Αν τον Αύγουστο κατά την κλήρωση των ομίλων του Champions League, σας έλεγα πως θα πόνταρα τα χρήματα μου στο να φθάσουν στα ημιτελικά Liverpool και Roma αλλά και να τεθούν αντιμέτωπες, θα με λέγατε τρελό. Δίκιο θα είχατε. Και γω αν μου το λέγατε σαν σοβαρή αγωνιστική πρόβλεψη, μάλλον θα δυσκολευόμουν να δικαιολογήσω την επιλογή σας. Αυτός ο πρόλογος νομίζω αρκεί για να καταλάβουμε τι έχουμε μπροστά μας σε αυτό το ζευγάρι.
Liverpool και Roma αντιμέτωπες στον πρώτο ημιτελικό της φετινής διοργάνωσης. Δύο ομάδες που έχουν κερδίσει μέχρι στιγμής επάξια την παρουσία τους σε αυτό το στάδιο. Η μεν Liverpool αψήφισε με δύο νίκες το απόλυτα λογικό έως ένα σημείο φαβορί της Manchster City ενώ η Roma πέτυχε μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία του θεσμού. Και απέναντι στη Barcelona. Άρα, ανέβηκε το δικό της «Γολγοθἀ» και βγήκε κερδισμένη στα μάτια όλου του κόσμου.
Μιλάμε για δύο ομάδες που έχουν στόχο το γκολ. Απόρροια της φιλοσοφίας τόσο του Eusebio Di Francesco αλλά και του Jurgen Klopp. Από τη μία μεριά μιλάμε για την καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης , δηλαδή τη Liverpool, ενώ από την άλλη έχουμε μία ομάδα που σε τέσσερα ενενηντάλεπτα απέναντι σε Τσέλσι και Μπαρσελόνα σκόραρε 10 τέρματα ενώ σε τρία από τα τέσσερα παιχνίδια έβαλε τρία γκολ. Δεν γίνεται. Κάτι κάνουν καλά οι Ιταλοί. Από την άλλη, η Liverpool παραμένει η ομάδα με τις περισσότερες καθαρές εστίες στη διοργάνωση αλλά και η μόνη αήττητη ομάδα από τις εναπομείνασες αλλά και οι Ιταλοί δεν έχουν δεχτεί ούτε ένα γκολ εντός έδρας φέτος στη διοργάνωση. Στοιχεία που σε πρώτη φάση φέρνουν κάποια σχετική ισορροπία στο ζευγάρι. Πάμε όμως να δούμε και τα επιμέρους. Αυτά θα κάνουν και τη διαφορά μάλλον.
Οι Reds δεν θα αλλάξουν τακτική. Δεν έχουν και λόγο άλλωστε. Θα δούμε το κλασικό της 4-3-3, θα δούμε το gegenpressing να προσπαθεί να πνίξει τον αντίπαλο, θα δούμε πολύ κοντά τις γραμμές. Οι «Κόκκινοι» θα επιτεθούν αλλά χωρίς κανένα υπερβολικό ρίσκο. Εξάλλου, η αμυντική τους λειτουργία έχει βελτιωθεί πάρα πολύ και έτσι μπορούν να εκμεταλλεύονται στο έπακρο την ευκολία που έχουν στο γκολ. Ο Firmino ξεκουράστηκε 65 λεπτά απέναντι στη West Brom και θα ηγηθεί της πίεσης των γηπεδούχων, ο Mane είναι σε πολύ καλή περίοδο, για τον Σαλάχ τα λόγια περιττεύουν πλέον ενώ και ο Oxlaide Chamberlain αναμένεται να επιστρέψει στην ενδεκάδα για να δώσει και μία επιπλέον σπίθα δημιουργικότητας αλλά και το δυναμισμό του. Πρέπει να σημειώσουμε πως σε έξι εντός έδρας νοκ άουτ παιχνίδια επί Klopp σε ευρωπαικές διοργανώσεις έχει δεχτεί γκολ μόνο στο επικό 4-3 επί της Dortmund. Augsburg, Manchester United, Villareal, Porto και Manchester City δεν σκόραραν στο Anfield επί παρουσίας του Γερμανού. Στατιστικό που δεν εξασφαλίζει κάτι αλλά σίγουρα είναι αποτύπωση μίας πολύ προσεγμένης προσέγγισης. Προσέγγιση που δεν θα αλλάξει απέναντι σε μία ομάδα που κάνει γκολ.
Τέτοια είναι η Roma φέτος. Μία ομάδα που αρέσκεται σε ποδόσφαιρο κατοχής, δημιουργία φάσεων και στο να σκοράρει. Και ο Di Francesco όλη τη σεζόν βασίζεται κυρίως σε ένα 4-3-3. Απέναντι στη Barcelona, στον επαναληπτικό του Οlimpico, παρέταξε για πρώτη φορά ένα 3-4-1-2 ή 3-4-2-1 αν θέλετε. Έβαλε στην ίδια ενδεκάδα Dzeko και Schick ώστε να έχουν οι αμυντικοί της Barcelona συνεχή έγνοια δύο επιθετικούς και να μην πολύ κατεβαίνουν, έβαλε τον Radja Nainggolan σε χώρο δράσης κοντά στην περιοχή ώστε να εκμεταλλευτεί τη σωματικότητα, την αντοχή και τις κούρσες του στην πλάτη της άμυνας, έδωσε πλάτος στο κέντρο ώστε να μην αναπτύσσεται άνετα ο ρόμβος της Barcelona, ο οποίος σαν σύστημα βασίζεται κατ’εξοχήν στο να δημιουργεί υπεραριθμία στην πλευρά που παίζεται η μπἀλα και πήρε ρίσκο να δώσει στην ισπανική ομάδα κόντρα επιθέσεις υπολογίζοντας πως η Roma είχε λιγότερες πιθανότητες να απειληθεί στη μετάβαση από ότι περίμενοντας σε εναλλαγή medium και low block άμυνας. Το πείραμα του πέτυχε. Και δοκίμασε το σύστημα αυτό και στο 0-0 με τη Lazio λίγες μέρες μετά. Ίσως ακριβώς επειδή ήθελε να του δώσει ένα δεύτερο καλό τεστάρισμα ενόψει Liverpool.
Πολύ σημαντικός παράγοντας ποιο σχήμα θα επιλέξει ο Ιταλός κόουτς. Αν επιλέξει σύστημα με τρεις κεντρικούς αμυντικούς, θα κερδίσει πράγματα όπως κέρδισε με τη Barcelona αλλά υπάρχει μία σημαντική διαφορά. Η καταλανική ομάδα δεν παίζει με εξτρέμ, δεν τρέχει πάνω κάτω. Εγγενής αδυναμία του συστήματος με τρεις κεντρικούς αμυντικούς είναι το πώς αμύνεσαι και αλληλοκαλύπτεσαι στα half spaces, δηλαδή στα διαστήματα ανάμεσα στο positioning των παικτών. Και αν προσθέσουμε στην εξίσωση πως με εξαίρεση το Μανωλά και ο Fazio και ο Jesus είναι αργοί παίκτες, οι Salah και Mane μπορούν να προκαλέσουν πραγματικά τρικυμίες σε αυτούς τους χώρους. Από την άλλη μεριά, το μεγάλο πλεονέκτημα της Roma φέτος σαν ομάδα είναι το πώς μπορεί να απλώνεται γρήγορα σαν ομάδα και να εκμεταλλεύεται τους χώρους που φτιάχνουν οι μεσοεπιθετικοί της. Η ομάδα της Ιταλικής πρωτεύουσας αρέσκεται στο να ανοίγεται στο γήπεδο και να εκμεταλλεύται μπαλιές που αλλάζουν απότομα την κατεύθυνση της ροής του παιχνδιού εκεί που δεν παίζεται η μπάλα. Έτσι εκμεταλλεύεται πολλές φορές τις κινήσεις του Peres, του Florenzi και του Κolarov στην πλάτη της άμυνας αλλά και κάθετες κινήσεις παικτών όπως ο Νainggolan, ο Cengiz και ο Perotti όταν η άμυνα επικεντρώνεται στις υποδοχές του Dzeko. Κρίσιμο να περιοστεί και ο Βόσνιος φορ, τον οποίον ψάχνει πολλές φορές εξαιρετικά ο De Rossi αλλά ο Van Dijk σίγουρα θα προβάλει σθεναρή αντίσταση. Κλειδί για τη Liverpool, είναι επίσης το να χτυπήσει στις κατοχές του Strootman, ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα θα αγωνιστεί αλλά είναι ο πιο αργός σε αντιδράσεις παίκτης της Roma από το κέντρο και μπροστά. Δεν αποκλείουμε η Liverpool να δώσει τη μπάλα στους Ιταλούς καθώς το μειονέκτημα του να απλώνεις την ομάδα σε όλο το γήπεδο είναι πως είσαι ευάλωτος σε counter πάσες. Και οι ομάδες του Klopp δεν παίζονται σε αυτό το κομμάτι.
Το κλειδί στο παιχνίδι είναι η προσέγγιση του Di Francesco. Το πως δηλαδή θα επιλέξει να αμυνθεί απέναντι στο πρέσσινγκ της Liverpool. Με τον πρώτο αγώνα στο Anfield, πρέπει να δούμε και την αντίδραση των παικτών των φιλοξενούμενων σε μία ατμόσφαιρα που η μεγάλη πλειοψηφία των Giallorossi δεν έχει μάθει να ζει. Οι ιταλικές ομάδες που ήρθαν στο Anfield τον 21ο αιώνα με εξαίρεση την Udinese το 2012, έφυγαν με άδεια χέρια. Η Roma δικαιούται να ελπίζει σε κάτι καλύτερο εδώ που έφθασε. Αν σκοράρει ακόμη και αν ηττηθεί , θα ελπίζει διότι το ξανάκανε πριν λίγες εβδομάδες. Αν δεν σκοράρει, θα ακροβατεί στο ίδιο εξαιρετικά τεντωμένο σχοινί από το οποίο έπεσε και η Manchester City, γιατί η Liverpool είναι φτιαγμένη για να κάνει γκολ. Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα στο πρώτο παιχνίδι, υπάρχει και το παιχνίδι του Olimpico μετά από οχτώ βράδια. Και οι δύο ομάδες έχουν δικαίωμα να ελπίζουν. Το κέρδισαν με την αξία τους. Ωστόσο, ο τελικός χωρά μόνο μία ομάδα και τόσο το Λίβερπουλ όσο και η Ρώμη πρέπει να βάλουν τα δυνατά τους για να συνεχίσουν να ζουν μία μοναδική ευρωπαική χρονιά πλησιάζοντας πλέον σε απόσταση αναπνοής την απόλυτη υπέρβαση.
Υ.Γ : Το ότι πολλοί παίκτες της Roma ξέρουν τον Salah, μη νομίζετε πως είναι και συνθήκη ικανή για να είναι κάποιος βέβαιος πως θα τον ανακόψουν.
