Μόλις προχθές ολοκληρώθηκε άλλη μια σεζόν για την αγαπημένη μας ομάδα, τη Liverpool, αυτή τη φορά ήταν η σειρά της περιόδου 2017-18 να αποτελεί παρελθόν. Κατά τη γνώμη μου αποτελεί την πιο επιτυχημένη σεζόν της ομάδας τα τελευταία 10 χρόνια ( Μπορεί να συγκριθεί με το 2008-2009 και το 2013-14, για εμένα όμως κερδίζει η σεζόν που μόλις τελείωσε).
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως, η ενίσχυση της ομάδας ξεκίνησε με την απόκτηση του Mohamed Salah από την Roma τον περασμένο Ιούνιο, του καλύτερου παίκτη των Reds φέτος, τον παίκτη που έσπασε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο ( Εκείνον που ελάχιστοι περίμεναν πως θα πιάσει και σίγουρα που κανείς δεν περίμενε να φτάσει σε αυτή την απόδοση) . Η συνέχεια του καλοκαιριού δεν ήταν το ίδιο καλή, όμως για την Liverpool, καθώς μετά το προσωρινό φιάσκο με την μεταγραφή του Van Dijk, ηρθάν οι τραυματισμοί των Adam Lallana και Nathaniel Clyne ( δύο βασικοί παίκτες για την Liverpool κατά τις προηγούμενες σεζόν, οι οποίοι στην ουσία δεν επέστρεψαν σε κανένα σημείο μέσα στη σεζόν), συνεχίστηκε με την απόκτηση ενός εξαιρετικού παίκτη από τη Hull, του Andrew Robertson και ολοκληρώθηκε με το γνωστό σίριαλ του Coutinho.
Η ομάδα τον Αύγουστο ξεκίνησε τις υποχρεώσεις στο πρωταθλήμα και στα προκριματικά του Champions League με εκπλητικό τρόπο. Άνετη πρόκριση επί της Hoffenheim και νίκη με 4-0 στο ντέρμπι με την Arsenal, στην οποία τότε έπαιζε ο Alex Oxlade-Chamberlain, λίγες μόνο μέρες πρίν μετακομίσει στο Anfield και βρεί τον εαυτό του, την προσωπικότητά του και τη θέση του. (Όταν ακουγόταν το όνομα του Ox δεν ήμουν καθόλου θετικός, η άποψη μου άλλαξε τελείως μέσα στη σεζόν όμως. Το πόσο έχω λατρέψει τον Chambo απλα δεν περιγράφεται με λόγια)
Ο Σεπτέμβρης ξεκίνησε με συντριβή για την ομάδα στο Etihad με 5-0, στο γνωστό ματς με την αποβολή του Manè και τα πρώτα σύννεφα έκαναν την εμφάνισή τους. Συνεχίστηκε με την επιστροφή του (αδιάφορου) Coutinho στη δράση και τα πρώτα παιχνίδια για τους ομίλους του Champions League. Η σεζόν μέχρι και τον Δεκέμβρη προχωρούσε με έναν περίεργο τρόπο για όλους, το πρωτάθλημα ήδη είχε χαθεί, οι ασταθείς εμφανίσεις που και που την εμφάνισή τους και όλοι στη Liverpool είχαν μόνιμα στο μυαλό τους την περίπτωση του Coutinho.
Η Liverpool κατάφερε να προκριθεί από τη φάση των ομίλων και μάλιστα με 7-0 στο τελευταίο παιχνίδι. Στην μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου έκανε δύο πολύ σωστές κινήσεις, πούλησε τον φευγάτο Coutinho στην Barcelona και αγόρασε τον Virgil Van Dijk από την Southampton. Ο δεύτερος ξεκίνησε ιδανικά με γκολ-πρόκριση επί της Everton για το FA Cup την καριέρα του στο Liverpool και στην πορεία έγινε ο απολύτος ηγέτης της αμύνας των Reds.
Ακολούθησε η νίκη με 4-3 επί της City στο Anfield με τρομερή εμφάνιση και σπάσιμο του αήττητου της. Ήταν η στιγμή που αρκετοί κατάλαβαν τη δύναμη της ομάδας του Jürgen Klopp. Η σεζόν προχωρούσε και η εξάρτηση από τον Mo Salah (μαζί με την βελτίωση του) γινόταν όλο και μεγαλύτερη.
Έφτασε σιγά σιγά ο Φεβρουάριος και τα παιχνίδια με την Porto ( πριν από αυτά διάβαζα για πρόκριση της Porto και άλλα παρόμοια) και η Liverpool χρειάστηκε ένα ημίχρονο στην ουσία στο Dragao, για να καθαρίσει την υπόθεση πρόκριση και να κοιτάξει μπροστά. Στο μεταξύ η ομάδα πήγαινε καλά και στο πρωτάθλημα, αν και κάποιες φορές αγωνιζόταν εναντίον περισσότερων από 11 παικτών ( παιχνίδι με Tottenham στο Anfield) και οι Scousers συνέχιζαν να ονειρεύονταν.
Ακολούθησε η κλήρωση με την City και αμέσως μετά οι αναλύσεις από διαφόρων ειδών ειδικούς, οι οποίοι δεν είχαν δεί ούτε μισό αγώνα των Reds τη φετινή χρονιά, αλλά στέκονταν στο παιχνίδι του πρώτου γύρου. Φτάνει λοιπόν η Μεγάλη Τετάρτη και το πρωτο ματς, η Liverpool καθαρίζει μέσα σε 30’ τους Cityzens του πολυδιαφημισμένου Pep Guardiola με εκπλητικό ποδόσφαιρο και ξαφνικά και η ομάδα του Manchester χάνει τη γή κάτω από τα πόδια, αλλά και όλα τα προγνωστικά ανατρέπονται. Στη ρεβάνς η Liverpool έκανε αυτό που έπρεπε, δεν πανικοβλήθηκε στο πρώτο ημίχρονο, άντεξε στην πίεση και βγήκε εντελώς άλλη ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο, συγκεντρωμένη στο στόχο της. Το αποτέλεσμα; Μα φυσικά πέτυχε την ανατροπή! Και απέδειξε για ακόμη μια φορά, ότι έχει πάρει τον αέρα της City, αλλά και ότι ήταν και καλύτερη ομάδα τη φετινή σεζόν ( 100% καλύτερη ομάδα η Liverpool, μεγαλύτερο βάθος οι Πολίτες).
Στη φάση των 4 και ένα βήμα από το Κίεβο η Liverpool κληρώθηκε με την Roma και φυσικά ήταν το φαβορί, έπρεπε και να το αποδείξει όμως. Το απέδειξε και στο γήπεδο, κερδίζοντας την με 5-0 Anfield ( για εμένα αυτή είναι η διαφορά των δύο ομάδων ) και μετά οι Ιταλοί, απλώς μείωσαν σε 5-2. Εκείνη τη βραδιά τραυματίστηκε, όμως ο Oxlade-Chamberlain, του οποίου η απώλεια αποδείχθηκε κομβική στην πορεία. Στη ρεβάνς του Olympico η ομάδα έπαιξε απλά όσο χρειαζόταν, για να καθαρίσει την υπόθεση πρόκριση ( Όσα λένε οι Ιταλοί, για ένα γκολ από την παρατάση, απλά δεν στέκουν. Η ομάδα, απλά χαλάρωσε στο τέλος) και το έκανε και τα πανηγύρια σε Ρώμη και Liverpool ξεκίνησαν! Η Liverpool ήταν ξανά σε τελικό Champions League για πρώτη φορά από το 2007.
Στο μεταξύ η ομάδα έκανε κάποιες γκέλες στο πρωταθλήμα, οι οποίες εν τέλει δεν στοίχισαν και κατάφερε να πάρει ξανά την 4η θέση, στο παιχνίδι με την Brighton, η οποία αυτή τη φορά οδηγεί απευθείας στους ομίλους της κορυφαίας ευρωπαΐκης διασυλλογικής διοργάνωσης.
Πάμε τωρα στον προχθεσινό τελικό του Κιέβου. Ήταν ένα τρόπαιο, που όλοι στη Liverpool το ήθελαν πάρα πολύ, ίσως και περισσότερο από ότι στη Real Madrid. Στα πρώτα 15-20 λεπτά οι Reds ήταν η μοναδική ομάδα, που υπήρχε στο γήπεδο και θα μπορούσε ακόμη και να σκοράρει με τον Alexander-Arnold. Επειδή όμως, παντού υπάρχουν εμπόδια, ήρθε η φάση του Salah με τον Ramos να αλλάξει τα πάντα στον μεγάλο τελικό, την ψυχολογία, τον ρυθμό, το πλάνο, την ηρεμία. Η ομάδα έπρεπε, απλά να πάει στα αποδυτήρια και να κοιτάξει πως θα οργανωθεί ξανα.
Το δεύτερο ημίχρονο, όμως ξεκίνησε με τον χειρότερο τρόπο και το τραγικό λάθος του Karius (ενός τερματοφύλακα, που όσοι τον έχουν παρακολουθήσει γνωρίζουν την τρομακτική του βελτίωση από τον Φεβρουάριου και μετα, όσοι πάλι δεν μας παρακολουθούν ή το κάνουν σπανίως ας πουν ό,τι θέλουν). Και όμως η ομάδα βρήκε αντίδραση και ισοφάρισε με τον Manè γρήγορα, για να έρθει όμως ο Bale και να σημειώσει το καλύτερο γκολ ως τώρα σε τελικό. Η επόμενη γκέλα του Karius, τελειώσε το παιχνίδι και τις όποιες ελπίδες για ισοφάριση.
Όπως έγραψε και ο Dejan Lovren σήμερα όμως, χάνουμε και κερδίζουμε ως ομάδα. Αν έπαιξε σημαντικό ρόλο και ο Loris; Ναι έπαιξε, δεν θα του πάρουμε το κεφάλι για 2 λάθη όμως. Μπορεί αυτά να μας πόνεσαν, να μας πλήγωσαν, να μας νευρίασαν και να μας στεναχώρησαν ( Εμένα αφάνταστα) πάνω από ολά, όμως είμαστε ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Αυτο θα πρέπει να το θυμούνται όλοι όσοι ασχοληθούν με αυτόν τον μεγάλο σύλλογο.
Είμαι περήφανος για την ομάδα που υποστηρίζω, για όλα όσα πρεσβέυει, ακόμη και για τον προχθεσινό χαμένο τελικό, για τα πάντα. Είμαι επίσης, βέβαιος πως η ομάδα το καλοκαίρι θα ενισχυθεί σωστά από τον Jürgen και θα βελτιώσει σε μεγάλο βαθμό τον πάγκο της. Keita και μάλλον Fekir τα πρώτα μεταγραφικά αποκτήματα και εφόσον τους θέλει ο Klopp είμαι σίγουρος και πως θα τους αξιοποιήσει σωστά.
Του χρόνου τέτοια εποχή θα είμαστε πρωταθλητές, ίσως να μην το πιστέψετε τωρα, αλλά σίγουρα όσοι διαβάσετε το αρθρο θα με θυμηθείτε του χρόνου. Ραντεβού στη φιέστα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος στο Anfield, με όσους βρεθούν εκεί. Εγώ πάντως τον επόμενο Μάϊο θα βρίσκομαι εκεί.
We are Liverpool, THIS MEANS MORE
