Τα παιχνίδια μεταξύ Liverpool και Manchester United ποτέ δεν ήταν απλά παιχνίδια. Ούτε καν απλά top παιχνίδια. Η έχθρα των δύο ομάδων και πόλεων ταυτόχρονα ξεπερνάει πολλά όρια. Έτσι και οι παίκτες που καθορίζουν αυτά τα παιχνίδια, έχουν μία ειδική θέση στην ιστορία. Πόσω μάλλον όταν ένα παιχνίδι είναι αρκετό να καθορίσει έναν τίτλο. Και ο παίκτης που το καθορίζει κουβαλάει την ταμπέλα του Ιούδα. Δις, κιόλας.

Είναι δύσκολο να κάνεις το δρομολόγιο Liverpool – Manchester και αντίστροφα. Ιδίως όταν μιλάμε για τις δύο μεγάλες των δύο πόλεων. Δεν υπολογίζω Everton – United ή την City, ειδικά το πρώτο είναι φιλικό ταξίδι. Ο κύριος που θα μας απασχολήσει στο σημερινό αφιέρωμα έκανε το δρομολόγιο Manchester – Liverpool στην ζωή του, με ενδιάμεσο σταθμό το Μιλάνο, καθόρισε ένα ντέρμπι που ήταν πολύ σημαντικό και κουβαλάει την ταμπέλα του Ιούδα από την αρχή της καριέρας του. Νομίζω είναι αρκετά ελκυστικά, έτσι δεν είναι;

Paul Ince, κυρίες και κύριοι. Ο άνθρωπος που έχτισε το κέντρο της United, μαζί με τον Roy Keane, την βοήθησε να κατακτήσει πρωτάθλημα μετά από 26 χρόνια, αλλά τελικά δεν είχε την συνέχεια που ήθελε, καθώς η United τον πούλησε έναντι 7 εκατομμυρίων λιρών στην Inter Milan.

«Δεν ήταν απόφασή μου να φύγω. Ήμουν έτοιμος να συζητήσω για τετραετές συμβόλαιο, αλλά η απόφαση ήταν στα χέρια του Sir Alex και του συμβουλίου, και ήθελαν να με πουλήσουν στην Inter Milan.» αποκαλύπτει 21χρόνια μετά, εν έτει 2016. Έμεινε δύο χρόνια στην Ιταλία, μέχρι που επέστρεψε στην Αγγλία, καθώς ήθελε να πάει σε αγγλικό σχολείο τον γιό του, Thomas.

«Ήμουν αναστατωμένος που έφυγα από την United, αλλά δεν σκέφτηκα δεύτερη φορά όταν υπέγραψα στην Liverpool.»

Μετά την ταμπέλα του Ιούδα από τους οπαδούς της West Ham United, τώρα πήρε την ταμπέλα του Ιούδα και από τους οπαδούς της United. Αλλά δεν τον ένοιαζε.

«Είναι ένα τεράστιος σύλλογος, όπως η United, και σαν παίκτης δεν θα απέρριπτα μία τέτοια ευκαιρία απλά επειδή φοβόμουν τι θα έλεγαν οι οπαδοί της United.»

Η πρώτη χρονιά του δεν ήταν καλή για την ομάδα. Τερματισμός στην έβδομη θέση, μακριά από κούπα. Όμως αυτή η χρονιά σίγουρα είχε ένα συγκλονιστικό ματς μεταξύ των δύο ομάδων, το οποίο παραλίγο να στερήσει τον τίτλο από την United. Ο Ince παραλίγο να της στερήσει τον τίτλο.

Τετάρτη, 5 Μαΐου, 38η εβδομάδα δράσης στο Νησί, τέσσερις αγωνιστικές πριν το τέλος της σεζόν για την United, η οποία βρίσκεται έναν βαθμό πίσω από την πρωτοπόρο Arsenal. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει έξοδο στο Anfield, όπου την περιμένει η Liverpool στο κλασικό μεγάλο παιχνίδι της Αγγλίας, χωρίς να δείχνει διάθεση να χαρίσει βαθμούς στην μισητή United, παρά την ήδη κακή χρονιά.

Το παιχνίδι ξεκινάει άσχημα για τους Reds, καθώς βρέθηκαν πίσω στο σκορ στο 22′ από κεφαλιά του Dwight Yorke έπειτα από σέντρα του David Beckham. Το δεύτερο ημίχρονο ξεκινάει επίσης άσχημα, με τον Carragher να βρίσκει εντελώς άτσαλα τον Irwin και ο διαιτητής καταλόγισε πέναλτι, το οποίο εκτέλεσε ο ίδιος, κάνοντας το 0-2 στο 57′. Κάπου εκεί έδειχνε να καθαρίζει το παιχνίδι, αλλά σε ένα τέτοιο παιχνίδι ποτέ δεν λες ποτέ.

Η Liverpool κερδίζει πέναλτι στο 70′ και ο Jamie Redknapp ευστοχεί μειώνοντας σε 1-2. Αργότερα, ο Irwin θα αφήσει την ομάδα του με δέκα παίκτες δεχόμενος ανόητα την δεύτερη κίτρινη, καθώς έδιωξε την μπάλα μακριά ενώ η Liverpool είχε κερδίσει πλάγιο. Μέχρι που το παιχνίδι έφτασε στο 89′.

Η μπάλα φτάνει στον McManaman, αυτός κόβει στην περιοχή για τον Riedle, ο οποίος κόβει την μπάλα προς τα πίσω για να σουτάρει,χωρίς να τα καταφέρει. Και κάπου εκεί η μπάλα φτάνει στον δις Ιούδα, έναν από τους κατά γενική ομολογία πιο υποτιμημένους μέσους στην ιστορία του ποδοσφαίρου, ο οποίος έστειλε την μπάλα στα δίχτυα της πρώην ομάδας του, μπροστά από το Kop.

Είναι στιγμές που νιώθεις πως έχεις τον απόλυτο έλεγχο. Στιγμές που καθορίζεις την πορεία όλων όσων βρίσκονται γύρω σου. Και στις επόμενες στιγμές ξεσπάς· αφήνεις τον έλεγχο, αποδίδεις δικαιοσύνη και χάνεσαι στο νέφος. Τέτοιες στιγμές έζησε και ο Paul Ince σε εκείνο το τέρμα. Το Kop είχε εκραγεί, το ίδιο κι εκείνος. Ουρλιάζει, κοπανιέται, γίνεται ένα με τους φιλάθλους, σχεδόν μπήκε στο Kop. Την ίδια στιγμή, η Arsenal επικρατεί με 1-3 της Tottenham στο ντέρμπι του Βόρειου Λονδίνου και ξεφεύγει με τρεις βαθμούς. Κι εκείνη την στιγμή, νιώθει την ολοκλήρωση του κλασικού σχήματος της τραγωδίας. Η Ύβρις ήταν η συμπεριφορά του Sir Alex και της διοίκησης της United προς το πρόσωπό του. Η Τίσις ήταν η επιστροφή του στην Liverpool, ήταν το γκολ στο 89′. Η Νέμεσις ήταν η νίκη της Arsenal. Όλα έδειχναν να έχουν μία λογική σειρά. Και τα βουρκωμένα μάτια των φίλων της United στην εξέδρα έδειχναν να το επιβεβαιώνουν. Το ίδιο και ο γύρος του θριάμβου από τον Ince. Όλα είχαν μία λογική σειρά. Απονεμήθηκε λίγη δικαιοσύνη.

Ή τουλάχιστον έτσι φάνηκε εκείνο το βράδυ. Η United κατάφερε να πάρει το πρωτάθλημα, αλλά λίγη σημασία έχει αυτό τώρα πια για τον Ince. Αυτό που θα θυμάται είναι εκείνο το γκολ, εκείνο το βράδυ. Την ζέστη του κόσμου που το αγκάλιασε, την ικανοποίηση που έδωσε κι έλαβε ταυτόχρονα.

«Περισσότερο ανησυχούσα για το τι θα σκέφτονταν οι οπαδοί της Liverpool, αλλά το Kop ήταν απίστευτο. Με έβαλαν κατευθείαν στην καρδιά τους.»

Και αν υπάρχει κάτι που μπορείς να κερδίσεις από αυτά τα παιχνίδια, ακόμα κι αν όλα τα άλλα έχουν πάει στραβά, είναι κάτι παραπάνω από ένα αποτέλεσμα. Είναι η υπενθύμιση πως είσαι μεγάλη, είσαι ενωμένη, μα πάνω από όλα, είσαι ομάδα. Και κάπως έτσι ο Paul Ince είναι Derby Icon. Γιατί έγινε ένα με την ομάδα. Αλλά ακόμα και σε μία δύσκολη χρονιά, μας υπενθύμισε πως ήμασταν ακόμα ομάδα. Και κάτι τέτοια μικρά ξεσπάσματα σε κρατάνε ζωντανό, κάτι στιγμές σαν κι αυτές.

Για τα ουρλιαχτά του Ince εκείνο το βράδυ, ζούμε και αναπνέουμε για ετούτο το παιχνίδι. Για ετούτη την ομάδα.