Τα τελευταία δέκα χρόνια ελάχιστες ήταν οι φορές που καταφέραμε να πείσουμε τον εαυτό μας να νιώσει αυτό που οι μεγαλύτεροι φίλοι της ομάδας ένιωθαν καθημερινά πριν από δυο δεκαετίες. Η Λίβερπουλ διανύει το χειρότερο ξεκίνημα της τελευταίας 25ετίας και σαν να μην έφτανε αυτό, το γεγονός αυτό έρχεται να ισοπεδώσει τα όνειρα και τις φιλοδοξίες που η περσινή χρονιά μας δημιούργησε.
Το άρθρο δεν έχει να κάνει με τακτικές, με το θέμα του προπονητή, με τους παίχτες. Το άρθρο έχει να κάνει με τις σκέψεις μας, με τον σκληρό αγώνα που δίνουμε με τον εαυτό μας καθημερινά με σκοπό την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης.
Είναι κάτι στιγμές και κάτι χρονικές περίοδοι που αντιλαμβάνεσαι το γεγονός ότι δεν διάλεξες εσύ να υποστηρίζεις την μεγάλη ομάδα του Μέρσεισαιντ, αλλά αυτήν διάλεξε εσένα. Αν δεν νιώθεις το »μούδιασμα» στο λαιμό κάθε φορά που ακούς την λέξη Λίβερπουλ τότε δεν μπορείς να με καταλάβεις. Αν λες ότι είσαι Λίβερπουλ και την δεδομένη στιγμή που γράφω, με την ομάδα να παραπαίει και το κορμοράνο να »κλαίει», νιώθεις ντροπή και όχι περηφάνια τότε είσαι άξιος της μοίρας σου. Όχι με την έννοια της »ανόητης» περηφάνιας. Αλλά με εκείνη που σε κάνει να καταλαβαίνεις ότι αυτός ο σύλλογος σου προκαλεί συναισθήματα. Συναισθήματα θλίψης και ανάγκης σωτηρίας αυτήν την στιγμή και συναισθήματα αγάπης και έρωτα όχι από νίκες και τρόπαια. Όχι από καταξιώσεις. Αλλά από ένα απλό χειροκρότημα. Από ένα άκουσμα του You’ll Never Walk Alone.
Αυτό το νιώθεις? Δεν αναφέρει πουθενά το όνομα της ομάδας μέσα, όπως κάθε »σωστός» ύμνος αθλητικού συλλόγου. Αλλά λέει σπουδαία λόγια. Λόγια που δεν σε κάνουν να σκέφτεσαι μόνο την ομάδα σου, αλλά και τη ζωή σου. Τα όνειρά σου. Αν έχεις μυηθεί από μικρός στα κόκκινα του Μέρσεισαιντ τότε σίγουρα δεν έμαθες μόνο πως να υποστηρίζεις την ομάδα. Έμαθες και πολλά άλλα σπουδαία πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με την Λίβερπουλ και το ποδόσφαιρο. Πράγματα που εφαρμόζεις κάθε μέρα στην ζωή σου, που σε βοηθάνε να ζεις με αξίες!
Κι όσον αφορά την ομάδα? Με την λέξη ομάδα μην ψάχνεις να διαβάσεις για την Λίβερπουλ. Με την λέξη οικογένεια σίγουρα όλο και κάτι θα πάρει το μάτι σου. Αν είσαι Κόκκινος δεν μπορείς να νιώθεις τίποτα άλλο εκτός θλίψη. Δεν είναι εύκολο να σηκώσεις το κεφάλι σου. Όχι από ντροπή, αλλά από θλίψη. Αν είσαι Κόκκινος τα δάκρυα του Κορμοράνου αντικατοπτρίζονται στην ψυχή σου. We’re gonna find our salvation. We decide our fate. We say it loud, we are Red and we are Proud!
Παναγιώτης Δήμος
Η δημοσίευση γίνεται μετά από σχετική άδεια του συντάκτη και της ιστοσελίδας που αναρτήθηκε