Τη πρώτη σεζόν του Brendan στην ομάδα,κάναμε υπομονή και τον στηρίξαμε όλοι γιατί ήταν ένας νέος άνθρωπος που υποσχέθηκε επιθετικό και ελκυστικό ποδόσφαιρο. Τη δεύτερη σεζόν έκανε πράξη τις υποσχέσεις του, καθιέρωσε το 4-1-2-2-1, είχαμε σχεδόν σε όλους τους αγώνες τη κατοχή της μπάλας, σκοράραμε 101 goals και χάσαμε στο νήμα το πρωτάθλημα. Τη Τρίτη σεζόν όμως ο Rodgers ξεγυμνώθηκε. Άλλαξε όλα τα πιθανά συστήματα το Φθινόπωρο, μέχρι να καθιερώσει το 3-4-2-1 τον Δεκέμβριο. Η ομάδα άρχισε να αποκτάει σταθερότητα, ανέβηκε στον πίνακα και έδειχνε ικανή να διεκδικήσει τους στόχους της όταν ξαφνικά άρχισε πάλι τους πειραματισμούς που οδήγησαν τη Liverpool στους αποκλεισμούς από Besiktas / Villa. Το χειρότερο όμως είναι ότι η ομάδα έμεινε εκτός 4άδας με αποτέλεσμα στη πρώτη μετά-Gerrard σεζόν να μην αγωνιστεί στο Champions League. Είναι σαφές ότι με τη φυγή Suarez / Gerrard και χωρίς την ύπαρξη μεγάλου προπονητή δεν μπορούμε να προσελκύσουμε πρωτοκλασάτους ποδοσφαιριστές, παρ’όλα αυτά υπάρχουν τα τρανά παραδείγματα των Borussia Dortmund / Atletico Madrid, που έφτιαξαν εξαιρετικές ομάδες με budget πολύ μικρότερο από το δικό μας. Ο Rodgers στις δεκάδες μεταγραφές που έχει κάνει, έχει φέρει μερικούς πολύ καλούς ποδοσφαιριστές, δεν τους διαχειρίζεται όμως καθόλου σωστά. Έχουμε ξαναπεί για τα ολέθρια λάθη του καλοκαιριού που μας πέρασε. Έφυγε ο Sterling και όχι μόνο δεν αγόρασε winger, αλλά έδωσε δανικό τον Markovic με αποτέλεσμα να μείνει μόνο με τον άπειρο Jordon Ibe. Την ίδια στιγμή δεν αγόρασε ούτε βασικό αριστερό μπακ, ούτε αναπληρωματικό δεξι μπακ, με αποτέλεσμα να συνεχίζει τις αλχημίες με τους Gomez / Emre Can.
Η νέα σεζόν ξεκίνησε λοιπόν και ο Rodgers έχει παίξει 6 διαφορετικά συστήματα σε 7 αγώνες!!! Θεωρώ πως είναι παγκόσμιο ρεκόρ. Σε καμία Ασιατική ή Αφρικάνικη ομάδα δεν μπορεί να έχει συμβεί κάτι παρόμοιο.. Στους πρώτους 5 αγώνες δοκίμασε 4-2-3-1, 4-1-4-1, 4-3-2-1 και 4-3-3. Μεσοβδόμαδα επέστρεψε σε 3άδα άμυνας με 3-4-2-1 ενώ χθες το άλλαξε σε 3-4-1-2. Τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο να είχες θα ήταν αδύνατον να βγάζουν αυτοματισμούς όταν σε κάθε αγώνα παίζουν σε άλλη θέση. Οι παίκτες της Liverpool δεν έχουν τη παραμικρή ευθύνη για τον ερασιτεχνικό τρόπο που χειρίζεται την ομάδα ο προπονητής.
Ας δούμε τι έγινε χθες όμως. Η εικόνα μας ήταν σαφώς βελτιωμένη, αλλά όχι αρκετά ώστε να μας κάνει να διεκδικήσουμε οποιονδήποτε από τους στόχους μας. Η παρουσία των Sakho (αποθεώθηκε κάποια στιγμή από τον κόσμο στο Anfield) / Emre Can στη 3άδα της άμυνας σίγουρα ηρέμησε την ομάδα, αλλά η απουσία του Emre από το κέντρο δημιούργησε προβλήματα στην ανάπτυξη. Επειδή δεν γίνεται να τον κλωνοποιήσουμε, τουλάχιστον για το διάστημα που λείπει ο Hendo καλό θα είναι να παίζει στα χαφ. Ο Lucas είναι καλός στα αμυντικά του καθήκοντα, αλλά δεν βοηθάει καθόλου στην επίθεση. Σε αυτό το επίπεδο δεν έχουμε τη πολυτέλεια για παίκτες που δεν κάνουν όλες τις δουλειές.. Ο αρχηγός Milner μπορεί να μην βρέθηκε στη καλύτερή του μέρα, αλλά τον αδικούν κατάφορα τα διάσημα pages της Liverpool με τις βαθμολογίες που του δίνουν. Αμυντικά ήταν και πάλι πολύ καλός, ήταν πρώτος στα κλεψίματα, έτρεξε μακράν τα περισσότερα χιλιόμετρα (και παραμένει πρώτος σε όλη τη Premier League σε αυτόν τον τομέα). Επιθετικά ήταν όντως μέτριος αλλά υπάρχει δικαιολογία για αυτό. Ο Hendo είναι τραυματίας, ο Emre στην άμυνα και ο Lucas δεν ανεβαίνει μέτρα στο γήπεδο με αποτέλεσμα σε αρκετές περιπτώσεις να εγκλωβίζεται ανάμεσα σε τρεις αντιπάλους.Πρέπει να ενισχυθούν τα χαφ μας με δημιουργηκότητα. Μέσα στη γενικότερη μετριότητα χθες είδαμε και μερικά θετικά στοιχεία όμως. Η απόδοση του Moreno άγγιξε για πρώτη φορά τη τελειότητα! Οι κούρσες του ήταν ότι πιο επικίνδυνο είχαμε να δείξουμε. Αν συνεχίσει έτσι αλλάζουμε επίπεδο, επειδή όμως είναι από τους πιο ασταθείς παίκτες μας κρατάμε μικρό καλάθι. Η είσοδος του Ings στο δεύτερο ημίχρονο, όχι μόνο μας έδωσε το goal, μας έδωσε ενέργεια, μας έδωσε τρεξίματα, ευκαιρίες για συνδυασμούς, αλλά πάνω απ’όλα μας έδωσε Liverpool mentality! Ο Danny δεν αφήνει ούτε μισή φάση να πάει χαμένη και ταιριάζει απόλυτα στην ιστορία της κόκκινης ομάδας. Φαντάζομαι πως έχει γίνει ήδη ένας από τους αγαπημένους της εξέδρας.. Το σημαντικότερο θετικό στοιχείο όμως στον χθεσινό αγώνα είναι άλλο. Για πρώτη φορά μετά τη σεζόν 13-14 είδαμε τους 3 ‘’επιθετικούς’’ μας να γυρνάνε στο κέντρο για να παίξουν pick n’ roll (θα μου επιτρέψουν οι μπασκετικοί). Οι Benteke / Sturridge / Coutinho (και μετέπειτα οι Ings / Firmino) θύμισαν σε κάποιο βαθμό τις κινήσεις της μαγικής 3άδας Suarez / Sturridge / Sterling το 13-14.
‘Εχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να το λέω αλλά ο μόνος τρόπος να διεκδικήσουμε οτιδήποτε φέτος, είναι μέσω της σταθερότητας. Από τη στιγμή που η διοίκηση αδυνατεί να κατανοήσει ότι χρειαζόμαστε έναν σοβαρό manager, θα πρέπει επιτέλους ο Rodgers να διαλέξει και να καθιερώσει ένα από τα έξι φετινά του συστήματα και να δώσει την ευκαιρία στους παίκτες μας να δεθούν και να βγάλουν τους αυτοματισμούς που τόσο απαραίτητοι είναι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο..
YNWA
-Σταύρος Μπέκας (LFC of Our Dreams)