Γράφει ο Αλέξανδρος Μωρέλλας, δημοσιογράφος, χομπίστας αναλυτής της Premier League & μέλος της Πανελλήνιας Λέσχης Φίλων Liverpool.
Στο τέλος της σεζόν η Liverpool λέει «αντίο» σε τουλάχιστον 6 παίκτες της, ωστόσο ο αποχαιρετισμός αυτός και άργησε, αλλά και θα έπρεπε να περιλαμβάνει κι άλλους παίκτες. Ποιες πρέπει να είναι οι μεταγραφικές κινήσεις από εδώ και πέρα;
Ήταν Φεβρουάριος του 2021, όταν από αυτή τη φιλόξενη στήλη του Liverpool.gr έγραφα ότι η Liverpool έχει ανάγκη από ένα ολοκληρωμένο rebuilding και όχι από μεμονωμένα μπαλώματα χωρίς στρατηγική κατεύθυνση. Κάτι η εξαιρετική δουλειά του Klopp, κάτι το ταλέντο των παικτών, έδωσαν θάρρος στην κουτοπόνηρη FSG και έτσι όχι μόνο ανέβαλε τη διαδικασία αναδόμησης του roster, αλλά ανάγκασε ποδοσφαιριστές και τεχνική ηγεσία να φτάσουν στα όριά τους προκειμένου να κρατήσουν αυτή την ομάδα σε υψηλό αγωνιστικό επίπεδο. Παράλληλα, και σε αυτό φέρει αμέριστη ευθύνη ο Γερμανός, η συναισθηματική σύνδεση που έχει ο ίδιος με τους ποδοσφαιριστές του, τον οδήγησε σε λάθος εκτιμήσεις όσον αφορά τις δυνατότητές τους όπως και σε διαδοχικές δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες, σε παίκτες που ήταν εμφανές και στον πιο αδαή από ποδόσφαιρο ότι δεν έχουν κάτι παραπάνω να δώσουν.
Πάμε να δούμε λοιπόν τι έγινε, τι δεν έγινε και τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα κατά την ταπεινή γνώμη πάντα ενός απλού φιλάθλου.
Ο θρύλος Bobby, ο γυάλινος Keita, ο άτυχος Ox και ο αρχηγικός Milner.
Με ανακοίνωσή του ο σύλλογος επιβεβαίωσε ότι η προτελευταία αγωνιστική κόντρα στη Villa θα είναι η τελευταία που πατούν το χορτάρι του Anfield οι Firmino, Milner, Keita και Ox ενημερώνοντας για την πρόθεση της διοίκησης να τους τιμήσει. O Bobby έδωσε και την ψυχή του, ενώ ο Milner εξάντλησε κάθε ικμάδα της αντοχής του. Mε βάση την προσφορά τους θα πρέπει να τους χαρίσει όχι από μια τιμητική πλακέτα, αλλά το Χρυσό Κλειδί της πόλης. Από την άλλη, στον Keita και τον Ox θα πρέπει να δώσει το χρυσό κλειδί του Royal Liverpool University Hospital, καθώς και οι δύο ταλαιπωρήθηκαν από συχνούς τραυματισμούς. Ειδικά ο, συμπαθής κατά τα άλλα, Nabby έγινε συνώνυμο της ιατρικής περίθαλψης. Σύμφωνα με την Transfermarkt ούτε λίγο ούτε πολύ, το συνολικό διάστημα που έλειψε ο Keita από τη Liverpool λόγω τραυματισμού ξεπερνά τις 2 πλήρεις σεζόν! Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν είναι: γιατί δεν μπήκαμε ποτέ στη διαδικασία πώλησης κυρίως του Keita; Γιατί του έδωσε τόσες ευκαιρίες ο Klopp; Τι έβλεπε το τεχνικό team που δεν βλέπαμε όλοι εμείς σε έναν παίκτη τόσο γυάλινο και ευπαθή και για 5 χρόνια τον πλήρωναν με 7 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο; Ο Keita στοίχισε συνολικά περισσότερα από 70 εκατομμύρια ευρώ στη Liverpool και αν είμαστε δίκαιοι δεν πήρε σχεδόν τίποτα πίσω. Γι’ αυτό κι αν θέλετε τη γνώμη μου, αυτό το τσουβάλιασμα στο «αντίο» γίνεται ακόμη πιο άδικο κι ενοχλητικό, αφού στην ίδια εκδήλωση θα έχεις από τη μία τον Bobby που πραγματικά είναι ένας θρύλος στην ιστορία των Κόκκινων, και από την άλλη τον δημόσιο υπάλληλο Nabby.
Το παραπάνω παράδειγμα, το αναφέρουμε ως ενδεικτικό του πόσο ανορθόδοξα κινήθηκε η Liverpool μετά το 2019 και την κατάκτηση του Champions League στο μεταγραφικό πεδίο συνολικά. Το ένα καλοκαίρι η πρωταθλήτρια Ευρώπης «ενισχυόταν» μόνο με τον 17χρονο Sepp van den Berg, το άλλο έδινε γη και ύδωρ στον μόνιμο κάτοικο αναρρωτηρίου Thiago. Τη μια άφηνε χωρίς center back και χωρίς αμυντικό χαφ το roster, την άλλη πουλούσε ό,τι ασημικό υπήρχε στο «σπίτι» για να φέρει ένα σέντερ φορ που ακόμη δεν έχει δικαιολογήσει τα λεφτά του.
Συνοπτικά τα σημαντικότερα μεταγραφικά λάθη που εντοπίζω είναι:
1) Αγορά Thiago με ετήσιο μισθό 12 εκατομμύρια ευρώ. Στα 3 χρόνια στην ομάδα έχει παίξει το 45% των αγώνων. Αν δεν είναι αυτό η επιτομή της αποτυχημένης μεταγραφής, δεν ξέρω τι άλλο είναι.
2) Αδιαφορία αντικατάστασης του Lovern με ένα αξιόπιστο και έμπειρο σέντερ μπακ το καλοκαίρι του 2020, με τις τραγελαφικές συνέπειες εκείνης της σεζόν, όπου είδαμε να παίζει ως σέντερ μπακ σχεδόν κάθε παίκτης που υπήρχε στην ομάδα.
3) Αδιαφορία αντικατάστασης του Wijnaldum το καλοκαίρι του 2021, η οποία αποδείχθηκε καταστροφική όχι για μία, αλλά για 2 σεζόν. Η Liverpool μάλιστα είχε ανάγκη όχι από έναν, αλλά από δύο μέσους, καθώς οι Henderson – Milner ήδη έδειχναν να ξεμένουν από δυνάμεις.
4) Κωλυσιεργία / απόφαση να μην πουληθεί στο peak του κάποιος εκ των Salah-Mane-Firmino. Το Mane τον πουλήσαμε κοψοχρονιά όταν κάηκε, τον Salah τον ανανεώσαμε με ρεκόρ αμοιβής και ακόμα χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο, τον Firmino αφού τον κάψαμε, και τον αφήσαμε 2-3 χρόνια απλώς να γεμίζει τις αγωνιστικές, τώρα τον αποχαιρετούμε. Η Liverpool δεν είχε το θάρρος το 2021 να πουλήσει κάποιο ή κάποια από τα μεγάλα αστέρια της, να βάλει 150 με 200 στο ταμείο και να χτίσει την ομάδα του μέλλοντος, αποκτώντας παράλληλα ένα καθαρόαιμο σέντερ φορ.
5) Εμμονή στον Keita – ανανέωση στον Ox. Και οι δυο είχαν το ίδιο συμβόλαιο. 7,1 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Δεν τα έφεραν ποτέ πίσω σε προσφορά. Κι αν ο Ox ήταν άτυχος, ο Keita ήταν και κακός επαγγελματίας, καθώς φάνηκε πως κάποιοι από τους υποτιθέμενους και συχνούς «τραυματισμούς» του ίσως να έκρυβαν αντιδραστικά καπρίτσια.
6) Αγορά του Nunez με 100 εκατομμύρια. Δεν μπορώ να ξέρω πώς θα περιστοιχίσει τον Nunez ο Klopp του χρόνου, για να προβλέψω αν το παιδί θα στηριχτεί από την υπόλοιπη ομάδα και αν θα δικαιώσει έτσι ή όχι τις προσδοκίες. Αυτό που γράφω ωστόσο είναι πως 100 εκατομμύρια συνολικά είναι πολλά. Για οποιοδήποτε παίκτη. Αν αναλογιστείς μάλιστα ότι η City πήρε με 75 τον Haaland, κάτι λάθος κάνουμε.
Καθυστερήσεις, λάθος εκτιμήσεις, επικοινωνιακά τρικ, κολλήματα, μπαλώματα, παλινωδίες, αδυναμία ρίσκου κι όλα υπαγορευμένα από τη μία και μοναδική στρατηγική κατεύθυνση της FSG που ακολουθούσε τη λογική του μηδενικού οικονομικού ανοίγματος. Για αυτό και όποτε η διοίκηση τα έβρισκε σκούρα «πουλούσε» μέσω των φερέφωνων μια το παραμύθι του Bellingham και μια της πώλησης των μετοχών της.
Τι πρέπει να γίνει το καλοκαίρι του 2023.
Θα ξεκινούσα με την αποχώρηση της FSG. Επειδή όμως δεν είμαι αιθεροβάμων και δεν ελπίζω ότι οι Αμερικανοί θα μας απαλλάξουν από την αρνητική παρουσία τους άμεσα, ας πάμε στο plan B. Πώς πρέπει να κινηθεί η Liverpool. Αρχικά ας δούμε τα δεδομένα. Το ετήσιο μισθολόγιό της από τις 4 αναμενόμενες αποχωρήσεις (συν Melo, Andrian αν φύγει) ελαφρύνεται συνολικά κατά 37 περίπου εκατομμύρια ευρώ, μια μείωση της τάξης περίπου του 20% από το συνολικό ετήσιο payroll. Αν ήμουν στη θέση του Klopp θα πουλούσα Thiago – Gomez – Philips να κερδίσω άλλα 17. Σύνολο 54 περίπου εκατομμύρια ευρώ για μισθούς. Αν σκεφτούμε ότι ο Declan Rise έχει 3,8 εκατομμύρια ετήσιο μισθό κι ο Caicedo της Brighton μόλις 910.000, κατανοούμε τι περιθώριο για μεταγραφές ανοίγεται.
Πάμε αρχικά στις θέσεις. Με σειρά στο γήπεδο:
• Έναν δεύτερο τερματοφύλακα
• Ένα νέο center back να αντικαταστήσει Gomez
• Ένα καλό δεξί μπακ για να φέρω τον Trent στο κέντρο
• Δύο σκυλιά στο κέντρο (ένα αμυντικό χαφ και έναν κεντρικό)
• Έναν πιο προωθημένο δημιουργικό μέσο με αρετές 10ριού
• Ένα δεξί εξτρέμ για να μοιραστεί αγώνες με Salah
Θα έδινα δανεικό τον Fabio Carvalho.
Προτεινόμενες κινήσεις:
• Για Declan Rise όλα τα λεφτά
• Mohamed Simakan, 23χρονος center back από τη Leipzig
• Moussa Diaby, δεξί εξτρέμ της Leverkusen
• Mason Mount, ελεύθερος
• Denzel Dumfries από Inter
• Και αν με παίρνει το wage structure παίρνω τσάμπα και Tielemans που θα μείνει ελεύθερος από τη Leicester.
Μεταγραφές τύπου Alexis Mac Allister μόνο αν φιλοδοξούμε του χρόνου να ανταγωνιστούμε την Brighton.
Πάνω από όλα, όμως, η Liverpool πρέπει να βρει τη νέα αγωνιστική της ταυτότητα και αυτήν να υπηρετήσουν οι όποιες μεταγραφές κάνει ο Klopp. Να έρθει νέο αίμα επιτέλους από τις άγονες ακαδημίες, να δημιουργηθεί ένα νέο αγωνιστικό προφίλ που θα αντικαταστήσει εκείνο της τελευταίας 7ετίας, να παρουσιάσει ξανά ένα ελκυστικό ποδόσφαιρο διαφορετικό από εκείνο της υπέροχης τριπλέτας Mane-Firmino-Salah. Κι αν ο Diaz ξεκίνησε καλά, οι Gkakpo – Nunez δεν δείχνουν αρκετοί για να πάρουν τη θέση τους στην καρδιά μας. Προς το παρόν τουλάχιστον. Εκείνο πάντως που θα λείψει πολύ στην ομάδα είναι η ευφυΐα και η αυταπάρνηση του Bobby. Και δεν ξέρω αν υπάρχει στην αγορά εκεί έξω τέτοιος παίκτης με τα δικά του χαρακτηριστικά. Για αυτό και το στοίχημα του προσεχούς καλοκαιριού είναι πολύπλευρο, σύνθετο και δύσκολο. Το δεδομένο είναι ότι άλλη ευκαιρία για ανανέωση η Liverpool δεν θα έχει. Η αγωνιστική κρίση μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για μια νέα επιτυχημένη πορεία, αν η FSG αφήσει τα παραμύθια και αποφασίσει να επενδύσει. Αν και φέτος η Liverpool πάει για μπαλώματα, «οικονομικές» λύσεις και μικρές διορθωτικές κινήσεις, η οπισθοδρόμηση θα είναι οριστική και θα κρατήσει πολύ.