδιος μάγος δεν είναι, ούτε θα μπορεί να υπολογίζει σε πάρα πολλά από τους κάθε είδους δανεικούς (Wilson, Brewster κλπ), η ενίσχυση πρέπει να γίνει σύντομα, με κομβικές κινήσεις, στην προσπάθεια που κάνει ο σύλλογος για να βρεθεί στην κορυφή της Αγγλίας μετά από 30 ολόκληρα χρόνια.

Φανταστική η πορεία της Liverpool στο φετινό Champions League.
Μοιραστείτε το!

Αφήστε μια απάντηση

Top
Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com