Το παιχνίδι με την Tottenham μας άφησε όλους με αρνητικά συναισθήματα. Ακόμα και οι «αισιόδοξοι» όπως εγώ, σίγουρα βρισκόμαστε σε αμηχανία. Τι έπεται μετά; Το πρόβλημα στην άμυνα είναι περισσότερο ορατό από ποτέ. Όπως και ο κίνδυνος να τιναχθεί στον αέρα για την φετινή χρονιά. Όμως είναι νωρίς ακόμα και οφείλεις ανασύνταξη. Την οφείλεις στον εαυτό σου, στους παίκτες και στους φιλάθλους σου. Ξέρετε σε ποιον απευθύνομαι. Ή σε ποιους, για να είμαι πιο ακριβής.
Με τον Lovren σε κάκιστη ψυχολογική κατάσταση – όποιος κάνει μία βόλτα από το προφίλ του στο Instagram θα καταλάβει ακόμα περισσότερα – ξέρεις πως δεν μπορείς να τον κερδίσεις πίσω από το Σάββατο. Και τα παιχνίδια με Huddersfield και West Ham αποκτούν χαρακτήρα πρόωρων τελικών. Τουλάχιστον αν θες να μην διαλύσεις ό,τι πέτυχες πέρυσι, πρέπει να κάνεις το δύο στα δύο. Όμως ας μπω στο ψητό.
Μία πιθανή λύση προέρχεται εκ Εθνικής Σκωτίας. Σε μία από τις προηγούμενες εκπομπές της «Κόκκινης Αρμάδας» είχα αναλάβει να τσεκάρω τις εμφανίσεις των Reds με τις εθνικές ομάδες τους. Ήταν πολλοί, ωστόσο το μάτι μου έπεσε στο αγαπημένο μου πουλέν. Όχι μόνο λόγω συμπάθειας, αλλά για κάτι πολύ σημαντικό, το οποίο μου είχε ξεφύγει παλιότερα.
Ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Εθνικής Σκωτίας, Gordon Strachan, ήταν σε δύσκολη θέση. Ήταν πολλοί οι οπισθοφύλακες της Σκωτίας, οι οποίοι έκαναν καλές εμφανίσεις και δικαιούνταν να βρίσκονται στο αρχικό σχήμα στα δύο κρίσιμα παιχνίδια με Σλοβακία και Σλοβενία. Κάπως έτσι, αποφάσισε να βάλει τον δικό μας Andy Robertson δίπλα στον Mulgrew στο κέντρο της άμυνας. Το αποτέλεσμα; MVP του αγώνα με την Σλοβακία, στον οποίο η Σκωτία επικράτησε με 1-0. Η υπέρβαση δεν ολοκληρώθηκε για τους Σκωτσέζους απέναντι στην Σλοβενία, ωστόσο οφείλουμε να κρατήσουμε αυτό το δείγμα.
Ο Robertson είναι ένας παίκτης που έχει μόνο τρεις συμμετοχές με τους Reds σε επίσημο επίπεδο, κάτι το οποίο οφείλεται ξεκάθαρα στην «έκρηξη» του Alberto Moreno την φετινή χρονιά, όπου αξίζει δικαιωματικά τον τίτλο του πιο σταθερού παίκτη της άμυνας φέτος. Δεν θα σταθώ στην τελευταία κουβέντα, γιατί θα βγω εκτός θέματος. Ωστόσο, ο Andy δεν έχει δείξει σε καμία από τις τρεις εμφανίσεις του ότι δικαιούται να μείνει εκτός ενδεκάδας. Πόσο μάλλον εκτός αυτής της άμυνας. Με την άμυνα να περνάει πραγματική κρίση, κρίση που δεν καλύπτεται ούτε με στήριξη, ούτε με όμορφα λόγια, πρέπει να βγουν στο φως πιθανές εναλλακτικές λύσεις. Και ο «αγνοούμενος» της άμυνας, ο εκ της Γλασκώβης Andy Robertson δικαιούται να ελπίζει σε επανεμφάνιση.
Να πάμε στα όσα θετικά μπορεί να προσφέρει; Πρώτον, μιλάμε για ένα παιδί που έχει όρεξη και θέλει να δείξει τι αξίζει. Στα αγωνιστικά, μιλάμε για ένα δυνατό παιδί, που σε όσα παιχνίδια αγωνίστηκε έδειξε πολύ καλά ότι ξέρει να παίζει άμυνα, ενώ η ταχύτητά του και οι ικανότητες του με την μπάλα στα πόδια είναι χρήσιμες για το στυλ παιχνιδιού της Liverpool που πολλές φορές αφήνει εκτεθειμένη την άμυνα, παίζει συχνά με καλύψεις των προωθημένων, ενώ χρειάζεται και κάποιον από πίσω να κουβαλήσει την μπάλα από την άμυνα στο κέντρο και να ανεβάσει την ομάδα. Επίσης, μιλάμε για ένα παιδί που ήρθε φέτος έναντι 10 εκατομμυρίων λιρών. Και σίγουρα δεν μπορείς να «κάψεις» έναν παίκτη που έφερες πριν από λίγους μήνες στην ομάδα.
Τα προβλήματα είναι πέρα για πέρα ορατά και η άμυνα χρειάζεται μία γερή ένεση. Ένας «εξαφανισμένος» που δεν δικαιούται να βρίσκεται στην άκρη του πάγκου ή της εξέδρας ίσως είναι η απαραίτητη ένεση. Και οι φίλοι της Liverpool ίσως πάρουν επιτέλους λίγη παραπάνω δόση από Andy Robertson. Όπως λέει και το τραγούδι των αγαπημένων μου The Killers, «cause Andy, you’re a star, in noboby’s eyes but mine». Δεν βαριέσαι, εδώ είμαι, ο τρελός του χωριού, να περιμένω δικαίωση ή όχι, μαζί με τον Andy.