Στο τρίτο μέρος αυτής της εκτενούς ανασκόπησης θα εξετάσουμε και τη στάση του κόσμου απέναντι στην ομάδα. Η στάση του κόσμου συνίσταται όχι μόνο στην τήρηση του YNWA αλλά και τις ανησυχίες, τις προσδοκίες, τις αντιδράσεις και την οριοθέτηση των στόχων γενικότερα.

 Θα λάβουμε ως αφετηρία το καλοκαίρι του 2014. Ένα καλοκαίρι που ο κόσμος όφειλε να σταθμίσει και να διαχειριστεί παράλληλα μία μεγάλη απογοήτευση και ένα μεγάλο πιστεύω. Ας πάρουμε την απογοήτευση. Μέσα σε μία τρελή σεζόν, μία σεζόν με 38 ματς πρωταθλήματος να αποφέρουν 101 φορές παραβίαση της αντίπαλης εστίας όλοι απορούν πως η Liverpool ΔΕΝ πήρε εκείνο το πρωτάθλημα. Μία χρονιά που η ομάδα μας ξεπέρασε ΑΠΟΛΥΤΑ τις δυνατότητες της. Όταν μιλάμε για ένα ρόστερ 13 και πολύ χοντρικά 14 παικτών κανείς δεν θα πόνταρε σε μία τέτοια ομάδα ώστε 3 αγώνες πριν το τέλος να έχει τον τίτλο στα χέρια της. Και όμως η Liverpool έφθασε στην πηγή αλλά δεν ήπιε νερό. Ατάκες τύπου ¨αν δεν παίρνεις αυτό το πρωτάθλημα τότε ποιο θα πάρεις¨  ακούγονταν παντού. Και εδώ έρχεται να κολλήσει το πιστεύω. Ναι μεν χάθηκε μία ιστορικά μεγάλη ευκαιρία να γραφτεί ξανά ένα λαμπρό μέλλον, αλλά η ομάδα είχε επιστρέψει μετά από 5 χρόνια στο Champions League. Η ομάδα είχε λανσάρει ένα εντυπωσιακό μοντέλο παιχνιδιού. Η ομάδα ακόμη και αν αποχώρησε ο Luis Suarez είχε χρήματα να επενδύσει. Η ομάδα είχε έναν νεαρό προπονητή που με ένα ρόστερ ισχνό έφθασε κοντά στο απίστευτο. Η ομάδα είχε όλα όσα θα δικαιολογούσαν μία αισιοδοξία και φιλοδοξία. Πράγματι αυτές δημιουργήθηκαν. Η ομάδα όμως απογοήτευσε. Η ομάδα δεν ανταποκρίθηκε στην πίστη πολλών πως θα έκανε το βήμα παραπάνω και θα έχτιζε στο παρ΄ολίγον θαύμα του 2014. Πέρα από αυτό, ήρθε και η αποχώρηση του Steven Gerrard που γέμισε τον κόσμο μένος και αμφιβολία κατά της διοίκησης και του τότε coach Brendan Rodgers. Τότε, ίσως αναπόφευκτα ο κόσμος στράφηκε στα ‘αν’.. Αν δεν είχε γλιστρήσει ο αρχηγός 1 χρόνο πριν…Αν ήμασταν πρωταθλητές.. Αν δεν είχε αποχωρήσει ο σπουδαίος Ουρουγουανός.. Η πίστη και η προσδοκία έδωσαν τη θέση τους στην απαισιοδοξία και την αναπόληση..

 Ο Rodgers συνέχισε στον πάγκο και το καλοκαίρι του 2015 αλλά πλέον είχε χάσει τους περισσότερους φίλους και υποστηρικτές του. Το Anfield είχε περισσότερους επικριτές του. Το Anfield δεν θύμιζε πλέον μία από τις πλέον γνωστές ποδοσφαιρικές πνοές και ατμόσφαιρες αλλά ένα εμπορικοποιημένο βιομηχανικό κοινό. Το YNWA είχε κλονιστεί. Η ομάδα συνέχιζε να προβληματίζει. Ο Rodgers αποτέλεσε παρελθόν. Η FSG βρέθηκε και αυτή στο επίπεδο της κριτικής έως ότου έκανε κίνηση ματ στις καρδιές του κόσμου. Έφερε έναν άνθρωπο γεννημένο για τη Liverpool, τον Jurgen Klopp. Το όραμα, η αισιοδοξία, το πάθος όλα επέστρεψαν από την ημέρα που ο Γερμανός πάτησε το πόδι του στη Γηραιά Αλβιώνα. Ο Γερμανός ήταν η αφορμή που ΟΛΟΙ είχαν ανάγκη. Μέσα σε λίγους μήνες, το YNWA ήχησε ξανά πολύ δυνατά. Ο κόσμος στάθηκε όλος πίσω από την καινούρια προσπάθεια και κυρίως οι 2 τελικοί σε λίγους μήνες έδειξαν ότι ο δρόμος μίκρυνε προς τη δόξα. ΟΧΙ, είναι η απάντηση μας. Ο δρόμος δεν μίκρυνε. Μίκρυνε η υπομονή, η αντοχή και το κουράγιο μιας τεράστιας και παθιασμένης μάζας φιλάθλων να βγει η ομάδα από το τέλμα. Ο άνθρωπος που για κάποιους αποτελεί την τελευταία ελπίδα ήδη μετά το πέρας 3 αγωνιστικών φέτος δέχεται τεράστια κριτική. Θεμιτή αλλά έως ένα βαθμό. Η απογοήτευση είναι αδιανόητο να φέρνει ισοπέδωση. Και κατά τη γνώμη μας, δεν θα αδικήσουμε τον κόσμο που έχει κουραστεί να περιμένει. Θα αδικήσουμε όμως όλο αυτό τον κόσμο που χαρακτηρίζονται εύκολα ως αιθεροβάμονες. Που θέτουν λάθος στόχους. Τέλος τα ΨΕΜΑΤΑ. Η Liverpool εδώ και κάποια χρόνια δεν είναι μεγάλη ομάδα. Δεν είναι ούτε καν στις 4 μεγαλύτερες αγγλικές ομάδες. Είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ σύλλογος. Δυστυχώς όμως, σε μία εποχή που τα χρήματα και οι επενδύσεις αγοράζουν τίτλους στην καλύτερη και βαθμούς στη χειρότερη αυτό δεν έχει σημασία. Ο ρομαντισμός, η φανέλα και το όνομα έπαψαν να κερδίζουν εδώ και καιρό. Για αυτό, λοιπόν, δεν είναι εποχή να λέμε πως μπορούμε να διεκδικήσουμε λόγου χάριν το πρωτάθλημα. Γιατί ακόμη πρέπει να γίνουν κάποια βήματα. Και για αυτό προσελήφθη ο συγκεκριμένος αρχιτέκτονας. Για αυτό καλύπτεται με 6ετή επέκταση συμβολαίου πλέον. Όχι δεν είναι θεός. Όχι δεν είναι υπεράνω κριτικής, εξάλλου και εμείς ως σελίδα γνωρίζετε καλά πως κάθε φορά εκφράζουμε τη διαφωνία μας σε επιλογές του ή τον κριτικάρουμε και μάλιστα σφοδρά κάποιες φορές. Αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως τείνουμε αν συνεχίσουμε να χάσουμε την κουλτούρα και το χαρακτήρα μας σαν φίλαθλοι. Και ιστορικά δεν είμαστε όποιοι και όποιοι φίλαθλοι.  Ήρθε η ώρα να λέμε αλήθειες, να βλέπουμε σκληρά την πραγματικότητα και όλα τα άλλα ίσως είναι πιο κοντά από όσο νομίζουμε. Αρκεί τα πόδια μας να μην είναι  πέρα από το πάπλωμα μας και να δώσουμε την ευκαιρία που οφείλουμε πρώτα απέναντι στον εαυτό μας και σε μία προσπάθεια που με κάποιες ακόμη αλλαγές δείχνει ότι μπορεί. Ειδάλλως τι θα έχει απογίνει το You Will Never Walk Alone?

Με αυτά και με αυτά παρουσιάσαμε το φετινό καλοκαίρι και όχι μόνο όσον αφορά τα πιο φλέγοντα ζητήματα της ομάδας όσο πιο σύντομα και περιεκτικά μπορούσαμε πάντα με την ξεχωριστή ματιά, την ιδιαίτερη σκοπιά και την ειλικρίνεια που προσπαθούμε να διατηρούμε σαν σελίδα. Αυτός είναι και ο ρόλος εξάλλου μιας ανασκόπησης. Ευχόμαστε να έχουμε έναν χειμώνα και μία χρονιά γεμάτη ευχάριστες αναμνήσεις .

ΥNWA!!