Ο Philippe Coutinho είναι τώρα από τους πιο αγαπημένους παίκτες των οπαδών και αφότου υπέγραψε το νέο πενταετές συμβόλαιο με την ομάδα του τον περασμένο Φεβρουάριο, το Νο 10 της Liverpool «μέτρησε» την 100η εμφάνιση για τους Κόκκινους στο Stamford Bridge την Κυριακή.
Η Mellissa Reddy πήρε την αποκλειστική συνέντευξη για το CNN Sport από τον παίκτη που κόστισε 8.5 εκατομμύρια λίρες στη Liverpool για τη μεταγραφή του από την ομάδα της Inter.
O Philippe Coutinho περίμενε ανυπόμονα μέχρι που τελικά έφτασε η στιγμή. Ο προπονητής της Liverpool o Brendan Rodgers έβγαλε ένα γράμμα στα αποδυτήρια της ομάδας του στις 13 Απριλίου του περασμένου χρόνου με τους παίκτες της Manchester City να βρίσκονται στα δικά τους αποδυτήρια και αποκάλυψε ότι οι λέξεις που επρόκειτο να πει είχαν γραφεί από την μητέρα του Βραζιλιάνου.
Αυτή ήταν και η τελευταία επαφή και τα τελευταία λόγια που άκουσαν οι παίκτες από τον προπονητή τους πριν να βγουν στον τάπητα του Anfield-μία αντισυμβατική προσέγγιση αλλά παρόλα αυτά τέτοια που είχε εμπνεύσει την ομάδα ως τώρα σε μία απίστευτη πορεία στο πρωτάθλημα.
«Ήμουν τόσο ανήσυχος για το πότε θα έρθει η σειρά μου,για το γράμμα της μητέρας μου που θα διάβαζε ο προπονητής,» παραδέχεται ο Coutinho στο CNN Sport . «Περίμενα και περίμενα γι αυτό. Ο προπονητής είχε μιλήσει στις μητέρες όλων των παικτών , διάβαζε ένα μήνυμα από αυτές πριν από κάθε αγώνα για μήνες και τελικά είχε έρθει η σειρά μου».
Είναι ένα αξιοθρήνητο απόγευμα στο προπονητικό κέντρο του Μέλγουντ της Λιβερπουλ , ο ουρανός είναι συννεφιασμένος με μια σκούρα απόχρωση του γκρι, μουσκεύοντας τον κόσμο με πεισματάρικες μπόρες.
Σ’ ένα δωμάτιο στον πάνω όροφο του συγκροτήματος, ο Coutinho παρακολουθεί την βροχή να πέφτει καθώς αντιμετωπίζει μια διαφορετική «νεροποντή» αυτή των συναισθημάτων.
«Στην αρχή δεν ήξερα ότι θα διάβαζε το γράμμα της, αλλά μετά ανέφερε το όνομά της και πραγματικά κατακλύστηκα(από συγκίνηση)» συνεχίζει. «Έλεγε ότι με αγαπά ,ότι είναι περήφανη για μένα , ότι είναι πάντα μαζί μου και ότι της λείπω. Υπήρχαν και άλλα όμως εγώ χρειαζόμουν να ακούσω μόνο αυτές τις λέξεις. Με «γέμισε». Οι άλλοι παίκτες συγκινήθηκαν επίσης πραγματικά γιατί κάθε βδομάδα, ανεξάρτητα ποιανού μητέρα διαβαζόταν το μήνυμα , μας έδινε έμπνευση και συναίσθημα. Γινόμασταν αληθινά δυνατοί, δυνατές λέξεις που μας εσπρωχναν μπροστά»
Η απόδοση του Coutinho ήταν τιτάνια εκείνη τη μέρα με την Λίβερπουλ να τολμά να ονειρεύεται τον τίτλο , σκοράροντας το νικητήριο γκολ σε μία επική νίκη με 3-2-ένα γκολ που ο Luis Suarez επέλεξε ως το γκολ της σαιζόν 2013-2014 στην αυτοβιογραφία του , «Crossing the Line”.

ΠΡΩΤΑ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Η τακτική του Rodgers ήταν ευφυής ειδικά για ένα παίκτη σαν τον Coutinho που βάζει την οικογένεια πάνω απ’όλα.
Το μελάνι που απλώνεται από τα δάκτυλα του ως τον δικέφαλο αποδίδει τιμές στους γονείς του, στους δύο αδελφούς του και στη γυναίκα του Aine- είναι μία μόνιμη υπενθύμιση αυτών που βρίσκονται πιο κοντά του ,αυτών που θυσίασαν τόσα πολλά για την δική του επιτυχία.
Κατά την διάρκεια της συνέντευξης, μονίμως επιβλέπει τα τατουάζ του καθώς ανατρέχει στα σημαντικά σημεία της καριέρας του και είναι ξεκάθαρο ότι αυτή η δομή υποστήριξης που του παρέχουν οι δικοί του είναι το κεντρικό θέμα.
Το ταξίδι του ξεκίνησε στη Rocha στη βόρεια ζώνη του Rio de Janeiro στη σκιά του μεγάλου σταδίου Maracana.
Το μέτριο σπίτι του Coutinho «συμπιεζόταν» ανάμεσα στη Φαβέλα Da Mangueira, μια από τις πιο παλιές παραγκουπόλεις που σέρνεται στην πλαγιά του λόφου, και σε κάποιες μικρές βιομηχανικές αποθήκες.
Σημαντικό ήταν επίσης το σπίτι βρισκόταν κοντά σε ένα γήπεδο στρωμένο με σκυρόδεμα όπου μπορούσε να παρακολουθεί τα αδέλφια του Cristiano και Leandro να προκαλούν τους φίλους του αλλά και να μάθει τα μαγικά του κόλπα.
«Ήθελαν πάντα να έχουν την μπάλα δίπλα τους όπως τα περισσότερα παιδιά της χώρας και φυσικά ήθελα να είμαι όπως αυτοί,» λέει ο Coutinho.
Εκτός από το ότι αυτός ήταν καλύτερος, πολύ καλύτερος. Από την ηλικία των 6 χρονών τα πέτρινα τετράγωνα της κοινότητας του έγιναν ο παράδεισος του και οι δρόμοι της ο παιχνιδότοπος του.
Η «δίαιτα» του περιελάμβανε ένα είδος του ποδοσφαίρου που προτιμάται σε μικρά γήπεδα με πιο βαριά μπάλα και από 5 ως 6 παίκτες για κάθε ομάδα. Σε περιορισμένο χώρο και με την ανάγκη για τεχνική και αυτοσχεδιασμό να απαιτούνται στο μέγιστο βαθμό, ο μικροσκοπικός Coutinho αναδείχτηκε.
Η οικογένεια του βρισκόταν πάντα εκεί κοντά για να διαπιστώσουν το ταλέντο του, αλλά ήταν η γιαγιά ενός φίλου που συμβούλεψε τον Jose Carlos(πατέρα του Coutinho) να γράψει τον γιό του σε μια ακαδημία ποδοσφαίρου.
Δεν υπήρξε δισταγμός από τον πατέρα του, και ο προικισμένος νεαρός έγινε μέλος μιας τοπικής ομάδας αγοριών. Λίγους μήνες αργότερα οι προπονητές της Vasco πλησίασαν τον αρχιτέκτονα σ ΄ ένα τουρνουά και τον έπεισαν να φέρει τον γιο του σε δοκιμαστικό της ομάδας τους.
«Εκλαιγα και δεν ήθελα να παίξω γιατί ήμουν ντροπαλός ,» θυμάται για την πρώτη μέρα. Καθόταν με τον πατέρα του στις κερκίδες ενώ τα άλλα παιδιά έκαναν προθέρμανση. «Ήμουν νέος στο γκρουπ, ο καθένας ήξερε κάποιον έτσι εγώ δεν αισθανόμουν άνετα και ένιωθα αμηχανία. Μετά από λίγο και με κάποια προτροπή , ήμουν εντάξει. Όταν άρχισα πραγματικά να παίζω ήταν όλα φυσιολογικά. Δεν ήμουν ντροπαλός πια. Το απολάμβανα.»
Οι γονείς του, τα μεγαλύτερα αδέλφια του και αργότερα η Aine θα τον ακολουθούσαν παντού, παρακολουθώντας κάθε αγώνα του.
Αυτή η υποστήριξη στάθηκε κινητήρια δύναμη για την ικανότητα του Coutinho και στα 16 του έφτασε η μεγάλη στιγμή. Οι γίγαντες της Ιταλίας η ομάδα της Inter πλήρωσαν 7.7 εκατομμύρια δολάρια( 5 εκ euros) για να εξασφαλίσουν τις υπηρεσίες ενός εφήβου που θα συνέχιζε να αναπτύσσεται στη Vasco και θα μπορούσε να μπει στην ομάδα τους 2 χρόνια αργότερα.
Και πάλι η βοήθεια της οικογένειας του αποδείχτηκε σημαντική. «Μετακόμισαν μαζί μου για να με κάνουν να νιώσω πιο άνετα,» εξηγεί. «Αλλά ήταν σκληρό γι αυτούς. Καθώς ήταν μεγάλοι , ήταν δύσκολο γι αυτούς να μάθουν τη γλώσσα ή να προσαρμοσθούν σε μία νέα κουλτούρα και τη ρουτίνα της καθημερινότητας όπως μπορούσα εγώ»
« Η Aine έπρεπε να αλλάξει όλη τη ρουτίνα της ζωής της, ο πατέρας μου έπρεπε να παρατήσει τη δουλειά του-κάτι πολύ οδυνηρό γι αυτόν γιατί του αρέσει να παραμένει απασχολημένος συνέχεια. Οι γονείς μου τελικά μετακόμισαν πίσω στη Βραζιλία και έτσι μείναμε μόνο εγώ και η γυναίκα μου, αν και οι γονείς μου συνεχίζουν να εμπλέκονται(με την καλή έννοια). Αν χρειασθεί να γίνει κάτι πίσω στην πατρίδα εκ μέρους μου για παράδειγμα θα το αναλάβουν οι αδελφοί μου. Μοιράζομαι τα πάντα με την οικογένεια μου. Η ευτυχία και η επιτυχία μου είναι δικιά τους.»

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ

Η Aine ήταν 17 χρονών όταν άφησε όλα όσα γνώριζε πίσω της και ακολούθησε τον Coutinho σε μία νέα ήπειρο-και μία νέα ζωή.
Είναι ο άξονας του-το πρώτο του τηλεφώνημα όταν κάτι πάει στραβά ή καλά. Την ημέρα του αγώνα είναι η φωνή της που τον ενθαρρύνει και τον εμπνέει. Οποιαδήποτε άλλη μέρα είναι η παρηγοριά του και η απόδραση του.
«Η Aine παίζει ένα σημαντικό ρόλο σε οτιδήποτε κάνω» λέει ο Coutinho . «Δεν σπουδάσαμε μαζί, δεν είχαμε καν αμοιβαίους φίλους εκτός από έναν που έκανε ένα party και βρεθήκαμε σ’ αυτό. Συναντηθήκαμε λοιπόν εκεί και καθίσαμε μαζί για αρκετή ώρα απλά μιλώντας. Άρεσε ο ένας στον άλλο και προσπαθούσαμε νε το δείξουμε με κάθε τρόπο ,αλλά τίποτα δεν συνέβαινε.»
Οι έφηβοι ερωτευμένοι εξελίχθηκαν σε καλούς φίλους και συνεργάτες στη ζωή αλλά με δεδομένο ότι ο Coutinho ήταν ντροπαλός τα πρώτα βήματα δεν ήταν εύκολα.
«Δεν είναι ντροπαλή και έτσι μου ζήτησε να γίνω το αγόρι της ,» αστειεύεται . «Δεν υπήρξε πραγματικά μία στιγμή που θα ήμασταν του στυλ “εντάξει είμαστε μαζί τώρα”. Είμαστε από την ίδια γειτονιά και έτσι αρχίσαμε να βλέπουμε ο ένας τον άλλον πιο συχνά προχωρώντας σιγά μέχρι που το συναίσθημα έγινε βαθύτερο και δυνατότερο.»
Η Aine πηγαίνει σε κάθε αγώνα εντός έδρας και σε όσους εκτός μπορεί. Όταν ο Coutinho σκοράρει πάντα πετά ένα φιλί προς το μέρος της . Είναι μια χειρονομία της ευγνωμοσύνης του για όλα όσα θυσίασε αυτή καθώς και της άφθαρτης υποστήριξης που του παρέχει.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΑΠΟΤΥΧΙΑ

Είναι αυτή η αγάπη που λαμβάνει από την Aine και την οικογένεια του που απάλυνε τους πρώτους φόβους του Coutinho.
Μια σημαντική ερώτηση κρυβόταν και βασάνιζε το υποσυνείδητο του: Πως μπορείς να γίνεις επαγγελματίας ποδοσφαιριστής στην Βραζιλία όταν εκατομμύρια άλλοι προσπαθούν να κάνουν το ίδιο?
«Είναι ένα συναίσθημα που το μοιράζονται τα αγόρια στη Βραζιλία, γιατί είναι σαν ένα εργοστάσιο,» εξηγεί. «Πρέπει να δώσεις τα πάντα για να πετύχεις γιατί υπάρχει μια ανεξάντλητη πηγή ταλέντων και το εργοστάσιο είναι πάντα γεμάτο. Βρίσκεται μόνιμα στο πίσω μέρος του μυαλού σου το γεγονός, ότι υπάρχουν εκατομμύρια παιδιά που θα προσπαθήσουν να κάνουν το ίδιο. Αλλά αυτό που ήξερα ήταν ότι δεν ήταν μόνο η τεχνική και το ταλέντο τα στοιχεία της επιτυχίας, πρέπει να είσαι πολύ δυνατός πνευματικά και πολύ αποφασισμένος.
«Οι περισσότεροι από τους νέους με τους οποίους μεγάλωσα παίζοντας δεν έχουν πια καμιά καριέρα στο ποδόσφαιρο τώρα. Μερικές φορές οι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι εύκολο να είσαι ποδοσφαιριστής αλλά η σκληρή δουλειά ποτέ δεν σταματά.»
Ήταν στην ηλικία των 13 χρονών όταν για πρώτη φορά σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να ζει από τη μπάλα.
«Σκέφτηκα για πρώτη φορά “OK μπορείς να γίνεις επαγγελματίας” όταν με κάλεσαν στην Εθνική Βραζιλίας κάτω των 14,» αποκαλύπτει ο παίκτης.
«Με επέλεξαν ανάμεσα σε τόσους πραγματικά ταλαντούχους παίκτες, που κατά κάποιο τρόπο ήταν ένας οιωνός ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια καριέρα-ότι θα μπορούσα να τα καταφέρω, ότι ήμουν καλός σε αυτό. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να αρχίζω να σκέφτομαι για το ποδόσφαιρο πιο σοβαρά.»
Παρόλο το χάρισμα του Coutinho με την μπάλα είναι η δουλειά του που επαινείται περισσότερο από τους προπονητές του.
Ο Mauricio Pochettino προπονητής της Tottenham που είχε τον παίκτη υπό τις οδηγίες του με τη μορφή δανεισμού στην Espanyol το 2012 εξήγησε. «Ο Philippe είναι Βραζιλιάνος και όπως συμβαίνει με τους περισσότερους από αυτούς , το πόδι του κάνει μαγικά με την μπάλα. Πέρα όμως από τη μαγεία αυτή το εργασιακό του ήθος είναι εκπληκτικό…. Είναι σημαντικό γι αυτόν το ότι είναι ένα καλό παιδί, μια μεγάλη και ταπεινή προσωπικότητα. Μου είναι ξεκάθαρο ότι ο Coutinho είναι ένας πραγματικά υπεύθυνος παίκτης –αληθινά αφοσιωμένος και υπεύθυνος απέναντι στους συμπαίκτες του.»
Η επιθυμία για δουλειά έχει κάνει τον 22χρονο να θριαμβεύει σε καταστάσεις όπου άλλοι θα είχαν σκοντάψει.
Η μετακίνηση του στην Ιταλία , «ένα όνειρο για κάθε παιδί γιατί όταν μεγαλώναμε παρακολουθούσαμε τα είδωλα μας να παίζουν στην Ευρώπη και γνωρίζαμε ότι θέλαμε να είμαστε εκεί» , ήταν εφιαλτική στην πραγματικότητα. Υπήρξαν τραυματισμοί και μερικές φορές η συμπλήρωση 90λεπτου σε αγώνα έμοιαζε αποκύημα της φαντασίας.
«Οτιδήποτε πέρασα εκεί με βοήθησε να διαμορφώσω τον χαρακτήρα μου» επιμένει ο Coutinho. «Είχα μερικούς τραυματισμούς, περιορισμένο χρόνο συμμετοχής και τα πράγματα δεν πήγαιναν πάντα όπως ήθελα αλλά αυτή ήταν μια πολύ, πολύ σημαντική περίοδος για μένα.
«Ήταν η δυσκολότερη περίοδος της καριέρας μου γιατί βρισκόμουν μακριά από το σπίτι μου για πρώτη φορά και θα έπρεπε να αποδείξω πράγματα για τον εαυτό μου από την αρχή».
Μέχρι την ηλικία των 20 ο επιθετικός είχε περάσει από 4 χώρες και 2 ηπείρους αποκτώντας εμπειρίες των πιο αντίθετων μορφών κουλτούρας αλλά και μορφής παιχνιδιού.
«Λόγω των δυσκολιών στην Ιταλία μου ήταν πιο εύκολο να προσαρμοσθώ στην Ισπανία κατά τη διάρκεια του δανεισμού μου στην Espanyol εξηγεί.
«Στην Αγγλία η ταχύτητα και η δύναμη είναι πάντα οι μεγαλύτεροι παράγοντες με τους οποίους πρέπει να ανταπεξέλθεις .Υπήρξα πάντα γρήγορος στη σκέψη αλλά στην Premier League πρέπει να αντιδράς επίσης πιο γρήγορα.
«Δεν υπαρχει χρόνος ή χώρος που απλά να σου δίνονται. Προσπαθώ να μάθω κάτι σε κάθε μέρος σε κάθε κατάσταση και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλες αυτές οι διαφορετικές εμπειρίες με βοήθησαν να γίνω ο παίκτης που είμαι.»
Αυτές οι μέρες στην Inter είναι πια μια μακρινή ανάμνηση.
Ακόμα και ο αποκλεισμός του από την Εθνική Βραζιλίας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα φαντάζει έναν αιώνα μακριά καθώς το αστέρι του ετοιμάζεται να λάμψει στο Copa America το πιο σημαντικό τουρνουά της Λατινικής Αμερικής που θα διεξαχθεί στη Χιλή.

Ο Coutinho πια έχει κερδίσει την καθιέρωση του στη βασική ενδεκάδα της Liverpool,αυτή αλλά και οι συνεχιζόμενες εμφανίσεις του με τα Εθνικά χρώματα του έχουν εξασφαλίσει επαίνους και την παραδοχή του ταλέντου του.
Δείγματα του ταλέντου του μετά από εναμιση χρόνο στο Merseyside μας δίνουν πλέον μια πλήρη HD εικόνα.
Ο Suarez, τώρα στη Barcelona κατάλαβε αμέσως ότι ο playmaker θα έδινε το κάτι διαφορετικό στην ομάδα μετά τις πρώτες προπονήσεις του τον Ιανουάριο του 2013. « Ο Philippe ήταν απίστευτος. Μας άλλαξε ολοκληρωτικά» παραθέτει στο βιβλίο του.
«Είναι αυτός που μας έδωσε πίστη στο να κρατάμε τη μπάλα γιατί η τεχνική του κατάρτιση ήταν τόσο καλή. Ήξερες ότι δεν θα την έχανε, ήξερες ότι κάτι υπέροχο θα έβγαζε με αυτή, ότι πάντα θα διάλεγε τη σωστή πάσα.»
Ο Suarez το σημείο αναφοράς της απίστευτης επίθεσης προς τον τίτλο την περσινή σαιζόν, στην πραγματικότητα χρεώνει στον Coutinho την εκπληκτική πορεία της ομάδας του που τους οδήγησε κοντά στο Αγιο Δισκοπότηρο, την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
«Είναι υπέροχο να έχω ένα τέτοιο μεγάλο φίλο και παίκτη να λέει τέτοια για μένα,» λέει ο Coutinho που συγκινείται από τον έπαινο του Suarez.
“Είναι πραγματική τιμή»

Ο Suarez όμως δεν είναι ο μόνος που επαινεί το ταλέντο του Coutinho.
O Pele πιστεύει ότι είναι φανταστικός, όπως και ο Cafu , ενώ ο Neymar υποστηρίζει ότι ο Coutinho θα γίνει το μεγαλύτερο αστέρι στην Αγγλία.
Παρόλες αυτές τις παραδοχές ,δεν υπάρχει κανένα σημάδι πίεσης και απολύτως καμία ένδειξη ότι ο αθλητής που κάθεται μπροστά μου να νομίζει ότι «τα κατάφερε».
Ο Coutinho καλωσορίζει την υποψηφιότητα του ως PFA παίκτης της χρονιάς μαζί με τα ευγενικά λόγια από τους καλύτερους ποδοσφαριστές τωρινούς και παλιούς σαν υπενθύμιση ότι η «σταυροφορία» του βρίσκεται μόλις στην αρχή.
«Δεν το φανταζόμουν ποτέ, όταν έπαιζα σε εκείνο το τσιμεντένιο γήπεδο ,ότι θα με εκτιμούσαν κάποτε σε μια ομάδα όπως η Liverpool και θα γινόμουν ο παίκτης που είμαι σήμερα. Αλλά υπάρχουν ακόμα πολλά που πρέπει να μάθω και να κάνω.»
Ο Rodgers έχει πει ότι είναι η Χρυσόσκονη της Liverpool- η Λάμψη, το Λούστρο.
Τον κάνει ευτυχισμένο να γνωρίζει ότι τα δώρα του κάνουν άλλους να χαμογελάνε.
Ο Coutinho υποθέτει ότι είναι απλώς «κάτι» από την Βραζιλία και εγώ αναφέρομαι αμέσως στο είδωλο του τον Ronaldinho.
Και μόνο να αναφέρεις το όνομα οι εκφράσεις του προσώπου του γίνονται μεγαλύτερες, τα μάτια του λάμπουν. Και αυτό είναι το σημείο- θέλει οι άνθρωποι να νιώθουν κάτι όταν σκέφτονται το ποδόσφαιρο του.
Ο Βιρτουόζος βρίσκεται ήδη στα μισα του δρόμου αν τα τραγούδια των οπαδών της Liverpool και η μεγάλη σημαία για αυτόν στο Kop αποτελούν κάποια ένδειξη.
«Είναι τόσο δύσκολο να καθορίσω τι σημαίνει αυτό για μένα.» λέει. «Είναι ένα μοναδικό και υπέροχο συναίσθημα. Είναι απίστευτο όταν ακούω το τραγούδι ,και είναι συγκινητικό ότι υπάρχουν εκει άνθρωποι που συνδέονται μαζί σου.
«Ανατρίχιασα την πρώτη φορά που είδα την σημαία με το πρόσωπο μου σ’ αυτή γιατί δε το περίμενα πραγματικά. Ήταν μια μεγάλη έκπληξη και θα ήθελα να ευχαριστήσω τους οπαδούς για την προσπάθεια ακόμα να γράψουν “O Magico” στα πορτογαλικά».
Πέρασαν 5 χρόνια από τότε που ο Coutinho άφησε την πατρίδα του αλλά ενώ ο καιρός στο Liverpool μπορεί να μην του φαίνεται οικείος, οτιδήποτε άλλο μοιάζει να δηλώνει ότι επιτέλους βρήκε ένα άλλο μέρος στο οποίο να ανήκει.