Επιμέλεια: Γεωργόπουλος Νίκος
Ο Jurgen Klopp σήμερα συμπληρώνει 1 χρόνο στον πάγκο της Liverpool. Ένας χρόνος γεμάτος στιγμές, χαρές και λύπες. Ένας χρόνος στον αθλητισμό ειδικότερα και στη ζωή γενικότερα μπορεί να φανεί χρονικά σαν μία αιωνιότητα. Γι΄ αυτό το λόγο, θα επιχειρήσουμε μέσα από αυτό το αφιέρωμα να δούμε΄΄ Έργα και ημέραι΄΄ του Γερμανού τεχνικού στον πάγκο των ΄΄Reds΄΄ όχι τόσο από τακτική σκοπιά όμως γιατί και προσωπικά αλλά και σα σελίδα έχουμε ήδη αναλώσει πολύ χρόνο και κείμενα και ενδεχομένως να γίνουμε φορτικοί. Θα δούμε αυτούς τους 12 μήνες του Jurgen Klopp στο Liverpool μέσα από μερικές δικές του δηλώσεις και χειρονομίες και θα αποκρυπτογραφήσουμε τι πραγματικά σήμαινε ή σημαίνει κάθε μία από αυτές.
Πρώτα απ΄όλα θα σταθούμε σε ένα γεγονός προτού έρθει ο Klopp στη Liverpool. Παραμονές του τελικού του Champions League στο Wembley το 2013. Η Bayern Munchen αντιμετωπίζει τη Dortmund και λίγες ώρες πριν ανακοινώνεται η συμφωνία των δύο ομάδων για πώληση του Mario Gotze στους Βαυαρούς. Ερωτηθείς ο Klopp στη συνέντευξη τύπου έδωσε την εξής απάντηση :΄΄ Δυστυχώς δεν μπορώ να κοντίνω 15 πόντους, να διδάξω tiki taka και να αποκτήσω καράφλα. Ο Mario ήθελε να συνεργαστεί με τον Pep (σ.σ το καλοκαίρι αναλάμβανε ο Guardiola τη Bayern). Μία δήλωση που προκάλεσε πανικό γέλωτος και ήθελε να ηρεμήσει την κατάσταση. Σίγουρα. Από την άλλη όμως είναι από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές ενός προπονητή για να καταλάβεις πως έχει προσωπικότητα. Ο Klopp ήταν ξεκάθαρος ως προς έναν πυλώνα της σκέψης του. Πάντα θα κάνει τα πράγματα με το δικό του τρόπο και αποσκοπώντας στο σύνολο. Καμία μονάδα, όση στατιστική μοναδικότητα και να αποτυπώνεται στην ποδοσφαιρική του πoιότητα, δεν θα ΄΄ρίξει΄΄ το πως βλέπει ο Γερμανός τα πράγματα. Και κακά τα ψέματα η προσωπικότητα αυτή έλλειπε δραματικά από το Anfield. Kαι ας μην εθελοτυφλούμε, καμία σπουδαία ομάδα που απασχόλησε τα τεκταινόμενα του αθλητισμού δεν υπήρχε περίπτωση να μην είχε ως ακρογωνιαίο λίγο της επιτυχίας την προσωπικότητα. Είτε εντός τν γραμμών είτε εκτός.
Ας μεταβούμε τώρα στη ζωή του Klopp από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του στην Αγγλία. Ήδη σαν σήμερα, πριν από ένα χρόνο, στη συνέντευξη τύπου που συνόδευσε την παρουσίαση του από τη Liverpool έδωσε το στίγμα. Η δήλωση του πως ΄΄I want the fans to turn fron doubters to believers΄΄ είπε πολλά πράγματα σε λίγες λέξεις. Ο Klopp ήξερε πως οι φίλαθλοι των ΄΄Κόκκινων΄΄ είχαν πάψει να ελπίζουν. Πιθανότατα θα αντιλαμβανόταν ίσως και πως κάποιοι έβλεπαν στο πρόσωπό του την τελευταία πραγματική ελπίδα. Ε ναι, έκανε πραγματικά όσα μπορεί έως τώρα για να επαναφέρει τον κόσμο αγακαλιά στην ομάδα. Όχι μόνο με λέξεις όμως. Στις 13 Δεκεμβρίου του 2015, όταν η Liverpool ισοφάρισε στις καθυστερήσεις τη West Brom σε 2-2 και έσωσε το βαθμό της ισοπαλίας πήρε τους πάικτες του για ole μπροστά στο Kop. Κίνηση που χλευάστηκε και από κάποιους επικρίθηκε ως ανάλογη της κατάντιας που είχε περιπέσει η ομάδα. Κι όμως. Ο Γερμανός ήξερε ότι αυτό έλειπε από το Anfield. Και έλειπε η πραγματική σχέση μεταξύ του κόσμου και του δυναμικού της. To Anfield είχε χάσει σαν έδρα την αγωνιστική του ταυτότητα καθώς δεν θύμιζε επί μήνες την ατμόσφαιρα που πολλοί έχουν επαινέσει και υπό την οποία πολλοί λύγισαν. Η κίνηση αυτή του Γερμανού ήτο το έναυσμα ώστε ομάδα και κόσμος να ξαναγίνουν ένα και κυρίως να ξαναπιστέψουν και οι δύο πως ο ένας έχει τον άλλο και αντίστροφα.
Eπόμενη στάση μας χρονικά, η επομένη του χαμένου τελικού του Capital One Cup από την Manchester City στο Wembley. Η ομάδα μας έφθασε κοντά στην πηγή ωστόσο ηττήθηκε στα πέναλτι και δεν ήπιε νερό. Η απογοήτευση ήταν μεγάλη και ευλόγως μετά από έναν χαμένο τελικό. Μετά το παιχνίδι όμως ο Klopp είχε δηλώσει πως ΄΄σας διαβεβαιώ πως από αύριο θα το έχουμε ξεχάσει και θα κοιτάξουμε την υπόλοιπη σεζόν γιατί έχουμε πράγματα να πολεμήσουμε.΄΄ Πράγματι έτσι και συνέβη. Η ομάδα διαχειρίστηκε άψογα ψυχολογικά το συναίσθημα ενός τελικού, το οποίο είτε έχεις κερδίσει είτε έχεις χάσει θέλει καλή διαχείριση. (σ.σ ρωτήστε και τον Kenny Dalglish μετά το League Cup το 2012). Η Liverpool τρεις ημέρες μετά είχε εξαφανίσει την Manchester City στο Anfield και συνέχισε την πορεία της στην Ευρώπη. Η δήλωση του προπονητή μας όμως δεν ήταν τυχαία. Γιατι ο Klopp θέλει να πολεμά για ότι μπορεί να κερδίσει και δεν επαναπαύεται σε στόχους. Θέλει να σηκώνεται , γιατί το να πέσεις και να ηττηθείς είναι μέσα στη ζωή και ειδικά στον αθλητισμό. Αυτή η νοοτροπία φαίνεται πως έχει μεταλαμπαδευτεί και σε όλους τους παίκτες του. Η γερμανική νοοτροπία του ΄΄δεν σταματώ ποτέ΄΄ φαίνεται πως έχει περάσει στο dna της ομάδας μας και νομίζω σε όλους μας είναι πολύ ευπρόσδεκτη.
Φθάνουμε στον Απρίλιο. H Liverpool φιλοξενείται στο Signal Iduna Park από τη Borussia και ο Klopp ερωτήθηκε στη συνέντευξη τύπου αν έχει ειδικά σχέδια για κάποιους παίκτες του αντιπάλου που ήδη γνώριζε απάντησε :΄΄ Δεν έχει νόημα να έχεις ατομικά σχέδια όταν ο αντίπαλος είναι γεμάτος καλούς παίκτες. Για αυτό αγαπώ το ποδόσφαιρο. Γιατί είναι ομαδικό άθλημα και αν δουλέψουμε όλοι με το ίδιο πλάνο και καταβάλλουμε την ίδια προσπάθεια μπορείς να τα καταφέρεις απέναντι στον οποιονδήποτε΄΄. Ναι. Έτσι συνέβη ξανά.Η Liverpool μπορεί να μην νίκησε αλλά κατά τη γνώμη μας έκανε την καλύτερη της τακτικά και πιο ώριμη εμφάνιση στους 12 μήνες του Klopp σε μία από τις πιο δύσκολες έδρες της Ευρώπης και είχε στείλει μήνυμα. Είχε επαναλάβει μάλλον καλύτερα το μήνυμα του προπονητή της κάποιες ώρες πριν. Πως είναι ΟΜΑΔΑ. Στην οποία κανείς δεν κάνει περισσότερα από όσα χρειάζεται ή πρέπει και η οποία δεν θα κλονιστεί συθέμελα αν λείψει ο τάδε ή ο δείνα παίκτης. Για τον Klopp τα πάντα είναι το σύνολο ώστε η ομάδα να είναι ανταγωνιστική σε κάθε περίσταση. Και αυτό πλέον το έχει δημιουργήσει και με το παραπάνω. Η ομάδα μας έχει μία συγκεκριμενη ταυτότητα, κινείται σε αυτήν την κατεύθυνση, με ίδιο προσανατολισμό και δεν έχει μέσα της κανέναν παίκτη 60,70,80 ή 90 εκατομμυρίων ευρώ. Πολύ απλά διότι ο Klopp θέλει να πετύχει με το δικό του τρόπο.
Θα αναφέρουμε άλλη μία χειρονομία που σίγουρα μας άρεσε, μας κέρδισε. Δεύτερος χαμένος τελικός μέσα σε δύο μήνες από τη Sevilla στη Βασιλεία. Η απογοήτευση τώρα ήταν ακόμη μεγαλύτερη και η εικόνα της ομάδας μας στο δεύτερο ημίχρονο ήταν αποκαρδιωτική. Η Liverpool είχε ξεμείνει από μπαταρίες. Σωματικές και ψυχικές. Η Sevilla έκανε ένα δαιμονιώδες δεύτερο ημίχρονο και κέρδισε το τρόπαιο. Η Liverpool έμεινε ξανά με το παραλίγο. Και αυτό ήταν που πραγματικά πόνεσε τον κόσμο της.Ο Jurgen Klopp όμως ΞΑΝΑ είχε άλλη αντίδραση. Έτσι, μετά τον τελικό, πήρε ένα μικρόφωνο και είπε στους παίκτες του : ΄΄Σηκώνουμε ψηλά το κεφάλι, αυτή ήταν μόνο η αρχή. Θα έχουμε πολλούς τελικούς ακόμη. Είμαστε η Liverpool.΄΄ Ναι προσωπικά δεν θα πόνταρα εναντίον του. Αν το έκανα και σε άλλες στιγμές θα με είχε διαψεύσει πανηγυρικά οπότε δεν θα το κάνω ούτε τώρα. Η προσωπικότητα του είναι εκείνη που από μόνη της εγγυάται πράγματα. Ασφαλώς και δεν είναι μάγος ή κάποια θεική οντότητα ώστε να είναι αψεγάδιαστος ή αλάνθαστος. Αλλά μέχρι τώρα είχε στόχους και έφερε αποτελέσματα. Άλλαξε δραματικά πράγματα. Κυρίως έφερε άλλον αέρα και πνοή στην ομάδα. Και προσωπικά ήδη βλέπω πως δεν επέτρεψε σε κανέναν να μείνει στην απογοήτευση της Βασιλείας παρότι όπως ο ίδιος είχε τονίσει ένα μήνα μετά πονούσε ακόμη. Αντίθετα, έδωσε ξανά κίνητρο ύψιστου βαθμού και σημασίας σε όλους και αυτό αποτυπώνεται στη συμπεριφορά και τη θέληση των παικτών του. Γιατί πλην των άλλων, ο Jurgen Klopp αποτελεί και έναν εξαιρετικό γνώστη-χειριστή της ανθρώπινης ψυχολογίας όπως αποδεικνύει η πορεία του στο μεγάλο λιμάνι του Αγγλικού βορά.
Κλείνοντας αυτή τη μίνι ανασκόπηση θα πω ότι η 8η Οκτωβρίου του 2015 μπορεί να μείνει στην ιστορία της ομάδας ως η μέρα που πραγματικά ξεκίνησε η αναγέννηση ενός τεράστιου συλλόγου. Η μέρα που μπόλιασε ξανά η ελπίδα στον σύλλογο αν θέλετε με άλλη διατύπωση.Αυτό θα κριθεί καλύτερα από την ιστορία και τα αποτελέσματα στη συνέχεια. Σίγουρα πάντως ήδη διαφαίνεται πως ο σύλλογος έχει σωστή ρότα. Για όλα αυτά, σ ευχαριστώ πολύ Jurgen Klopp!!
YNWA!!