Η Liverpool κρατά στα χέρια της την κούρσα για το εισιτήριο που οδηγεί στο Champions League της επόμενης περιόδου. Και αν δεν αυτοκτονήσει, θα μπορεί κάλλιστα να μιλήσει για μία επιτυχημένη σεζόν στο πρωτάθλημα. Το να βρισκόμαστε 5 παιχνίδια πριν το τέλος του πρωταθλήματος και να εξαρτάται από τους παίκτες του Klopp το αν θα βρίσκονται στην τετράδα, δεν μπορεί κάποιος να το χαρακτηρίσει αρνητικό αν αναλογιστεί πως στο τραγικό δίμηνο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου οι Reds πανηγύρισαν μόλις μία φορά τρίποντο νίκης στο πρωτάθλημα.
Για να κρατά όμως την κατάσταση στα χέρια της πήρε δύο ΣΠΟΥΔΑΙΕΣ νίκες τις τελευταίες 10 μέρες. Μην κάνετε λάθος. Η Liverpool από το 2009 και μετά είχε νικήσει μόλις δύο φορές εκτός έδρας τη Stoke. Και βρέθηκε να χάνει με 1-0. Μην κάνετε λάθος. Η Liverpool δεν είχε νικήσει ποτέ εκτός έδρας ομάδα του Tony Pulis και είχε να κερδίσει τη West Brom εκτός έδρας από το 2011, σε ένα παιχνίδι που είχε σκοράρει ο Andy Carroll και ο Charlie Adam. Αυτά τα νούμερα δεν συνέβησαν τυχαία διότι ως γνωστόν σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση.
Αυτά τα παιχνίδια ήταν πολύ δύσκολα διότι αφενός τέτοιες ομάδες μας δυσκολεύουν ειδικότερα και αφετέρου δεν δυσκολεύουν μόνο εμάς γενικότερα. Η Arsenal για παράδειγμα έφυγε με 3 γκολ στην πλάτη από το Howthorns. Ήταν δύο παιχνίδια απέναντι σε δύο αντιπάλους με ιδιαίτερο στυλ παιχνιδιού. Και σε όλα αυτά πρέπει να προστεθούν οι πολύ σημαντικές απουσίες των Mane, Lallana και Henderson.
Η Liverpool δεν εντυπωσίασε με το ποδόσφαιρο της σε αυτά τα 188 λεπτά. Εντυπωσίασε με το χαρακτήρα της. Ένας χαρακτήρας που δεν επικριθεί λίγες φορές τη φετινή σεζόν. Αρκετές ίσως όχι άδικα. Σε αυτά τα δύο παιχνίδια όμως οι «Κόκκινοι» πήραν 10/10. Η Liverpool δεν παρασύρθηκε απέναντι στη Stoke από το 0-1 και έμεινε πιστή στο πλάνο του παιχνιδιού της. Ούτε προχθές παρασύρθηκε από το γεγονός πως δεν υπήρχαν χώροι στο γήπεδο. Ήξερε πως αν δεν επιτρέψει στη West Brom να απειλήσει με την ιδιαίτερα άμεση προσέγγιση που έχει στο παιχνίδι της, θα μεγιστοποιήσει τις πιθανότητές της να κερδίσει. Και αυτό έπραξε με ιδιαίτερη επιτυχία. Κακά τα ψέματα, η Liverpool αμύνθηκε σωστά και πειθαρχημένα. Αν εξετάσει κανείς τα τελευταία τρία παιχνίδια συμπεριλαμβανομένου και του παιχνιδιού με τη Bournemouth, η ομάδα του Klopp αντιμετώπισε μονάχα 6 κλασσικές ευκαιρίες. Και σε ολόκληρη τη σεζόν, όμως, είναι δύσκολο να βρει κάποιος παιχνίδι που και ακόμη αν η Liverpool ηττήθηκε εύκολα δέχθηκε φάσεις σωρηδόν. Το αντίθετο. Συνήθως γίνονται λάθη στιγμιαία και παιδαριώδη (βλέπε Wijnaldum με Bournemouth) όπου κολλά το μυαλό ή στιγμιαίες απώλειες συγκέντρωσης και οργάνωσης (βλέπε το γκολ του Walters προσφάτως).
Για αυτό το λόγο και η νίκη στα Midlands είναι σπουδαία. Διότι η Liverpool έδειξε απόλυτη συγκέντρωση. Και εξάλειψε τα λάθη. Και δεν στάθηκε τυχαία σε αυτό το γεγονός ο Jurgen Klopp στην post match conference. Είναι κάτι που έχει δείξει πως μπορεί να κάνει με συνέπεια σε ένα παιχνίδι αλλά όχι απόλυτη. Ἐτσι πέταξε 2 βαθμούς με τη Bournemouth στα τελευταία λεπτά στο Anfield. Το να μην κάνεις με συνέπεια λάθη στο άθλημα του λάθους είναι πολύ σημαντικό. Διότι υπάρχουν παιχνίδια που δεν θα είσαι στη μέρα σου και δεν θα κυριαρχήσεις με το ποδόσφαιρο σου. Εκείνες τις μέρες θα πρέπει να εκβιάσεις τα λάθη του αντιπάλου και όχι να προβαίνεις εσύ σε θανάσιμα σφάλματα. Ειδικά αν καταφέρεις να κάνεις την κυνικότητα συνήθεια, μπορείς να έχεις υψηλότατες βλέψεις. Και δικαιούσαι να ονειρεύεσαι. Διότι η φετινή Liverpool έχει παίξει σπουδαίο ποδόσφαιρο ανά διαστήματα αλλά υστερεί πολύ σε αυτά τα παιχνίδια όπου θα πρέπει απλά με κάποιο τρόπο να πάρει σβηστά το τρίποντο. Πείτε το επαγγλεματικί τρίποντο, πείτε το «winning ugly» ή όπως θέλετε. Όλοι θα μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Τέτοια συμπεριφορά επέδειξε η Liverpool στο πιο κρίσιμο σημείο της χρονιάς. Και το μόνο σίγουρο είναι πως αν κάνει το χαρακτήρα αυτόν συνήθεια μπορεί να ονειρεύεται διακρίσεις!
Υ.Γ : Όλοι οφείλουμε να δώσουμε την πίστωση που αξίζει στον Mignolet. Είναι η απαρχή κάθε μεγάλης ομάδας ο σπουδαίος τερματοφύλακας και ο Βέλγος φέτος έχει απαλλαγεί από το ψυχολογικό σύνδρομο που τον βασάνισε πέρυσι. Η αυτοπεποίθησή του φέτος είναι εκείνη που τον κάνει να μοιάζει με τοπ τερματοφύλακα αν και πάντα εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και ευελπιστούμε η φετινή του σεζόν να είναι κάθε χρόνο συνήθεια.