Μου παρουσιάζεται μια τεράστια ευκαιρία, μέσα από αυτή τη γωνιά του liverpool.gr, να παρουσιάσω με τα δικά μου μάτια τα όσα συνέβησαν στον πρώτο γύρο απέναντι στην Swansea.

Αισθάνομαι τυχερός και ευλογημένος για τα όσα έζησα για δεύτερη φορά σε αυτό το υπέροχο «χωρίο» της Γηραιάς Αλβιώνας, το χωριό της αγαπημένης μου ομάδας. Η πρώτη φορά ήταν ένα χρόνο ακριβώς πριν απέναντι στην Manchester City, παραμονή πρωτοχρονιάς του 2017, αν και ακόμα περιμένω να βρω χρόνο για να γράψω, αλλά πλέον «πάει, πέταξε».

Ο νέος χρόνος τότε με βρήκε στο Liverpool, η φετινή αλλαγή του χρόνου με βρήκε στην πατρίδα, αλλά ουδόλως με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο, όπως ουδόλως με ενδιαφέρει ο… ξεπεσμός (κατά πολλούς) από το Liverpool – Manchester City, στο Liverpool – Swansea.

Φίλοι και γνωστοί έκαναν αυτή τη σύγκριση και όλοι μέσες-άκρες μου έλεγαν «καλά ρε… (ναι, καταλάβατε, η πιο γνωστή Ελληνική λέξη διεθνώς που πλέον το θεωρούμε χαϊδευτικό και όχι εξύβριση) πέρυσι πήγες με την City και φέτος πας με την Swansea; Ξενέρα!».

Δε θα σταθώ στην ποιότητα του παιχνιδιού, δε θα σταθώ στο τελικό σκορ, θα σταθώ στα όσα έζησα την πρώτη και τη δεύτερη φορά. Την πρώτη φορά, ταξιδέψαμε τρία άτομα, μαζί με τον Νίκο και τον Χρήστο και μπορώ να πω ότι εκτός του γεγονότος ότι βιώσαμε ένα πολιτισμικό σοκ ήμασταν 500% ψαρωμένοι, «χαμένοι», με αποτέλεσμα να μην ανακαλύψουμε τις ομορφιές του Liverpool, στο βαθμό που έγινε αυτό πριν από περίπου ένα μήνα.

Το δεύτερο ταξίδι ήταν πιο «υποψιασμένο», με ένα άτομο λιγότερο καθώς ο Νίκος δεν ήταν δυνατόν να δηλώσει παρουσία, είχαμε μάθει πλέον το μέρος και μπορούσαμε να περιηγηθούμε πιο εύκολα μιας και το περιβάλλον ήταν πλέον περισσότερο οικείο. Προσγειωθήκαμε ανήμερα των Χριστουγέννων στο αεροδρόμιο του Manchester και από εκεί πήραμε το… «ΚΤΕΛ» για το Liverpool, μιας και τα τρένα δεν εκτελούσαν κανένα δρομολόγιο. Εκείνη την ημέρα, το μέρος θύμιζε μια απλή καθημερινή μέρα στο Ελληνικό Δημόσιο. Δεν λειτουργούσε τίποτα, σχεδόν δεν κυκλοφορούσε ψυχή, δεν υπήρχε ανοιχτό εστιατόριο μέχρι τις 5-6 τοπική ώρα και αυτά υπολειτουργούσαν.

 

 

Αυτό φυσικά ουδόλως μας πτόησε, καθώς βρήκαμε την ευκαιρία να εξερευνήσουμε την πόλη και να πάμε σε μέρη που δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε ένα χρόνο πριν, όπως το St John’s Gardens στο οποίο δεσπόζει η παρακάτω επιγραφή, η οποία βρισκόταν κάτω από ένα δέντρο.

 

 

Η επόμενη μέρα, 26 Δεκεμβρίου, aka «Boxing Day», δε θύμιζε σε τίποτα την απίστευτα μελαγχολική ημέρα των Χριστουγέννων και οι δρόμοι ήταν γεμάτοι από νωρίς μιας και ξεκινούσε η εορταστική περίοδος των εκπτώσεων. Για να το πω καλύτερα, η περίοδος που ψωνίζεις σε τιμές… «χώμα», για τους άμεσα ενδιαφερόμενους ή τις άμεσα ενδιαφερόμενες (ναι κορίτσια, να πείσετε το «αμόρε» να σας πάει στο Liverpool). Αρκεί να πάτε στο Liverpool One, ένα μέρος που μπορείς να πεις ότι είναι 4-5 φορές η Ερμού. Σας έπεισα;

 

 

 

H 26η Δεκεμβρίου ήταν και η μέρα του αγώνα. Πήραμε το λεωφορείο #26 από το Liverpool One Bus Station (πίσω από το ξενοδοχείο Hilton) με κατεύθυνση τον ΝΑΟ, κάνοντας μια διαδρομή περί τα 20 λεπτά με τη διαδρομή να είναι τουλάχιστον απολαυστική.

 

 

 

Φτάνοντας στο γήπεδο από νωρίς, κάναμε την καθιερωμένη βόλτα περιμετρικά του γηπέδου, βγάλαμε τις καθιερωμένες αναμνηστικές φωτογραφίες, αφήσαμε κι εμείς το δικό μας αναμνηστικό στο μνημείο των θυμάτων του Hillsborough και εξερευνήσαμε τη νέα εντυπωσιακή μπουτίκ του γηπέδου.

 

 

 

 

 

Με τόσο περπάτημα και τόση δραστηριότητα, το πλέον φυσιολογικό ήταν να μας ανοίξει η όρεξη. Fish & Chips; Μπα… Προτιμήσαμε κάτι Ελληνικό και έτσι εμπιστευτήκαμε το Greekosophy του φίλου Σταμάτη, το κιόσκι του οποίου βρίσκεται σχεδόν απέναντι από το γήπεδο και μπορεί εύκολα να το ξεχωρίσει κανείς από τις ατάκες του.

 

 

Και φτάνουμε στο αγωνιστικό μέρος. Όπως με τους «Πολίτες», έτσι και με τους «Κύκνους», μας περίμενε μια θέση στο Kop. Τί άλλο να ζητήσει κανείς; Το αγωνιστικό πέρασε σε 2η μοίρα για εμάς, καθώς η εμπειρία του να ζεις ένα παιχνίδι της Liverpool από κοντά, είναι πάντα μοναδική, είτε παίζεις με την Manchester City, είτε παίζεις με την Swansea.

 

 

 

Η ομάδα μας στο πρώτο ημίχρονο προηγήθηκε με τον… αρχηγό σε εκείνο το παιχνίδι, Philippe Coutinho (το έζησα κι αυτό), δεν έπιασε υψηλά στάνταρ απόδοσης αλλά μας αποζημίωσε και με το παραπάνω στο δεύτερο μέρος σκοράροντας 4 φορές με δύο γκολ του Roberto Firmino και από ένα των Trent Alexander-Arnold και Alex Oxlade-Chamberlain. Το γκολ του Alexander-Arnold μπορείτε να το δείτε και από την εξέδρα στο παρακάτω βίντεο.

 

 

H επόμενη μέρα μας βρήκε στο Tour του γηπέδου και το μουσείο. Τα σχόλια είναι περιττά, η εικόνα «μιλά» από μόνη της. Εξερευνήσαμε όλους τους εσωτερικούς χώρους του γηπέδου από τη μεριά της νέας Main Stand, τα εστιατόρια, τα αποδυτήρια, την αίθουσα της συνέντευξης τύπου και φυσικά καταλήξαμε εντός του γηπέδου!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μετά το Tour, η βόλτα στο Stanley Park ήταν κάτι παραπάνω από απαραίτητη. Φτάσαμε και έξω από το Goodison Park, στο οποίο βρήκαμε κλειστές πόρτες, την ώρα που στο Anfield το ένα Tour διαδεχόταν το άλλο.

 

 

 

Και φυσικά, κάναμε την βόλτα μας στην πόλη, στη φημισμένη Albert Dock, ενώ ανεβήκαμε και στο «Wheel of Liverpool» για να δούμε την πόλη από ψηλά.

 

 

 

 

 

Οι παραπάνω φωτογραφίες τραβήχτηκαν χωρίς «φίλτρα», είναι όλες φυσικές από κάμερα κινητού, καθώς δε θα ήθελα να παραποιήσω κάτι το οποίο είδα με τα μάτια μου. Η παραμονή μας στο Liverpool ήταν από την 25η Δεκεμβρίου, μέχρι και τα ξημερώματα της 29ης Δεκεμβρίου. Αυτό που μας έμεινε στο τέλος, είναι η ανυπομονησία που έχουμε για να βρεθούμε ξανά εκεί και προσωπικά είναι κάτι που θα κάνω για ακόμη μια φορά την επόμενη σεζόν.

Αυτό που με έκανε να πάω και φέτος, πέραν της αγάπης μου για την ομάδα, είναι ότι και η δεύτερη φορά που βρέθηκα στο ίδιο μέρος, με έκανε να νιώσω ότι είναι ένα ταξίδι ζωής, μια εμπειρία εξίσου όμορφη με την πρώτη, με πράγματα που θα ήθελα να εξερευνήσω του χρόνου όπως το The Beatles Story Experience, την κρουαζιέρα στον ποταμό, να ανέβω στο Radio City Tower, ή ακόμα και να κάνω βόλτα στην πόλη με ποδήλατο.

Θέλετε να πάτε στο Liverpool;

Ας μιλήσω με αριθμούς… Φέτος; Του χρόνου; Σε δύο ή σε πέντε χρόνια; Είναι ένα ταξίδι που είναι Must για κάθε φίλο της ομάδας μας, ένα ταξίδι που για 4-5 ημέρες δε θεωρείται απαγορευτικό οικονομικά καθώς υπάρχουν φθηνές λύσεις διαμονής, πολύ φθηνά εστιατόρια (ενδεικτική τιμή κανονικής πίτσας σε εστιατόριο με εξαιρετικές αξιολογήσεις στο Trip Advisor, 5 λίρες – λιγότερο από 6 ευρώ), ενώ οι εκπτώσεις κατά την περίοδο των Χριστουγέννων θα σας αφήσουν με το στόμα ανοιχτό. Αυτό το ταξίδι κοστίζει φθηνότερα απ’την παραμονή σε χειμερινό προορισμό εντός συνόρων και είναι μια εμπειρία ζωής.