Πικρία άφησε το ντέρμπι στην πλειοψηφία του κόσμου. Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το παιχνίδι κόλλησε στο 0-0 δικαιώνοντας τον Mourinho, ο οποίος ξανά κατέστησε σαφείς τις προθέσεις του από την αρχή. Και είναι λάθος να εστιάζουμε στην τακτική του Πορτογάλου. Συνταγή που δεν χάνει δεν αλλάζει και ο Mourinho ξέρει με ποιον τρόπο δεν χάνει από τη Liverpool στο Anfield. Για έκτο συνεχόμενο παιχνίδι άλλωστε έφυγε χωρίς να χάσει. Οπότε θα ήταν παράλογο να πάρει το παραμικρό ρίσκο ενώ σήμερα δεν κρινόταν το πρωτάθλημα.
Η ομάδα του ήταν στημένη καλά ώστε να μη χάσει. Ας εστιάσουμε όμως στη δική μας Liverpool. Είδα πολλά καλά σήμερα. Είδα μία ομάδα πιο παθιασμένη (δεν θυμάμαι πρόσφατα ματς που έχουμε κερδίσει τόσα πολλά τάκλιν), είδα μία ομάδα με θετική στάση μέσα στο παιχνίδι χωρίς να χάσει την ψυχραιμία της και κυρίως μία ομάδα με αυτοπεποίθηση παρά τα προβλήματα της το Σεπτέμβριο.
Η άμυνα ήταν εξαιρετική διότι πρόλαβε την δημιουργία καταστάσεων με τη συνεχή overplay προσέγγιση της. Ο Joe Gomez ήταν πραγματικά συγκλονιστικός και δικαίως πολυτιμότερος της αναμέτρησης. Άσχετα που και οι τέσσερις της άμυνας ήταν πολύ καλοί ανεξαιρέτως. Ο Salah ήταν εξαιρετικός, ο Coutinho θετικότατος και η τριάδα του κέντρου έκανε πάρα πολύ καλή δουλειά στο να σκουπίσει, τις όποις υποψίες ζημιάς από τους φιλοξενούμενους.
Το μόνο παράπονο που έχω είναι τα τελειώματα. Η Liverpool έφτιαξε 2 κλασικές ευκαιρίες εκ των οποίων η πρώτη διαδραματίστηκε σε δύο σκέλη αλλά δεν κουνήθηκε το διχτάκι. Κανονικά πρέπει να κάνεις γκολ από το πουθενά σε αυτά τα παιχνίδια όπου ξέρεις πως δεν θα κάνεις ευκαιρίες με το τσουβάλι. Ο Matip ατύχησε να πέσει το πλασέ του στο καταπληκτικό..σπαγγάτο του De Gea, o Salah πήρε τη μπουκιά από τον Coutinho για να αστοχήσει ελάχιστα και ο Can σημάδεψε ψηλά από πλεονεκτική θέση.
Δέχομαι το ότι δεν μπορούμε πάντα με τις κλειστές άμυνες να περιμένουμε δύο κλασικές αλλά ήταν από το ματς που το 1-0 θα σου έδινε τρεις βαθμούς. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως η δική μας ομάδα έχει πληρώσει την απόλυτη αποτελεσματικότητα αντιπάλων ακόμη και με ελάχιστες κλασικές φάσεις, όσες δηλαδή κάναμε και εμείς σήμερα. Η συνέχεια της αδυναμίας να κουνηθεί το δίχτυ της United στο Anfield μετά τον Αύγουστο του 2013 στοίχισε ξανά στους «Κόκκινους».
Η ίδια ομάδα που πέρυσι σκόραρε με ευκολία πέρυσι φέτος στοιχειώνεται μέχρι τώρα από την εκτελεστική της ικανότητα στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου και μάλλον χρειάζεται ένα ξέσπασμα πιο πολύ από ποτέ επί Jurgen Klopp. Αυτό ήταν και το μοναδικό μου παράπονο από την ομάδα σήμερα. Από τον Klopp ασφαλώς θα ήθελα λίγο νωρίτερα τις αλλαγές αλλά η εικόνα της ομάδας ήταν ενθαρρυντική χωρίς να παίξει φαντασμαγορικό ποδόσφαιρο.
Μόλις περάσει το παιχνίδι της επόμενης Κυριακής απέναντι στην Tottenham, η Liverpool θα έχει βγάλει μία απαιτητική εννιάδα αγώνων και σίγουρα μπορεί να βάλει σιγά σιγά αποτελέσματα στη σειρά. Αρκεί να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα. Και προσωπικά δεν μπορώ να αποδεχτώ τη βεβαιότητα κάποιων πως θα συνεχίσουμε να χάνουμε γκολ με το τσουβάλι. Υπομονή γιατί η χρονιά έχει ακόμη πολύ ψωμί! YNWA!