Είσαι εδώ
Home > HOMEPAGE HOT POSTS > Το «μαύρο κουτί» της Liverpool

Το «μαύρο κουτί» της Liverpool

Επιμέλεια: Γιάννης Σκοτίδας, Σταύρος Μπέκας, Νίκος Γεωργόπουλος, Γιώργος Κουκούλης

Σύνταξη : Σταύρος Μπέκας, Νίκος Γεωργόπουλος

Περίληψη του κειμένου βρίσκετε σήμερα στο ένθετο «Αγορά» που κυκλοφορεί μαζί με την εφημερίδα «Real News» και εδώ μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο σε πλήρη ανάπτυξη!

Το 2017 έχει μπει με τον χειρότερο τρόπο για την ομάδα της Liverpool. Έχει δώσει ήδη δέκα παιχνίδια αλλά πέτυχε μόνο μία νίκη σε τρεις διαφορετικές διοργανώσεις και αυτή κόντρα σε μία ομαδα τέταρτης κατηγορίας (Plymouth Argyle). Εικόνα αποκαρδιωτική σε σχέση με το πολύ ενθαρρυντικό 2016 αλλά και τον τρόπο που αυτό τελείωσε με την νίκη επί της Manchester City του Pep Guardiola αλλά και τις τέσσερις διαδοχικές νίκες στο πρωτάθλημα. Πλέον, οι «Κόκκινοι» είναι έξω από League Cup και Κύπελλο Αγγλίας και καλούνται να διεκδικήσουν την είσοδό τους  στην προνομιούχο τετράδα της Premier League που οδηγεί στο Champions League. Υποθέτουμε πως αυτός ήταν ο ελάχιστος στόχος στα μάτια πολλών φίλων της ομάδας κατά τους φθινοπωρινούς μήνες ή ακόμη και πιο πίσω στην αρχή της φετινής χρονιάς.

Σε αυτό το άρθρο θα αναζητήσουμε τους λόγους που οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση αλλά για να κοιτάξουμε ευκρίνεστερα πίσω από τα φαινόμενα οφείλουμε να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Ο τελευταίος χρόνος του Brendan Rodgers

 Μετά το παρολίγον θαύμα της σεζόν 2013/2014 όταν η ομάδα έφθασε πολύ κοντά στην κατάκτηση της πρώτης της Premier League, ακολούθησε ένα μετεγγραφικό καλοκαίρι, το οποίο σε μεγάλο βαθμό καθόρισε την μετέπειτα πορεία της Liverpool. Αποχωρεί ο απόλυτος ηγέτης και σκόρερ της ομάδας, Luis Suarez, και στη θέση του έρχονται ο Mario Balotelli και ο Rickie Lambert. Δύο παίκτες που δεν ταίριαζαν αγωνιστικά με το στυλ του Ουρουγουανού. Είναι γνωστό πως ο Bορειοιρλανδός τεχνικός επιθυμούσε διακαώς την απόκτηση του Alexis Sanchez από την Barcelona, την προσθήκη του οποίου η διοίκηση της ομάδας δεν κατάφερε να φέρει εις πέρας. Σίγουρα είτε έγιναν λάθος χειρισμοί είτε η FSG δεν θέλησε να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης βαραίνει την ηγεσία των Reds αλλά ευθύνη φέρει και ο Rodgers καθώς δεν φάνηκε να είχε έτοιμες εναλλακτικές επιλογές σε περίπτωση που η Liverpool δεν αποκτούσε τον Χιλιανό επιθετικό. Η συνέχεια είναι γνωστή. Η ομάδα παρουσιάστηκε αγνώριστη τη σεζόν 2014/2015, αποκλείστηκε από τους ομίλους του Champions League και έπειτα από το Europa League ενώ δεν κατάφερε να ξεπεράσει ούτε το εμπόδιο της Aston Villa ώστε να μετέχει στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας. Δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού κάτι που βρήκε εφαρμογή εν προκειμένω καθώς το καλοκαίρι του 2015 ήρθε στην ομάδα ακόμη ένας βαρύς επιθετικός (Benteke) που δεν μπορούσε να υπηρετήσει την ταυτότητα ποδοσφαίρου που ήθελε ο Rodgers. Πέραν τούτου όμως, ο Βέλγος δεν στηρίχτηκε σαν μετεγγραφική επιλογή από τη Liverpool γιατί ένας τέτοιος επιθετικός θα μπορούσε να βοηθήσει μία ομάδα αν επί παραδείγματι υπήρχαν στο ρόστερ της καλοί παίκτες για τα πλάγια. (διαθέσιμος εξτρέμ τότε ήταν μόνο ο νεαρός αναπληρωματικός Jordon Ibe).

 

Η πρόσληψη του Klopp

Μετά από μία κάκιστη εκκίνηση στη σεζόν ο Rodgers αποτέλεσε παρελθόν στις 8 Οκτωβρίου του 2015 και η διοίκηση αποφάσισε να φέρει στη θέση του τον καλύτερο διαθέσιμο προπονητή. Η επιλογή όμως του Jurgen Klopp δεν είχε να κάνει μόνο με την αδιαμφισβήτητη αξία του αλλά κυρίως με το γεγονός πως θα μπορούσε να υλοποιήσει καλύτερα από τον καθένα το πλάνο της FSG. Ο σύλλογος πλέον έχει εξυγιανθεί οικονομικά και αυτό πιστώνεται απόλυτα στη διοίκηση της ομάδας, ωστόσο η τακτική moneyball (αγορά νέων ελπιδοφόρων ποδοσφαιριστών με ενδεχόμενη μεγάλη μεταπωλητική αξία ) που ακολουθούν οι Αμερικανοί ιδιοκτήτες τείνει να μετατρέψει το σύλλογο σε ένα κυρίως selling club, τύπου Ajax.

Τι άλλαξε άμεσα ο Klopp

 Στις δηλώσεις του κατά την επίσημη παρουσίασή του, ο Γερμανός είπε πως χρειαζόταν οι φίλοι της ομάδας να γίνουν «believers». Η προσωπικότητα και η αύρα του Klopp άλλαξαν άρδην την ψυχολογία τόσο της ομάδας όσο και της κερκίδας. Εντός των τεσσάρων γραμμών άλλαξε αρκετά και το στυλ παιχνιδιού της ομάδας των «Κόκκινων» αφού ο Klopp άρχισε να εφαρμόζει το περίφημο gegepressing, μία πολύ πιο επιθετική προσέγγιση από τον προκάτοχό του. Τα αποτελέσματα έρχονται άμεσα με τις εμφατικές νίκες επί Chelsea και Man. City σε Stamford Bridge και Etihad αντίστοιχα. Ακολούθησε ο τελικός του League Cup αλλά και η ξέφρενη πορεία προς τον τελικό του Europa League υπενθυμίζοντας στον κόσμο το ευρωπαικό DNA της Liverpool. Tίποτα από όλα αυτά δεν είχε καταφέρει μέσα στην προηγούμενη τριετία ο Brendan Rodgers.

 

Το πλάνο του καλοκαιριού του 2016

Η ομάδα της ημιτελούς πρώτης σεζόν του Jurgen Klopp χρειαζόταν επειγόντως προσθήκες. Ο Γερμανός είχε καταφέρει να εξασφαλίσει την υπογραφή του Καμερουνέζου Joel Matip ως ελεύθερου από τη Schalke από τον περασμένο Ιανουάριο, ενός αμυντικού ψηλού αλλά με πολύ κοντρολαρισμένο παιχνίδι που θα παρείχε ασφάλεια και δεν βρισκόταν τυχαία στην κορυφαία ενδεκάδα της Bundesliga. Από το ίδιο πρωτάθλημα, που γνωρίζει άψογα, ο Klopp επέλεξε να φέρει έναν τερματοφύλακα για να δημιουργήσει σοβαρό ανταγωνισμό στον Simon Mignolet και το όνομα αυτού Loris Karius. Μπορεί ο 23χρονος πορτιέρο να μην έχει εντυπωσιάσει έως τώρα αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως το αγγλικό πρωτάθλημα απαιτεί sui generis προσαρμογή για κάθε ποδοσφαιριστή. Έπειτα, στα κεντρικά χαφ της Liverpool προστέθηκε από τη Newcastle και ο Georginio Wijnadlum, καθώς ο Klopp μάλλον επιθυμούσε να πάρει ακόμη περισσότερα τρεξίματα αλλά και γκολ από τους μέσους του και ο Ολλανδός ήρθε στο Anfield έχοντας 11 γκολ στην Premier League την περασμένη σεζόν με τους Magpies. Η πιο σημαντική όμως προσθήκη ήταν εκείνη του Sadio Mane από την Southampton και αυτό διότι η ομάδα είχε τεράστια ανάγκη από έναν winger με τα χαρακτηριστικά του Σενεγαλέζου. Μία προσθήκη που σίγουρα προσδίδει σπουδαία ποιότητα στο ρόστερ της ομάδας αλλά από μόνη της δεν κάνει θαύματα. Η Liverpool δεν χρειαζόταν μόνο έναν, αλλά περισσότερους παίκτες για τα «φτερά» της και εδώ συνίσταται ένα καίριο λάθος του μετεγγραφικού σχεδιασμού. Πλην του ότι ήταν ήδη γνωστό πως ο Mane θα έλειπε όλο τον Γενάρη στο Copa Africa, ο Coutinho που αγωνίζεται συνήθως στα αριστερά της επιθετικής τριπλέτας του Klopp είναι μόνο τύποις winger αφού αρέσκεται στο να συγκλίνει συχνότατα προς τον άξονα. Μόνες εναλλακτικές λύσεις για τις θέσεις αυτές στο ρόστερ είναι ο τραυματίας από την αρχή της σεζόν Sheji Ojo και ο 17χρονος Ben Woodburn από την ακαδημία. Λάθος νούμερο ένα διότι εξίσου σημαντικό ήταν και το γεγονός πως δεν αποκτήθηκε ένας striker. Η σεζόν ξεκίνησε με ένα false nine στο πρόσωπο του Firmino, που ναι μεν κάνει πολλές δουλειές αλλά δεν σκοράρει με συνέπεια και αξιοπιστία, έναν μονίμως τραυματία Daniel Sturridge που δεν θυμίζει σε τίποτε τον επιθετικό που πολλοί λάτρεψαν τη σεζόν 2013/2014, έναν ιδιαίτερα ταλαντούχο αλλά ανέτοιμο να κάνει τη διαφορά Divock Origi και έναν παίκτη που επέστρεψε μετά από πολύμηνη απουσία αλλά δυστυχώς τέθηκε εκ νέου εκτός για μεγάλο διάστημα στο πρόσωπο του Danny Ings. Λείπει, λοιπόν, ο παίκτης που θα μπορεί να συνεισφέρει αυτά τα 20+ γκολ κάθε σεζόν,τα οποία εξασφαλίζουν και τουλάχιστον την έξοδο στο Champions League.

Με αυτά και με αυτά, ο ισολογισμός της ομάδας βγήκε θετικός. Η Liverpool ήταν η μόνη ομάδα από το λεγόμενο big six, η οποία  δεν ξόδεψε στην ουσία ούτε ευρώ για προσθήκες παικτών από την τσέπη της και αυτό χάρη στις εξαιρετικές συμφωνίες που έγιναν για την παραχὠρηση δικών της παικτών, αλλά και επειδή δεν αγοράστηκαν παίκτες σε θέσεις όπου η είχε μεγάλη ανάγκη για ενίσχυση. Για παράδειγμα οι δύο ομάδες του Manchester είχαν ζημία από μετεγγραφές πάνω από 130.000.000 την ίδια ώρα που η Liverpool ολοκλήρωσε το μετεγγραφικό της παζάρι με κέρδος κοντά στα 15.000.000 λίρες. Η ευθύνη μπορεί να βαραίνει τον Klopp ή τη διοίκηση περισσότερο ή λιγότερο αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Η ομάδα έμεινε με ένα ρόστερ εξαιρετικά περιορισμένο σε επιλογές και αρκετά δύσκαμπτο.

Και σε αυτό το περιορισμένο αριθμητικά ρόστερ ήρθε να προστεθεί και η ένταση της καλοκαιρινής προετοιμασίας (π.χ τριπλές προπονήσεις ανά πολλές μέρες), γεγονός που σίγουρα μπορεί να επιφέρει σημαντικό αγωνιστικά τίμημα μεσούσης της περιόδου ακόμη και σε μία ομάδα χωρίς ευρωπαικές υποχρεώσεις.

 

Φανταστικό φθινόπωρο

 Κατά τους φθινοπωρινούς μήνες, η Liverpool έγραφε χιλιόμετρα ασταμάτητα. Πίεζε τους αντιπάλους της ασφυκτικά και ασφαλώς μοίραζε γκολ χωρίς διακρίσεις. Σε 19 παιχνίδια για τον πρώτο γύρο, η ομάδα του Klopp είχε μόλις 2 ήττες και παράλληλα διέθετε την πλέον παραγωγική επίθεση του πρωταθλήματος. Οι εξαιρετικοί αυτοί μήνες ήταν η βάση πάνω στην οποία δημουργήθηκαν προσδοκίες για μία πετυχημένη σεζόν.

 

Τραυματισμός Coutinho

Στην τρομερή πορεία του πρώτου γύρου πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε ο Philippe Coutinho. Ο Βραζιλιάνος σκόραρε, μοίραζε ασίστ αλλά το σημαντικότερο ήταν πως παρουσίαζε σταθερότητα στην καλή απόδοση. Στα τέλη Νοεμβρίου όμως τραυματίστηκε και θα έλειπε από την ομάδα για περίπου έξι εβδομάδες όπως και έγινε. O Klopp αποφάσισε να εμπιστευτεί τον Origi για τη θέση στο «9» και μετατόπισε τον Firmino αριστερά εκεί που αγωνιζόταν ο συμπατριώτης του. Nαι μεν ο νεαρός Βέλγος σκόραρε διαδοχικά σε κάποια παιχνίδια παρόλα αυτά η ομάδα έμοιαζε απορρυθμισμένη και έλειπαν πολλά πράγματα που προσέφερε ο Firmino αγωνιζόμενος ως false nine. Ο Βραζιλιάνος έμοιαζε άφαντος στα αριστερά και κάπου εκεί άρχισαν να διαφαίνονται τα πρώτα σύννεφα ανησυχίας.

 

Ο κάκιστος Γενάρης

Ο Ιανουάριος έφθασε και ήταν η ώρα του Sadio Mane να αναχωρήσει για το Copa Africa. Η αρχή του 2017 δηλαδή βρήκε τη Liverpool για ένα διάστημα χωρίς Mane, Coutinho άρα και χωρίς τους δύο βασικούς και μοναδικούς παίκτες που αγωνίζονταν στα πλάγια. Σε αυτό ήρθε να προστεθεί και το βαρύτατο αγωνιστικό πρόγραμμα με 9 αγώνες σε διάστημα 31 ημερών. Δυστυχώς απεδείχθη πως είχαν βάση οι ανησυχίες πολλών για το τι μέλλει γενέσθαι όταν θα αποχωρούσε ο Σενεγαλέζος. Η ομάδα έμοιαζε πως είχε αρχίσει να μένει από δυνάμεις τόσο σωματικά όσο και πνευματικά και έλειπε ο παίκτης που θα μπορούσε με μία έξτρα ενέργεια όπως μία διείσδυση ή ένα καλό σπριντ στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας να δώσει λύσεις απέναντι σε καλά οργανωμένους αντιπάλους ή σε κακές μέρες. των συμπαικτών του. Εναλλακτικό σχέδιο δεν υπήρχε. Οι Reds προσπαθούσαν με ένα σχεδιο που δεν απέδιδε να καταβάλλουν αντιπάλους που είχαν διαβάσει άψογα τις αδυναμίες της ομάδας του Merseyside αλλά και την προβλεψιμότητα της. Η παντελής έλλειψη παιχνιδιού από τα πλάγια και η συμφόρηση στον άξονα έκανε τις διπλές ζώνες άμυνας κάθε αντιπάλου να μοιάζουν ανυπέρβλητες. Δεν έλειπαν μόνο τα γκολ αλλά και η δημιουργία φάσεων και η φαντασία. Και πως άλλωστε να μην λείπουν όταν σε κάκιστα παιχνίδια ή περιόδους προβληματικές δεν υπάρχουν παίκτες παγκόσμιας κλάσης που θα κάνουν τη διαφορά ή θα «κουβαλήσουν» μία ομάδα με την αύρα και την προσωπικότητά τους. Τελευταίοι τέτοιου επιπέδου παίκτες ήταν ο Luis Suarez και o Steven Gerrard.

Από την άλλη μεριά ενώ κατανοούμε τη σκέψη του Klopp πως τον Ιανουάριο είναι δυσεύρετοι οι παίκτες, οι οποίοι θα κάνουν άμεσα τη διαφορά, δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως ένας σύλλογος με το βεληνεκές της Liverpool δεν θα μπορούσε να φέρει λόγου χάριν τον Dimitri Payet (ο οποίος εν τέλει κατέληξε στην Marseille) ή τον Quincy Promes από το ρώσικο πρωτάθλημα και τη Spartak Moscow. Ακόμη δεν είναι εύκολο να προσεγγίσει η Liverpool παίκτες παγκόσμιας κλάσης από τις κορυφαίες ομάδες όμως απαιτείτο μία στάθμιση ανάμεσα στο ρίσκο του να μείνεις με το ίδιο ρόστερ ενώ ήδη έχει αρχίσει να παρουσιάζεται αγωνιστική δυσαρμονία και την επιλογή να πάρεις έναν παίκτη που το καλοκαίρι μπορεί και να μην ήταν στις πρώτες σου επιλογές. Ο Γερμανός τεχνικός αποφάσισε να πάρει το ρίσκο μένοντας ανενεργός τη μετεγγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Ένα ρίσκο που πήρε εν γνώσει και του γεγονότος πως δεν θα είχε στη διάθεση του τον πολύτιμο «κενό» Ιανουάριο της Bundesliga. Δεν θα είχε δηλαδή ούτε χρόνο για να πάρουν ανάσες οι παίκτες του ούτε ενδεχομένως για να επιστρέψουν σε φουλ ρυθμούς κάποιοι τραυματίες.

 

 

Στο διά ταύτα :

Όπως κατέστη εμφανές, δεν είναι ένας ή δύο οι λόγοι της αγωνιστικής πτώσης της ομάδας επί 40 μέρες. Είναι ένα σύνολο επιμέρους αιτιών, τα οποία όμως αγωνιστικά και ποδοσφαιρικά εξηγούνται όπως αρέσκεται να λέει και ο ίδιος ο Klopp. Η ευθύνη δεν βαραίνει σίγουρα έναν. Ευθύνες φέρει η διοίκηση για την εμμονική προσκόλληση σε ένα οικονομικό μοντέλο που δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες ενός τεράστιου συλλόγου με εκατομμύρια οπαδών ανά τον κόσμο. Ευθύνες φἐρει ο Klopp τόσο για την άνιση κατάρτιση του ρόστερ το καλοκαίρι όσο και για την πεισματική του άρνηση να διορθώσει την κατάσταση εν μέρει τον Ιανουάριο. Ευθύνες όμως φέρουν και οι ίδιοι παίκτες ως οι απόλυτοι πρωταγωνιστές του παιχνιδιού διότι καλούνται σε περιόδους δύσκολες όπως η τωρινή να αναλάβουν περισσότερες πρωτοβουλίες και να μην κρύβονται μεταφέροντας την ευθύνη σε κάποιον συμπαίκτη τους. Ακόμη και σε άσχημες περιόδους που είναι πάντα για όλους μέσα στον αθλητισμό και δη στο ποδόσφαιρο, το λιγότερο που μπορούν να κάνουν οι παίκτες είναι να αγωνίζονται με πάθος και μαχητικότητα. Βέβαια μετά από καιρό, η ομάδα θα έχει όχι μόνο χρόνο να πάρει ανάσες (3 παιχνίδια το Φεβρουάριο) αλλά και ένα ρόστερ χωρίς τραυματισμούς ώστε στα εναπομείναντα 14 παιχνίδια να θυμήσει πάλι τη Liverpool που θαυμάσαμε το φθινόπωρο.  You’ll Never Walk Alone!

Μοιραστείτε το!

Αφήστε μια απάντηση

Top
Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com