O Andy Robertson παραχώρησε δηλώσεις στο site της Liverpool μετά τη νίκη επί της Chelsea στα πέναλτι και την κατάκτηση του 9ου League Cup.
Ο Σκωτσέζος ήταν ένας από τους 11 εύστοχους εκτελεστές των Reds στη δραματική διαδικασία πέναλτι του Wembley, και μετά τη λήξη του τελικού μίλησε για τα συναισθήματά του μετά από αυτό το εξαντλητικό παιχνίδι, το πώς ήταν να αποτελεί μέρος ενός παιχνιδιού πού και οι δύο ομάδες θα μπορούσαν να είχαν σκοράρει πολλές φορές, και φυσικά για τον Caoimhin Kelleher.
Ας τα πάρουμε με την παραπάνω σειρά:
- Για τα συναισθήματά του μετά τη λήξη του αγώνα:
«Όλα τα φετινά παιχνίδια μας με την Chelsea ήταν πολύ κλειστά (σ.σ. δηλ. χωρίς κάποια από τις δύο ομάδες να κυριαρχήσει). Και τα δύο παιχνίδια της Premier League ήρθαν ισόπαλα. Σήμερα (σ.σ. χθες) και οι δύο είχαμε ευκαιρίες – θεωρώ ότι μάλλον εκείνοι είχαν τις καλύτερες, για να είμαι ειλικρινής. Ήταν ένα αρκετά ανοιχτό παιχνίδι, όμως νομίζω ότι προς το τέλος όλοι ήταν απλά εξουθενωμένοι, και μπορούσες να δεις ότι οι ομάδες κοιτούσαν η μία την άλλη σκεπτόμενες ‘πότε θα τελειώσει αυτό’; Ήταν πολύ δύσκολο σωματικά. Όσο περισσότερο κρατάει, κάποιος πρέπει να χάσει ένα πέναλτι, και αυτό είναι πραγματικά απαίσιο. Ευτυχώς όμως αυτός ο ‘κάποιος’ δεν ήταν ένα από τα παλικάρια μας!»
- Για τις πάρα πολλές στιγμές πού η τύχη του τελικού μπορούσε να γυρίσει προς το μέρος είτε της Liverpool, είτε της Chelsea, αλλά το σκορ έμεινε ισόπαλο:
«Σκοράραμε ένα ωραίο γκολ πού ακυρώθηκε. Λένε ότι ο Virgil μπλόκαρε (τον Reece James), (ότι) ήταν offside – δεν είμαι σίγουρος ότι επηρέασε τη φάση. Είναι αυτό πού είναι όμως. Μερικά γκολ του αντιπάλου επίσης ακυρώθηκαν ως offside, ο Mo είχε μία ευκαιρία όπου έδιωξαν πριν η μπάλα περάσει τη γραμμή. Ήταν ένα πολύ παράξενο παιχνίδι! Τα πρώτα 10 λεπτά δεν ήταν τα καλύτερά μας, στα επόμενα 35 θεωρώ ότι ήμασταν πολύ καλοί. Εκείνοι ξεκίνησαν καλύτερα το δεύτερο ημίχρονο και μας προκάλεσαν λίγο περισσότερα προβλήματα. Στους τελικούς όμως αυτό πού μετράει είναι η νίκη – δεν έρχεσαι εδώ για να κάνεις μία καλή εμφάνιση και να φύγεις με άδεια χέρια. Ήμασταν μακριά από τον καλύτερο εαυτό μας σήμερα, όμως έχουμε το μετάλλιο του νικητή και αυτό είναι το σημαντικότερο, εναντίον μίας πολύ καλής ομάδας. Νομίζω ότι καμία από τις δύο ομάδες δεν ήταν στα καλύτερά της. Όμως παρά το 0-0, είμαι σίγουρος ότι ήταν ένα διασκεδαστικό παιχνίδι για τους ουδέτερους.»
- Για το καθοριστικό εύστοχο πέναλτι του Kelleher:
«Ήθελα απεγνωσμένα να αποκρούσει ένα πέναλτι, ειδικά από τη στιγμή πού ήξερα ότι έρχεται η δική μου εκτέλεση. Ήθελα τόσο απεγνωσμένα να πιάσει ένα! Το πέναλτι πού εκτέλεσε ήταν παράλογα καλό! Βέβαια αυτό είναι το σημείο πού θεωρώ ότι οι διαδικασίες πέναλτι είναι απαίσιες – όταν φτάνεις στο τέλος, και τα παιδιά πού έχουν τη μικρότερη αυτοπεποίθηση και δε θέλουν να εκτελέσουν πέναλτι (σ.σ. εννοεί ότι ο τερματοφύλακες είναι οι λιγότερο προπονημένοι στο να εκτελούν οι ίδιοι πέναλτι) το κάνουν, και μερικές φορές κρίνεται έτσι η τύχη του τελικού (σ.σ. βλέπε Κepa). Είναι σκληρό. Όμως το πέναλτι του Caoimh ήταν πέναλτι κλάσης! Το πιο σημαντικό ήταν ότι κερδίσαμε. Χρειάστηκε να πάει στα πέναλτι, και ευτυχώς ευστοχήσαμε σε όλες μας τις εκτελέσεις.»
