Από τον Αλέξανδρο Μωρέλλα, δημοσιογράφο, full member της LFC & μέλος του Official Liverpool Supporters Club Greece.
1 Ιουνίου 2019. Ο τελικός μεταξύ Liverpool – Tottenham έχει τελειώσει και μια κατακόκκινη χρονιά έχει φτάσει θριαμβευτικά στο τέλος της. Οι 97 βαθμοί στο πρωτάθλημα, δεν ήταν αρκετοί. Οι παλικαρίσιες νίκες με Σαουθάμπτον, Τότεναμ, Τσέλσι, Νιούκαστλ, δεν ήταν αρκετές. Το τρελό σερί στην EPL, δεν ήταν αρκετό. Η επική ανατροπή κόντρα στην Μπαρτσελόνα όμως ήταν. Ωστόσο ήθελε και την ολοκλήρωσή της. Και αυτή ήρθε με την επαγγελματική νίκη 2-0 κόντρα στην Τότεναμ στον τελικό του Champions League. Η Λίβερπουλ ξανά στην κορυφή της Ευρώπης. Το 6ο. Μια φουρνιά ποδοσφαιριστών δικαιώνεται. Ένας μοναδικός προπονητής λυτρώνεται. Ναι, αυτό ήταν αρκετό για να εκδηλωθεί και εξαπλωθεί η λατρευτική υστερία για τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική ομάδα στον κόσμο, τη Λίβερπουλ. Ο πλανήτης βάφεται κόκκινος. Κυριολεκτικά. Από την Αθήνα μέχρι τη Βοστώνη, από την Ιαπωνία μέχρι το Νεπάλ, από την Κόστα Ρίκα μέχρι τη Μογγολία, τη Σρι Λάνκα, την Κροατία και την Κύπρο, τα εκατομμύρια των φιλάθλων των Reds βρίσκονται σε παράκρουση. Το «You’ll never walk alone» τραγουδιέται με μια φωνή από μια τεράστια ανθρώπινη αλυσίδα. Οι fans στα επίσημα social media των Reds αυξάνονται ραγδαία (instagram μόνο από τα 15,2 πήγε στα 17 εκατομμύρια). Ποια ομάδα θα μπορούσε να ανατρέψει το 3-0, χωρίς τα μεγαλύτερα αστέρια της και κόντρα στην Μπαρτσελόνα; Ποια ομάδα θα ανάγκαζε φιλάθλους και αντιπάλους να τραγουδούν τον ύμνο της; Ποια ομάδα διαθέτει ένα γήπεδο θρύλο που κάνει το αδύνατο δυνατό γονατίζοντας και τον πιο ισχυρό αντίπαλο; Μόνο μία. Η Λίβερπουλ. Συνώνυμο της ανατροπής, σύμβολο του «never give up», επιτομή της μαχητικότητας. Και μπορεί το 2005 στην Κωνσταντινούπολη να ήταν ανεπανάληπτο, όμως το 2019 της Μαδρίτης δείχνει διαφορετικό. Τώρα θα υπάρχει και διάρκεια. Γιατί διαθέτουμε τα καλύτερα ακραία μπακ, τον καλύτερο τερματοφύλακα και τον καλύτερο κεντρικό αμυντικό στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Έχουμε 5 σπουδαία χαφ και μια επιθετική τριάδα φωτιά, για την οποία τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά κλαμπ προσφέρουν γη και ύδωρ. Το χρήμα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα και τα έσοδα του Champions League ρέουν άφθονα, η οικονομική εξυγίανση επήλθε, η συνολική τιμή του ρόστερ εκτινάχθηκε. Είμαστε στην ελίτ. Επιστρέψαμε στην κορυφή.
Και η διοίκηση; Τι κάνει μέσα σε αυτό το κλίμα ευφορίας και επιτυχίας η διοίκηση για να μας διατηρήσει εκεί; O Τομ Βέρνερ, πρόεδρος του κλαμπ, την επόμενη κιόλας ημέρα του τελικού σπεύδει να δηλώσει πως η ομάδα θα ενισχυθεί και αυτή είναι μόνο η αρχή. Ακολουθούν δηλώσεις και πληροφορίες ότι η διοίκηση θα προσφέρει στον Κλοπ νέο συμβόλαιο. Την ίδια στιγμή ο Βαν Ντάικ φέρεται να δηλώνει «δώστε μου τώρα συμβόλαιο και εγώ υπογράφω επέκταση, θέλω να μείνω στη Λίβερπουλ για πάντα». Οι φίλαθλοι ξανά σε παράκρουση. Μεθυσμένοι από το νέκταρ της κατάκτησης του CH.L αναμένουν αυτές τις ενισχυτικές κινήσεις που θα καταστήσουν τη Λίβερπουλ αδιαφιλονίκητο φαβορί για το μεγάλο πια απωθημένο, την κατάκτηση της Πρέμιερ Λιγκ. Τι ακολουθεί; Ο απόλυτος πάγος. Ενάμιση μήνα δεν κινείται μύγα. Ο Κλοπ μπορεί να περιμένει, ο Βαν Ντάικ μόλις υπέγραψε, ε ας δούμε μωρέ πρώτα τις ανανεώσεις, η ενίσχυση δίνει τη θέση της στο «ήσυχο καλοκαίρι», που «ταρακουνιέται» ελαφρώς σαν αυγουστιάτικο αεράκι, από την απόκτηση ενός 17χρονου ταλαντούχου σέντερ μπακ. Από τα δυνατά ονόματα και την παραφιλολογία για τον Εμπαμπέ, ο ένας μετά τον άλλο οι ρεπόρτερ της Λίβερπουλ αναπαράγουν την επίσημη θέση: «ήσυχο μεταγραφικό καλοκαίρι».
Υπάρχει λόγος ανησυχίας; Προσωπικά πιστεύω πως ναι. Η εμπιστοσύνη στον Κλοπ είναι απέραντη. Η εμπιστοσύνη στο ρόστερ, αδιαπραγμάτευτη. Όμως τα κενά υπάρχουν, οι ανάγκες είναι εκεί και οι νίκες με το στανιό δεν θα έρχονται πάντα και δεν σε καθιστούν φαβορί για την Πρέμιερ Λιγκ. Εξάλλου, ο Μανέ ταλαιπωρείται ακόμα στο Copa Africa, χάνει προετοιμασία και αρχή της σεζόν, ενώ παρακινείται από γραφικούς παράγοντες να πάει στη Ρεάλ, το ίδιο που συμβουλεύουν και τον κατάκοπο από το Copa Africa Σαλάχ, ο Κειτά έρμαιο της εθνικής του ομοσπονδίας τραυματίστηκε ξανά, Φιρμίνο – Άλισον γεμίζουν άρον άρον μπαταρίες λόγω Copa America. Με άλλα λόγια, τα σύννεφα πυκνώνουν, τα χαμόγελα παγώνουν.
Παρόλα αυτά, εγώ δεν θα ήθελα να σταθώ στο αμιγώς αγωνιστικό κομμάτι. Θέλω να σταθώ στο brand name Liverpool. Εκεί, υπήρχε μια μεγάλη ευκαιρία που δεν έπρεπε να χαθεί: η ολική εμπορική επαναφορά της ομάδας. Γιατί παρά την επιστροφή της στην κορυφή και τα αυξανόμενα έσοδα που αυτή επέφερε, το κλαμπ εξακολουθεί να υπολείπεται τόσο σε συνολικά έσοδα από τον ανταγωνισμό (βλέπε Μάντσεστερ, Μπάγερν, Ρεάλ), όσο και σε επιμέρους συμφωνίες, όπως είναι για παράδειγμα με την εταιρεία αθλητικής ένδυσης. Και αυτό είναι άδικο. Γιατί καμία άλλη ομάδα δεν διαθέτει αυτό τον μοναδικό συνδυασμό ιστορίας/ επιτευγμάτων/ κόσμου/ ύμνου/ ιστορικότητας γηπέδου όπως η Λίβερπουλ. Τι χρειάζεται; Τι της λείπει; Λείπει η αποκατάσταση της πίστης ότι αυτή τη φορά δεν υπάρχει γυρισμός. Ότι η Λίβερπουλ ήρθε και θα παραμείνει στην κορυφή του ποδοσφαιρικού ανταγωνισμού. Κι αν πριν 5 χρόνια οι μεγάλοι παίκτες της παρακαλούσαν να φύγουν, τώρα όχι απλά μένουν, αλλά εξίσου μεγάλοι παίκτες επιθυμούν ο ένας μετά τον άλλο να γίνουν κάτοικοι Άνφιλντ. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα έπρεπε να δώσει 80 εκατομμύρια για τον Ντε Λιχτ ή 70 για τον Πέπε -δεν είπαμε να την πιάσουν κορόιδο. Την ανανέωση του Κλοπ, την επέκταση του Βαν Ντπάικ αλλά κυρίως 3-4 δυνατές νέες προσθήκες τις χρειαζόταν, και ειδικά πάνω στην ευφορία της επιτυχίας. Οι προσθήκες προς το παρόν δεν έγιναν, όχι γιατί ο σύλλογος δεν μπορούσε, αλλά γιατί (η διοίκηση) δεν τις ήθελε. Μάζεψε το χαρτί και ηρέμησε. Και το momentum χάθηκε. Η ευκαιρία χάθηκε; Αγωνιστικά ο χρόνος θα δείξει. Σε επίπεδο μάρκετινγκ, προφανώς ναι. Δυο δυνατά ονόματα, πάνω στην επιτυχία, θα έστελναν το μήνυμα και στους δικούς μας αστέρες να μην διανοηθούν να φύγουν γιατί εδώ θα χτιστεί δυναστεία. Και η διαπραγματευτική δύναμη της διοίκησης στις εμπορικές της συμφωνίες θα ήταν πιο ισχυρή. Ξέρω, ο Κλοπ δεν σκέφτεται έτσι, δεν λειτουργεί έτσι, ωστόσο κι ο Κλοπ προπονητής είναι, θέλει γεμάτο ρόστερ κι όχι να βαφτίζει το ψάρι κρέας όποτε π.χ. του λείπει αριστερό μπακ. Αλλά και αμιγώς όσον αφορά τον ρόλο του μάρκετινγκ, αυτόν μην τον υποτιμάτε. Σκεφτείτε ότι υπάρχει ομάδα που πηγαινοερχόταν μεταξύ Α και Β εθνικής για 25 χρόνια, ενώ εσύ κατακτούσες ευρωπαϊκούς τίτλους, αλλά με επίσημα στοιχεία είχε σταθερά μεγαλύτερα ετήσια έσοδα από εσένα, γιατί ένα μοιραίο ατύχημα στην ιστορία της, προκάλεσε παγκόσμια συμπάθεια…
