Είσαι εδώ
Home > HOMEPAGE HOT POSTS > Τι φταίει για την πτώση της ομάδας;

Τι φταίει για την πτώση της ομάδας;

Επιμέλεια: Σταύρος Μπέκας

Άλλο ένα πρωτάθλημα, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου κάνει φτερά και οι οπαδοί της Liverpool ανά τον κόσμο αισθανόμαστε πικραμένοι, ψάχνοντας να βρούμε την αιτία της αποτυχίας.. Γνώμες ακούγονται πολλές.. ‘’Δεν έχουμε καλούς παίκτες’’, ‘’δεν έχουμε μεγάλο ρόστερ’’, ‘’χρειαζόμαστε άμεσα μεταγραφές’’, ‘’έχουμε χάλια αμυντικούς’’, ‘’είμαστε καταραμένοι να χάνουμε από τις μικρές ομάδες’’, ‘’δεν είναι καλό το feng shui’’ κτλ κτλ κτλ. Πριν πάμε όμως σε μάγισσες και χαρτορίχτρες, ας προσπαθήσουμε να βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά, μήπως τελικά βγάλουμε κάποια άκρη.

Κάποιοι λένε λοιπόν ότι δεν έχουμε καλούς παίκτες. Είναι αλήθεια ότι με τη φυγή Suarez-Gerrard, η ομάδα ξέμεινε από World Class ποδοσφαιριστές αλλά με την οικονομική θέση που βρίσκεται τα τελευταία χρόνια και με τη βαθμολογική που βρέθηκε το καλοκαίρι του ’15 και το αντίστοιχο του ‘16, δεν θα μπορούσε να προσεγγίσει κάποιους από τους ήδη φτασμένους. Για αυτό άλλωστε επιλέχθηκε ο Γερμανός τεχνικός, που είναι εξαιρετικός στο να παίρνει το 200% από τους ποδοσφαιριστές του και στην πορεία να εξελίσσει κάποιους από αυτούς σε παγκοσμίου επιπέδου (Hummels, Lewandowski, Kuba, Reus, Aubameyang, Götze, Gündogan, Kagawa). Είναι όμως αλήθεια τόσο κακοί οι ποδοσφαιριστές μας; Και αν είναι τόσο κακοί, γιατί δεν έχουν χάσει ούτε ένα παιχνίδι κόντρα σε μεγάλο αντίπαλο; Γιατί πήραν το διπλό με την Everton, την Arsenal και την Chelsea; Γιατί στάθηκαν όρθιοι σε White Hart Lane και Old Trafford, αναγκάζοντας Spurs και Utd να πανηγυρίζουν για το βαθμό της ισοπαλίας? Γιατί καθάρισαν χειρουργικά την πανάκριβη City; Γιατί πολύ απλά δεν είναι κακοί παίκτες!! Στα παιχνίδια που είναι ισορροπημένα, κάνουν εκπληκτική δουλειά…

Κάποιοι λένε ότι δεν έχουμε μεγάλο ρόστερ. Και ναι είναι αλήθεια. Αλλά για σκεφτείτε.. Αν θα είχαμε μεγάλο ρόστερ τη δεκαετία του ’90, θα είχαν βγει ποτέ Scouse παίκτες όπως ο ακατανόμαστος, ο Carragher, ο McManaman, ο Fowler (που αποκαλούμε Θεό) ή ο Gerrard (που τον θεωρούμε τον καλύτερο Red όλων των εποχών); Θα είχαν βγάλει οι μισητοί μας Beckham, Scholes, Giggs; Θα είχε βγάλει ποτέ η Barcelona, Messi, Iniesta, Xavi; Είναι τακτική μας λοιπόν να βγάζουμε παιδιά από τις ακαδημίες και θα έπρεπε να νιώθουμε περήφανοι γι’αυτό. Αλλά ακόμη και τελείως ψυχρά να το δούμε, από τη στιγμή που προς το παρόν δεν μπορούμε να χτυπήσουμε τους παίκτες που παίρνουν οι Real/Barca/City/PSG/Chelsea/Utd/Bayern, θα πρέπει να εξετάσουμε τις πιθανότητες να αναδείξουμε κάποια δικά μας ταλέντα. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει με μεγάλο ρόστερ. Δεν μπορεί να γίνει αν δεν τους δοθεί χρόνος σε επίσημους αγώνες.

Κάποιοι λένε ότι χρειαζόμαστε άμεσα μεταγραφές. Ναι, έγιναν λάθη το καλοκαίρι (θα τα αναλύσουμε παρακάτω), αλλά μπορούμε μέσα στον Γενάρη να βρούμε παίκτες που θα μπουν απ’ευθείας στην 11άδα και θα κάνουν τη διαφορά; Αν μπορούμε να τους βρούμε, συμφωνώ να τους φέρουμε, αλλά είναι πραγματικά σπάνιο να πετύχεις λαχείο τύπου Suarez, που κοιμήθηκε όρθια όλη Ευρώπη το καλοκαίρι του ’10 και τον έφερες εσύ μετά από λίγους μήνες, αφού όμως πρώτα πούλησες τον Torres..

Κάποιοι λένε ότι έχουμε χάλια αμυντικούς. Δεν είναι χάλια οι αμυντικοί μας, ούτε είναι χάλια η άμυνά μας, απλώς στο σύστημα του Klopp είναι εκτεθειμένη-οι (το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και στη Dortmund)… Δεν γίνεται να πιέζεις σε όλο το γήπεδο, να τρέχεις ατελείωτα χιλιόμετρα, να γεύεσαι τα θετικά του gegenpressing και να έχεις την απαίτηση να μην δέχεσαι goal. Σε αυτό το σύστημα σκοπός είναι να βάζεις 3-4 και ας φας 1-2. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν δεν τα βάζεις…

Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που λένε ότι είμαστε καταραμένοι να μην κερδίζουμε τις μικρές ομάδες. Δεν υπάρχει καμία κατάρα, αλλά μέσω αυτής της διαπίστωσης (ότι δεν κερδίζουμε τις μικρές ομάδες) μπορούμε να βρούμε την πηγή του προβλήματος.

Γιατί λοιπόν είμαστε αήττητοι κόντρα στους μεγάλους και έχουμε ήττες από Burnley, Bournemouth, Southampton, Swansea; Υπάρχει ένα όνομα: Sadio Mané! Στα 3 παιχνίδια που χάσαμε δεν αγωνίστηκε και στο 4ο έπαιξε, κέρδιζες 1-3 την ώρα που βγήκε από το παιχνίδι (στο 69’ κόντρα στη Bournemouth) και τελικά έχασες 4-3! Ο Σενεγαλέζος είναι σπουδαίος ποδοσφαιριστής και αν συνεχίσει έτσι μπορεί να γίνει World Class πολύ σύντομα. Ο λόγος όμως που κάνει τη διαφορά στα θεωρητικά μικρά παιχνίδια δεν είναι μόνο η ποιότητά του (υπάρχουν και άλλοι ποιοτικοί ποδοσφαιριστές όπως ο Coutinho, ο Firmino, ο Lallana ή ο Sturridge). Κάνει τη διαφορά επειδή είναι ο μοναδικός winger της ομάδας! Είναι ο μοναδικός που μπορεί να βγει σωστά στα πλάγια και να ανοίξει τις αντίπαλες κλειστές άμυνες που στήνουν πούλμαν μπροστά στην περιοχή τους.

Ο Coutinho δεν την αγαπάει τη θέση και συγκλίνει συνεχώς προς το κέντρο, ο Lallana διαπρέπει ως εσωτερικός χαφ αλλά κάτι του λείπει ως εξτρέμ, ο Firmino παίζει απίθανα ως false 9 αλλά εξαφανίζεται όταν βγαίνει στο πλάι, ο Ojo (που θα μπορούσε να είναι μια κάποια λύση) ήταν τόσους μήνες τραυματίας… Κάπου εδώ λοιπόν ξεκινούν οι αδικαιολόγητες ευθύνες του Klopp. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας δύο χρόνια τώρα να ζητάμε ενίσχυση στα φτερά. Το καλοκαίρι του ’15 ο Rodgers έδωσε τον Sterling στη City, δανεικό τον Markovic στη Fener και άφησε την ομάδα με μοναδικό winger τον πιτσιρικά Jordon Ibe. Το καλοκαίρι του ’16 ο Klopp πάρα πολύ σωστά έφερε τον Mané αλλά δυστυχώς έφερε μόνο αυτόν! Έδωσε τον Ibe και άφησε πάλι δανεικό τον Markovic, θεωρώντας ίσως ότι θα βγάλει τον Ojo και κάποιον άλλο από την Ακαδημία. Η ομάδα όμως έμεινε γυμνή στα φτερά. Με ενάμιση winger (μισό μέσα στον Γενάρη) δεν βγαίνει η σεζόν.. Κάθε φορά που πρέπει να διασπάσει πολυπρόσωπη άμυνα και λείπει ο Σενεγαλέζος, η Liverpool μοιάζει άτολμη και ανέμπνευστη. Όσο καλοί κι είναι οι Coutinho/Firmino/Lallana/Sturridge/Origi, είναι όλοι τους παίκτες που προτιμούν τον άξονα.

Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι δεν είναι καθόλου όμορφο να βλέπουμε φιλάθλους της Liverpool να ισοπεδώνουν τα πάντα. Όπως και να’χει έχουμε διαφορετικό attitude.  Είμαστε παιδιά του You’ll Never Walk Alone… Δεν γίνεται μετά από κάθε νίκη να νομίζουμε ότι έχουμε ομαδάρα και μετά από κάθε ήττα να τους βγάζουμε όλους άχρηστους. Η αλήθεια είναι στη μέση. Έχουμε μια καλή ομάδα η οποία όμως τώρα χτίζεται. Αν τερματίσουμε οπουδήποτε πάνω από την 4η-5η θέση, θα είναι υπέρβαση και μεγάλη επιτυχία για τα τωρινά δεδομένα. Προφανώς και όλοι μας θέλουμε να ξαναδούμε τη Liverpool πρωταθλήτρια. Προφανώς και τα 27 χρόνια υπομονής είναι πολλά. Αλλά μόνο με υπομονή μπορείς να χτίσεις κάτι μεγάλο. Αν κάθε φορά που πας να βάλεις τις βάσεις, τις διαλύεις και ξεκινάς από την αρχή, δεν θα φτάσεις ποτέ στο τέλος.

Ο Klopp στη Dortmund την πρώτη σεζόν βγήκε 6ος, τη δεύτερη 5ος και τις επόμενες δύο πήρε το πρωτάθλημα, ενώ έφτασε και στον τελικό του Champions League. Δεν το πέτυχε με κανένα μαγικό ραβδάκι – το πέτυχε με δουλειά και με μηδαμινά χρήματα. Ήδη έχει αρχίσει να μεταμορφώνει την ομάδα, κάνοντας εξαιρετικές εσωτερικές αλλαγές το καλοκαίρι που μας πέρασε (Milner, Hendo, Lallana). Όμως άνθρωπος είναι κι αυτός και θα κάνει λάθη. Είναι αλήθεια ότι έχει σφάλει στο θέμα των wingers και από ότι φαίνεται δεν γίνεται να κλείσουν όλες οι τρύπες με έξυπνα μπαλώματα, όπως συνέβη με την υπόθεση του αριστερού μπακ. Το σίγουρο είναι όμως ότι δεν υπάρχει χρόνος για δάκρυα και θα πρέπει άμεσα να βρει λύσεις για να αντιμετωπίσει άλλη μία πολύ κλειστή άμυνα, αυτή της Southampton, που πολύ σωστά θα προσπαθήσει να υπερασπιστεί το υπέρ της 1-0 του πρώτου αγώνα. Την Τετάρτη το βράδυ λοιπόν, στον επαναληπτικό του ημιτελικού του League Cup, ελπίζουμε να δούμε μία πιο ενεργητική ομάδα, με περισσότερη φαντασία και παιχνίδι από τα ακρά… Ε, και τέλος πάντων, αφού δεν έχει wingers ας βάλει τον Moreno και τον Alexander μπροστά από τους Milner-Clyne! Πόσο χειρότερα μπορούν να αποδώσουν;!

Εμείς πάντως θα είμαστε πάλι εκεί, γιατί αγαπάμε την ομάδα μας στα εύκολα, αλλά τη λατρεύουμε στα δύσκολα.

YNWA

Μοιραστείτε το!

One thought on “Τι φταίει για την πτώση της ομάδας;

Αφήστε μια απάντηση

Top
Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com