Κι ενώ πέρσι πήρες μια γεύση από το όνειρο, έρχεται η φετινή χρονιά να σε σφαλιαρίσει και να στείλει εκεί που ήσουν την τελευταία πενταετία. Τα πράγματα δυστυχώς δεν πάνε όπως τα περιμέναμε, όπως τα υπολογίζαμε ύστερα από το καλοκαίρι που περάσαμε. Η Λίβερπουλ νοσεί και αυτό φαίνεται σε κάθε παιχνίδι της ομάδας με οποιονδήποτε αντίπαλο.
Η Ρεάλ σε σεβάστηκε και σταμάτησε στα τρία. Στην Αγγλία δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Κάθε ομάδα, ανεξαρτήτως κατηγορίας και θεσμού, θα μπει στον αγωνιστικό χώρο για να σε διαλύσει. Είτε με 1-0 είτε με περισσότερα γκολ. Ένα ακόμη κακό παιχνίδι από πλευράς Κόκκινων, γνώρισαν την ήττα με 1-0 στο St.James’ Park από την Newcastle.
Αν χαρακτήριζα την ομάδα σαν νόμισμα, θα έλεγα πως φέτος μας δείχνει την άλλη όψη του, αφού σε καμία περίπτωση δεν θυμίζει την περσινή καλή Λίβερπουλ. Και δεν είναι μόνο ο Σουάρεζ η διαφορά. Έχω βαρεθεί να βλέπω την τε
τράδα της άμυνας να αλλάζει πάσες μεταξύ τους και να μην υπάρχει ένας ποδοσφαιριστής στο κέντρο για να πάρει την μπάλα και να την προωθήσει μπροστά.
Αδιάφορος Χέντερσον, ανύπαρκτος Τζέραρντ και ένας Άλλεν που ήρθε από τραυματισμό και δεν έχει καταφέρει να βρει το ρυθμό του ακόμα. Και φυσικά όταν η μπάλα φτάνει μπροστά είναι σχεδόν απίθανο να δημιουργηθεί τελική προσπάθεια. Ο Στέρλινγκ είναι κουρασμένος, ο Κουτίνιο δεν μπορεί να πάρει μπάλα καθώς δεν έχει βοήθεια από τον άξονα και ο Μπαλοτέλι…Μπαλοτελίζει.
Τι φταίει γι’αυτό? Μόνο ο Ρότζερς. Μία προς μία οι επιλογές του καλοκαίρι ήταν λάθος. Θέλησε να χτίσει βάθος στο ρόστερ και κατά τη γνώμη μου, το μόνο που κατάφερε ήταν να καταστρέψει και τον ήδη υπάρχον αγωνιστικό χαρακτήρα της ομάδας. Ακόμα και στην πρώτη χρονιά στο Μέλγουντ, σε εκείνη τη χρονιάς αλλαγής σελίδας για την ομάδα, η Λίβερπουλ δεν αγωνιζόταν τόσο άσχημα. Το θέμα είναι τι θα γίνει από εδώ και πέρα.
Θα ξοδέψει η ομάδα λεφτά τον Ιανουάριο για να φέρει παίχτες ανάλογους των στόχων που έχει θέσει η διοίκηση, ή θα σπαταλήσει μία ακόμη χρονιά ώστε να περιμένει το επόμενο καλοκαίρι για να χτιστεί από την αρχή? Και αν δεν τα καταφέρει να βγει στο Τσάμπιονς Λιγκ, αν και μεταξύ μας, αν συνεχιστεί αυτό το βιολί, ούτε για το Γιουρόπα μας βλέπω.
Ναι θα μου πείτε πως καταστροφολογώ, αλλά δυστυχώς λέω την αλήθεια. Μια αλήθεια που πονάει και σίγουρα μας φέρνει σε μια δύσκολη κατάσταση. Σπάω το κεφάλι μου και αναρωτιέμαι για ποιον λόγο δεν πήρε παίχτες παγκόσμιας κλάσης το καλοκαίρι. Η Γιουνάιτεντ που τερμάτισε 7η ξόδεψε λιγότερα και έφερε παίχτες όπως ο Ντι Μαρία και ο Φαλκάο. Η Ρεάλ με τα λεφτά που δώσαμε στον Λαλάνα πήρε τον Τόνι Κροος, κι εσύ Μπρένταν χτίζεις βάθος με τον Λάμπερτ και τον Λόβρεν.
Ανανέωση τώρα! Και δεν ξέρω αν πρέπει να γίνει σε θέμα παιχτών ή προπονητή. Ας αναλάβει κάποιος την ευθύνη και ας πράξει ανάλογα…
Υ.Γ.If you don’t support us when we win, don’t support us when we lose or draw. Συμφωνώ με το ρητό εν μέρει, αλλά σίγουρα παρωπίδες δεν φοράμε…
Παναγιώτης Δήμος
Η δημοσίευση γίνεται μετά από σχετική άδεια του συντάκτη και της ιστοσελίδας που αναρτήθηκε.