Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ Gerrard στον αγώνα με την Chelsea…απαιτεί ..μια αληθινή εξήγηση.
Ο Brendan Rodgers της Liverpool δεν νιώθει ξένος σε παράξενες δηλώσεις και απογοητευτικές συνεντεύξεις, αλλά κάτι που είπε αμέσως μετά την ισοπαλία 1-1 της ομάδας του με την Chelsea φαίνεται να μην το πρόσεξε πολύς κόσμος πέρα από τους φιλάθλους στο Merseyside.
Ενώ αρκετές από τις συζητήσεις σε Εθνικό επίπεδο αναλώθηκαν γύρω από το χειροκρότημα του οποίου ο Gerrard έγινε αποδέκτης (και αργότερα διασκεδαστικά το απέρριψε) από το πλήθος του Stamford Bridge,οι φίλαθλοι της Liverpool έμειναν..μπερδεμένοι και θυμωμένοι από την τυπική εξήγηση που έδωσε ο Rodgers για την αλλαγή του Gerrard.
«Έγινε απλά για να του δώσω την δυνατότητα της αναγνώρισης αφού ίσως αυτή να ήταν και η τελευταία φορά που έπαιξε στο Stamford Bridge»
Πολλοί Kopites έχουν μάθει πλέον να μην ‘καταπίνουν’ εύκολα ότι τους ‘σερβίρει’ ο Βορειο-Ιρλανδός. Ανεξάρτητα από το αν παραδέχεται ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πάρει την υπογραφή του Mario Balotelli και να το πραγματοποιεί 2 βδομάδες αργότερα, ή να αρνείται το ενδιαφέρον του για τον Memphis Depay λίγο μετά αφότου ο νεαρός Ολλανδός προτίμησε την Manchester United, o Rodgers είναι θα μπορούσαμε να πούμε επιρρεπής στο να αλλάζει λίγο την αλήθεια.
Θα μπορούσατε να τον απεικονίσετε να παραθέτει σχεδόν τον γέρο Οbi Wan Kenobi από την ‘Επιστροφή των Τζεντάι’ . «Ότι σας είπα είναι αλήθεια..υπό μια ορισμένη οπτική γωνία». Είναι γεγονός βέβαια ότι σχεδόν δεν ήθελε καθόλου τον Balotelli στην ομάδα του όταν έκανε εκείνες τις δηλώσεις και ίσως κάποιοι άλλοι στην ομάδα να πίεζαν περισσότερο για τον Depay; ο τεχνικός διευθυντής της PSV παραδέχεται ότι μίλησε στον Ian Ayre και όχι στον Rodgers. Παρ’όλα αυτά είναι δύσκολο να κοιτάξουμε την εξήγηση του στο γιατί αντικατέστησε τον Gerrard και να μην σκεφτούμε ότι ‘τέντωσε’ την αλήθεια σε σημείο ρήξης.
Ελπίζουμε ότι ο Rodgers λέει την γνήσια αλήθεια γιατί διαφορετικά λίγο πολύ παραδέχεται ότι βάζει τις ανάγκες ενός παίκτη παραπάνω από το καλό όλης της ομάδας. Όχι ότι ο Gerrard χρειαζόταν ή ήθελε πραγματικά αυτό το χειροκρότημα από το πλήθος του Bridge; το είπε εξάλλου μετά. Θα προτιμούσε να μείνει στον αγωνιστικό χώρο και να ‘σπρώξει’ την ομάδα του στη νίκη. Προφανώς φάνηκε δυστυχισμένος στην αλλαγή κάτι που κάνει τη δήλωση του Rodgers όχι μόνο μη αποδεκτή αλλά και απαράδεκτη.
Ας κοιτάξουμε τα γεγονότα. Σ’ έναν αγώνα που η Liverpool χρειαζόταν να νικήσει για να κρατήσει έστω αμυδρές τις ελπίδες της για είσοδο στην πρώτη τετράδα , ο Rodgers αντικατέστησε τον παίκτη με τα περισσότερα γκολ , με το παιχνίδι να είναι ισόρροπο και με 15 λεπτά να απομένουν για να μπορέσει έτσι ο Gerrard να λάβει την «αναγνώριση» από τους οπαδούς της Chelsea. Αφήνοντας κατά μέρος το γεγονός ότι μόνο αν προηγείσαι με 2-3 γκολ αλλάζεις ένα παίκτη για την «αναγνώριση» στο 89ο λεπτό και όχι στο 75ο, συνειδητοποιεί πόσο γελοίο ακούγεται αυτό?
Οι οπαδοί της Chelsea προς έκπληξη όλων χειροκρότησαν τον Gerrard και κανένας δεν θα μπορούσε να το προβλέψει αυτό, τουλάχιστον ο Rodgers. Aν είχε κάποια ιδέα ότι όντως θα συνέβαινε αυτό η ιδέα αυτή χαρακτηρίζεται ως απίθανη. Ο καθένας θα μπορούσε να στοιχηματίσει ότι θα τον κορόιδευαν όλο το απόγευμα, όπως και έγινε, εκτός από τα 10 δευτερόλεπτα του χειροκροτήματος. Οι κοροιδευτικές ιαχές για το ‘γλίστρημα’ ακούγονταν στο Stamford Bridge στο περισσότερο μέρος του αγώνα και στην πραγματικότητα έγιναν πιο δυνατές καθώς ο Gerrard ετοιμαζόταν να πάρει τη θέση του στον πάγκο.
Με την αντικατάσταση του Gerrard , ο Rodgers έδωσε στους οπαδούς της Chelsea ακριβώς αυτό που ήθελαν. Όχι μόνο γλύτωσαν την πιθανότητα να τους αποχαιρετήσει με το νικητήριο γκολ της ομάδας του αλλά τους έδωσε και την ευκαιρία να τον ‘συνοδέψουν’ εκτός αγωνιστικού χώρου με τα γελοία πλακάτ που ανέμιζαν. Αρκετοί από αυτούς άρπαξαν αυτή την ευκαιρία ενώ υπήρξαν και κάποιοι που χειροκρότησαν έναν άνδρα που στάθηκε άξιος αντίπαλος τους για πολλά χρόνια. Η ιδέα ότι ο Rodgers πήρε αυτή την απόφαση προς όφελος του Gerrard φαίνεται δύσκολη να την πιστέψουμε.
Αν ήταν μια απόφαση τακτικής γιατί να μην το πει? Ίσως δεν ήθελε να φανεί αγνώμων στον Gerrard με το να δώσει τους πραγματικούς λόγους της αλλαγής, αλλά με αυτά που δήλωσε τουλάχιστον δεν έδειξε έξυπνος στην καλύτερη ενώ στην χειρότερη περίπτωση φάνηκε υπερόπτης.
Όχι μόνο η εξήγηση της απόφασης του δεν έγινε αποδεκτή από πολλούς φιλάθλους αλλά και η απόφαση αυτή καθαυτή θεωρείται αμφισβητείται στην ουσία της. Ο Gerrard μπορεί να μην είναι ο παίκτης που ήταν κάποτε αλλά και η Liverpool δεν είναι η ομάδα που ήταν κάποτε, και ο αρχηγός παραμένει ο πιο πιθανός παίκτης που μπορεί να τελειώσει τον αγώνα με το νικητήριο γκολ. Παραδοσιακά υπήρξε ο άνθρωπος της μεγάλης πρόκλησης στη διάρκεια της καριέρας του και παρ’ όλο που οι πράξεις ηρωισμού του-κατανοητά έχουν γίνει λιγότερο συχνές λόγω της ηλικίας του- είναι ακόμα ο παίκτης που μπορεί να κάνει τη διαφορά(μαζί με τον Philippe Coutinho).To εκπληκτικό του φάουλ στο ντέρμπι του Merseyside , τα 2 γκολ που έσωσαν τους Κόκκινους στον αγώνα με την AFC Wimbledon, το νικητήριο γκολ εναντίον της QPR προς το τέλος του αγώνα, η ισοφάριση στον αγώνα του Stamford Bridge την Κυριακή…
Ο Gerrard προηγείται στον πίνακα των scorers της ομάδας του αυτή τη σαιζόν οπότε η μεγαλύτερη πιθανότητα για να κερδίσεις έναν αγώνα είναι να τον έχεις στον αγωνιστικό χώρο. Παρ’ όλα αυτά σ’ ένα παιχνίδι που η ομάδα του χρειαζόταν μόνο τους 3 βαθμούς, ο Rodgers έβγαλε την κύρια απειλή για τους αντίπαλους και έβαλε τον Lucas Leiva, έναν παίκτη που τον βάζεις μέσα για να σου τελειώσει ένα παιχνίδι και όχι για στο κερδίσει.
Ο Rodgers είναι συνήθως από τους πιο θετικούς προπονητές που μπορεί να βρεις για αυτό και η αλλαγή αυτή ήταν αντίθετη του χαρακτήρα του. Φάνηκε να θέλει να μην χάσει και όχι για να κερδίσει, κι αυτό δεν του ταιριάζει. Νιώθει ήδη την πίεση? Ήταν μια πράξη επιβίωσης? Με το να προσπαθήσει να κρατηθεί σ’ ένα είδος «ηθικής νίκης» κερδίζοντας την ισοπαλία στο σπίτι των πρωταθλητών? Ο Gerrard βρέθηκε να μένει πίσω 2 φορές σε ισάριθμες αντεπιθέσεις της Chelsea λίγα λεπτά πριν την αντικατάσταση του. Ίσως γι αυτό ο Rodgers τον έβγαλε έξω. Δεν αποτελεί δικαιολογία όμως.
Η Liverpool βρισκόταν στα τελευταία στάδια ενός αγώνα που έπρεπε να κερδίσει οπωσδήποτε και σ’ αυτή την περίπτωση, βγάζεις συνήθως αμυντικούς για να βάλεις επιπλέον επιθετικούς. Δεν θα αντικαθιστούσες ένα παίκτη που είναι ο αρχηγός σου, ο ηγέτης, αυτός που αναλαμβάνει τα πέναλτι , ο ειδικός στα φάουλ και τελικά έναν από τους καλύτερους παίκτες εκείνη τη μέρα.
Ήταν σαν ένιωσε ο Rodgers ότι με το να τσιμπήσει την ισοπαλία από την Chelsea θα έσωζε τα προσχήματα. Υπό άλλες συνθήκες θα κρινόταν σωστός στην επιλογή του αλλά η Liverpool έπαιζε την σαιζόν της και σ’ αυτό το παιχνίδι και θα έπρεπε να πετάξουν ότι είχαν και δεν είχαν στον αγωνιστικό χώρο απέναντι σε μια Chelsea που είχε αρχίσει την σαιζόν της αρκετά νωρίς το καλοκαίρι. Δεν το έπραξαν. Είδαμε ακόμα και τον Martin Skrtel να μένει πίσω στα φάουλ ή στα κόρνερς και τον Mignolet να χρειάζεται μια αιωνιότητα να επαναφέρει την μπάλα στον αγωνιστικό χώρο.
Οι ελπίδες της Liverpool για είσοδο στην τετράδα διαλύθηκαν εναντίον των Man United, WBA και Hull City. Ας είμαστε ξεκάθαροι ότι η αποτυχία να κερδίσουμε την Chelsea δεν είναι ο λόγος που δεν θα δούμε αγώνα του Champions League στο Anfield την επόμενη σαιζόν, αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για το πόσο «έτοιμος» φάνηκε ο Rodgers να αποδεχτεί την ισοπαλία. Η επιτομή αυτής της αποδοχής ήταν η απόσυρση του Steven Gerrard από τον αγωνιστικό χώρο, όποιος κι αν ήταν ο πραγματικός λόγος.
David Usher editor of “The Liverpool Way” Fanzine
Υ.Γ. Οι απόψεις του Usher εκφράζουν φυσικά τον ίδιο μόνο καθώς και μια μερίδα φιλάθλων της Liverpool.
Αποτελούν όμως μια σοβαρή ένδειξη ότι τίποτα απ’ ότι κάνει ο προπονητής των Κόκκινων από δω και πέρα δεν θα παραμένει ασχολίαστο. Οποιαδήποτε κίνηση του είτε σε θέματα τακτικής είτε σε θέματα στρατηγικής για την επόμενη χρονιά θα μπαίνουν στο μικροσκόπιο της συλλογικής ανάλυσης και κριτικής των φιλάθλων.
Για 15 λεπτά διαφορά? Σοβαρά τώρα?
Αν μη τι άλλο στο άρθρο εκτός από το γεγονός ότι ο Rodgers αμφισβητείται έντονα πλέον υπάρχει η αγωνία για το τι μέλλει γενέσθαι από δω και πέρα. Η αποχώρηση του Gerrard ανεβάζει το θερμόμετρο στα ύψη. Βαθιά στο υποσυνείδητο των φιλάθλων θεριεύει η ανησυχία για το επόμενο κεφάλαιο. Ένα βιβλίο θεωρείται πολύ καλό όταν εκτός από την δράση και την πλοκή που σε καθηλώνει υπάρχει συνέχεια στα κεφάλαια του. Στο βιβλίο της Liverpool κλείνει ένα πραγματικά υπέροχο, πλήρες συναισθημάτων και τεράστιο σε όγκο κεφάλαιο. Ποιο θα είναι το επόμενο? Ο ίδιος ο Gerrard έχει πει ότι παραμένει στην ομάδα ένας πυρήνας παικτών με τεράστιο δυναμικό. Δεν μπορεί όμως να περάσει απαρατήρητη η δυσκολία προσέλκυσης κορυφαίων ταλέντων στην ομάδα καθώς και η αδυναμία αποτροπής της φυγής των ταλέντων που ήδη υπάρχουν.
Σίγουρα πάντως μετά τη χρονιά αυτή η ομάδα χρειάζεται ηρεμία και σωστά συντονισμένη στρατηγική σε όλους τους τομείς.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ελπίζουμε ότι στο επιτελείο των τεχνοκρατών του FSG υπάρχουν και κάποιοι που γνωρίζουν την τεράστια ιστορική ευθύνη της διαχείρισης των τυχών αυτής της ομάδας.
Παίρνοντας τον Μ6 και οδηγώντας 219 μίλια προς Βορρά φτάνεις στη Γλασκώβη.
Εκεί θα νιώσεις ότι οι βίαιες ανατροπές της ζωής-άλλες φορές προς το καλύτερο και άλλες προς το χειρότερο- εξακολουθούν να συμβαίνουν. Αν και για διαφορετικούς λόγους και χωρίς να θέλω να κάνω τη σύγκριση, η κρίση που ταλανίζει τους Rangers δείχνει ότι τίποτα δεν πρέπει να θεωρούμε ως δεδομένο.
Fanis Floros