Επιμέλεια: Σταύρος Μπέκας

Αφού δεν την αντέχετε τόση ποιότητα, γιατί ασχολείστε με τη Liverpool και την Premier League; Προβατάκια μου γλυκά μια χαρά δεν περνάτε με τις ομαδούλες σας, τη Σούπα Λίγδα και τους απατεωνίσκους που προσκυνάτε; Υπέροχα δεν είναι στα άδεια γήπεδα με τις άδειες καρδιές; Αφήστε μας λοιπόν στην ησυχία μας εμάς τους ρομαντικούς. Αφήστε μας να ξυπνάμε και να κοιμόμαστε με το liverbird αγκαλιά. Αφήστε μας να απολαμβάνουμε τη νέα εποχή Klopp. Αφήστε μας να στεναχωριόμαστε μία και να χαιρόμαστε δέκα.. Που και το αντίθετο να συνέβαινε εδώ που τα λέμε, πάλι ευτυχισμένοι θα ήμασταν – και ξέρετε γιατί;

Όχι, που να το ξέρετε..

..Θα ήμασταν και πάλι ευτυχισμένοι επειδή για εμάς το να υποστηρίζουμε αυτό το club είναι στάση ζωής, δεν είναι οπορτουνισμός όπως είναι για εσάς (Λιβερπουλάρα στις νίκες, loserpool στις ήττες – θα έπρεπε να ντρέπεστε και μόνο που σκέφτεστε αυτή τη λέξη). Εμείς εξίσου θα αγαπούσαμε την ομάδα μας αν θα ήταν η Leeds, η Nottingham, η Derby, η Sheffield, η Villa ή η Newcastle. Πόσο μάλλον λοιπόν όταν ο σύλλογος που υποστηρίζουμε είναι η μεγάλη Liverpool – η ομάδα με moto το You’ll Never Walk Alone. Μου θέλετε και You’ll Never Walk Alone που με την πρώτη ήττα μετά από 3μιση μήνες, βγάζετε τα μαχαίρια. Αποκαλείτε plastic fans αυτούς της Chelsea, αλλά guess what, ρίξ’τε μια ματιά στον καθρέφτη..

..Στην Αγγλία δεν παίζεις φιλικά ματσάκια με κομπάρσους – παίζεις με εξαιρετικά οργανωμένες και δουλεμένες ομάδες που τα δίνουν όλα για 95 λεπτά. Και οι αγώνες δεν κερδίζονται στα χαρτιά – κερδίζονται με μάχες πάνω στο χορτάρι. Με μάχες κέρδισες αυτούς τους 30 βαθμούς – μετά από μάχη έχασες τους 3 χθες. Δεν τους έχασες με κατεβασμένα τα χέρια – ναι ήσουν νωθρός για κάποιο διάστημα αλλά σκόραρες 3μιση γκολ εκτός έδρας, τα οποία απλώς τελικά δεν ήταν αρκετά. Συμβαίνουν και αυτά στο ποδόσφαιρο – ούτε ήρθε το τέλος του Κόσμου, ούτε έχασες τις ελπίδες σου για τίτλο, ούτε χρειάζεται να αλλάξεις την τακτική και τη φιλοσοφία σου..

..Δηλαδή αν περνούσε 2 χιλιοστά παραπάνω τη γραμμή το corner του Milner και γινόταν το 1-4 στο 70’, δεν θα μιλούσες για εμφατική εμφάνιση; Δηλαδή αν έμπαινε το σουτ του Origi στο 91’ και έπαιρνες τη νίκη με 3-4, δεν θα μιλούσες για τον σπουδαίο χαρακτήρα που δείχνει αυτή η ομάδα; Αν θα ήθελες η ομάδα σου να παίζει για το μηδέν θα έπρεπε να προσλάβεις τον Conte ή τον Mourinho. Αν θα ήθελες η ομάδα σου να είναι γεμάτη μισθοφόρους θα έπρεπε να προσλάβεις τον Ancelotti. Προφανώς όμως επειδή η διοίκηση δεν μπορεί να ανταγωνιστεί οικονομικά, ούτε τη Marketing Utd, ούτε τον Abramovich, πόσο μάλλον τον Mansour, για αυτό επέλεξε να φέρει στη Liverpool τον Klopp, έναν προπονητή που παίζει φουλ επιθετικά και ειδικεύεται στο να ανακαλύπτει ταλέντα τα οποία στη συνέχεια μετατρέπονται σε World Class παίκτες..

..Μας τα έχετε κάνει zeppelin με τα μεγάλα ονόματα. Ήταν μεγάλο όνομα ο Lewandowski όταν τον αγόρασε με 3.3 από τη Lech Poznan; Ήταν ο Hummels όταν τον πήρε με 2.9 από τη Bayern; Ήταν ο Gundogan που τον πήρε με 3.8 από τη Νυρεμβέργη; Ήταν ο Aubameyang που τον πήρε με 9.1 από τη St. Ettiene; Ή μήπως ήταν ο Kagawa που τον πήρε για μερικά χιλιάρικα από την Ιαπωνία; Ας παραθέσουμε μερικές ατάκες που θα ακούγαμε από εσάς εκείνα τα καλοκαίρια αν θα ήσασταν ‘’οπαδοί’’ της Dortmund.

<<Καλά ο άλλος πήγε και πήρε επιθετικό από το πολωνικό πρωτάθλημα. Δεν θα βάλουμε goal μέχρι τα Χριστούγεννα>>

<<Ρε αυτόν δεν τον ήθελε η Bayern και μας τον φόρτωσε. Ποιος ξέρει τι σαπάκι είναι>>

<<Gundoποιος? LOL ρε LOL>>

<<Έφυγε ο Goetze και αντί να βάλει άλλα 100 να πάρει τον Messi, μας έφερε παίκτη από τη Gabon. Ρε το’ξερες ότι υπάρχει τέτοια χώρα;>>

<<Ιαπωνικό αυτοκίνητο ξέραμε, Ιαπωνικό air-condition επίσης. Είναι δυνατόν να πετάμε τόσα χιλιάρικα για Ιάπωνα ποδοσφαιριστή ρε; Δεν τα έδιναν σε μένα καλύτερα>>

Ναι, δεν είναι όλα τέλεια – πως θα μπορούσαν να είναι άλλωστε – ο αγαπημένος μας σύλλογος όμως μπαίνει επιτέλους σε σειρά. Ήρθε πέρυσι ένας σπουδαίος προπονητής, ανέλαβε ένα τουρλουμπούκι, μία ομάδα που άλλαζε σύστημα κάθε βδομάδα. Μία ομάδα με αρκετούς ταλαντούχους ποδοσφαιριστές αλλά με χαμηλή αυτοπεποίθηση.. Και ήδη την έχει μετατρέψει σε διεκδικήτρια τίτλων παίζοντας την περσινή σεζόν σε δύο τελικούς. Οκ, ούτε φέτος είναι το φαβορί για το πρωτάθλημα, αλλά τουλάχιστον τους κοιτάζει στα μάτια. Έχει επαναφέρει τη σοβαρότητα και την ελπίδα για διακρίσεις που έλλειπαν για χρόνια από τη Liverpool. Δεν έχει χάσει από καμία ομάδα που έχει τους ίδιους στόχους, έχει μόλις δύο ήττες συνολικά και παίζει πολύ ελκυστικό ποδόσφαιρο. Βήμα-βήμα θα βελτιωθεί ακόμη περισσότερο και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα μπορέσει στα επόμενα χρόνια να θυμίσει ξανά τη μεγάλη ομάδα του παρελθόντος. Μέχρι τότε, όσοι πραγματικά αγαπούν αυτόν τον σύλλογο, καλό θα είναι να τον στηρίζουν έμπρακτα. Είναι άλλο πράγμα η ψύχραιμη κριτική σε κάποιο σημείο που μπορεί να έχουμε εντοπίσει και είναι άλλο πράγμα η ισοπέδωση και η απώλεια μνήμης.

Come on you mighty Reds, 
Come on you mighty Reds, 
Come on you Reds, 
Come on you mighty Reds!