Γράφει ο Νίκος Κοντόπουλος, φίλος και αναγνώστης του site μας & μέλος της Πανελλήνιας Λέσχης Φίλων Liverpool.

Σε ένα πολύ καλό παιχνίδι με πολύ ένταση και πάθος από τις δύο ομάδες,με πολύ γρήγορο ρυθμό που θύμισε τις παλιές δόξες του βρετανικού ποδοσφαίρου, οι Reds ήταν αυτοί που πήραν τους τρεις βαθμούς, εκμεταλλευόμενοι την ήττα της Τσέλσι από την Γουέστ Χαμ νωρίτερα στο ντέρμπι της αγωνιστικής.

Οι reds οι οποίοι για άλλο ένα παιχνίδι αφήνουν ικανοποιημένους τους οπαδούς της ανά την υφήλιο, έδειξαν πως μπορούν φέτος να κάνουν την υπέρβαση και επιβεβαίωσαν το πολύ καλό κλίμα που επικρατεί στα αποδυτήρια. Μια αγκαλιά όλη η ομάδα στο τέλος του αγώνα,που διψάει για διακρίσεις και το αποδεικνύει κάθε αγωνιστική ακόμα και στην χειρότερη της,παραγωγικά μιλώντας,μέρα.

Εδώ, καλό είναι να επισημανθεί το εξής: Οι red fans και όχι μόνο καμιά φορά έχουν την εντύπωση ότι η ομάδα μπορεί να μπαίνει στο ματς με πατημένα τα γκάζια και να φιλοδωρεί τους πάντες με τρία και τέσσερα γκολ. Καλό είναι να έχεις απαιτήσεις από ένα κλάμπ, ειδικά σαν υπερομάδες όπως η Λίβερπουλ, αλλά πρέπει να κατανοήσουμε το γεγονός πως και οι παίχτες, όσο «βιονικοί» κι αν φαίνονται, δεν παύει να είναι κοινοί θνητοί και όχι ρομπότ.

Σαφώς και θα θέλουμε κάθε παιχνίδι, ανεξαρτήτως αντιπάλου, η ομάδα να καθαρίζει το παιχνίδι από νωρίς. Θα υπάρξουν όμως μέρες όπου θα δυσκολευτεί.Το κυριότερο όμως είναι να παίρνει τους τρεις βαθμούς γιατί στο τέλος της ημέρας αυτό είναι που μετράει. Ακόμα όμως και σε τέτοια παιχνίδια δείχνει χαρακτήρα και μας κάνει περισσότερο χαρούμενους,γεμίζοντάς μας ελπίδα και αισιοδοξία.

Γιατί οι καλοί σύλλογοι φαίνονται και στις δύσκολες στιγμές και οι λέξεις «Λίβερπουλ» και «ατσάλι» είναι ταυτόσημες έννοιες.