Κατ’ αρχήν ποτέ δεν ήταν-και ούτε είναι, εύκολο να παρακολουθήσεις αγώνα της Liverpool!
Ρωτήστε έναν πιο παλιό να σας πει.
Ποτέ!
Συνεπώς παίρνοντας τα παραπάνω σαν υπόθεση, δεν αξίζει να κάθεσαι και να βλέπεις αγώνα αυτής της ομάδας μόνος σου!
Οι περισσότεροι γνωρίζετε ότι σε 6-7 πόλεις σε όλη την Ελλάδα, οι φίλοι της Liverpool, μαζεύονται για να παρακολουθήσουν αγώνα της ομάδας μας σε εβδομαδιαία βάση και το φαινόμενο αυτό είναι μοναδικό-γι’ αυτό και μας ζηλεύουν…λίγο!
Δεν συμβαίνει -σε τέτοια κλίμακα, για καμία άλλη ομάδα της Ευρώπης και της Αγγλίας ειδικότερα.
Βέβαια σε αυτές τις μεγάλες παρέες τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αγγλία, θα συναντήσετε και τους αντι- Clyne(μου έρχεται στο μυαλό ο φίλος μου ο Μάκης, τους αντι-Lucas(ο Βαγγέλης), τους αντι-Mignolet, αντι- Can, και βέβαια τους αντι-Klopp(ίσως το φαινόμενο στην Ελλάδα να είναι πιο έντονο).
Επειδή όμως είμαστε Liverpool, το καλαμπούρι και η καλή διάθεση περισσεύουν, οπότε και καταφέρνουμε να ξεπερνάμε εύκολα τις όποιες διαφορές μας, πιο εύκολα από οποιαδήποτε άλλη ποδοσφαιρική φυλή.
Το γεγονός όμως παραμένει!
Είμαστε ως λαός μίζερος- εμείς της Liverpool, σύμφωνα με τον Paul Tomkins και μάλιστα σε μεγάλο ποσοστό!
83% λένε τα στατιστικά του στοιχεία!
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να χωρίσουμε τους οπαδούς μας σε κατηγορίες, πρώτα με βάση τον χαρακτήρα τους και στη συνέχεια με βάση τη σχέση αποτέλεσμα- απόδοση της ομάδας.
1. Αισιόδοξοι
Οι οπαδοί της Liverpool που νιώθουν έτσι, από τη φύση τους, σκέφτονται ότι μακροπρόθεσμα όλα θα είναι εντάξει.
Οι περισσότεροι από μας, σκέφτονται έτσι- ελπίζω, εκτός κι αν βρίσκονται υπό το καθεστώς της απόγνωσης και της απελπισίας (όλα τους φαίνονται καταδικασμένα να αποτύχουν).
Είναι γεγονός ότι οι αισιόδοξοι νομίζουν ότι σε 10 χρόνια από τώρα, οτιδήποτε, θα αλλάξει σε πολύ μικρότερη κλίμακα απ’ ότι συμβαίνει τελικά.
Δεν μπορούμε να προβλέψουμε την ασθένεια, τον θάνατο, την άνετη ζωή που μπορεί να έχουμε, ή τον άσχημο χωρισμό που μπορεί να βιώσουμε.
Έχουμε την τάση, ως αισιόδοξοι να πιστεύουμε ότι τα πράγματα θα παραμείνουν όπως έχουν- αν πάνε καλά για μας.
Συχνά κατηγορούν τον Tomkins- σε άρθρο του οποίου βασίστηκε το παρόν,ως υπερβολικά αισιόδοξο, και άρα επάξιο μέλος αυτής της κατηγορίας.
Πέρυσι πάντως είχε προβλέψει ότι με 70 βαθμούς, η Liverpool, θα τέλειωνε το Πρωτάθλημα στις θέσεις από 3 έως 5 (τελικά με 76 βαθμούς κατέλαβε την 4η θέση).
Στην αρχή της σαιζόν, προέβλεψε ότι στους πρώτους 6 αγώνες της η ομάδα θα συγκέντρωνε 11 βαθμούς. Πόσους έχει τώρα;
Δεν μπορείς λοιπόν να τον αποκαλέσεις υπερβολικά αισιόδοξο.
Γενικά οι προβλέψεις του και τα άρθρα του, βασίζονται περισσότερο στην έρευνα και στην ανάλυση- κάτι που απαιτεί πολύ χρόνο, και πολύ λιγότερο στο ένστικτο.
Διαφωνεί όμως με την υπόθεση ,ότι οι οπαδοί που νιώθουν πολύ αισιόδοξοι, είναι και αυτοί που θυμώνουν τελικά πιο εύκολα, επειδή περιμένουν εκπληκτικές σαιζόν με απίστευτα αποτελέσματα, οπότε και απογοητεύονται εύκολα από οποιαδήποτε παρέκκλιση απ’ αυτήν την ιδεαλιστική προσέγγιση.
Προσωπικά «μαζεύομαι» κι εγώ όταν ακούω φίλους που λένε πριν τον αγώνα ότι «αυτούς θα τους κερδίσουμε με 5-0» και θυμάμαι ακόμα την έκπληξη που ένιωσα πέρυσι όταν άκουσα φίλο μου να λέει πριν τον πρώτο μας αγώνα με την Southampton,ότι «θα τους καθαρίσουμε με μία εφτάρα.»
Τελικά όπως θυμάστε δεν καταφέραμε να κερδίσουμε την Southampton σε κανένα αγώνα!
2. Απαισιόδοξοι
Το πρόβλημα ,για όσους από μας ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία, είναι ότι όταν μας συμβαίνουν άσχημες καταστάσεις, τείνουμε να βλέπουμε τη ζωή μέσα από ένα «αρνητικό» φίλτρο!
Οι κακές καταστάσεις που συμβαίνουν στη ζωή μας, μπορεί να μας «σκοτώσουν», ενώ οι καλές (νερό, τροφή, sex, φιλίες, κατάλυμα για ύπνο) δεν θεωρούνται δυστυχώς, άμεσα ,καταστάσεις ζωής και θανάτου.
Λένε ότι χρειάζονται 5 τουλάχιστον θετικές αλληλεπιδράσεις με κάποιον για να διώξεις την αρνητική αλληλεπίδραση που είχες μαζί του.
Και όμως ως απαισιόδοξοι, στο ποδόσφαιρο, θα πούμε στον διπλανό μας, «στο είπα, ότι αυτός ο παίκτης είναι τελειωμένος» ,επειδή έκανε μια άσχημη πάσα, όταν ο ίδιος παίκτης πιο πριν είχε δώσει 5 καλές.
Όσοι ανήκουμε σε αυτή την κατηγορία τείνουμε να βλέπουμε τα πράγματα έτσι, και να θυμίσω με την ευκαιρία τον αγώνα με την Spartak, όταν εμείς, οι απαισιόδοξοι, βάλαμε ως επικεφαλίδα στον αγώνα, την «Κακή άμυνα» ενώ θα μπορούσαμε να βάλουμε τίτλο «Στιγμιαίο λάθος του τερματοφύλακα.»
Αν όμως δεν «ακονίσεις» λίγο την κεραία σου και δεν «καλιβράρεις» τις προσδοκίες σου θα είσαι πάντα επιρρεπής σε ξεσπάσματα οργής.
Θυμηθείτε ότι ακόμα και οι Πρωταθλητές «πετούν» το ένα τέταρτο των διαθέσιμων βαθμών- και μερικές φορές και το ένα τρίτο.
Στα χρόνια της Premier League, η Liverpool, κέρδισε μόλις τους μισούς της αγώνες.
Στα καλύτερα τους κέρδισαν τα 2/3 των αγώνων του Πρωταθλήματος, αλλά ακόμα και σε αυτές τις εξαιρετικές σαιζόν υπήρξαν καλές και κακές περίοδοι.
Ας περάσουμε λοιπόν στις αντιδράσεις μας ,όπως τις βιώνουμε στις παρέες μας, ή στους συνδέσμους μας-οι πιο τυχεροί στο Anfield και στις pubs πέριξ, έχοντας ως κριτήριο τη σχέση Απόδοση- Αποτέλεσμα.
1. Παίξαμε Καλά Και Κερδίσαμε
Όλοι είμαστε ευτυχισμένοι!
Εκτός…κι αν το σκορ δεν έχει μεγάλη διαφορά, π.χ 4-3!
Κάποιοι από μας θα παραπονεθούν ότι η ομάδα, μας ανάγκασε να περάσουμε ένα πολύ έντονο απόγευμα και πήραμε χάπια για την πίεση ή τον πονοκέφαλο!
2. Παίξαμε Οkay και κερδίσαμε
Μερικοί από μας είναι ευτυχισμένοι.
Άλλοι όχι!
Υπάρχουν λόγοι για παράπονα, αφού δεν περάσαμε τέλεια.
Αν η διαφορά του σκορ είναι επίσης μικρή, εύκολα θα δυσανασχετήσουμε με τις αποφάσεις του manager, ειδικά όταν είμαστε ήδη, προκατειλημμένοι απέναντι του.
Στο ποδόσφαιρο όμως μετράνε τα αποτελέσματα!
Τα αποτελέσματα είναι οι βασιλιάδες!
Παίρνουμε λοιπόν το αποτέλεσμα αλλά νιώθουμε ότι πρέπει να τη «βγούμε» σε κάποιον, παίκτη, manager, διοίκηση, οποιονδήποτε!
3. Παίξαμε Άσχημα Και Κερδίσαμε
Μερικοί είναι ευτυχισμένοι.
Άλλοι από μας θα φωνάξουμε ότι το αποτέλεσμα «έκρυψε απλά τις αδυναμίες της ομάδας».
Μερικοί θα πουν «είναι σημάδι μιας καλής ομάδας ρε παιδιά» αν και είναι σίγουρο ότι εντελώς άσχετες ομάδες οι οποίες παίρνουν που και που κάποιο εκπληκτικό αποτέλεσμα, δεν μετατρέπονται αυτόματα σε καλές.
Συχνά επίσης οι οπαδοί – φίλοι μας, που λένε ότι μόνο οι βαθμοί μετράνε, θα βρουν κάτι για να γκρινιάξουν στη συνέχεια.
Θα δουν ίσως σημάδια μελλοντικής καταστροφής, λέγοντας «παίξτε έτσι και θα χάσουμε την επαφή με την κορυφή» ή «στον επόμενο αγώνα δεν θα είμαστε και τόσο τυχεροί».
4. Παίξαμε Καλά Και Φέραμε Ισοπαλία
Αν αυτό δεν συνέβη εκτός έδρας εναντίον των Man United, Chelsea, City, Arsenal, Spurs, αβίαστα θα πούμε «χαμένοι βαθμοί».
Και, «δεν μπορείς να χάνεις τέτοιους βαθμούς».
Λες και κάθε ομάδα, βάζει ως στόχο τους 114 βαθμούς κάθε Μάιο.
Αν και δεν υπάρχει καλή περίοδος για να «πετάς» βαθμούς συμβαίνει πάντως, σε όλους!
Συνήθως δε τις ισοπαλίες τις βιώνουμε ως νίκες (αν βάλουμε γκολ προς το τέλος του αγώνα) ή ήττες (αν το δεχθήκαμε προς το τέλος).
Μετά από μια ισοπαλία έχουμε την τάση να υπογραμμίζουμε τα αρνητικά στοιχεία, ιδίως όταν έχουμε χαρακτηρίσει και τους 38 αγώνες ως «must win»!
5. Παίξαμε Καλά Αλλά Χάσαμε
Πολύ λίγοι είμαστε ευτυχισμένοι!
Αν επιλέξεις να επικεντρώσεις στην απόδοση και στα στατιστικά του αγώνα, κάποιοι θα σου πουν «μόνο το αποτέλεσμα μετράει φίλος» ή «τι μ’ ενδιαφέρει πως παίξαμε, αφού χάσαμε».
Παρ’ όλο που είναι δύσκολο να είσαι ευτυχισμένος όταν χάνεις- ειδικά όταν η Liverpool έπαιξε καλά, θα έπρεπε να παίρνουμε κουράγιο από την απόδοση.
Οι περισσότεροι όμως από μας θα βρουν μια πρώτης τάξεως δικαιολογία για γκρίνια.
6. Παίξαμε Okay Αλλά Χάσαμε
Ακόμα λιγότεροι ευτυχισμένοι οπαδοί.
Μπορεί φυσικά να υπάρχουν και θετικά στοιχεία για να λάβει κανείς υπόψη του, αλλά εκτός του manager (του οποίου η δουλειά απαιτεί να παραμένει θετικός- κάτι που εξαγριώνει μερικούς φιλάθλους) όλοι οι υπόλοιποι γινόμαστε πυρ και μανία.
Μερικές φορές βέβαια ο θυμός για την απόδοση είναι δικαιολογημένος.
Καμία ομάδα όμως δεν κατάφερε- ιστορικά, να πιάσει κορυφαία απόδοση σε κάθε παιχνίδι.
Υπάρχουν και κακές μέρες στο γραφείο- αγώνες με κουρασμένους παίκτες, ενδεκάδες που συμπληρώνονται λόγω τραυματισμών, και συχνά μία άσχημη απόδοση σε έναν όχι και τόσο ζωτικής σημασίας αγώνα, προηγείται ενός αγώνα με τεράστια σημασία, οπότε οι παίκτες προσπαθούν να μην τραυματιστούν και να κρατήσουν αποθέματα στις δεξαμενές ενέργειας.
Μπορεί μια elite ομάδα να παίξει «πραγματικά καλά» ακόμα και στο 75% των αγώνων της;
Συχνά παίρνει τα αποτελέσματα χωρίς να παίξει καλά, ενώ σχεδόν πάντα έχει και περιόδους που τα αποτελέσματα έρχονται και εναντίον της.
Το φορμάρισμα εξάλλου όπως εμφανίζεται έτσι και εξαφανίζεται.
7. Παίξαμε Χάλια Και Χάσαμε
Κανένας δεν είναι ευτυχισμένος.
Μπορεί ένας δύο παίκτες να έπαιξαν καλά αλλά τι κουράγιο να πάρεις από αυτό;
Όμως πόσο συχνά συμβαίνει αυτό στη Liverpool;
8. Παίξαμε Χάλια Και Χάσαμε Με Μεγάλη Διαφορά
Αυτό ευτυχώς δεν συμβαίνει πολύ συχνά στους Κόκκινους.
Θυμάμαι τον αγώνα με τη Stoke πριν δύο σαιζόν και βέβαια τον αγώνα με την City φέτος.
Στον τελευταίο όμως μέχρι την αποβολή του Mane, δεν τα πηγαίναμε και άσχημα.
Οι Κόκκινοι πάντως ακόμα και στο απόγειο της δόξας τους έχουν υποστεί τέτοιες πανωλεθρίες και σε μέρη όπως το Coventry ή το Southampton.
Συμπερασματικά ίσως ο Tomkins να έχει δίκιο που μας χαρακτηρίζει γκρινιάρηδες οπαδούς.
Όπως και να’ χει όμως αποτελούμε μια μεγάλη και ιδιαίτερη οικογένεια.
Οι πιο αισιόδοξοι από μας δεν θα διστάσουν να μετριάσουν τον πόνο ή τον θυμό του διπλανού μας από το άδικο ή όχι αποτέλεσμα της ομάδας.
Αν κάποιος από την παρέα απουσιάσει σε αγώνες, θα ψάξουμε να βρούμε τι του συμβαίνει.
Θα σταματήσουμε τον άγνωστο στο δρόμο- που φορά το Liverbird στο στήθος για να του πούμε «ωραία μπλούζα φίλε».
Στις σελίδες των συνδέσμων στο facebook, οι πιο ψύχραιμοι (συνήθως οι πιο παλιοί) θα προσπαθήσουν να ηρεμήσουν τους πιο νέους που τα θέλουν όλα, τώρα.
Οι περισσότεροι δεν θέλουμε απλώς το Πρωτάθλημα αλλά τη δημιουργία μιας νέας δυναστείας, μιας νέας αυτοκρατορίας με τη Ρώμη να βρίσκεται και πάλι στην Κόκκινη πλευρά του Merseyside.
Έχουμε ακούσει τόσες φορές το «you ll never walk alone» και σε τόσες εκδοχές από τον Elvis Presley ως τον Andre Rieu που μας έχει γίνει πλέον δεύτερη φύση και το εννοούμε απόλυτα.
Καλή συνέχεια στην ομάδα μας και καλή επιτυχία κατ’ αρχήν στον αγώνα με τη United!
Αν θα τον δω;
Όχι, γιατί είμαι γκρινιάρης!
Θα βρίσκομαι στο αυτοκίνητο, έξω από το χώρο εστίασης που μαζεύονται οι Λαρισαίοι της Liverpool.
Αν υπάρξει τηλεφώνημα που θα λέει ότι παίζουμε υπέροχα ή ότι έχουμε προηγηθεί με 2-0, θα μπω για να παρακολουθήσω λιγάκι!
Το άρθρο βασίστηκε σε αντίστοιχο του Paul Tomkins των The Tomkins Times.
Συνιστώ ανεπιφύλακτα τα άρθρα του- λίγα εκ των οποίων δυστυχώς κυκλοφορούν ελεύθερα, ως το καλύτερο αγχολυτικό για τους…γκρινιάρηδες!