Συντάκτης: Παναγιώτης Σιώζος

Σχωράτε με για τον τίτλο, αλλά * θα καταπιεζόμουν πολύ αν δεν έγραφα αυτό που μου ήρθε κατευθείαν.

Δεν έγραψα μετά το παιχνίδι με την Μιντλεσμπρο επειδή βαριόμουν, δεν είχα χρόνο. Η ομάδα σε εκείνο το παιχνίδι έπαιξε ιδιαίτερα καλά. Δεν έχω σκοπό να το κουράσω με το προ-περασμένο ματς, 4 λέξεις θα πω μόνο. ΛΑ ΛΛΑ ΝΑ ΡΟΣ.

Πάμε τώρα στα φρέσκααααα….

Κατά την διάρκεια του αγώνα, μιλούσα με τον συμπαθέστατο γκαντέμη φίλο μου Γιώργο και ενώ μου λέει ότι έχουμε μπει κάπως φοβισμένα στο παιχνίδι του λέω, ότι είναι τα πρώτα 25′ λεπτά, και αν βγουν αυτά θα είναι πιο εύκολο. Η πυρίτιδα δεν ανακαλύφθηκε εκείνη την ώρα σε καμία περίπτωση.

Η Νέβερτον μπήκε πάρα πολύ δυνατά στο παιχνίδι. Δυνατά στην συγκεκριμένη περίπτωση σε κυριολεξία. Θέλησε να πάει το παιχνίδι στο physical. Και από την στιγμή που ήταν γηπεδούχος και είναι χειρότερη ποιοτικά ομάδα από εμάς, ορθώς έπραξε. Και ήταν φυσιολογικό για την Λίβερπουλ να χρειαστεί κάποιο χρονικό διάστημα ώστε να μπει στον πλήρη ρυθμό του αγώνα,

Θεωρώ το physical game, και το «ξύλο» γενικά το aggressive παιχνίδι πλήρη αποδεκτό αρκεί να μένει σε ποδοσφαιρικά πλαίσια. Το θέμα είναι πως συνήθως όσο περνάει ο χρόνος τόσο πιο εύκολα γίνονται τα πράγματα για την ομάδα που υπερισχύει σε ποιότητα. Καθώς ειδικά σε κλίματα όπως το αγγλικό η κούραση των παικτών είναι σαφώς μεγάλη, και αν συμπεριλάβουμε και τον ρυθμό των αγώνων εκεί….καλύτερα εμείς να ανάψουμε τσιγάρο.

Στα πρώτα 25 λεπτά λοιπόν, αναμφισβήτητα καλύτερος για την ομάδα ήταν ο…Κλαβαν. Μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Όχι ότι είχε δείξει κακά δείγματα. Απλά δεν του το είχα. Πολύ καλός ήταν και στο ματς με την Μιντλεσμπρο.

Την συνέχεια του κειμένου, μπορείτε να την διαβάσετε εδώ